Vísir - 18.07.1976, Side 3

vism Sunnudagur 18. júli 1976
3
„Ég kemst ekki yfir að
eyða því sem ég þéna"
„Núorðið drekk ég ekk-
ert að ráði," sagði Lee
Marvin um leið og hann
pantaði handa okkur
Martini.
Við ræddum saman i
ibúð hans á hóteli við
Park Lane i London. Lee
var staddur i London
vegna frumsýningar á
myndinni ,,Shout at the
devil” en hann leikur
irsk-ameriskan
drykkjusjúkling i þeirri
mynd.
Lee hefur sjálfsagt séð á svipn-
um á mér, að ég trúöi svona
mátulega þvi sem hann hafði full-
yrt um drykkju sina.
„Þú mátt trúa því, að ég drekk
ekki svo mikið núorðið, lengsta
bindindistimabilmitt var lövikur
og það var núna um daginn á
meðan ég dvaldi í Afriku viö töku
myndarinnar „Shout at the
devil”. Þetta var löng mynd”,
bætti hann við.
Efasemdir minar voru enn þær
sömu. Ég spurði hvort ekki væri
sattað hann hefði nýlega háð 10
klukkustunda vodkadrykkju
einvfgi við Oliver Reed að lokinni
töku á siðustu mynd þeirra
félaga. „Ég myndi aldrei keppa
við Oliver Reed i neinu ööru en
leik”, sagði Lee, ,,og þar að auki
var þetta einvigi háð fyrir upp-
töku myndarinnar en ekki eftir að
henni var lokið”, bætti Lee
Marvin við.
,,Rétt áður en upptaka myndar-
innar átti að hefjast kom Oliver
til min og ég stakk uppá að við
fengjum okkur drykk saman.
Leikstjórinn, sem var viðstaddur
gekk út á augabragði. Oliver fékk
þennan glampa i augun og
ég var til i tuskið, þvi enn er i mér
keppnisandi. Við byrjuðum að
drekka og svo man ég ekki meir.
Mér hefur verið sagt aö ég hafi
dáið á undan Oliver.
Eftir útliti Lees að dæma virö-
ist drykkjuskapur hans, sem
frægur er orðinn, ekki hafa gert
honum mikið mein.
,,Ég get hvað sem er, ef ég fæ
eina viku til að hressa mig við,”
rumdi Lee.
• Hvaö ef læknir tilkynnti þér, að
af heilsufarsástæöum yröir þú að
hætta aðdrekka”? spurði ég. Lee
hryllti augljóslega við tilhugsun-
inni og hann gaf sér góðan tima,
áður en hann svaraði.
,,t fyrsta lagi mundi ég ekki
trúa lækninum en ef svo kæmi i
ljós að hann hefði haft á réttu að
standa, þa mundi ég hætta. Eins
og ég hef getið um áður þá drekk
ég alls ekki mikið núorðið en það
kemur ekki til af góðu. Þeir eru
orðnir svo sárir timburmennirn-
ir, sem ég fæ.
„Venjulega leik ég ekki i aug-
lýsingum,” hélt Lee áfram. „ég
þarf ekki á þvi að halda. Þegar
mér var boðið aö leika i auglýs-
ingu um timburmannameðal þá
var mælirinn fullur. Umboðs-
maöur minn neitaði fyrir mina
hönd og sagði aö ég vildi heldur
timburmennina en þessa meðala-
auglýsingu. — . A hinn bóginn verö
ég að viðurkenna að það er fátt
sem ég hata meira en timbur-
menn. Það er ekkert sem læknar
þá. Fólk sem drekkur of mikið
verður að borga fyrir það á þenn-
an hátt.
Lee ræddi um stund um hve
stundum væri gott að geta gleymt
öllu yfir drykk. Ég hugsaöi með
mér, aö það væri' senni'iega
skemmtileg reynsla að eyða
Lee Marvin
rœðir um
kvikmyndaleik
sinn, drykkjuskap
og fleirra
kvöldi með Lee, á skemmtistöð-
um eöa heimili hans i Malibu, þar
sem hann býr með seinni konu
sinni, Pamelu. Slikar hugsanir
hurfu út i veður ogvind, þegar hin
50 ára gamla „stórstjarna”
byrjaði að tala um lifshlaup sitt.
Lee hafði leikið ýmis skapgerðar-
hlutverk áður en hann vann
Óskarsverðlaunin fyrir leik sinn f
gamanmyndinni Cat Ballow.
„Ég vann með John Ford aö
nokkrum myndum,” sagði Lee.
..John var einn af fáum leik-
stjórum, sem ég hef borið virð-
ingu fyrir. Þegar hann lá fyrir
dauðanum fór ég til hans og
spurði hann hvort hann ætlaði að
deyja. Hann svaraði þvi játandi
og spurði hvort hann gæti fengið
mynd af bátnum minum. Ég náði
i myndina og ritaði nafn mitt á
hana. John var þá orðinn mjög
veikur en við sátum þann dag
allan og þömbuðum bjór. Hann
sagði mér að læknir hans hefði
leyfthonum að drekka bjór” Þaö
var góður læknir, sem hann
hafði,” sagði Marvin og brosti.
Lee er haldinn „veiðidellu” og i
mörg ár hefur hann reynt að slá
met fiskimanns i Perú, sem árið
1954 veiddi 1560 pund á öngul á
einum degi. Besti árangur Lees
til þessa er 1320 pund. Lee fer
heimshornanna á milli i veiðitúra
og uppáhaldsstaður hans um
þessar mundir er Kyrrahafs-
strönd Ástraliu.
Lee Marvin sýnir engin merki
þess, að hann hyggist hætta kvik-
myndaieik. Astæðuná fýrir 'þvf,
að hann hafnaði hlutverki i
„Okindinni” segir hann vera, að
hann langaöi ekki til að kljást við
gervifisk.
„Ég sé ekki eftir að hafa hafnað
hlutverki i þeirri mynd”, sagði
Lee. „Éghefði grætt á þvi mikla
peninga, en ég kemst ekki yfir að
eyða þvi sem ég þéna þannig að
það hefði ekki breytt neinu.
Lee hefur leikið á ferli sinum
allar tegundir bófa og glæpa-
manna og oft á tiöum hefur hann
leikið hreina skúrka. Fyrir menn
með slika reynslu eru skoðanir
Lees á ofbeldi á hvita tjaldinu
aðrar en búast mætti við.
Mikið af þvi, sem kallað er of-
beldi i kvikmyndum er alls ekki
ofbeldi, heldur sadismi. Þegar of-
beldi er látiö fara fram i kvik-
myndum eins og um auðveldan
eða eðlilegan hlut sé að ræða og
þeir sem I hlut eiga látnir komast
upp með sinn skúrkshátt, hugsa
áhorfendur með sér að þeir gætu
eins ráðist i ofbeldisaðgerðir.
Kvikmyndir sem þessar eru
hættulegar”. Lee ætti að þekkja
þetta, þvi hann hefur bæöi unniö
fyrir sér meiri part ævinnar við
að leika i glæpamyndum og
einnig kynnst ofbeldi i raun, en
hann var i her Bandarikjanna á
striðsárunum.
Lee Marvin lék á fyrri hluta
ferils sinsalls kyns hlutverk, sem
aðrir höfðu neitað að taka að sér.
Hann var eins konar ruslakista
fyrir slæm hlutverk.
Siöan hann fékk Oskarsverð-
launin fyrir leik sinn i Cat Ballow
hefur hann leikið i fjölda þekktra
mynda oger einn af eftirsóttustu
leikurum heims. Meðal nýrri
mynda hans má nefna, Paint your
wagon, Point blank, Emperor of
the north og The dirty dozen.
Að lokum spurði ég Marvin
hvort hann teldi sig geta hætt aö
leika i kvikmyndum.
„Já, ætli það ekki, ég myndi
sennilega fara að vinna á bensin-
stöð”. Af hverju á bensi'nstöð?
„Ég held ég gæti lagt flest fyrir
mig, en ég held ég yrði góður á
bensfiistöð”.