Vísir - 01.10.1976, Blaðsíða 2

ÍREYKJAVÍK ^
Hvað f innst þér helst vanta
í útvarpið?
Magnús Halldórsson: — Ég
hlusta yfirleitt frekar litiö á út-
varp. A daginn er ég i vinnunni og
á kvöldin horfi ég á sjónvarpiö.
En ég hlusta á fréttirnar i útvarp-
inu.
Rósa Björnsdóttir, afgreiöslu-
stúlka: — Mér finnst vanta meiri
létta tónlist i útvarpiö og sérstak-
lega á þetta við um útvarpið á
morgnana.
Rakel Kristjánsdóttir, skrifstofu-
stúlka: — Ég hlusta yfirleitt litið
á útvarp. Sennilega er þaö helst
leikrit sem ég hlusta á. En ég er
tiltölulega ánægö meö útvarpiö.
Anna Karlsdóttir, afgreiðslu-
stúika: — Það vantar allt gott efni
i útvarpið. Það eru ekkert nema
sinfóniur og fréttir. Þaö ætti að
vera miklu meira af poppi og
flottum lögum.
Hafsteinn Stefánsson, bóndi: Þaö
þyrfti aö hafa meiri og léttari tón-
list.
Föstudagur 1. október 1976
VISIR
Rudólf Axelsson sprengjusérfræöingur lögreglunnar viröir hér fyrii sér hluta úr fiaki þýsku flugvéiarinnar, sem fórst meö fjórum mönn
um i Valafjalli árið 1942.
„Aldrei of varlega farið"
— segir Rúdólf Axelsson eini sprengjusérfrœðingur
Iðgreglunnar ó íslandi
„Ég veit ekki hvaöa piltar þaö
voru sem sprengdu sprengjuna,
en þeir hafa veriö heppnir aö
sleppa ómeiddir frá þvi” sagöi
Rudólf Axelsson sprengjusér-
fræðingur lögreglunnar, er viö
spjölluöum við hann i gær.
Við sögöum frá þvi i blaöinu i
fyrradag, aö hann hafi átt aö
gera óvirka sprengju úr þýskri
Hér undirbýr Rudólf aö gera óvirkar tvær forsprengjur, sem ekki
sprungu er piltarnir sprengdu i ioft upp stóru sprengjuna sem var i
þýsku flugvélinni. Ljósm. J.ó. Eskifirði.
flugvél, sem fórst efst i Vala-
fjalli við Eskifjörö áriö 1942 og
meö henni fjórir menn. Er hann
kom á staðinn þar sem sprengj-
an átti að vera, haföi hún þegar
verið sprengd I loft upp af
nokkrum ungum mönnum, og
hafði það gerst daginn áöur en
Rudólf og félagar hans komu á
staðinn.
Sprengjubotn-
inn 40 metrum
frá.
„Viö sáum strax aö þaö var
skammt liðiö frá þvi aö sprengj-
an hafði veriö sprengd,, en
hvernig þaö var gert vissi ég
ekki fyrr en ég haföi lesiö þaö i
Vísi.
Þeir hafa veriö heppnir að
slasa sig ekki á þessu. Viö fund-
um botninn út sprengjunni
rúma 40 metra frá staðnum.
Stórt sprengjubrot fundum við
siöan eina 70 metra frá, og haföi
þaö skoriö I sundur stort móld-
arbarö. Gefur þaö visbendingu
um hvaö krafturinn hefur veriö
mikill en auk þess voru
sprengjubrot þarna á vfð og
dreif.
Ég veit ekki hvar þeir hafa
fengið dýnamitið eöa kveikju-
þráöinn sem þeir notuöu. Meö-
ferö slikra hluta er ekki á hvers
manns færi, og sist af öllu ungl-
inga. Þaö sást lika á vegsum-
merkjunum á staönum, aö þaö
voru ekki vanir menn sam
þarna höföu veriö á ferö”.
Litið að gera i
faginu hér á
landi.
Rudólf er eini lærði sprengju-
sérfræöingur lögreglunnar hér.
Hann lærði fagiö i Danmörku
árið 1968 og fékk þá m.a. sem
verklegt verkefni aö gerá óvirk-
ar þýskar sprengjur, sem þjóö-
verjar höföu skilið eftir við
strendur Jótlands.
Viö spuröum hann aö þvi
hvort hann þyrfti oft að taka
fram tækin til aö gera óvirkar
sprengjur hér á landi.
„Þaö er litiö um þaö, en þó er
ein og ein sprengja aö finnast af
og til. Aöallega eru þaö sprengj-
ur frá breska og bandariska
hernum frá þvi á striðsárun-
um. Flestar þeirra hafa verið
geröar sprengjuvirkar og siöan
skotiö viö einhvert æfinga-
svæöiö en ekki sprungiö.
Mér er ekki kunnugt um neina
sprengju hér á landi, þessa
stundina, og þessi sprengja i
Valaf jalli er sú eina þýska sem
ég hef haft spurnir af.
En sprengjurnar geta viöa
leynst. Eru þaö aöallega fall-
byssusprengjukúlur, hand-
sprengjur, svo og sprengjur
sem flugvélar hafa misst.
Ekki snerta hlut
sem gæti litið
út fyrir að
vera sprengja.
Ég vil eindregið vara fólk viö
aökoma nálægthlutum sem þaö
finnur úti á viöavangi, og þaö
heldur að geti veriö einhvers-
konar sprengja. Ef þaö finnur
slikan hlut, ráðlegg ég þvi aö
snerta ekki neitt, og láta lög-
regluna þegar vita.
Erlendis hafa mörg slys hiot-
ist af þvi aö fólk hefui verið aö
fikta við einhvern hlut, sem þaö
hefur fundiö, en siöan komiö i
ljós aö þarna var um sprengju
aö ræöa. Hér á landi höfum við
aö mestu sloppiö viö slik óhöpp,
en þtí er mér kunnugt um að rétt
eftir striö hafi maöur og barn
látist austur á Egilsstöðum, eft-
ir aö hafa handleikiö sprengju,
sem þar lá út á viöavangi.
Nú siöari ár hafa nokkur slys
hlotist af þvi aö unglingar hafa
verið aö fikta með hvellhettur
og sprengjuefni, sem þeir hafa
komistyfir á einhvern hátt. Er
full ástæöa til aö vara unglinga
viö aö leika sér meö slikt, og
benda foreldrum á aö brýna fyr-
ir börnum sinum aö koma ekki
nálægt sprengjuefni — hvaða
nafni sem þaö nefnist — og láta
viökomandi yfirvöld vita ef þau
frétta af sliku i fórum unglinga
eða barna.” —4dp