Vísir - 21.11.1976, Blaðsíða 6

6
Sunnudagur 21. nóvember 1976
INGVAR HELGASON
Vonorlondi v/Sogov«g — Simor 84510 og 8451 1
óskaleikfang fjölskyldunnar.
Leikföng fyrir foreldra
og ekki síður börn
Scalextric — bilabrautir.
Fullkomnustu bilabrautir i allri veröld-
inni.
Hægt að stækka þær og breyta á óteljandi
vegu. Auk þess er hægt að kaupa kraft-i
meiri bila.
^ f • W.vWYmvtixWb •
pmuiip *
Magnús E. Baldvinsson
Laugavegi 8 — Simi 22804.
,,Þú mátt alveg kalla mig
galdramann. Ég iftka galdur.
Og sá galdur byggist á trú á
Satan, — guö eyðileggingar-
innar".
Við sitjum á kyrrlátu
kvöldi i veglegu, hlýiegu ein-
býlishúsi i einu af hinum svo-
kölluöu „finu hverfum” i ná-
grenni Reykjavikur, —
Garöabæ. Þessi orö úr sám-
tali okkar kunna aö hljóma
annkanalega á þessum staö
og þessari stund. Sumum
þykir þau kannski eins og
bergmál úr grárri forneskju.
Oörum eins og hlálegt grin.
En aö baki þessum oröum
býr áköf einlæg alvara. Þeir
sem þetta samtal lesa veröa
hins vegar aö vega og meta
það sem þar kemur fram
samkvæmt eigin fordómum
eða fordómaleysi, af opnum
huga eða efasemdum. Sam-.
talið er ekki áróöur gegn eöa
fyrir einu eöa neinu, heldur
aöeins samtal.
Hann heitir Ómar Stefáns-
son. Kornungur, — mun
yngri en ætla mætti af þvi
sem hann segir, — þvi sem
hann hugsar og þvi sem hann
gerir. 1 viðkynningu viröist
hann eins og flestir jafn-
aldrar hans. En hann sýnir
ótviræð merki um skarpa,
óvenju þroskaða hugsun og
þekkingu á fræðum sem
flestir kannast aöeins viö af
afspurn, óar viö eöa hlægja
að. Hann afgreiðir i Bóka-
verslun Eymundsson i mið-
bæ Reykjavikur dagsdag-
lega. Hann málar myndir, —
táknrænar myndir eftir inn-
biæstri hinna magisku
fræða. Hélt reyndar sýningu
á Mokka I sumar. Hann seg-
ist hafa helgað lif sitt satan-
isma, iðkun galdurs.
Sjálfsagt hefa menn orðið
varir viö aö galdraiðkanir
og djöfladýrkun hafa orðiö
eins konar tiska viða um
hinn vestr. heim á undan-
förnum árum, ásamt hvers
kyns launhyggju að ööru
tagi, i andófi við efnishyggju
velmektarþjóöfélagsins. Og
gjarnan hefur þessi bylgja
verið blandin einkennilegum
kynórum lifsleiöra borgara
— eins konar útrás fyrir
ófulinægju og nautnasýki
þjóðfélagsforms sem öllum
þörfum þykist geta fullnægt.
Þessi nútimalega endur-
vakning hinna fornu fræða
satanismans er Ómari
Stefánssyni ekki að skapi.
Hann segir hana glórulaust
drullumall fólks sem al-
mennt viti litið hvað það er
að gera. Hans satanismi
spretti af þekkingarleit:
galdurinn sé byggður á hinni
svokölluðu vestrænu magiu-
hefð sem upprunnin er i
Litlu-Asiu og Egyptalandi.
En hvernig og hvers vegna
fór hann út á þessa braut á
meöan flestir jafnaldrar
hans eru á kafi i poppi ,
böllum, stelpum, bilum eða i
hæsta lagi skáldskap?
14 ára i Guðspeki-
félagið.
,,Ég veit það varla”, segir
hann. „Strax og ég fékk vit,
strax og ég var orðinn nægi-
lega þroskaður til þess að
geta tekið sjálfstæða afstöðu
til mála fór ég að þokast út á
þessa leið. Ætli ég hafi ekki
verið um 13 ára, og 14 ára
gekk ég i Guðspekifélagið
með skriflegu leyfi foreldra.
Ég mætti þar á fundi oft og
hlustaði á það sem þar kom
fram. Og siðan fór maður að
þreifa sig áfram. Bar fyrst
niður i yoga-lestri. Fór út i
hugleiðslu. Reyndi púritana-
liferni, þarsem ég t.d. notaði
ekki kvenmann lengi. Maður
fer að lesa ýmsar bækur,
fyrst almenns eðlis, og svo
um einstök fræði. Hvað er
zen búddismi? Hvað er
gnostik? Og hvað er kristin
trú og hver er Kristur? Hvað
er voodoo? Maður fór að
reyna að finna svör við slik-
um spurningum”.
Hann segir að á meðan
hann var I Guðspekifélaginu
hafi hann einbeitt sér að
samanburðartrúfræði af
þessu tagi. „Og slík ástund-
un heldur áfram. Maður hef-
ur ekki lokað sig inni. En eft-
ir að hafa reynt mystik —
þessa innri leið— ,fann ég aö
hún átti ekki viö mig. Þetta
gekk ekki. 12 ára hafði ég
farið að mála myndir af
gamni minu. Það sýnir að þá
þegar var ég á þessari aktivu
skapandi leið, sem er i raun
leið magiunnar, galdursins.
Á henni hef ég nú verið i um
tvö ár. List og galdur eru
nátengdir hlutir, og i minum
huga algjörlega samofnir.
Þessi magiska leið á þvi vel
við mig”.
Verndarengillinn.
Ómar segir að raunar sé
hin „innri leið”, — leið
mystikersins, dulspekings-
ins og hin „ytri leið”, — leið
galdramannsins, i andstöðu
hvor við aðra. „Sú vestræna
hefð galdurs sem ég á-
stunda”, segir hann, „varð
til i Litlu-Asiu og byggir á
hinu visindalega flokkunar-
kerfi Kabbalah, dulspeki
gyðinga, sem geymir hið
svokallaöa „Tré lifsins” og á
stjörr.uspeki hinnar fornu
Babýlon og alkemiu Araba.
A báðum þessum leiðum er
gengið útfrá þvi að heimur-
inn sé blekking. En á meðan
mýstikerinn stöðvar alla
hugsun, vinnur inn á við og