Vísir - 21.11.1976, Blaðsíða 7

7
VTSIH Sunnudagur 21. nóvember 1976
„íG TRUI A SATAN"
— rœtt við ungcm satanista, galdramann og
myndlistarmann, Ómar Stefónsson
eyðir allri myndrænni og
rökrænni hugarstarfsemi,
þannig að heimurinn, blekk-
ingin hverfur, þá fer galdra-
maðurinn alveg öfugt að.
Hann vinnur Ut á við. Eyðir
sannfæring min að það sem
heldur mér við að stúdera
galdur sé minn verndareng-
ill. Ég veit að á bak við þetta
stendur verndarengill, sem
er minn raunverulegi vilji,
Þessa teikningu rissaöi ómar upp á mcðan samtalinu stóð, en hún
er gerð eftir upprunalegri mynd franska listamannsins og galdra
mannsins Eliphas Levi, og sýnir Bafometh (sem er annað heiti
Satans), sem sagt er að musterisriddarar miðalda hafi dýrkað.
Myndin er duifræðilegur lykill að tilverunni.
Geitin er tákn einstaklingsins, og Satan birtist í mynd geitar”,
segir ómar. ,,A myndinni eru sýndar kynorkustöðvarnar sjö, og I
enni er auga Siva, hiö indverska Ajna Chakra, sem er orkustöð vits-
muna. Þegar auga Siva opnast á veröldin að eyðast. Hinn þriofni
snákur táknar uppvakning kynkraftarins (stafur Hermesar). Hin
tvö snúnu horn merkja fullnýtingu kynkraftarins I efstu orkustöö-
inni, Sahasrara,sem sýnir hina magisku formiilu um jafnvægi eða
l-f(-i-l) =0. A vinstri hendi stendur Coagula, sem merkir storknun
eða röðun tilverunnar niöur ikerfi. Vinstrihönd er tákn kvenaflsins.
A hægri hönd, sem er tákn karlaflsins, stendur Solvc, sem merkir
lausn, magia. Eliphas Levi lést 1875, —sama áriö og Aleistcr Crow-
ley fæddist, en Crowley hélt þvi fram að hann væri Levi endurholdg-
aður.”
blekkingu skaparans með
þvi aö skapa aðrar blekk-
ingar istaðinn.En um leið er
mikilvægt að hann eyðileggi
jafnóðum þær blekkingar
sem hann skapar. Annars
gæti farið illa”.
En hvað er það sem beinir
honum út á þessa braut?
,,Ég á erfitt með að greina
frá þvi”, segir hann, „Ég
geng að visu með þá róman-
tisku hugmynd um sjálfan
mig að ég sé mjög hratt að
endurlifa það sem ég upplifði
i fyrri tilvist. Menn brosa nú
yfirleittúti annað þegar þeir
heyra þetta. A ég aö kalla
þetta guðlegan vilja? Stund-
um er þetta lika kallað yfir-
sjálf. En það er eindregin
minn rauverulegi persónu-
leiki. Ég er ekki enn kominn
það langt að ég sé kominn i
samband við þennan
verndarengil, en ég ætla mér
að gera þa.ð”.
Heimurínn, táknið,
spilverk Satans.
ómar segir að það sem
liggi til grundvallar satan-
ismanum sé sú vissa að allir
hlutir, allir atburðir eigi sér
táknræna merkingu. „Mér
detturi hug þessi gamla hug-
mynd: Ekki er allt sem sýn-
ist”, segir hann, „sem er
svona dálitið vindleg setning
sem menn sletta fram. En
það er þetta viðhorf um að
bak við allt sé örugg og
ákveðin merking. Orð og
myndir hafa tákræna merk-
ingu. Mynd af guði eins og
Satan er táknræn: hún er
lykill að tilverunni. Ef ég
strýk hægri hendi um hárið
þá merkir það að ég er að
hugsa stift. Hárið hefur ætið
verið tákn hugsunar. Ef ég
geng ofan á greinar sem
liggja á jörðinni, þá þýðir
það ekki bara að ég hafi
brotið greinar. Sérhver
hversdagslegur atburður á
sér merkingu, sem getur afl-
að manni þroska. En það
tekur langan tima að skilja
innri merkingu fyrirbær-
anna og hver fer sina eigin
leið i þvi efni. Allur heimur-
inn er eitt tákn, eitt spilverk,
— spilverk Satans. Og Satan
er hinn fullkomni maður,
hinn fullkomni einstak-
lingur. Geitin, — tákn Satans
— jiefur alla tið verið einnig
tákn einstaklingsins. Satan
er guð rökhyggjunnar, og
aUar galdrastúdiur byggja
algjörlega á rökhugsun”.
Trú á hið illa?
Hann kveðst mjög tak-
markað geta sagt frá sinni
galdraiðkun i einstökum
atriðum. „En ég er tvimæla-
laust kominn út i galdur. Það
fer að visu eftir þvi hversu
langt menn eru komnir hvort
á að kalla þá galdramenn.
En þú mátt alveg kalla mig.
galdramann. Jú, — i þessu
felst trú á Satan, guð eyði-
leggingarinnar. Ég lit I
fyrsta lagi á mynd Satans,
einsog þessa sem ég hef ver-
ið að teikna núna, (sjá
mynd), sem lykil að tilver-
unni, sem stökkpall til skiln-
ings á heiminum. í öðru lagi
trúi ég á Satan sem einstak-
ling, sem raunverulega
imynd og raunverulegt afl.
Jú, ég hef oft fundið fyrir ná-
vist hans. Það er erfitt að
lýsa þeirri nálægð. Nei, ég
hef ekki séð hann, ekki bein-
linis. En návisthans lýsir sér
i tilfinningu fyrir ægiþrung-
inni snilld, viðbjóðslegri,
ægilegri visku”.
En er þetta trú á hið illa?
„Ja, það má kalla það illt að
viljaeyðileggja blekkingar”,
segirhann. „Hjá hindúumer
þetta þriskipt: Brahma
skapar blekkinguna. Vishnu
viðheldur henni. Siva eyði-
leggur hana. Samkvæmt
þessari þrigyðistrú trúi ég á
Siva. En hvað varöar sið-
ferðilegar útskýringar eða
viðmiðanir um hvað sé illt og
hvað sé gott, þá byggja þær
jafnan á hefðbundnum
kristilegum kreddum. Mór-
alskur skilningur er i minum
huga einstaklingsbundinn að
öllu leyti. Og þótt ég sé
kannski alveg hreinn og
tær”, bætir hann við og
kimir, „þá getur hver sem er
trúað þvi að ég sé eins illur
ogmögulegter.En vissulega
er mitt viðhorf til lifsins
algjörlega mótað af minni
trú á Satan”.
Spurning um eigin-
girni.
Hann segir að siðferðileg
framkoma gagnvart öðru
fólki i daglegri umgengni sé
spurning sem ekki skipti sig
miklu máli. „Þetta er i raun
spurning um það hvort menn
eru eigingjarnir eða ekki. Og
þessi leið sem ég er á er
eigingjörn i eðli sinu. 1 fyrsta
lagi er ég gagnvart mannlif-
inu algjörlega óþjóðfélags-
legur, og ég hef enga trú á að
einhver pólitisk kerfi breyti
þessu plani. Hvort einhver
athöfn min við iðkun galdurs
skaðaði annað fólk er mál
sem ég myndi taka afstöðu
til eftir kringumstæðum
hverju sinni. Það er ekkert
einhlitt svar til við þessu.
Hvort ég drep mann, — svo
ég taki mjög gróft dæmi—
,eða ekki er hlutur sem er
kringumstæðum háður. Við
galdraathafnir eru oft notað-
ar fórnir. En þær stafa ekki
af neinum sadisma, heldur
er þetta táknrænn helgisiður.
Annars eru allar þessar
spurningar einskis verðar,
og manni verður æ ljósar
eftir að hafa stúderað magiu
að maður stendur á þvilíkum
nálaroddi i tilverunni að t.d.
hlutir eins og ótti við dauða
eða veikindi eru út i hött”.
í herberginu scm við spjölluðum við Ómar i er mikill fjöldi bóka um
þau fræði sem hann ástundar. Meðal þeirra er sú bók sem hann
heldur á hér á þessari mynd. Hún heitir „Bókin um hinn heiiaga
galdur Abramelin galdramanns”, og aö sögn Ómars býr i henni þvi-
likur kynngikraftur að þar sem hún cr i húsi muni voveiflegir at-
burðir gerast. Astæöan sé sú að i henni séu galdraferhyrningar sem
virka sjálfkrafa. Þótt bókin sé ekki notuð, stafi þvi sjálfkrafa af
henni hætta, og til þess að einangra hana kveöur hefðin svo á aö
hún skuli vafin i silki og ofan á stráð salti og kamfórukristöllum.
Þannig varðveitir ómar bókina og má á myndinni sjá silkiklútinn.
nokkru i þeim efnum. Allt
veltur á hverjum einstak-
lingi. Ég fór að vlsu einu
sinni inná vafasama
pólitiska hliðargrein á minni
leið, en er búinn að höggva
hana af. 1 öðru lagi, ef ég
geri eitthvað þá er það gert
með meövitund um sjálfan
mig fyrst og fremst. Ég held
þvi fram að svokölluð óeigin-
girni, sé ekkert annað en dul-
búin eigingirni. Fólk hjálpar
t.d. öðru fólki aðeins til þess
að friðþægja sjálft sig. Þetta
er örvæntingarfull sjálfs-
björg”.
Skilnings á réttu og röngu,
góöu og illu segir hann i sin-
um augum vera fullkomlega
afstæðan. „Þessar helgiat-
hafnir i sambandi við magiu
verða að fara leynt, en það
skiptir mig engu máli hvort
iðkun galdra geti verið þjóð-
félagslega glæpsamleg iðja.
Þessi vestræna magiska hefð
er svo ógnarlega margslung-
in leið til þroska að maður
getur ekki talað um þetta á
Hugrekki og hættan
af göldum.
Ómar kveðst við leit sina
eftir þekkingu á göldrum
hafa kynnt sér rit höfunda
frá ýmsum timum, en lært
kannski hvað mest af enska
skáldinu og galdramannin-
um Alister Crowley, sem
frægur eöa illræmdur varð i
Evrópu og viðar á fyrri parti
þessarar aldar, svo og af
lærisveinum hans. Af öðrum
nefnir hann Eliphas Levi
franska galdra- og lista-
mann, og menn frá miööld-
um, Paracelsus og Cornelius
Agrippa. „En þaö er svo
margt hulið i þessari vest-
rænu magisku hefð,” segir
hann, „aö maður verður lika
að leita annað, finna sam-
svaranir i annarri heimspeki
og finna sina eigin persónu-
legu leið, þótt stuðst sé við
verk annarra.
„En eftir að hafa aflað sér
þekkingar fer maður að afla
sér praktiskrar reynslu. Og
Viðtalr Árni Þórarinsson
Myndir Jens Alexandersson