Vísir - 25.05.1977, Síða 11

VISIR Mi&vikudagur 25. mai 1977.
11
Skúli.Kjellrún og börnintimm i visismyna — r.inar uunnar)
en hann hefur dvaliö nlu ár I
Eþíópíu,.
Eiginkona Skúla er Kjellrún,
norsk hjúkrunarkona og eiga þau
fimm börn. Eitt þeirra er fætt hér
á landi, annaö f Noregi en þrjú i
Eþíóplu.
Trúfrelsi rikir
„Eins og ég sagöi áöan höfum
viö noröurlandabúar ekki oröiö
fyrir neinu aökasti. Stjórnvöld
hafa lýst þvl yfir aö fullt trúfrelsi
rlki I landinu og öll trúarbrögö
skuli hafa sama rétt. Þar af leiö-
andi má ekki á nokkurn hátt veita
einum trúarflokki meiri rétt en
öörum til aö koma trú sinni á
framfæri viö Ibúa landsins”, seg-
ir Skúli.
Islenska kristniboöiö I Eþlópiu
er nú oröiö deild I lúthersku kirkj-
unni I landinu. Skúli og fjölskylda
hans hafa veriö I ársleyfi frá
störfum og kirkjunnar menn I
Eþíópíu hafa ítrekaö leitaö eftir
staöfestingu á þvi aö þau munu
koma aftur.
Arsleyfiö rennur út um miöjan
næsta mánuö og fyrir þann tima
þurfa þau aö vera komin aftur til
Eþlópíu. Annars þyrfti aö sækja
um dvalarleyfi á nýjan leik eins
og þau heföu aldrei til landsins
komiö. Ný og erfiö verkefni biöa
hjónanna þegar út er komiö.
Heiðindómur
„Ein islensk hjón sem dvaliö
hafa i Eþlóplu eru nú aö halda
heimleiöis svo ekki veröur þarna
landa aö finna. En viö veröum
samferöa norskum trúboöum
sem veriö hafa I leyfi og norrænu
trúboöarnir vinna mjög saman.
Viö förum til þjóöflokks sem er
sunnar og vestar heldur en konsó-
menn halda sig. Þessum þjóö-
flokki hefur ekki veriö sinnt á
nokkurn hátt, hvorki notiö
fræöslu eöa heilsugæslu. Þjóö-
flokkar I landinu eru 50-100 talsins
og aö likindum eru um 80% fbú-
anna ólæsir og óskrifandi. Þetta
gefur nokkra hugmynd um erfiö-
leikana”, segir Skúli.
Innfæddir hafa greinilega trú-
þörf, en ekki átt nema takmark-
aöa möguleika, og á stórum
svæöum enga möguleika, til aö
fræöast um Guö. Þeir hafa samt
sem áöur hugmynd um æöri mátt
og tengja hann gjarnan til dæmis
vatni sem rennur eöa stórum
steinum. Þeir trúa þvl á stokka og
steina ef svo má segja, en mikil
eftirspurn er eftir fræöslu um
bibliuna og Jesú Krist. Aöur en
Skúli fór I leyfiö sá hann um
bibliunámskeiö sem voru glfur-
lega eftirsótt og komast hann
hvergi nærri til aö heimsækja alla
þá staöi sem óskuöu eftir nám-
skeiöi.
Hungursneyðin
Enn berst taliö aö byltingunni,
en Skúli er jafnhófsamur I oröum
þá er hann ræöir hana eins og
þegar rætt er um starf hans. Þó
benti hann á, aö hungursneyöin I
landinu hafi veriö undanfari bylt-
ingarinnar.
„Viö I kristniboösstööinni sáum
hvert stefndi. Oft sendum víö
stjórnvöldum er þá rlktu aövar-
anir um aö hungursneyö væri yf-
irvofandi en ekki var hlustaö á
aövaranir okkar. Viö tókum þaö
fé sem kristniboösstööin átti og
keyptum fyrir þaö korn, þótt þaö
heföi áttaö fara til annarra hluta.
Þar af leiöandi gátum viö fariö aö
útdeila korninu strax og byltingin
haföi veriö gerö, en fyrri stjórn
bannaöi þaö stranglega þótt
hungur væri fariö aö sverfa aö.
Til okkar komu fréttamenn
heimspressunnar. Þeir nánast
kvörtuöu undan því aö finna
hvergi á Konsósvæöinu neinar
beinagrindur. Fólk tryöi ekki
fréttum um hungursneyöina ef
ekki væri hægt aö sýna myndir af
beinagrindum. En korniö frá okk-
ur bjargaöi fjölda fólks frá hung-
urdauöa”, sagöi Skúli Svavars-
son.
Enn er ekki vitaö hvaðþau Skúli
og Kjellrún dvelja lengi i Eþiópiu.
Þaö fer eftir þörfinni og hve lengi
veröur unnt aö starfa þarna. Nú
veröur haldiö á nokkuö aörar
slóöir eins og áöur segir. Trú-
boöarnir gera meira en boöa
fagnaöarerindiö. Þeir fræöa
landsmenn um landbúnaö, mat-
reiöslu og næringafræöi, kenna
rétta meöferö ungbarna, hjúkra
og lækna fyrir utan almenna
kennslu.
Starf islensku kristniboöanna
byggist á frjálsum framlögum
héöan aö heiman. Eftir því sem
fleiri styrkja starfiö er meira
hægt aö gera fyrir þá innfæddu.
Aö lokum er Skúli beöinn aö
segja frá þó ekki væri nema einu
ævintýri sem hann hefur lent i
þarna I Afriku. Hann fæst ekki til
þess. Viðurkennir þó aö nóg sé af
ævintýrunum, en sumt þykir
sjálfsagt suður þar. Til dæmis sé
mjög mikið af slöngum og alls
kyns skriðkvikindum þarna og
eru mörg stórhættuleg. „Börnin
okkar leika sér innan um þessi
dýr, en hafa samt aldrei orðið
fyrir slysi. Kannski er það ekki
minnsta ævintýrið”, segir Skúli
að lokum”.
—SG
Texti: Sœmundur Guðvinsson
Litið er á kennslu sem
viðureign við
ekki aðstoð
nemendur en
sem algerlega væru steyptir I
þessu móti væru veröugir arftak-
ar sófistanna gömlu sem aö ann-
arra sögn töldu sig geta sannfært
hvern sem var um hvaö sem var
án þess aö vita nokkuö sjálfir, en
jafnframt yröu þeir kennarar aö
lúta fyrirmæium annarra um
hvaö skyldi kennt. Þeir væru
heimsins bestu opinberir starfs-
menn, auösveipir framkvæmend-
ur duttlunga sér meiri og vafa-
laust betri manna.
H.G.
skólamála aö segja: „Viö skulum
ráöa þiö til kennslu, en þar sem
þú ert réttindalaus munum viö
greiöa þér lægri laun en öörum
kennurum og aldrei styöja þig I
þvi aö afla þeirra réttinda sem
þig skortir.”
Svona langt er hægt aö beita
þeim athugasemdum aö sumir
læröir menn geti ekki kennt og
sumir ólæröir menn geti kennt vel
en varla öllu lengra. Þær réttlæta
og gera nauösynlega miklu meiri
aöstoö viö kennarastéttina en nú
tiökast. En þær nægja engan veg-
inn til aö eyöa þeirri gagnrýni
sem Gunnar Markússon hélt svo
vel fram. Þó halda menn þessum
rökum svo stift fram aö viö liggur
aö á þeim megi skilja aö skólun
kennara og kunnátta skipti engu
en hitt öllu aö maöurinn geti
kennt þ.e. hafi lag á nemendum
eöa geti látiö þau hlýöa sér. Auö-
vitaö er þetta sjónarmiö alrangt.
Þaö hlýtur aö vera bæöi kennar-
anum og nemendum fyrir bestu
að kennarinn hafi sem mesta
kunnáttu og list á valdi sinu, að
hann kunni það sem hann á að
miöla til nemanda. Rétt væri aö
heröa smátt og smátt á þeim lág-
markskröfum sem geröar eru til
lúta aö nemendunum sem þeir
eiga aö kenna, en ekki aö efninu
sem þeir eiga aö bera fram. í
þessari áherslu felst þaö aö litiö
er á kennslu sem viöureign viö
nemendur en ekki sem aöstoö viö
nemendur i viðureign þeirra viö
heiminn. Undir þessari áherslu
eru kennaraefnum kenndar sömu
listir og helst mættu prýða góöan
lögregluþjón, fangavörö, sjón-
varpsþul eöa trúö. Þeir kennarar
kennaraefna og hjálpa jafnframt
starfandi kennurum til að upp-
fylla þær.
Kennsla án kunnáttu.
Þaö má ævinlega sjá örla á
þessu viröingarleysi fyrir efnis-
kunnáttu þegar menn leggja
megináherslu á aö kennaraefnum
séu kennd einkum þau fræði, sem