Tíminn - 05.07.1968, Blaðsíða 12

HÁMARKSHRAÐI Á KEFLAVÍKURVEGI
HÆKKAR í 70 KM.
KJ-Reykjavík, fimmtudag. I verði hækkaður úr sextíu í sjö-1 „Að fengnum tillögum fram
DómsmálaráðuneytiS hefur á- tíu kflómetra á klst. Fer frétta- kvæmdanefndar hægri umferðar
kveðið að hámarkshraði á tilkynning ráðuneytisins um þetta og umferðarlaganefndar hefur
Reykjanesbraut (Keflavíkurvegi), | efni hér á eftir. | Framhald á 10. síðu.

'í '
l'SföÍlilftlllll
fciSSsSSÍSi
Flestir stóru síldar-
bátarnir út um helgina
Marinó á Héðni
-Reykjavik, fimmtudag.
>ótt atkvæðagreiðslu sfldarsjómanna um Isamningana í sum-
ar væri enn ekki lokið í dag, var kominn í >á veiðihugur og
vestur á Granda kepptust þeir við að útbúa skipin til veiða.
Fara mörg sfldveiðiskip úr höfn fyrir og um næstu helgi, og
er það mánuði seinna en síldveiðiskipin leystu landfestar í
fyrra. Þau skip sem nú fara, koma tæpast til hafnar næstu
tvo mánuði eða jafnvel lengur. Fleiri sfldarflutningaskip
verða nú í förum en í fyrra og losa því veiðiskipin mestan eða
allan afla sinn norður í höfum, en sfldin er nú um 700 mflur
norð-austur af íslandi. Eftir reynslu undanfarinna ára nálgast
hún ekki íslandsstrendur fyrr en í haust eða í vetrarhyrjun.
Verið er að leggja síðustu
hönd á undirbúntn.g skipanna
og farið að taka næturnar
um borð. Eru hringnætur stóru
síldveiðiskipanna svo umfangs
miklar að aka verður þeim að
skipshlið á tveimur vörubáilum.
Blaðaimenn Tímans höfðu í dag
tal af nokkrum sjómönnum sem
eru að leggja út á sildveiðar
næstu daga. Voru þeir flestir
á einu máli um að efcki væri
neitt tilhlökkunarefmi að lóta
úr höfn og eyða sumrinu á haf
lnu miMi Svalbarða og Bjam-
areyja, og sjá aWrei land fyrr
en síldin kemur að íslandi í
haust. Eini munaðurinn á sáld
arflotanum er að éta. Þeir fá
matarbirgðir og odíu mieð síW-
arfluningaskipunum, en áfengl
er banmað að flytja á miðin.
Og þótt sjómönnum þætti skír-
lífið erfitt, og náttúrlega helzt
þegar lengi er verið í hafi án
þess að koma tiil hafnar, væri
fjandakornið efeki hœgt að
hafa kvenfólk um borð. Það
veldur einungis sundrungu
og óánægju meðal sjó-
mannann-a. Sa'lrtað verður um
borð í allmörgum sfldarskip-
um og sjá sjiómennirmir sjáilfir
um söltunina og ta'ka söUunar
stúlkurnar sj'álfsagt ekki til
höndum fyrr en í haust að sfld
in gengur upp að landinu.
Aflabæsti skipstjórinn á síW
veiðunum í fyrra er Marinó
Héðinsson á Héðni frá Húsa-
vík. Hánn var veslur á Gnanda-
garði í dag til að fyilgjast með
U'ndirbúningi. Marinó kvaðst
leggja úr höfn straS og hægt
væri, kannski í niótt. Er nú
verið að rcyna nýtit frystiikerfi
Framhald á bls. 11.
Skipsliöfnin á Ásgeiri. Eiríkur stýrimaður anuar frá bægrL

Vörubíiarnir tveir með nótina, sem fara áttl um borð í Helgu H.
(Tímamyndir KJ og OÓ)
|
HARÐIJVIM
ÁSTANDIÐ I EYJAFJARÐARSÝSLU:
Verulegar kalskemmdir, en
ekki vandræði í góðri tíð
Hér birtist fjórða fréltagrein
in um kalskemmdir og harðindi.
Erlingur Davíðsson, ritstjóri á
Akureyri, kannajði fyrir TÍM-
ANN ástandið í Eyjafjarðar-
sýslu, og fer frásögn hans hér
á eftir.
ED-Akureyri, fimmtudag.
Árið sem nú er að líða er
mesta kalár á Norðurlandi, og
á mestu kalsvæðum landsins
eru skemmdirnar á gróðurlendi
margfaldar miðað við 1918, sem
Iöngum er til vitnað. I öllum
héruðum lamlsins eru ræktar
lönd kalin, en mestu kalsvæð
in eru Vestur-Húnavatnssýsla,
innanverð Strandasýsla, Hrúta
fjarðarsvæðið, Norðurdalur í
Borgarfirði og enn frcmur eru
geysilega kalskemmdir á Norð
austurlandi. Iiér i Eyjafjarðar
sýslu eru kalskemmdir töiu-
verðar.
Eg ræddi um ástandið við
nokkra bændur hér í héraðinu,
og fara umsagnir þeirra hér
á eftir.
Jón Hjálmarsson, Villingastað
í Saurbæjarhreppi: — „í Saur-
bæjarhrcppi eru tún á flestum
bæjum skcmmd af kali. Mér
skilst að á mínu túni sé 1/5
hluti skemmdur. Hitt er ekki
síður áhyggjuefni, hve seint
sprettur. í Ilrafnagilshreppi er
sláttur hafinn á nokkrum bæj-
um. Er þar um að ræða friðuð
tún og óskemmd. Á einum bæ
a. m. k. í Saurbæjarhreppi
hófst sláttur fyrir síðustu mán
aðarmót, en oft hefst sláttur
í Eyjafirði snemma í júnímán
uði.“
Ilukur Steindórsson, Þríhyrn
ingi í Skriðuhreppi: — „Kal
í túnum er með mesta móti í
ár hér í sveit. Á seinni árum
hefur þó kal verið töluvert, og
nú hafa gömul tún kalið ekki
síður en þau sem yngri eru.
Heysprettuhorfur eru því ekki
góðar, þótt ekik þurfi að skap
ast vandræðaástand ef sæmi-
lega viðrar.“
Stcfán Halldórsson, Illöðum,
FramhaW á bls. 11.