Tíminn - 20.07.1968, Blaðsíða 11

Tíminn - 20.07.1968, Blaðsíða 11
LAUGARDAGUK 20. jÆH 1968. TÍMINN 11 Með morgun- kaffinu Prcstur bom í fangelsi til ungs manns, sem sat inini fyrir þjiófnað, og lét prestur hann taka i höndina á sér til stað- festingar því, að hann skyldl hætta að stela. Fangavörðurinn spurði mann inn, hvað presturinn hefði ver ið að segja við hann. — Hann spnrði mig hvers vegna ég vœri hérna og ég sagði honunn, að ég hefði stol- ið. — Og hvað sagði prestur þá? spurði fangavörðurinn. — M skulum við takasit í hendur, svaraði Janginn. Skólapiltar úr Menntaskólan um gemgu eitt sinn um götur Reykjavíkur með nokkrum ærslum. Geir Zoega var þá rektor. Lögregluþjónn kærði piltana íyrir rektor og nefndi nokkra með nafni. Rektor kallaði nú piltana fyrir sig, en þedr bera af sér sakir og segjast allir hafa verið ódrukknir, og þetta hafi aðeins verði saklaust gaman. — Já, segir rektor, — það er heldur ekki hægt að taka kæfiina til greina af öðrum ástæðum. Sjáið þið! Hann skrifar ,Jiann“ með einu „n-i“!! Eona nokkur lagðist á sæng fyrir allmörgum árum. Hún kom hart niður og fæddi barnið andvana. Mð var þá trú manna, að óskírð börn fengju ekki vist í himnarí-ki. Konunni var nú sagt, að barn hennar hefði fæðzt andvana. M segir hún. — Mð er nú varla svo dáið, að það megi ekki skíra þáð. Á skákmóti í Skopje í fyrra sigraði bandaríski stórmeistar- inn Robert Fisoher j.úgóslav- neska skákmannnin Jovan Sofrevsky í 19 leikjum. Júgó- slafinn hafði svart og tefldi Sikileyjarvörn og þegar leikmir höfðu verið 15 leikir var stað an þannig: Fischer lék nú 15. Rd5! sem svartur svaraðd með Hf8—e8. Ef peðið drepur riddarann fær hvítur miótsókn. Skákin tefldist þannig áfram: 16. RxBt HxR 17. Hxd6 Hc8 18. Öd4 Be8 19. Dxf6 gefið Krossgáta Nr. 73 Lóðrétt: 1 Byggingarefni 2 Líta 3 Sker 4 Bragðefni 6 Ávöxtur 8 Mumur 10 Kveð skapar 12 Taka 15 Hyl 18 Þófi. Ráðning á gátu no. 72: Lárétt: 5 Aum 7 Sál 9 Afl 11 LL 12 Rá 13 111 15 Tók 16 Ost 18 Skútan. Lárétt: 1 Ónáðar 5 Fljótið 7 Lóðrétt: 1 Ærslin 2 Kal Tveir eins 9 Býsn 11 Stökk 13 3 UU 4 Áma 6 Hlákan 8 Sigti 14 Tog 16 Röð 17 Eiga Áll 10 Fró 14 Lok 15 TTT við 19 Borg í Texas. 18 Sú. ÁSTARÞ ífSfTnm Barbara McCorquedale 34 M heyrðist rödd utan úr myrkr inu. — Sleppið henni. Andartak kannaðist hún ekkert við röddina, en þá var tekið um axlir hennar og hún fann til ör- yggis og að hún var ekki lengur varnarlaus, og maður þrýsti henni að sér. — Þetta er allt í lagi,^— sagði einhver á frönsku. — Ég þekki þessa stúlku, hún er vinkona mín. Það var Dix! Hún sneri sér að honum og það lá við að hún snökti af fegin- leik. Án þess að vita, hvað hún gerði, rétti hún út hendurnar og þrýsti honum að sér. Nú fann hún, hve hrædd hún hafði verið. En nú var hann hér og ekkert gat komið fyrir á meðan hann var hjá henni. — Hvað er hún að gera hér? — Vantraustið í röddinni leyndi sér ekki. Hún fann, að Dix yppti öxlum. — Ég geri ráS fyrir, að hún hafi komið til að sjá mig. — Hvernig getum við verið viss ir um það? Hún gæti hafa verið send. Hvernig vitum við, að það er sannleikurinn í málinu? Maðurinn, sem spurði var sá sami og hafði spýtt á jörðina stuttu áður. Alloa gat ekki séð hann, því augu hennar voru blinduð af ljós- kerinu, en hún heyrði óvináttuna í rödd hans. — Við getum byrjað á að spyrja hana, — sagði Dix. Hún fann, að hann brosti, þeg- ar hann sneri sér að henni. — Þú komst til að hitta mig, er ekki svo? — sagði hann. Hendur hans þrýstu öxl hennar lítillega. Hún svaraði eins og til var ætlazt. — Jú. — Ég bað þig að bíða eftir mér við vitann. Manstu það ekki? Aftur þrýsti hann axlir hennar. — Jú, svaraði Alloa — Hvernig vitum við, að hún er að segja sannleikann? — Lítur hún út fyrir að vera lygari? — spurði Dix. — Þar að auki, langar mig til að vita, hvort þér finnst ástæðulaust fyrir fall- ega stúlku að bíða eftir mér? Ég er nú ekki alveg laus við allt að- dráttarafl, vinir mínir. Þetta orsakaði dálítinn hlátur og maðurinri, sem hafði haft sig mest í frammi sagði: — Við skul- um binda hana héma. Við hætt- um ekki á, að hún komizt f burtu áður en við erum búnir að Ijúka við þetta — Bindið þið hana bara, ef þið viljið. Ég er viss um, að hún hefur ekkert á móti þvi. — Ertu viss um, að þetta sé stúlka, sem þú þekkir, — spurði maðurinn reiðilega. — Ef ég héldi, að þú værir að leika á okkur, mundi ég, gera út af við hana hér á staðnum. — Þú verður að gera út af við mig fyrst, — sagði Dix léttilega. — Og ef þú heldur. að ég þekki hana ekki. þá get ég sagt þér, að við elskum hvort annað mjög heitt. Er það ekki ástin mín? Alloa hlýddi bendingunni og hvíslaði. — Jú, auðvitað. — En þú getur ekki sannað það — sagði ljót rödd utan úr myrkr- inu. — Nei, ég get ekki sannað það, — sagði Dix. — Ekki nema svona. Áður en Alloa vissi, hvaðan á sig stóð veðrið, hafði hann tekið undir hökuna á henni og snúið henni að sér. Síðan laut hann niður og áður en Alloa náði and- anum, lagði hann varir sínar að hennar og hélt henni fastri svo- litla stund. Hún var of undrandi til þess að veita neina mótspyrnu eða hreyfa sig. Hún fann, að var- ir hennar titruðu og allt í einu var hún laus úr faðmi hans á ný. — Svona hættið þið þessu, — sagði einhver. — Við höfum ekki tíma til að eltast við svona . . Hann notaði sóðalegt franskt orð, og hún fann, hvernig Dix stífnaði upp. Alloa fann, að ein- einhver batt hendur hennar harkalega á bak aftur með kaðli, sem skarst inn í hana. — Bindum svo á henni lappirn- ar, — sagði einhver. — Ég skal binda hana sjálfur, — sagði Dix hægt Hann beygði sig niður og tók Allou upp. Hann bar hana dálít- inn spöl og setti hana síðan niður í sandinn. Einhver rétti honum kaðal og hún fann, að hann batt mjúklega utan um öklana á henni. — Þetta er allt í lagi, — sgði sagði hann blíðlega, — vertu ekki hrædd. Það var ómögulegt að svara honum, því maðurinn, sem hafði bundið á henni hendurnar, stóð enn fyrir aftan þau Hinir höfðu farið að eigá' við bílinn. Ljósi var brugðið upp og því lýst á föt Allou. — Það er betra, að hún sleppi ekki, því þá skaltu fá að kenna á því, — sagði maðurinn. — Ég held, að þú þurfir ekki að hafa neinar áhyggjur, — sagði Dix. — Hún hefur engan áhuga á því að komast undan. Ég geri ráð fyrir, að þú vitir ekki mik- ið um konur, með þetta Ijóta ljóta smetti, sem þú hefur. — Ég vil ekki hafa neitt með .. . að gera. Maðurinn notaði aftur klám yrði og áður en Dix gat svarað, hafði hann gengið að bílnum og spýtti nú ákaft. — Þú ættir heldur að koma og hjálpa til við að koma honum út. Við megum engan tíma missa áður en fjarar. Nú, begar ljósið var ekki leng ur í augunum á henni, gat Alloa farið að sjá betur f kringum sig. Mennirnir voru enn að fást við bílinn, sem vaggaði nú á öldun- um. Hún kenndi til undan bönd- unum á höndunum og þegar Dix fór og skildi hana eina eftir í sandinum fannst henni eins og það ætlaði að líða vfir hana Hvað átti þetta allt að þýða? Þett hafði allt gerzt svo skyndi- leg og hún hafði orðið afar skelk- uð. Henni fannst dð hún héldi enn niður í sér andanum síðan henni varð fótaskortur. Þessir menn voru hættulegir. Það var það eina. sem hún var full- viss um. Hún hafði vitað það, áð- ur en Dix kom henni til hjálpar og hún fann að 'afnvel hannn var hræddur um hana, þegai hann þrýsti henni að sér. Já, hann var líka hræddur. Hún hafði fundið það, begar varir hans snertu varir hennar Hún þráði, að bera fingurma upp að vörun- um til að finna hvort varir henn- ar væru þær sömu og fyrr Hann hafði kysst hana og á einhvern hátt, sem hún ekki skildi hafði það bjargað henn. Mennirnir voru enn að eiga við bílinn, sem var nú kominn upp á bilfarið. Þeir notuðu ljós- kerin til að fullvissa sig um. að hann væri nógu örugglega bund- inn. Ljóskerunum var lyft á ný. Alloa sá bregða fyrir litnum á bílnum. Hann var rauður! Hjartað barðist í brjósti henn- ar. Nú vissi hún, hvaða bíl þeir voru að fást við Hún minntist þess, sem dyravörðurinn hafði sagt, þegar frú Derange hafði vilj að, að Lou æki Cadillaknum til San Sebastian. Þetta var lausnin á gátunni. Lausnin á því, hvað Dix var að gera við rauða Merced esinn. Þeir ætluðu að fara með bílinn til Spánar. Það var á þenn- an hátt, sem Spánverjarnir fengu þessa dýru bíla sína sem dyra- vörðurinn hafði værið að tala um. Það var svona, sem þeir komust hjá því að borga tolla af þeim. Nú skildi Alloa, hvað var að ger- ast. Hún sá bátinn byrja að hreyfast. Srriyglararnir óðu aft ur í land. Já, þeir voru smyglar- ar og Dix einn af þeim. Áttundi kafli. Það var komið myrkur. Ský huldu stjörnurnar og þó Alloa hefði vanizt myrkrinu átti hún erfitt með að sjá hvað fram fór. Henni fannst það sífellt ó- þægilegra að sitja flötum beinum, j bundin á hönduro og fótum, en : hún gat ekkert gert ’og það var I ekki einu sinni neinn, sem hún gat kvartað við Dix og hin- ir mennirnir höfðu nú þakið bíl- inn með segldúk og áttu í mikl- um erfiðleikum við að koma bátn um á flot. Að lokum tókst það og báturinn lagði frá og Alloa sá hann bera við himin. Nú varð hún þess meðvitandi, hve gáfu- lega þeir höfðu farið að þessu. Billinn, með yfirbreiðislu og dul- , inn á þann hátt, að hann virtist vera fremur fyrirferðarmikil yfir- bygging á venjulegum fiskibát. Engu varðskipi, sem tæki eftir ÚTVARPIÐ Laugardagur 20. júli 7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg isútvarp. 13.00 Óskalög |SSi|l7 sjúklinga. Kristín Sveinbjörnsdóttir kynn- ir. 15.00 Fréttir 15.15 Á grænu Ijósi. Pétur Sveinbjarnarson stjórnar umferðarþætti. 15.25 Laugardagssyrpa t umsjá Bsld urs Guðlaugssonar Tónleikar, þ. á. m. syngur Jónas Ó Magnússon við undirleik Guðrúnar Kristins. dóttur 16.15 Veðurfregnir 16. 30 Landsleikur i handknattleik milli íslendinga og Færeyinga Út varpað frá Þórshöfn i Færeyjum, Sigurður Sigurðsson lýsir keppni 17.05 Fréttir 17.15 A nótum æskunnar Dóra ngvadótt ir og Pétur Steingrímsson kynna nýjustu dægurlögin 17 45 Lestrarstund fyrir litlu börmn. 18.00 Söngvar i léttum tón. 18. 20 Tilkynninsar 18 45 Veður fregnir 19 00 Fréttir Tílkynning ar 19.30 Daglegt líf Árni Gunn arsson fréttamaður sór um þátt inn. 20.00 Músagildran. Ása Beck leitar i hljómpiötuskránni. 20 45 „Karólina snýr sér að leik- listinni" Gamanþáttur fyrir út varp eftir Harald A. Sigurðsson. 21.25 Konsertsinfónia i Es-dúr fyr ir fiðlu lágfiðlu og hliómsveit (K 364 eftir Morart Biöm Ólafs son og Ingv'at tonasson leika með Sinfóntuhhómsveit tslands; Bohdan Wodiczko stj. 22.00 Frétttr og veðurfregnir. 22.15 Danslög. 23.55 Fréttlr 1 stuttu málL Dagakrárlok.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.