Tíminn - 14.08.1968, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
MIÐVIKUDAGUR 14. ágúst 1968.
AD RÆKTA GARDINN SINN
Þeir eru orðnir margir skrúð-
garðarnir í kringum hús hér í
borginni, Og margir hverjir einkar
íallegir og snyrtilegir. Við gleðj
um auga okkar á að horfa á þá,
en munum ekki alltaf eftir því,
að hver unaðslegur garður með
fallegum trjám, blómum og mat-
jurtum segir sögu af mikilli vinnu.
En þeir eru líka margir sem telja
það sínar mestu ánægjustundir, er
þeir verja til að dytta að garð-
inum sínum. Utiveran er góð, og
sagt er, að það sé hverjum manni
hollt, að sjá eitthvað vaxa og
gróa í námunda við sig. Og hver
okkar á ekki tinhvern nágranna
sem ver nær öilum góðviðrisdög-
um sumarins í garðinum sínum,
sæll í hjarta.
Um daginn ókum við um borg-
ina, og virtum fyrir okkur umhverf
ið í góðviðrinu. Sáum við þá
ýmsa, sem voru að taka til hend
inni í görðum Jnum, og datt í
hug, að gaman væri að spjalla
við eitthvað af þessu fólki.
Fyrir utan fallegt tvílyft ein-
býlishús við Austurbrún hittum
við frú Rigmor Magnússon, sem er
ciginkona Óskars Magnússonar,
skólastjóra frá Tungunesi. Frú
Rigmor er dönsk að ætt og vön
hlýrri sumrum frá fyrri tíð, en
hún hefur ekki gefizt upp, held
ur ræktað upp stóran og fallegan
garð við hús fjölskyldunnar, þótt
kaldan blási oft um Austurbrún-
ina. — Við höfum búið hér í 11
ár, en garðurinn var ekki full-
gerður fyrr en í fyrra enda er
lóðin mjög stór. Vinur okkar
Óli Valur Hansson, skrúðgarða-
arkítekt, teiknaði hann fyrir
okkur.
Þegar við spyrjum frú Rigmor
hvort henni finnist ekki erfiðara
að stunda garðrækt hér í svalviðr
ínu en í heimalandi hennar Dan-
mörku, svarar hún, að oft komi
nú líka köld sumur í Danmörku.
— Sumarið 1939, var dásamlegt
s'umar, segir hún. — Þá kom ég
í fyrsta sinn til íslands með fyrstu
ferð Esju eftir stríð og við
hjónin sigldum kringum landið.
Ég held að það hafi komið fjórir
rigningardagar allt sumarið.
— Mér finnst gróðurinn hér í
borginni hafa aukizt mikið og
borgin-fríkkað frá þeim tíma.
— Er ekki mikil vinna að
hugsa um svona stóran garð?
— Ég vinn eitthvað í garðinum
á næstum hverjum degi, og eig
inmaðurinn og sonurinn hjálpa
mér eftir mætti.
— Hvaða störf finnst þér
skemmtilegust?
— Ég er mest gefin fyrir blóma
rækt, en sonurinn sem er nú reynd
ar við sumarvinnu í Bifröst í
Borgarfirði, vill helzt slá og þess
háttar. Maðurinn minn unir sér
vel við að vökva.
Við spyrjum frú Rigmor um
fjölda tegunda i garðinum. Hún
segist ekki hafa hugmynd um
hve margar þær séu. En við kom
um auga á ýmsar tegundir, svo
sem kastaníutré, snjóberjarunna,
rauðblaðarósir auk annarra al-
gengari tegunda.
— Hafið þér þá nokkurn tíma
til að sinna öðrum áhugamálum,
spyrjum við að lokum
— O, já, já. Ég vef og sauma og
sitthvað fleira.
— Við þþkkum fyrir spjallið,
og hundurinn Molly, félagí frú Rig
mor í garðinum fylgir okkur út á
götuna og er nú orðin hin kunn
uglegasta.
Og við ökum áfram gegnum
borgina, farið er að blása kalt en
sólin 'skín. f Grundargerði sjáum
við mann við vinnu í garði sínum.
Það reynist þá vera kunningi okk-
ar, Jón Sigurðsson, starfsmiður
og hljóðfæraleikari Synfóníuhljóm
sveitar íslands. Hann á þarna
fremur lítinn og snyrtilegan blett
á horni Sogavegar Rykið lék garð
eigendur heldur grátt á þessu
svæði fram til þessa en nú hefur
mikið rætzt úr e|tir að Soga-
vegurinn var malbikaður, en samt
er umferð mikil alveg í hlaðinu
hjá fjölskyldu Jóns ef svo má
segja.,
— Ég vinn í garðinum, þegar
gott er veður, til þess að vera
úti.
— Hve gamall er garðurinn þinn
orðinn?
— Hann er sjö ára.
— Hafa aðrir í fjölskyldunni
áhuga á garðrækt?
— Nei, ég hugsa einn um þehh
an blett.
Og við áður en við kveðjum
skoðum við matjurtagarðinn hans
Jóns, sem er sannarlega hinn
matarlegasti. Þar ræktar hann
að minnsta kosti tíu tegundir af
grænmeti, þar á meðal blaðlauk
og rauðrófur, kái, salad og margt
fleira. Það er sannarlega fjörefna
auðug fæða á borðum á hans
heimili í sumar
Það eru margir fallegir garðar
í Gerðunum, og víða má sjá fólk
bogra yfir beðunum eða renna
sláttuvél yfir grasflötina sína. Að
Hjónin Margrét og Jón Halldórsson í garðinum sínum.
Maríustyttsn í hellismunnanum.
Teigagerði 5 hittum við hjónin
Margréti EyjóLisdóttur og Jón
Halldórsson, sem eiga þar lagleg
an blett, sem þau hafa að öllu
leyti hugsað um sjálf, einkum þó
húsfreyjan. Hún segir að hún'
eyði flestum góðviðrisdögum í
garðinum sínum, sleiki sólina og
klóri eitthvað 1 beðin þess á
milli.
— Hafið þið nokkra hugmynd
um, hversu margar tegundir eru
í garðinum?
— Nei, það hef ég ekki, en
þær eru nokkuö margar, bæði
fjölærar jurtir og sumarblóm.
— Það hlýtur að fara heilmikill
tími í að halda garðinum sínum
svona fallegum
— Maður er að þessu meira
og minna allt sumarið, vinnan
hefst strax og klaki er farinn úr
jörðu, og svo er eitthvað gert
hvern góðviðrisdag, gróðursett,
vökvað, klippt, snyrt og slegið. Jú,
það eru ansi margir timarnir, sem
í þetta fara, en maður sér ekkert
eftir þeim, síður en svo.
— Verður þetta ekki að eins
konar bakteríu?
— Jú, sjálfsagt er þetta eins
og með blessaðan laxinn.
Þegar menn eru byrjaðir að
veiða, geta þeir hreint ekki hætt,'
— segir Jón.
— En það má samt sem áður
segja, að þetta sé nokkuð van-
þakklátt starf, — segir Margrét
brosandi. Eftir margra tíma;
vinnu í garðinum kemur oft lemj-
Framhald á bls. 15.
Jón Stgurðsson dyttar að garðl sínum.
Frú Rígmor Magnússon horfir á litskrúðug blóm sín.