Tíminn - 14.08.1968, Blaðsíða 11

MIBVIKUDAGUR 14. ágóst 1968.
TIMINN
11
CS>5
Skip strandaSi í Landeyjum,
þegar Einar Benediktsson var
sýslumaður i Rangárvallasýslu.
Á uppboði er sýslumaður
hélt var meðal annarra muna
seldur áttaviti úr skipinu.
Einhver uppboðsgestanna
spyr, hvort hann muni vera í
fullu lagi.
— Já, ætli ekki það, segir
Einar. — Að minnsta kosti
gátu þeir siglt skipinu í strand
eftir honum.
Hóla-Bjarm var maður nefnd
ur. Hann vat Þingeyingur að
ætt og hinn mesti óknyttamað
ur, stundum naumast með réttu
ráði en gat oft verið meinlegur
í tilsvörum.
Einu sinni var hann spurð-
ur, hvers vegna' Langnesingar,
sveitungar hans, heyjuðu svo
lítið sem raun bæri vitni.
Þá sagði Bjarni:
— Það er lóstur á Langanesi
kunningi, að stráin eru föst á
öðrum endanum.“
Ég hef áhyggjur vegna kon-
unnar minnar Hún þarf alltaf
að eignast það sama og vin-
konur hennar.
— En þú átt nóg af pening
ttm.
— Já, það er ekik vandamál
ið. í gær hitti hún t. d. eina
vinkonu sína. sem nýlega var
orðin ekkja, en ætlaði að fara
að fá sér nýjan mann.
— Faðir minn, sem er lögfræð
ingur og frændi minn, sem er
lögreglustjóri. álíta að við eig
um skilyrðislaust að gifta okk-
ur.
Bílstjóri hjá Steindóri og
hótelstúlka í Valhöll voru eitt
sinn á skemmtigöngu á Þing-
völlum. Bílstjórinn segir:
— Hérna hitti Gunnar Hall
gerði fyrst.
Stúlkan:
— Er hann bi,lstjóri hjá Stein
dóri þessi Gunnar?
Björn var að láta taka mynd
af sér og syni sínum í tilefni
af því að sonurinn hafði nýlok
ið stúdentsprófi.
— Ég held að myndin verði
eðlilegri, ef stúdentinn styddi
annarri hendihni á öxl föðiir
síns, sagði Ijósmyndarinn.
— Eðlilegast þeld ég væri,
að henn hefði hendina í vasa
mínum, varð Birni þá að orði.
Eitt er þó gott við að búa hér:
Við purfum aldrei að hafa á-
hyggjur út af því að fá ekki hvít
jól.
Krossgáta
Nr. 91
Lóðrétt: 1 Slaðra 2 Borða
3 Dæld 4 Knattspymufélag
6 Viðbrenndur 8 Portúg. ný
lenda 10 Raka 12 Bágindi
15 Fæða 18 Öslaði.
Ráðning á gátu nr. 90:
Lárétt: 1 Andfúl 5 Ort 7
De 9 Ósár 11 Alt 13 Æru
14 Strý 16 M 17 Arana 19
Aftann.
Lárétt: 1 Hrella 5 Dropi 7 For- Lóðrétt: 1 Andast 2 Do 3
nafn 9 Landsvæði 11 Frítt um Fró 4 Útsæ 6 Truman 8
borð. 13 Amibátt 14 Eins bókstafir Elt 10 Árinn 12 Traf 15
16 Tveir eins 17 Lömdu 19 Kátar. Ýrt 18 AA.
ÁSTAHP

Barbara McCorquedale
54
sagði

mér að fára sjálfri,
Alloa.
— Þú verður að treysta mér, —
sagði Mamma Blanchard og lok-
aði hurðinni á eftir sér.
— Treysta mér — Orðin virt-
ust bergmála í herberginu eftir
að hún fór úl.~ Treystu mér.
Treystu mér. — Það hafði Dix
líka sagt. Og samt vegna þess að
hún gat ekki treyst honum, hafði
hún brugðizt honum.
En var nokkur ástæða til þess
að hún treysti honum, jafnvel
ekki nú þegar hann var í svona
óskaplega hættulegri aðstöðu.
Hún var dauðsxelfd við tilhugs-
unina um að hún yrði e.t.v. of
sein að vara hann við. Henni var
ómögulegt að sitja kyrr og gekk
þess í stað um 'gólf. Mínúturnar
liðu eins og klukkustundir. All-
oa gekk fram op aftur um gólf-
ið og hugur hennar var í miklu
uppnámi. Hvers vegna kom Dix
ekki? Var hann langt í burtu?
Var það ekki hreint brjálæði að
láta hana bíða nérna eftir honum
þegar hún gæti verið komin til
hans og búin að segja honum að
flýja? Hver vissi nema lögreglan
væri einmitt að handtaka hann?
Lögreglan hafði et.v brotið upp
hurðina áður en mönnum gafst
tími til að flýja. E.t.v. var Dix
kominn í fangelsi.
Hana langaði til að hljóða af
einskærum hryllingi við þessa
hugsun sína, en þá opnuðust dyrn
ar skyndilega. Hún snerist á hæl.
Dix stóð í dyrunum Hann var
í vinnubuxum og skyrtu frá-
hnepptri í hálsinn og strigaskórn
ir voru þaktir sandi Hárið var
úfið eins og hann hafði hlaupið
alla leið. — Alloa. — Hann
nefndi nafn hennar og áður en
hún vissi af var hún i faðmi hans
og hélt utan um hálsinn á honum
en hann þrýsti henni að sér.
— Ástin mín, hvað er að? —
Ó, Dix, guði sé lof, að þú ert
kominn. Þú verður að flýja strax,
núna á stundinni.
— Hvað áttu við? Hvað pr að?
— Þeir hafa komizt að þessu og
ætla að taka þig fastan í dag.
— Hverjir eru þeir?
— Lögreglan auðvitað. Spurðu
mig ekki, hvernig ég frétti það.
Það er ekki tími til þess. Farðu
bara strax. Þú hefur bfl
Dix hélt henni þétt að sér og
beygði sig hægt og kyssti hana á
munninn. — Ég elska þig, —
sagði hann.
— Ó, Dix,, þú mátt engan tíma
missa, — grátbað Alloa hann. —
Ég elska þig ííka. Mér þykir
hræðilega fyrir því, sem kom fyr
ir í gærkvöldi en það er enginn
tími til að tala um það núna. Þú
verður að komast í burtu. Skil-
urðu það ekki? Það á að taka þig
fastan.
— Þú skelíur ástin mín, —
sagði hann. — Þér er líka kalt
á höndunum.
— Ertu svona hrædd? Hrædd
mín vegna.
— Þú veizt að ég er það, —
sagði Alloa.
Hlustaðu á mig. Dix — það
þýðir ekkert að standa hér og
tala. Þú verður að komast í
burtu.
— Segðu mér frá þessu, —
sagði hann skipandi.
— Lou sasjð; mér þetta, —
Alloa og reyndi að r.ala hratt en
skýrt. — Hún hitti mann f gær-
kvöldi. Hann ei öryggislögregl-
unni og sagði nenni, að hann
væri sendur hingað til> þess að
handtaka hóp af smyglurum. Þeir
hafa haft auga með beim um
nokkurn tíma en beðið eftir að1
geta handtekið þá alla í einu.
Þeir ætla að gen það í dag.
— En hvað þessi maður úr ör-
yggislögreglunni hlýtur að vera
óáreiðanlegur sagði Dix.
— Við ættam að vera honum
þakklát, — sagði Alloa — Óskap-
lega þakklát. — Það hefur gefið
mér tækifæri til að vara þig við.
Ég vissi fyrst ekki hvernig ég
ætti að geta náð í þig, en mundi
svo, að þú hafðir sagt, að Mamma
Blanchard ætti verzlun í bænum.
— Það var gott, að þú mundir
eftir því, — sagði Dix. — Hún
vildi ekki leyfa mér að koma með
til þín. Hún sagði að ef þú hefð-
ir ekki sagt mér, hvar þú værir,
þá vildirðu ekki, að ég vissi það.
— Það var rétt hjá henni. Ég
vildi það ekki, — sagði Dix.
— Ég var svo hræddur um, að
hún kæmist ekki tii þín í tæka
tíð, en fyrst þú ert kominn hing
að, þá er allt ! lagi. Hún getur
falið þig hér og svo verður þú
að laumast út úr borginni eins
fljótt og auðið er Þú verður þó
að gæta þín á vegunum Það gæti
verið lögregluvörður þax. Geturðu
farið með skipi?
— Þú hugsar fyrir öllu, —
sagði Dix. — Eo pú gleymir einu.
— Hvað er bað? — spurði Al-
loa.
— Að ég fer ekki án þín!
Hún starði á hann stundarkorn
eins og hún tryði ekki sínum eig-
in eyrum. — Hvað áttu við? —
spurði hún loksíns
— — Það, sem ég sagði, — svar-
aði hann. — Heldurðu, að ég
vilji flýja og fara huldu höfði án
þín? Þá fer ég nú heldur í fang-
elsi. Það er betra að vera með
vinum sínum en að vera einn. ’
— Finnst þér það í raun og
veru? — spurði Alloa.
— Þú veizt, að mér finnst það,
— sagði hann. Ég þrái þig og
elska. Ef ég legg á flótta, þá vil
ég, að þú komir með mér.
— Hvert ætcum við að fara?
Hann breyddi út faðminn
á móti henni. — Hvert sem er, —
sagði hann. — Heimurinn er stór.
Hvaða máli skiptir það ef við er-
um saman? Frakkar leita okkar
e.t.v. í Frakklandi en hvað er að
því að fara til Afrfku, Suður-
Ameríku, Carriba-hafsins eða
Vestur-Indía?
Hvaða staður sem væri yrði
eins og Paradís með þér, Alloa.
— En við værum flóttamenn,
— sagði hún Dlíðlega.
— Já, flóttamenn, — svaraði
hann. — En við yrðum saman.
Hún dró andam. djúpt. — Verð
ur ekki erfiðara fyrir þig að hafa
mig með þar? — spurði hún. —
Þú gætir ferðasi hraðar ef þú
værir einn. En ei þú værir bund-
inn af að hafa mig með þa gæti
þetta verið heimingi hættulegra.
— Það væri ress virði. — sagði
hann. — Það væri meira virði en
allt annað að vita, að þú værir
með mér og tilheyrðir mér.
— En ef ég kem nú ekki?
Hann yppti öxlum — Þá læt
ég þetta ráðast — sagði hann.
— Ég ætti að vera heiðarlegur
og standa með vmum mínum.
— Þeir eru c-Kki vinir þínir, —
sagði Alloa reið — Það má vera
að þú vinndr með þeim og sért
tengdur þeim vegna þess, sem
þeir taka sér tyrir hendur, en
þeir eru ekki cínir sönnu vinir.
Fólkið. sm v;ð ■orum með f gær
kvöldi eru ’inn bínii en ekki
þessir hræðílegu menn sem ógn-
uðu mér og bundu mig Þeir
gerðu mig hrædda. vegna bess að
ég vissi að þeii svifust einskis.
Dix brosti. — Gott oe vel
Þeir eru ekki dnir mínir. Hvað
viltu þá, að ég geri?
— Flýir, — sagði Alloa. —
Reyndu að skilja að hver mínúta
er dýrmæt. Lögregla tekur ekki
létt á þessu. Ef hún ætlar að
taka ykkur fasta þá er það vel
undirbúið Þú verður að flýja
núna.
— Ætlar pu að koma með mér?
Alloa vissi, hverju hún varð að
svara. Hún vissi að allt, sem hún
hafði gert og allt sem hún hafði
unnið að til þessa valt á svari
hennar á þessan stundu. Henni
varð hugsað til föður síns og móð-
ur. Hún elskaði pau en einhvern
veginn var ást hennar til þeirra
ekki eins miknvæg og sterk og
ástin, sem hún bai til Dix.
— Ég elska pig - sagði hún
mjög lágt. - Ég kem með þér.
Hann horfði á hana andartak
eins og hann tryði ekki sínum
eigin eyrum. ávo hrópaði hann
ÚTVARPIÐ
Miðvikudagur 14. ágúst.
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há
degisútvarp 13.00 Við vinnuna
14.40 Við
sem heima
sitjum: Inga
Blandon endar lestur sögunnar
„Einn dag ris sólin hæst“. —
15.00Miðdegisútvarp 16.15 Ve?
urfregnir. íslenzk tónlist. 17.00
Fréttir. Tónlist eftir Béla Bar-
tók. 17.45 Lestrarstund fyrir
litlu börnin 18.00 Danshljóm-
sevitir leika Tilkynningar. —
18.45 Veðurfregnir Dagskrá
kvöldsins. 19.00 Fréttir Til-
kyningar. 19,30 Daglegt mál.
19.35 Ævilok stórmenins. Jón
Aðils les kafla úr ævisögu
Winstons Churchills. 20.00
Ungt listafólk: Helga Hauks-
dóttir og Ásgeir Beinteinson
leika. 20.30 „Táningamæður",
smásaga. 21.00 Indversk tón-
list og ljóðmæli. Þorkell Sigur
björnsson talar um tónlistina,
en Baldur Pálsason les. 22.00
Fréttir og veðurfregnir. 22.15
Kvöldsagan 22.35 Djassiþáttur.
23.05 Fréttir i stuttu máll —
Dagskrárlok.
I DAG
Fimmtudagur 15. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 12.50 Á frívaktinni
Eydls Eyþórsdóttir stj. 14.30-
Við, sem
heima sitj-
um 15.00
Miðdegisútvarp 16.15 Veður-
fregnir 17 00 Frél.tir Tónlist eft-
ir tvö bandarisk tónskáld. 17.
45 Lestrarstund fyrir litlu börn
in 18.00 Lög á nikkuna 18.45
Véðurfresnir 19 00 Tilkynning
ar 19.30 Kórlög eftir Mendels
sohn og Brahms 19.45 Silfur
hafsins Samfelld dagskrá í um-
sjá Höskuldar Skaefjö’-ðs 20.
50 Tríó í Es-dúr op. 100 eftir
Schubert. 21.30 Ötvarpssagan:
„Húsið i hvamminum“ eftir
Óskar Aðalstein Hjörtur Páls
son les (4> 22.00 Fréttir og vcð
urfregnir 22.15 Kvöldsagan:
..Viðsiá’- 6 vestnrs'óðum“ eftir
Eskine Caldwo'1 Kristinn Reyr
les (121 2235 Kvöldhliómleík
ar Konsert fyrir hljómsvait eft
ir Béla Bartók. 23.15 Frétíir f
stuttu máli. Dagskrárlok.