Tíminn - 08.10.1968, Síða 5

)
f>RIÐJUDA(íUR 8. október 1968. TIMINN
Slys á slys ofan
„Sunnlendingur" sikrifar:
Þeir eru margir slysastaðirn
ir á iþjóðvegum landsins, en þó
mun oftast svo, að reynt er að
lagífiæra vegi, þar sem slys end
urtaka sig. Svo er þó að sj'á, að
þetta þyki ekki nauðsynlegt á
blindhæðinni rnilli Spóastaða
og Skálholts. Á þessari blind-
hæð er einnig kröpp beygja,
og einhver viðvörunarmerki
munu vera þar, en hvgrgi
nærri nógu hrópandi. Þama
hafa orðið árefcstrar hvað eftir
annað, stórskemmdir á ökutækj
um og siys á mönnum, innlend
rai og erlendum. Þarna hafa
tveir 'bílar að minnsta kosti
eyðiiagzt í árekstri í sumar.
Pyrir nobkru var þama erlend
ur sendiráðsbáll á ferð og lenti
í árekstri, og slösuðust nokkr-
ir. Mildi er, að þama hafa ekki
orðið dauðaslys í sumar.
Auðvelt mun að laga veginn
þama, þó að það kosti auðvit-
að nokkurt fé, og kvartanir frá
ferðafólki og héraðsmönnum
hafa komið fram hvað eftir
amnað. Én ekkert hefur þó ver-
ið að gert. Auðvelt ætti þó að
vera að setja þarna að minnsta
kosti upp skýrari hættumerki,
t.d. með stórum stöfum
HÆTTA.“
Safnað gögnum.
Imgvi Guðmundsson skrifar:
„Nú þegar ríkisstjórnin er
að láta safna gögnum fyrir
stjómarandstöðuna, og bjóða
henni ráðherrastóla, og þar
með' sýna henni hvernig við-
reisnarstefnan hefur tekizt, og
hvert leiðin til bættra lífisk'jara
TUNG-SOL’
tung-sql
amerískar samlokur jafnan
fyrirliggjandi
Varahlutaverzlun
Jóh. Ólafsson & Co.
Brautarholti 2, sími 11984.
TIL SOLU
50 watta Seímer söngkerfi,
ný yfirfarið, og nýr Vox
gítarmagnari.
Uppl. í síma 18857, eftir
kl. 7 e- h.
liggur, þá finnst almenningi,
sem ekki býr við allt of mikið
abvinnuöryggi og helst til of
ört vaxandi dýrtíð, að tímabært
væri að safna gögnum um eft-
irfarandi:
1. Að athugað verði ihve marg
ar vinnustundir séu fluttar
inn í fullunninni vöru, sem
við getum svo hæglega
umnið sjálf? T. d. í öllum
fatnaði, þar með talinn all-
ur nærfatnaður og undir-
fatnaður fcvenna, kjólar og
kápur, og herrafatnaður,
frakkar og anmar hlífðar-
fatnaður.
2. Hve margar vinnustundir
séu fluttgr inrn í brauðmat,
þar með taldar allar teg-
undir af kexi og sælgæti, en
þær munu ekki vera fáar.
3. Hvað ætli séu margar
vinnustundir fluttar inn í
niðursoðinni vöru, t. d. í
sultu, sósu og grænum
baunutn? íslenzku baunirn-
ar munu vera betri og nær
helmingi ódýrari en þær
dönsku. Sama mun vera að
segja um tómatsósuna og
sultuna, sem mun síst vera
lakari vara en sú innflutta.
4. Hve margar viunustundir
ætli séu fluttar inn í til-
búnum veiðarfærum og ný-
srníði á skipum og tækjum
til þeirra?
5. Að lokum, hvað ætli séu
margar vinnustundir flutt-
ar inn í tilbúnum húsgögn-
um, imnréttingum og heil-
um húsum?
Svona mætti lengi telja.
Hömlulaus
innflutningur.
Ég er viss um að í ofanrit-
uðum vörutegundum flytjum
við inn milljónir vinnustunda
sem við getum unnið sjálf, og
sem fcostar okkur hundruðir
milljóna í erlendum gjaldeyri.
Fólki verður oft á að spyrja
hvaða tilgaingi allur þessi
hömlulausi innflutningur á full
unninni vöru á að þjóna þegar
hér er bæði atvinnuleysi og
gjaldeyrisskortur. Engimn þekk
ir dæmi þess frá öðrum þjóð-
um að þær leyisi sín efnahags-
vandamál með hömlulausum
innflutningi.
Allir vita að felenzkur iðnað
ur er í rústum, svo honum væri
full þörf á þeim verkefnum
sem flutt eru inn í fyrrnefindri
vöru og nægir í því sambandi
að nefna vélsmiðjurnar, þótt
svipað ástand sé í öðrum iðn-
greinum. Unnu ekki yfir 200
manns í vélsmiðjunni Héðni
árið 1959? Hvað ætli vinni þar
margir nú? Mér er sagt að það
séu fáir tugir manna.
Ef dreginn væri upp sönn
mynd af áistamdi iðnaðarins og
þjóðarbúsins, eins og hún er í
dag, þá væri hún ekki fögur.
E. F. T. A.
Það virðist vera óskadraum-
ur sumra ráðamanna þjóðarinn
ar að koma íslandi í E.F.T.A.,
fyrst aulka aðild, en síðar fulla
aðild. í ljósi þessa óskadraums
ætti að vera hægara að skýra
okkar hömlulausa innflutning
á fullunninni vöru, þrátt fyrir
gjaldeyrisskort og yfirvofandi
atvinnuleysi. Þetta er því bara
forspilið að því lagi sem á að
spila í E.F.T.A.
Hugmyndin mun vera sú að
gera ísland ásamt landgrunn-
inu og hafinu umihverfis land-
ið, að hráefnis—forðaibúri fyr-
ir iðnæfðar stórþjóðir. En eftir
að búið er að gera þennan
draum að veruleika, þá verður
varla mikið af felenzkri iðnað-
arvöru á boðstólum hér, eða
annars staðar í heiminum, og
þá atvinnuöryggi okkar að sama
skapi. Þetta verður íslenzka
þjóðin að gera sér Ijóst, og
spyma við fótum áður en það
er um seinan.
Núverandi ástand, og ákaf-
inn í að komast í E.F.T.A. staf
ar fyrst og fremst af vantrú
valdhafanna á land og þjóð,
það er hún (vantrúin) sem
knýr þá. Það sr beasi saraa van
trú á land og þjóð, ssm fær
erlendum auð'hringum aðgang
að fallvötnum landsinis, einu
því dýrmætasta sem við eigum,
og lætur þeim í té orku á mifclu
lægra verði en landsmenn
verða að greiða fyrir hana.
Fyrst nú útlendingar fá orkuna
á mörgum sinnum lægra verði
en við, hverjir verða það þá,
sem greiða orkuverið endan-
. lega, og það e.t.v. oftar en einu
sinni. Hverjir verða þeir end-
anlegu vextir sem þjóðin þarf
að greiða fyrir vantrúna og til-
tækið sem henni fylgir.
Við s'kulum hafa það hug-
fast, að stöðugt þrengist um
fólkið á jörðinni, og jafnvel
hér út á íslandi getur hver
blettur orðið það eftirsóknar-
verður að varla muni okkur
veita af trúnni á land og þjóð,
og vera þess minnugir að
„hollt er heima hvað“. Annars
getur farið svo að við verðum
orðnir útlendingar í eigin landi
fyrr en varir.
Að lokum langar mig til að
minna okkur öll á bæn og trú
Hannesar Hafstein, sem fram
kemur í ljóði hans Aldamótin:
Drottinn, sem veittir frægð og heill til forna,
farsœld og manndáð, vek oss endurboma.
Strjúk oss af augum nótt og harm þes-s horfna,
hniginnar aldar tárin láttu þorna.
Sú kemur tíð, er sárin foldar gróa,
sveitirnar fyllast, akrar hylja móa,
brauð veitir sonum móðurmoldin frjóa,
menningin vex í lundi nýrra skóga.
Starfið er margt, en eitt er brœðrafoandið,
boðorðið, hvar sem þér í fylking standið,
hvernig sem stríðið þá og þá er blandið,
það er: áð elska, byggja og treysta á landið.
Karlmannaföt Stakar buxur Fjölbreytt úrval - - Hagstætt verð.
>
CORONA
SKÓLARITVÉLIN,
sem endíst yður
œvilangt.
SKRIFSTOFUTÆKNI
Ármiila 3, síml 38 900. •
5
A VlÐÁVANGI
Engilsvipur er
á hvarms
f Degi á Akureyri segir svo
um viðræður stjórnmálaflokk-
anna um efnahagsástandið:
„f opinberri fréttatilkynn-
ingu segir, að gagnasöfnun um
helztu þætti efnahagsmálanna
standi yfir og sé þeirra að
vænta um miðjan mánuðinn.
IEn nokkrum vikum áður báðu
stjórnarflokkarnir stjórnarand-
stöðuna um viðræður um
vanda efnahagsmálanna því vá
væri fyrir dyrum. Viðræðurnar
hófust og standa yfir „án þesp
nokkurra frétta sé af þeim að
vænta fyrst um sinn,“ eins og
Isagt hefur verið, og án þess að
ríkisstjórnin hafi í höndum
nauðsynlegar upplýsingar. Er
það mál manna, að stjórninni
bæri fremur að segja af sér en
biðja um hjálp, og láta kjósend
ur ákveða forystu þjóðmálanna
eftir uppgjöf ílialds og krata.
Uppgjafaryfirlýsing
Ennfremur segir:
Víst fer, í fljótu bragði séð,
ekki illa á því, að ríkisstjórn-
in hefur snúið sér til stjórnar-
andstöðunnar og beðið hana
um viðræðu til að leita ráða
til þess að koma þjóðarskút-
unni út úr þanghafi þeirra
efnaliagsörðugleika, sem stjórn
in hefur siglt henni inn í.
En spurningin er þó, hvaða
hugur fylgir máli hjá stjórn-
inni með tilmælum þessum. Er
henni það aðalatriði, að vand-
inn verði fljótt og örugglega
leystur með sem heillavænleg
ustum hætti fyrir þjóðfélagið?
Spurningar
Vill hún láta gera við og
breyta þeim vitlausa áttavita,
sem hún hefur siglt eftir?
Eða vill hún fleka stjórnar-
andstöðuna til að samþykkja
siglingu eftir vitlausa áttavit-
anum Iengra inn í þanghafið?
Eða hyggst hún koma því
svo fyrir, að stjórnarandstaðan
hljóti að hafna samvinnu, en á
þann hátt að takast megi að
túlka það fyrir almenningi sem
þvergirðing?
í þessum spurningum þykja
máske vera slæmar getsakir í
garð ríkisstjórnarinnar um létt
úð. En er það ekki líka fyrir
léttúð hennar í stjórn efna-
hagsmálanna, að nú er komið
í óefni?
Undirheimabros
Og er það ekki sú almenna
efnahagsmálaléttúð, sem
stjórnarfarið hefur skapað,
sem gerir þetta óefni miklu
erfiðara viðfangs en ella væri?
Er það ekki af stjórnmála-
legri léttúð, að hún segir ekM
af sér, eins og ástandið er?
Er það ekki blygðunarlaus
léttúð, að hún lætur blöðum
sínum líðast að segja — og
segir jafnvel sjálf — að „við-
reisnin" hafi náð tilgangi sín-
um?
Skáldsnillingurinn Einar
Benediktsson lýsir léttúðardrós
þannig:
„Engilssvipur á hvarmi
undirheimabros á vör.“
Þeir, sem eiga nú í sam-
starfsviðræðum við stjórnina,
gái að undirheimabrosinu."