Vísir - 20.07.1977, Blaðsíða 2

Miövikudagur 20. júll 1977 VISIB
!
Ertu farin(n) að kviða
fyrir sköttunum?
B
■
Mikael Gu&varðson, leigubil
stjóri. Nei, svo sannarlega ekki.
Éger búinn aö borga minarfyrir-
framgreiöslur og þarf ekki aö
kviöa fyrirneinu. Ég geri aö visu
ráö fyrir aö ég fái háa skatta þvi
aö ég hef miklar tekjur, en þaö er
allt f lagi.
Edda Dagbjartsdóttir, af-
grei&slustúlka. Auövitaö, hver
gerir þaö ekki. Mér finnst ég alltiaf
hafa borgaö nóg og meira en þaö.
Annars er ég aö vona aö ég kom-
ist léttar frá þessu núna en oft áö-
ur, hvaö sem veröur.
SigurOur Sigurbjörnsson ,
mjólkurfræ&ingur. Nei, ekki enn-
þá. Ég býst viö aö þetta reddist
eins og vanalega. Ég reikna meö
aö fá mjög svipaöa skatta og áö-
ur.
Kristin Sveinbjörnsdóttir, hús-
mó&ir. Nei, ég kvlöi ekkert fyrir
þeim. Maöur veröur bara aö láta
ráöast hvaö veröur. Þaö er best
aö láta hverjum degi nægja sina
þjáningu. Hins vegar býst ég tvi-
mælalaust viö meiri sköttum nú
en áöur.
Marvin Friöriksson, flugvéla-
virki.Nei. Allavega þarf ég ekki
aö hafa áhyggjur af aö borga þá
þvi aö þeir hjá skattinum ná
þessu af mér einhvernveginn. Ég
fæ hærri skatta núna en áöur.
Meiri tekjur og þar af leiöandi
meiri skattar.
Spánverjar geta ver-
ið jafn blóðheitir á ís-
landi og íslendingar á
Spáni. Þetta kom
greinilega i ljós þegar
spánskt skip kom til
Ólafsfjarðar á dögun-
um til að taka saltfisk
til útfiutnings.
Meöan á lestun skipsins stóö
varð þaö óhapp, að klafi, sem
Skipstjórinn (i miðið) á leið til skips eftir að hafa hringt. Til vinstri er Gylfi
Jóhannsson verkstjóri.
notaöur var við að hifa saltfisk-
inn um borö, rakst í lunningu
skipsins meö þeim afleiöingum
aö málning rispaöist af lunning-
unni á örlitlu svæöi.
Viö það hitnaöi skipstjóranum
svo i hamsi, aö hann rak alla
verkamennina frá borði. Siöan
kraföist hann þess aö komast i
sima, hvaö hann fékk. Mun
hann hafa haft tal af umboðs-
manni skipsins á fslandi. A
meðan lagðist vinna 50 til 60
manna niöur.
Eftir um klukkustundar þjark
leyföi skipstjórinn að vinna næf-
ist á ný, en hafði sjálfur eftirlit
meö útskipuninni eftir það. Er
mál manna aö aldrei hafi út-
skipun veriö framkvæmd af
annarri eins natni og þá.
Fréttaritari Visis á Ölafsfirði
reyndi að ná tali af skipstjóran-
um er ólætin stóöu yfir, en eina
svarið var „drink, drink”. Leiöa
menn ýmsum getum aö þvi
hvernig bæri aö skilja það.
—SJ/GJ Ólafsfiröi.
Undrandi hafnarverkamenn i óvæntu vinnuhléi.
Visismyndir: GJ, Ólafsfirði.
VILLUGJARNT Á ÞJÓÐVEGUM
Þar sem þaö er yfirlýst stefna
Aiþingis aö ekki megi ieggja
varanlega vegi um landiö á
meöan fyrirfinnast vegaspottar
hér og þar sem betri mættu
vera, eru allar horfur á þvi aö
gamla vegakerfiö veröi aö duga
okkur enn um sinn meö þeim
fáeinu endurbótum, sem á þvi
hafa veriö gerðar, eins og hörp-
uöum ofaniburöi og skiptingu I
akreinar á blindhæðum. Þá má
teljast til bóta aö komiö hefur
veriö upp merkingum viö vega-
mót, eins og á alvöruvegum
erlendis, og sýna gul skilti hvaö
er hiö næsta framundan, t.d. á
a&alleiðinni nor&ur til Akureyr-
ar.
En þeir sem þekkja lltið til
staöhátta, og þó einkum útlend-
ingar, sem flykkjast nú til
landsins i bilum og vita fyrst og
fremst um tvo staöi á landinu,
Akureyri og Reykjavik og
kannski Egilsstaði, sjá lengst af
ekki hvert þeir eru að fara, eöa
hvort þeir eru á réttum vegi,
þegar þeir eru staddir einhvers
staöar á hringleiöinni vegna
þess aö hún er merkt meö þaö
fyrir augum aö smalamenn
komist sem fyrst i sæluhús lendi
þeir i blindhrið á haustdögum.
Þekktur maöur var I fyrra á
feröalagi meö fjölskyldu sina og
skrifaöi grein i Timann aö
þeirri ferö lokinni og benti á þá
sta&reynd aö meginhlutann af
leiðinni milli Reykjavikur og
Akureyrar var hann samkvæmt
vegaskiltum á lei&inni til
Borgarness. Nú hefur Borgar-
nes ekki veriö i þjóöbraut siöan
Vigfús vert rak veitingaskálann
IBrákarey og flóabáturinn flutti
rútufarþega til og frá sta&num.
Borgarnes veröur varla í þjóö-
braut þrátt fyrir brúna, nema
byggöin vaxi verulega og þá
norður fyrir hinn væntanlega
brúarsporð. Alveg eins væri
hægt aö merkja noröurlei&ina
Hvammstanga svona mestan
part, en öllu styttri krókur er af
aðalvegi þangaö en af vegamót-
um til Borgarness. Gallinn viö
svona merldngar er alveg aug-
ljós. Þær koma engum viö og
eru aöeins til aö vilia um fyrir
ókunnugum.
Hinn vaski ferðamaöur, sem
vakti athygli á þessum
merkingargöllum f Timanum i
fyrra, lenti auk þess I þeim
vanda aö fá hvergi tjaldstæði á
Sauðárkróki. Hann tjaldaöi þvi I
kirkjugarðinum og grillaöi þar
sinarsteikur, en Sauökrækingar
móögu&ust og er þaö önnur
saga. En þaö var svo sem ekki I
fyrsta sinn ser.i kirkjugaröur
varö hinsta athvarfiö i miklu
fer&alagi. Hinsvegar viröist
enginn hafa móögast vegna
ábendinga um vitlausar merk-
ingar á vegum.
Hægt er að hugsa sér þrjár
aðalmerkingar á hringleiðinni.
Hin fyrsta er Reykjavik-Egils-
staðir. Þegar þangaö er komiö
þarf aö taka upp merkinguna
Egilsstaðir-Akureyri og siöan
Akureyri-Reykjavik. Auövitaö
þurfa þessar merkingar aö
verka i báðar áttir. Þaö er
nefnilega ekki nóg aö vita þaö
viö vegamótin til Borgarness,
að feröamaöurinn sé þrátt fyrir
allt á leiöinni til Reykjavikur,
eöa viö Grundarbrú yfir Hér -
aösvötn aö hann séá leiöinni til
Akureyrar.
Auðvitað væri einfaldasta
leiöin að tengja hringveginn viö
Evrópuveginn og merkja hann
eins. Þannig væri hægt aö leysa
máliö með einum bókstaf og
viöeigandi tölu, og þyrfti enginn
aö villast eftir það. Þá gætu þær
merkingar, sem nú eru I gildi og
gera litið annaö en rugla menn i
riminu, haldiö gildi sinu vegna
þe ss, aö menn sæju jafnframt á
merkjunum hvort þeir væru á
hringveginum eöa ekki.
Þaö er svo sem ekki viö þvi aö
búast a& hægt sé aö leggja
varanlega vegi um landið, fyrst
ekki tekst betur til meö hina
minni skipulagningu. Vegaskilti
eru alveg bráönauösynleg, en
þau geta ekkialfarið veriö ætluö
fjárstússmönnum til glöggvun-
ar i þokum og hri&um innan
sveitar, einkum þegar svo er
komiö aö borgarbúar flykkjast
út á þjó&vegina um hverja helgi
til a& sko&a landiö sitt.
Svarthöföi