Vísir - 20.07.1977, Blaðsíða 8

,/Við ætlum að reyna að
eiga tvö heimili héðan i
frá/ annað á Islandi og
hitt í Svíþjóð til þess að
við getum búið til skiptis
hér heima og úti" sagði
Sigurlaug Rósinkranz
söngkona, er við hittum
hana nýlega að heimili
hennar og Guðlaugs
Rósinkranz í f jölbýlishúsi
að Dvergabakka 22. Sig-
urlaug hefur verið búsett
i Sviþjóð síðustu fimm
árin ásamt eiginmanni
sínum, Guölaugi og
börnunum tveimur/
Ragnari og Guðlaugu/ en
er nú komin til Islands í
stutta heimsókn til að
syngja og heilsa upp á
fjölskyldu og vini.
,,Ég vildi endilega fá ibúö i
blokk þvi að ég nýt þess að hafa
margt fölk i kringum mig”
sagði Sigurlaug þegar við vor-
um sest i þægilegan sófa. inn i
stofu og byrjuö að rabba saman.
„Mér finnst þægilegt að vita af
þvi, aö bæði fyrir ofan og til
allra hliöa sé eitthvaö, sem lifir
og andar.
„Ekki hrifin af að eyða
tímanum til einskis"
„Mér fannst eiginlega lifið
vera slokknaö fyrst eftir aö viö
komum til Sviþjóðar, þegar ég
haföi ekkert aö gera nema sjá
um heimiliö og börnin” sagöi
Sigurlaug, er viö báðum hana aö
segja frá dvölinni i Sviþjóö. „Ég
er vön þvi aö hafa alltaf nóg aö
starfa og er ekki hrifin af að
eyða timanum til einskis. Þess-
vegna tók ég mig til og þýddi
unglingabókina Kastrulresan
eftir Edith Unnerstadt yfir á is-
lensku og hún var birt sem
framhaldssaga i Æskunni. Ég
haföi mjög gaman af aö vinna
aö þessu og haföi nóg aö gera.
Þegar ég haföi lokiö viö þýöing-
una sat ég hins vegar aftur eftir
tómhent, en full áhuga á aö gera
eitthvað”.
„Skömmu seinna hóf ég þvi
nám við óperuskólann i Stokk-
hólmi þvi að þaö er annaðhvort
að lifa eða deyja”.
Tók þátt í flutningi fimm
ópera
Operuskólinn i Stokkhólmi
flytur þrjár óperur opinberlega
á ári. A meöan Sigurlaug var
þar við nám tók hún þátt i flutn-
ingi fimm ópera. Hún söng hlut-
verk Leonoru i „Trúbadorinn”
og greifynjunnar f „Brúðkaupi
Figarós”. Einnig söng hún i
Madame Butterfly, Don Carlos
og Bastian og Bastianne, sem er
ein af fyrstu óperum Mozarts.
I óperuskólanum lagöi hún
stund á skapandi dramatik,
sviös- og söngæfingar á sviöi,
leiksviöstækni, söngleikaæfing-
ar, músíknám, hópsöng, tal-
tækni, hreyfingartækni, stil-
dansa, afslöppun, samsöng,
sminkun og óperusögu. Námiö
gekk vel og i skirteini frá
skólanum segir meöal annars
aö Sigurlaug hafi „óvenjulega
fagra og vel þjálfaöa lyriska og
dramatiska sópranrödd” og aö
röddin hafi „skólast og þroskast
framúrskarandi vel”.
Þegar Sigurlaug haföi lokiö
náminu söng hún um tima aöal-
lega i kirkjum i Stokkhólmi.
Fyrir tveim árum haföi svo
Menningarnefnd rikisins i Svi-
þjóð, sem sér um „List um land-
iö”, samband viö Sigurlaugu og
spuröi hvort hún vildi syngja á
tónleikum, sem haldnir eru ár-
lega i Tyreshöll samkvæmt
ævagamalli hefð.
„Var ógurlega hrædd
fyrst"
„Ég var svoiitiö smeyk fyrst
og ætlaöi varla aö þora þessu,
en loks ákvaö ég að drífa mig i
'■(? <*■
Miövikudagur 20. júli 1977 VISIR
þetta” sagöi Sigurlaug. „Ég
þurfti ekkert aö sjá eftir þvi,
höllin fylltist af fólki, ég söng og
^llt fór vel. Eftir þessa tónleika
\ef ég ferðast mikiö um Sviþjóö
og sungið viöa. Ég syng yfirlei'tt
ekki undir minu eigin nafni,
heldur kalla mig Sigi Guö-
mundsdóttur. f fyrsta lagi er
alltaf hálfþvingandi að hitta fólk
sem ef til vill hefur séð mann
syngja á sviði eða kannast við
nafniö. Ég vil helst halda kon-
unni og söngkonunni aöskildum.
Auk þess er of erfitt fyrir Svia
aö bera fram nafnið mitt. Þaö
vill einhvernveginn alltaf vöðl-
ast og afbakast uppi I þeim.
„Þessar ferðir og tónleika-
hald eru talsvert erfiðar, sér-
staklega vegna barnanna” hélt
Sigurlaug áfram. „Ég vii vera
sem mest með þeim og það er
dálitiö öröugt aö samræma
sönghlutverkiö móöurhlutverk-
inu. En þetta lærist og ég held
að mér hafi tekist aö halda á-
gætu jafnvægi þarna á milli”.
„Ég er óskaplega ánægö með
aö hafa lært aö syngja. Mér
finnst þaö útaf fyrir sig ekkert
merkilegt að vera söngkona, en
mig langaöi til þess áöur en ég
vissi hvað ég hét og það er fyrir
öllu að fólk reyni aö láta
drauma sina rætast. Þaö sem er
mikilvægast i minum augum er,
aö allir vinni störf sin eins vel og
þeir geta, hvort sem þeir eru
söngvarar eða verkamenn.
„Erfitt aö samræma
sönginn móöurhlutverk-
inu"
Þoröi i fyrstu ekki að
hitta Guðlaug
Um næstu jól kemur út bók,
sem hefur að geyma frásagnir
fimmtán tslendinga af atburð-
um úr lifi þeirra, sem þeim eru
sérstaklega minnisstæðir og var
Sigurlaug beðin aö skrifa eina
frásögn.
„Ég ákvað aö segja frá þvi
meðal annars þegar ég söng i
fyrsta skipti opinberlega. Það
var á Hólum i Hjaltadal og ég
var átján ára gömul. Ég var
ekkert hrædd við aö syngja, en
ósköp óframfærin og þegar
Siguröur Birgis söngkennarinn
minn stakk upp á þvi aö ég tai-
aöi við Guðlaug um aö fá inn-
göngu I Þjóðleikhúskórinn þorði
ég þvi ekki. Þetta finnst mér
dálitið skemmtilegt meö tilliti
til þess sem seinna gerðist”.
Sigurlaug heldur þarna á umsögninni sem hún fékk aö loknu námi i óperuskólanum i Stokkhólmi. Þar
segir meöal annars aö hún hafi „óvenjulega fagra og vel þjáifaöa lyriska og dramatiska sópranrödd” og
aö röddin hafi „skólast og þroskast framúrskarandi vei”.
Visismynd JA.
Það er annað
hvort að lifa
eða deyja
- segir söngkonan Sigurlaug
Rósinkranz í viðtali við Vísi
„Hafði gaman af látun-
um út af Fígaró"
Ég hafði bara gaman af öllum
látunum”sagðiSigurlaug þegar
taliö barst að fjaörafokinu, sem
varð út af henni þegar óperan
„Brúökaup Figarós” var flutt
hér fyrir nokkrum árum”. „Ég
er þeirrar skoðunar, að þaö hafi
valdið miklu um þetta hvaö
islenskir listamenn hafa litla at-
vinnumöguleika. Ef allir lista-
menn heföu nóg aö gera myndi
enginn umhverfast svona vegna
hlutverks I einni óperu. Ég hefði
kosiö að ég heföi verið gagnrýnd
á heiöarlegan hátt i staðinn fyr-
ir að veröa að sitja undir óljós-
um athugasemdum sem ekkert
komu málinu við, enda voru á-
hrofendur yfirleitt ánægðir. Svo
er lika þess að gæta, aö eftir að
Guölaugur hætti störfum sem
þjóðleikhússtjóri og ég var ekki
lengur „þjóöleikhússtjórafrú”
hefur allt gengið vel. Gera
mætti ráð fyrir að allt færi i
sama horf, ef ég væri aftur orðin
kona þjóðleikhússtjóra, kona
sem er i brennidepli má helst
ekki vera neitt”.
Þegar Sigurlaug kemur aftur
til Sviþjóðar mun hún fara i tón-
leikaferð um'landið, og syngur
hún þá meðal annars i Gauta-
borg. Eitthvað gæti lika hafa
bæst við á meðan hún var i
burtu þvi að það eru sérstakir
aöilar i Sviþjóð sem sjá um að
skipuleggja þessar feröir.
—AHO
V