Tíminn - 25.06.1969, Side 3

MJÐVTKUDAGUR 25. júní 1969.
t
3
Með
morgun-
affinu
EktojumuaiSuir einin tovaenitist í
arma® sbiipiti, ag geMk að ediga
rídaa ddcjiu, er var uim ílimim-
tuigit. Þegiar hijón'avíigsliunim er
DoMS ag ihijtóiniiin komiu heim,
fór maSurimm arð sýnia hömuirn
sínum fcaniuima og mæilti: „Nú,
nú, böm. KyssiS þdð fcanunia.
Þette er nýja miammiaint, sem éig
lafaði að fcamia mieð hiand'a yfck-
ur“. Annia löítúia hortflir lemgi
þegjandi á nýju mömmuma, en
segír síSami: „Pabbi, nú hief-
uir®u látið pflate þilg faltagia.
Hún er alflls leíkfkii ný“.
B'óndá nofldfcur í Eyjafirði
batfði orSilð selbur tfundliinin um
bruigigun álíetmgiiis og seflctaður.
Hiairrn gretilddi sektarféð mlögilun-
arlaust, em bamn vfflldá gjamnian
flá fcvittun fyrir greiðslutmd, en
fógeti fcvaið það efcfci veniju, að
Nei, elskan. Ég get ekki munað
nokkuð sérstakt við daginn í dag.
gefa fcvittanir fyrir s'lfflfcu.
„Trúið þér á dómsdag, herra
fógieti“? spurðli bóndimm.
„Já, það er saimtovæmit oflchar
lögl'eiddu trú“.
„Jæja“, sivanaði bóndiinn. „A
þefflm deg'i verður saigt vfflð miig:
Þú hetfur bruiglgað áfemgi ag
bmotið lög fliamds þínis. Já, herra,
segi ég, eai hef bongað mínia
se&t fyrár það. „Hiviar er þá
kivittunini?" mun þá vena saigt.
og fdmnisit yðúr, herna fógieti, að
nokfcur mteámiimg sé því, að ég
sé að hlaupa afflla l'eið tffll heil-
vítis eftir yðúr eða iMflltrúum
yðiar á slílkum diegi, til að ná
í fcvittuiniinia?“
Heldurðu að það sé garnaflækja?
Einhverjin sdmmi kam kanta til
læfcnis. Hienni Iieið aflltetf fflla,
saigði hún. Hún batfði verfc, en
vissi eiginlega ekki hvar, og
þeigar bamn leið flrá, vissi hún
eiginfliega ekfci hvemiig. Læknir
inn tráfc þessu ölflu vel, og þegar
kooian hafði lokið hinni ógreini
Legu sj úkdómiglýsingu sinmd, á-
kvað bann að svara í sama trán
og sagði: „Það er emgum blöð
um um það að fflieitte. Þér eruð
veifcar af — ég veit efcki
hverju, þér verðið að tefca
efflbthvað inn, ég veit efldki hve
otfit á daig og óg veit efldfci, hvað
lamigam tíma, en þá mun yður
batma, en ég veit efldki hvemær.“
DENNI
DÆMALAUSl
Þetta er ágætt en þau láta
bara allan góða inatinn efst,
svo ég næ honum ekki!
TÍMINN
Stúlfcam á tveggja dálfca
mymdinmi er Txiciia Nixon, dótt
ir Ndxons Bandarfkjaforsete.
Tricia er sögð fremnr löguflieg
sbúflfca, og hún er tuttuigu og
i þriiggja ára að alldri. Að undan
| förnu hefúr mifldð verið um
i það riteð í bamdarísfcum vifcu
[ ritum, að fyrir sfcömmu, er
Sfundum þeirra bar saman
( Triciu og Charles Bretaprims,
Ihafi fairið eimlkar vel á með
þeim, og blöðim smjaitta mú
noklkuð á því er þau kallfla
Það er víst ekki hægt að
biriiast allt í einu á hóteli og
biðja um viðtal við óperusönig-
kornu. að mimmiste kosbi efcki ef
hún er fræg eáns ag María Cafll-
as. Þeitita átbi sér þó stað um
diagimm í Uchisar í Tyrfldandi,
en þar er Oaliflas um þessar
mumidir að leifca í simnii fyrsbu
bvfflbmynd, sem hedita murn
„Medea", ag tyirkneskur ráð-
henra, Nihat Kurisat að nafni
gerði sér sérstetoa ferð ffl'júg
andi þamigað út etftir, frá Anfc
ara táfl. þess að heiðra sömgkon
una með nærveru sinni.
Ráðherrann gefcfc virðuleg-
um sflcrefum inn f anddyiri
hótelsims ásamt fylgd'arliði sínu
og bað um að koma síin yrði til
kymnt söragkoniunni. Þjónm fór
en kom von bráðar atftur með
eftirfarandi skilaboð: „Ég er
þreytt, og vil ekki tafla við
þiig.“ Alvarlega móðgaður, en
jatfnframt í djúpum þönlcum
flrá Kursat aftur til Ankara,
þar sem hann fuilvissaði blaða
menm um að afllt hefði gerngið
að óskum, en hins vegar hefði
haran ekki í hyggju að ræða
aftur við Cailais.
i. _____„ . _ _ _
„það sem Charles hvíslaði f
eyra Triciu“!
Það virðist mæsbum hlægi
legt að beadla þau hvort við
ammaö, segja Bretar, en bæta
svo við, að þessi Skrif bamda-
rtfsku bliaðanna séu eðílileg, þar
sem það væri sanmamlega milkil
vegtylia og heiður sem USA
væri gerður, ef Charles prims
lytd svo lágt að kvænast venju
liegri bandarísbri forsetadótt-
ur!
Oail&s sagði hins vegiar um
þette: „Þesisi miaður hefur alls
engann skilninig á burieisisvenj
um.“
*
Þrettán ára stúllba og
fimimibán ára dremgur eiga að
leifca aðallhlutverfcin í nýnri
sænSbri ásbanmynd. Parið, sem
örugglega verða þar með
yngstu elskendur heiimsims, þ.
e. a. s. á hvílta tjaldinu, leika
skóliabörn sænsik sem heita
Aon-Sofiie Kylim og Rolf Sohl
man. Kvifcmyndin, sem mun
eiiga að bera titiflinn „Astar-
saga'1 á að fjalla um hina
fyirstu ást þessarira tveggja
barna, sem alast upp og leika
sér samian tíðum í húsagarði i
StoWchólmi.
Leikstjóri verður Roy And
ersson, en hann er aðeims
tuttugu og 9ex ára gamiall, ný
útskriíaður atf icvikmyndiaskól'a.
Sænsfca söng- og leifckomam
Anita Lindblom mun eigia að
leifca móður stúlkunniar,
drykkjuþrútnia og taugaveikl-
aða konu.
í Parfs irnmu nú \era ur*
sex þúsuimdiir fl'ækimga. Þessir
ffliækinigar hafa himigað til átt
nokkuð vísa sam'astaði undir
brúm og í holræsum borgairinn
ar, en nú fer að barðma tíð.
því aflll'ar hinar gömflu og róman
tízikiu brýr borcarinnar eru
emiáiH (>p smátt að hverfa, en í
sbað þeirra koma nýjar stáfl-
brýr sem eflcfci bióða upp á
raein „þægimdfl“ fyrir útillegu-
tnenn.
Einnflig verður erf'itt fyrir
flæfldniga. að atffla sér fæðú, þeir
hafa himigað til getað stundað
smá hnupl og bjófnað á Les
Hailflies. en fl>ar hefur aðafl fæðú
mairfcaður Parísar verið frá
þvf á miðölduim, en hann hefir
nú nrðflð að vfkja fvrir öðrum
markaði, öflflum tæbnil'egri og
gerðurn mieð það fyrir augum
að útilofca alflam sóðaislkap í
krimigum matinn.
Það er þvi beldur farið að
barðna á dalnum fyrir hitoa
brennivinsþinitnu heimspefc
iniga sem aÉta tlð hatfla sett
nofclcum svip á París, Iögregflian
reynir reyndar að koma þeim
nobkuð til aðstoðar, byggt hef
ir verið sérstalbt heimild fýrir
þá, og á þette heimiilli eru þeir
sttindum fluttir í lögreglubfl-
um. ’.ivegniT fliátt og lárt. settflr
í liæbnisiskoðum, ratoaðir og
lclipptir og gefim heilnæm
fæða, og j'atfnvefl boðið að
dveljast þarna til flraim'búðar á
bostnað ríkisins, en fram bill
hessa hafa aðeins 250 flæk-
imgar dvallið þama svo nofcbru
nemi, lögiæglan segir það
athygflisveri að bomur séu í
míkflum minnihlute flældmiga,
en það stafar senmiilega atf því
að þær eru efldci jatfinfúsar til
að fláta ödl þægiedi flörnd og
leið og sofa undir berum
hiimnd árið um kring, en einm-
ig eru konur tíðum harðari al
sér við að horfast í auigu við
líflsbaráttuna, og eimnig hafa
þær allbaf eima áflcveðna at-
rinmugneiin visa, bregðist þeim
allltt ammiað.
★
Reuterfrétt frá Sao Paulo í
Brazilíu henmir. að hine þrí-
tugd Lucdo Silliveiira hafi verið í
samibvæmi og drukkið eilnum
of mikið. Hann lagðist tifl svefns
á heimleiðimini í hrúgu af biki,
sem verioamiemn höfðu sfldlið eft
ir. — Dagiinn eftár valbnaði
Lucio Siflivedra sem stytita.
Hitinn atf lfflbama hans hatfði
tnýflot upp Wfcið og hann söfldk
dýpra og dýpra unz svo kom, /
að aðeins fliöfuðið stóð upp úr.
Og begar hanin vaflcmaði, hofðd
oiflmð stífnað aftur. og Silveiira
vesllin'gurinm stóð út í loftdð
eins og steáimstólpi.
Fólk sem fnam hjá geldc,
reymdi að firelsa haon, en árarng
unsiliaust. Þá var kallað á slöldcvi
liðið og sflökkrildðsmennirffiir
skáru hann úr biikhaugmum, síð
an var Lucio ftottur á sjúikra-
hús og sagt er, að aldnei bafi
sézt reiðani maðui i Sao Paulo.
pað 'ólk hjúkrumarkonurinar
fuflla ktokbustund að fjariægja
oikið að fuiflu og nú getur Sil-
veira 'oks teflcið gleði sína aft-
ur, þ. e a. s. ef bamm hefur náð
sér eftir timburmeinnina.