Tíminn - 25.06.1969, Blaðsíða 8

8
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 25. júní 1969.
y <p ^^i^^i^^ii#»^»^#m
í HLJÓMLEIKASAL
EBaHBRU
BALLETTSÝNING
L
Það er orðiran ViSbuirðu'r að
sjá sjáWstæðia baMieibtsýndmigu á
fjötan Þióðleifchússins. —
Listdanssikóli stof'rauiniarimiraa'r
hefir að vísu verið starfræfat
ur lenigi, en í listdamsi ekki
síður en í öðruim listam sfaap
ast ekki fnamifiardr og full-
koTninium, fyrr en efitir margra
ára srtrit og vinmiu. — Það var
því gilieðliiliegit að sjá árangur
bailettsýnimigar ÞjóSl'eikhússins
sem frain fór s.l. suimraudaig umd
itr stjórn balilebtmeisitarains
Colim Russel. Þar kom fraim
fjöldi raemienda auk benmara og
erlendra damsara úr Fiðlaran
uim, svo og læriimieistarinin sjáilf
ut Colim Russel. — Sýndic-
yoru fjóriir sígiidiir baH'ettar
fllestdr fruimsaimdir af hirauim
frægia mieistara M. Fokiwe en
wyra mú urnisiamdir af Colin
Rmssel. Sýnimgdm hófist á „Les
Sylphides" Sfaógardísumiuim. við
táraMist eftir Chopin. Kifctín
Bjiannadóttir umguir og efnileg
ur raemaindi, sem lokið hefir
þriföja stigs prófi við skóiatw
(Advanced eertíficaites) hafði
mifcið hlwitverk á hendi í Skóg
ardísuniuim. Sýndi Kristin furðu
mikið öryggi og þokka ásamt
fallie§iuim ham'daihreyfiinigumi,
sem gefa góðair voniiir um
áframibaldawdi þroska. Bafetí
þessi er fjölmeraniur, og var
uppsœlirag sfcógardíisarania hjá
Coldm skemimitilega „symimie
trisk", en jatEnjvel kyrrstiaöan í
dansimum, sem giefur tii kynoa
duidnm yndisþokba ddisaniraa, var
himium umgu nemienidum oft of-
naium. Amraað aitrátSi© var Coppel
ta við tóniíst eftir DeJibes. Þar
befir Russiel lagt aöaláherzlu
á ' glettni og gáska. Inigibjöirg
Björnsdóttir dansaSi þar hlut
verfc Svanihiidu, nneð ýfdrburð
um og af gegrasiamíræmdri
mýbt, og máitti vel nuerkja að
þar fór benmiari og góoaiir leið
beimandi. Við hiraa stoemmiti-
iegu tónlist R. Schuimainm úr,
Carraavai damisaði Maria GMa
dóttir, sem lokiS hefiir anmars
stigs prófd (Iratenmeddate
Gertdficatie); hlutverfc Kóluim-
bíniu, mieð þoifcka og kankvísi
mieð herani dönsuSu htotverk
Harlekin og Pamibalons þeir
Colin Rusisel og Jack Gruban-
Harasen og mynduðu þau
sbemmtiiliegt tníó. í lokadansim
uim Parisarilif við tómldst eftir
Strauss, Offenbach , Lauge og
Lumifoye kom fram fjöldi nem-
andia ásaimt d'amsarianum Framk
Shaw, en hefðardömuma daos-
aöi GuSfojörg Bjöngvimsdóttir.
sem eirandg befir lokið þriðja
stiigs ptrófi. (Advamced certifi
oaite). Sýndi Guðbjörg góSa
hæfileitaa, I heild vár þessi
f jölm'enna sýnirag áferðarfa'lleg
ag vd skipudögð,. þar.., <|iem
ýrods vandkvæði eru oft á þvi
alð fá svo manga raemiendur á
missmuiraandi stigiuim tí.1 að íaila
hraökratouist iiran í heiidina.
Col'iin Riussiel befiir tekizt það
furðuvel og s er óskandi að
framföruitn. i Iistdamsi Þjóðlédk"'
hússins eiigi eftir að miða örar'
.áfram hér^'eftiir. Um tónlistina
sá Cari Bilíich, og var haran
damsf ólkirau öiruggur stuiðndeg
ur. Óoeitanlljega hefði orSið
aminað yfirbragð á sýndinig'Uinini,
rnjeð hliámsvedt sem rúmaið
hefði mikið og gott strenigja-
maigin. Vonaindi verður það tak
miairfcilð á raæsitu listdanssýra-
iiragiu Þjóði'eikhússiiins.
Uunur Arnórsdóttir.
Kammer
tónlist
Ceiilólieikiariran Woifigainig Herz-
er og Áinnl Kristjlánsson héltíiu
nýiiega sóniötuikvöiid fyrdr með-
liimi Tónlistarféliagsiiins, og
iéku þeir samian þrgiár sómlötuir
íyrir oelllló og píamó.
Leitouir Heirzer er mlöniniujm í
ferstou miinmd er hairan liék ný-
lega himin dasaiml'ega ceilió-tooav-
sert eftiir Dviarak, miefð Siniton-
íuMjóniisvieiitinínd aiflbuirðaiviell. Á
etfndsstoriánini vonu þrj'ár sónöt-
uir.
Bðfiust tónlieibairiniir á sómötu
Bieetlhovens op. 102, fyrir ceDllo
og píairao. Br ®ú sómiata all stór
í snilðuim, bæðii í flormi otg túik
un. Melð tondtoilðiuiðium ieik og
luenlh'ygigju fyirdir hvieitjiu snni-
atriiði, brá H©rzer uipp ma'iög
sammiri mymd af verfcdmiu.
Ejmiodl sóriiatan eftk Brabjms
er hedffiliandi tánvieirk, sem list-
raaJoairimin túibaöi á fímgieroain
en þó séaTstæðam hátt. Hraða-
val hams í fyrsta toafiia sómöt-
ummiar, viar aið viísu öigm hægaira,
en venja er í þwí vertoi, en tóm-
breiddimia vamm Mstamatfairöinfn
uipp mieið björtum og tæmum
tóini
Celosónaita efitir Ridhaird
Straiuss, er sjiaitílheyrið í toom-
sertteal hér. Verkið er beyran-
lega æsbuiviealk inöfumdair, enda
gætdr mairigira giraBa og áhirif a
raeið llömigrjni og oiflt immlilballfls-
litlluim úrvdmmsluim, sem efctoi
rista dtjlúpt. Herzer fiu*ti són-
ötunia með yíirbuirSluim,
Samíl'eitouir Árna Kristjlánsson
oig WoQlfigamig Herzer vair immi-
FramJhiald á bls. 15.
—«J
GlSLI MAGNÚSSON, EYHILDARHOLTI:
NÁTT
Svo tólja fróðdir mieran, aið
þrdlðaiuiraguir hiS mdirunsta af upp-
hiajfiliegiu giróiourleinidd fslanidB
hafii eyðzt, m'est fynir safeir of-
bedltar, og að enm eyðdst medra
jjamd em grær að nýju af sjallfu
sór eðia grætt er af möminum.
Því iter al'ls f jarri, alð ástiæða sé
tl að véfienigjia þessa öaniurlegiu
miöurstöðu.
Hö&iðlsikuildininá er stoelilt á
bændiuir, þeiir hafi niítt lamdilð
og eytt með ofibeit. Vafaliaust
er mdfcilð tii í þessu, enda þótt
hditt fari ekki milli nnála, að
aálltúiruöifiiin eiiga þarmia óoniæld-
am hiut. Því nuá og eigi gleymia

URA- OG
SKARTGRIPAVERZL
KORNELÍUS
JONSSON
SKOLAVOROUSTÍG 0 - SÍMt; 185B8
þagar bænidiuir eru sabaiðir um
iandspjölll, að þekkdmigu stoorti,
miemm vdssu trauðilia hvað þedr
geriðiu, — og enm sfiður hiina, að
ísliemzk þjóð væiri aidiauiSa df
llamddð hefiðd ekkd veriið nytjaið,
svo sem hostir þess og máttuir
mianma hrötafc fretoast til. Þvi er
ofctouir sæimst að talla sem fæst
uim symdiir feðramma.
Nú er uan staipt. i
Sú kymslóS, sem mú er é
þrostaastoedði, giemguir þess
mauimiast diulllin, alð svo sjlálfsagt
serni það er að mytijia ianidið, m.
a. mieð beit^ þá má ganga svo
niærri því, að varamiiegiu tjoni
vialdd á gróori Og hén vieit
Mfca, eða ætti að vita, alð þjoð-
immi er vorbuminiainlaujst að ffiifa
í llamidimiu og mamgifialdiast auk
heldlur ám iþess að ganga á gæði
þess og vaidia stárspjlöliuim á
ísl'enzbrd mátltiúiriu, Mfiaindi og
Jörí óskast
Jörð á Suðurlandi óskast til kaups.
Þarf ekki að vera vel hýst.
Tilboð sendist áfgreiðslu blaðsins fyrir 15. júlí,
merkt „Jörð — Suðurland."
diauðri. Ebkd er það fyriir rýra
ianidtoosti ©Sa fáitætot og fá-
bneytnd ísienzbrai- niáttúinu, aíð
menm flýja raú iand i hópuim.
Þar er um að taeinraa dfiuigsniúmiu
stjióroarifiari og óáram í mianm-
fiólkdmiu síálfu.
Vdlð höfium þetofciragu,. setn
áföur sborti. Oktouir stamda opn-
ar ýimsar leiiðir, sem áöur voru
lotaalðar. Þó er emm gemgdð á
igœiði landisins, tekið mjeára en
goldliið er. Uppi enu j'afnvel
ráOagerðk' uim þválitoa gróður-
eyiðinigu og niáttúriuspjöll, að
látojia má með niobfenum hætti
vilð eldgos, þegar hnaumflóð
faana aflfllt í baif, sem á veigi verð
ur. Hver er oktoar atfisotoun?
Ég œtlia a® obæitt sé aS fuill-
yrða, alð í svedltum lianidsins sé
viaxaindi sfcdiindmigiur á því, að of-
beit rýrir giltíd beditargnóðuirs-
og getur vaiddS uippblæstri
iantís. A Inigvi Þorsteimssom
viaifialiaiust rítoan þátt í alð giæða
þamm sbilndmg. Vel sé honum
fiyiir það. Áraægjiufegt er og tiíl
þess að vdta, hiviltaam átiuiga
æstoa landsdns og umigmenma-
fiélögim hafia. með athöfmum sin
uim, sýnrt á græðslu iandsims.
Fegurri hugsiióm og gifitaeam-
iegri getuir æstoan naumast
beligaið brafta símia. Hér vdrðist
þvá ótvíraBtt hoinfia fraim.
: Bn svo bemmir tæbnin til sög
uniraar og him baldrifjaða mamm;
vizba, er miebur það öðru
meina, seim redtonia má í bnón-
Gísll Magnússon
um og kiiiávöttium — : Við Mtf-
um etaki á róm'amtik. Vd® liifium
á stóriiðjiu. Hvems vdirði em
niofcferdr grasboppair mióts við
þalð gtull, sem stórdðjian m'alair?
Tæfcnin er óm'etanleg, nauð-
symiieg í þjóðtfléiLaigi nútímans.
Sfcynsami'eg notfcum hemmar létt
ir, auíSgar og fegrar maminiiegt
Mf. En tastoraim er sáiariaus,
biimd. Húe gerir manndmm að
þnæli, gangö huin út í öfigar. Og
bvað er það, sem ekki fier út í
öfigatr raú á dögiusn — jiadiniviel
hér á raorðurhi'ara?
Tækmim hefiuir edmm átrúwað:
Guli. Fyrir þeim átrumaði verS
ur ainnað að vikja. Mývaibns-
sveit er vafalaiuist sértaenindleg-
ust sveit, i Evrópa og eim feg-
uírst á iandd hér. Laxárd'aluir
er gróSursællI og hlýlegur og
Laxá f'egurst áa. Nú eru uppd
áifiorm um stórfnamkvæmddr, er
venða maimdu til þess að stór-
spjalllia Mývaibnssvieit,' að dómi
toummiuigna miamma, söktava Lax-
árdlal, lítot og StáJfiiumini forðuan,
þedirri prú'ðiu sveilt, og jafmviell
valtíia háslfca í Aðaidial. Taliaíð
er uim a® gera eitt fdrmiamdbilð
stötðuiviaitn, er verða miumdi eiifct
hið staarsta á lamddmju, vdð
Þjónsá afiaráiaga, Þá miumdu
ÞJónsárvieir, eilbt hið fegursba
groðuriendi á ísliamtíi, söktova,
og stærsta bedOagiæsalbyggð í
beimd flara veg allrar veraldar.
Það er etokd fyrr en últieradiur
maiður vetauir aibhyigili á þvi,
hvað hér er í hiúÆi, að dagfolöð
im ramtaa viS sér og hefja and-
meeii giegm ósómianium.
SamtovaMnt \ útredtandmigrjm
bummiáttiumiianma hefiux aSeins
öriltiS bnot af nýtanlegrd vatns
ortau í landimiu verdð vdrfcjað.
Fávis miaSur spyr: Eru þá eigi
fyriir bendi aSrir faostdir en þeir,
að fnemijia höfuiðsynd gegm mátlt-
úru iantísins?
Hjá því, sem niú hefur verið
metfmt, bumnia þaið að þytaja smá
imiumiiir eioir, sem ví'ða má sjá,
að fögrum og sérfaenmiilegum
hömrum er sumdiaið mieð
sprenigiefni svo að eftir verður
óhrjialieg skriSia, ef draga þarf
alð grjiót í brúarstöpull eSa hafm-
angarS, — eSa þegiar storv'irfcar
véiar flietba af ginassveirSi með
vegum fnam, frvo aS vdið auiga
gáma opin sár <*g ógieSbleig. Þess
er raumair sbyit að geta — og
mieta að verðleibum —, a?S
sums staðar beáuir Vegagerð
rítoisiias bafdð græðsliu þessara
svöSusára, en allt of óví®a, enn
sean taomið er.
Bændar eru sakaðir um að
rýra landtoosti cneð oíbedt. Hitt
þybir naiuimast tdltöfeumáii, þótt
hið opdmibena fiæri gróourliönid í
toaf og vaiidd öðrum stórspjoH-
uim á Menrfoni nátbúru.