Tíminn - 25.06.1969, Síða 8

8
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 25. júní 1969.
r>
I HLJÓMLEIKASAL
BALLETTSÝNING
Það er orðinm viðbuirður að
sjá sjálitfgtæðia baMiettsýnmgu á
fjöluim Þjóðleikhússins. —
Uifetdanisskóli sitofinuiniarininiar
hefir að vísu verið starfrækl
ur lemigi, en í liistdansi ekki
sáður en t öðruim listiuim skap
asit ekki fnamfarir og fuil-
kommium, fyrr en eftir rnargra
ára strif og vimmiu. — Það var
því glieðiitegt að stjá áramigur
biaMietitisýnimigar ÞjóðOeikhússins
sem fram fór s.l. summudaig umd
ir stjórn baMiettmeisitarams
Colim Russel. Þar kom fram
fjöldi nemienda auk kennara og
erlendna diamsara Úr Fiðlaran
um, sivo og lærimeistarinm sjá'lf
ur Collim Russel. — Sýndir
voru fjórir sígildir baUettar
fiostir fruimsiamdir aif hinum
fræga meistara M. Fokine en
vor» nú umsamdir af Colin
Russel. Sýnimgim hófist á „Les
Sylphides" Skógiardísunum, við
tórá'iist eftir Chopin. Kifetin
Bjarnadóttir uniguir og efnileg
ur nemandi, sem lokið hefir
þriðja stigis prófi við sikólamm
(Advanced certificates) hafði
milkið hkuitverk á hendi í Skóg
ardísunium. Sýndi Kristím fuirðu
mikið örygigi og þokka ásamt
falllltefflim han'daihreyfiinigum,
sem gefa góðar voniir um
áframbaldandi þroska. Bailett
þessi er fjölmennur, og var
uppsíílling skógardisan'nia hjá
Colin skeimmtilega „symrne
trisk“, en jafmvel kyrrstaðam í
dansinum, siem giefur tii kymma
dulimm yndisþoklka dfsamma, var
himum urnigu memendum oft of-
naum. Ammað atriðið var Coppel
ía rið tónllist eftir Delibes. Þar
hefir Russei lagt aðaiáherzlu
A gleittni og gáiska. Ingibjörg
Björmisdóttir daimsaði þar hlut
verk Svamhiidu, með yfirburð
um og af gegnisamræmdri
mýkt, og mátti vel merkja að
þar fór benmari og góður leið
beimandi. Við hima skemmti-
legiu tóniliiist R. Schiumamm úr
Carniaval damisaði María Gísia
dóttir, sem lokið hefir anmars
stigs prófi (Initenmediiate
Oertifioate), hlutverk Kólum-
bínu, með þokka og kamkvísi
mieð heninii dönsuðu hlutverk
H'arlekin og Pamtalons þeir
Colin Ruissel og Jaek Grubam-
Hansen og mynduðu þau
sk'emimitiilegt tríó. I lokadansim
um ParísairlSf við tónilist eftir
Strauss, Offenbach , Lauige og
Lumbye kom fram fjöldi nem-
anda ásamt dansarawrm Framk
Shaw. en hefðardömuma dams-
aði Guðbjörg Björgvimsdóttir.
sem einmig hefir Iokið þriðja
stiigs prófi. (Advamced certifi
oate). Sýndi Guðbjörg góða
hæfileika. í heild var þessi
fjölmenna sýninig áferðarfalíeg
og vel skipuiögð, þar , ■
ýmds vandkvæði eru oft á þvi
að fá svo mariga miemendur á
mismumamdi stigum tdl að faila
hnökraliaust imm í heldina.
Coi'iin Russiel befir telkizt það
furðuvel og er óskandi að
framförum. 1 Ifefdamsi Þjóðleik
hússims eigi eftir að miða örar
,áfram þér eftir. Um tónlistima
só Carl Biliich, og var hann
damsfólkinu öruggur stuðnim'g
ur. Onedltainlliega hefði orðið
amnað yfirbragð á sýnimigumni,
mieð bljómsivei't sem rúmað
hefði mikið og gott strengja-
magm. Vomandi verður það tak
miarkið á næstu listdamssýn-
iingm Þjóðleikhússims.
Unnur Arnórsdóttir.
Kammer-
tónlist
Celiióleiikarinin Woifgaing Herz-
er og Áæini Kristólánsson béldu
nýiiega sónötuikvöld fyrir með-
liimi Tónlistarféiiagisiins, og
iéku þeir samian þrjiár sóniötur
fyrir oelŒó og píanó.
Leibur Henser er mönnuim í
íerslku minnii ©r hamn léfc ný-
lega hinin diásamil'ega oelló-kon-
sert eftir Dvorak, mieð Sinlfion-
íiuöiflijómsvieiitinini afburðaivefl. Á
etfinisskránni voru þrj'ár sóaöt-
ur.
Hóffiust tóufeiifcamir á sóniötu
Beetlhiovens op. 102, fyrir oeifllo
og píanio. Er sú sómiata all sbór
í sniðum, bæði í formi og túfllk
un. Mieð bniiltmiðuðum leik og
'Uenbyiagju fyrír hvcrju. simá-
atriði, brá Hecraer upp mjög
sanrnri mynd affi verkinu.
Ejrmofll sónatian effitir Brahms
er heiflflandi tómverk, sem list-
miaðurinn túlkaði á fínigerðam
en þó sérstæðán hátt. Hraða-
vail harns í fyrsta bafflia sórnöt-
unmar, var að vfsu ögn hægara,
en venja er í þvtí vertkd, en tón-
breiddima vann Ife-tamaðurirm
uipp með bj'örtuim og tænum
tórni
Oelillosónata effitir Ridhard
Strauss, er sjaMheyrð í Ikoin-
serltsal fliér. Verlkið er flieyran-
lega æskuverk höfúndar, enda
gætir miargma giraisa og áhrifa
með llöngum og oft innlflh'allds-
litlluim úrvimmsíliuim, sem eíkki
rista dljúpt. Herzer fllutti són-
ötunia með yfirburðlum.
Samileilbur Árna Kristjlánsso-n
og Woflffigamg Herzer var inmi-
Framubald á bls. 15.
GÍSLI MAGNÚSSON, EYHILDARHOLTL
NÁTTÓRUSPJOLL
Svo tefljia fróðir mienm, að
þriðtjiuingur bið miininsta atf upp-
hiatflliegu gróðurlemidi íslamds
baffi eyðzt, miest fyinir salkir of-
beitar, og að enrn eyðist medra
Iiaind en grær að nýju atf sjófllflu
sór eða grætt er af mönnurn.
Því fler alls fjarrí, að ástæða sé
til að véfengjia þessa ömurlegu
niðurstöðu.
Höffiúðskuldinná er slbelllt á
bændur, þeiir batfi nítt landið
og eytt með ofbeit. Vafalaust
er miilkið til í þessu, enda þótt
hitt flari ökki tniilli mála, að
nálttúruöfllin eigia þamnia ómæld-
an hfliut. Því má og eigi gleyrna
URA- OG
SKARTGRIPAVERZL
KORNELÍUS
JÓNSSON
SKÓLAVORDUSTÍG 0 - SÍMI: 18588
þegar bændur eru sakiaðir um
iandspjölll, að þekkingu skorti,
mienm vissu tmauðflia hwað þedr
gerðu, — og enn síður hiimu, að
ísflenzk þjóð værá aldiaiuða etf
llamdið heffiði dkfloi verið nytjað,
svo sem kostir þess og máttur
manna hrökk frefloast til. Þvf er
okflour sæmst að taflia sem fæst
uim symidir feðramma.
Nú er uim sflriipt.
Sú kymslóð, sem nú er á
þnoiskadkeáði, genigur þess
niammast dufllim, að svo sjlálfsagt
sem það er að nytjia iamidlið, m.
a. með beit, þá má ganga svo
nærri því, að varanfljagu tjóni
valdi á gróðri. Og húm veát
Mka, eða ættd að viita, að þjóð-
immi er vorkumnaríauist að liffia
í iaimdiinu og mamgflalldast auk
heldúr án þess að ganiga á gæði
þess og vafld'a stórspjölluim á
Menzkri nóttúru, lálfamdi og
JörS óskast
Jörð á Suðurlandi óskast til kaups.
Þarf ekki að vera vel hýst.
Tilboð sendist afgreiðslu blaðsins fyrir 15. júlí,
merkt „Jörð — Suðurland.“
diauðri. Ekkd er það fyrir lýra
iamidlkosti eða flátækt og fá-
breytni ísienzkriai- nóttúru, að
menn flýjia nú iand í bópum.
Þar er um að kenna öfugsnúmu
stjórnarflari og óáiam í mann-
flélkiinu sjiáfltfú.
Váð höffium þeikíkinigu/. sem
áður sfkorti. Oklkur stamda opn-
ar ýimsar leiðir, sem áður voru
loíkaðar. Þó er emm gemgið á
'gæði iamdisims, tefldð meára en
goldáð er. Uppi eru jafnvel
ráðagerðir uim þválálka gróður-
eyðimigu og niáittúruspjölá, að
Mkja má með tnjokbrum hættd
við efldgos, þegar hraunfflóð
flæra aáflt í katf, sem á vegi verð
uir._ Hver er ofldkar affisöíkun?
Ég eatflia að ólbætt sé að fufll-
yrða, að í sveiltuim iamdsins sé
vaxamdi skdflninigur á því, að of-
beitf rýrir gifltíd beitargróðurs-
og getur valdáð uppblæstri
iamids. Á Xnigvá Þorstelnssom
waffiafliaust rífleam þátt í að glæða
þane dkilnimig. Vel sé homum
fyrir það. Ámægjutogt er og til
þess að vita, hivíilkam áiiuiga
æska l'amdsám'S og umigmenmia-
féllögim haifla. rmeð athöfeum sin
uim, sýnt á græðslu iamdsims.
Pegurri huigsjóm og giftusam-
iegri getur æskan naumast
befligað krafta sína. Hér várðist
þvá ótvírætt hoirffia fram.
Bn svo kemur tæknin til sög
mninar og him bafldrifjiaða mamm-
vizka, er metur það öðru
meiira, sem redflama má í krón-
Gísli Magnússon
uim og kílóvöttuim — : Við láf-
um eflaki á rám'amitilk. Við liffiuon
ó stóriðju. Hvers virði eru
noflflkrir grasto'ppiar móts við
það guil, sem stóriðjian rnaílar?
Tæknin er óm'etanleg, nauð-
symieg í þjóðlféiagi nútímans.
Slkynisaml'eg motkum henmar létt
ir, auðgar og fegrar maminfliegt
Mf. En tækmin er sáiarlaus,
biiirnd. Húm gerir manninn að
þræli, gangi húm út í öfgar. Og
hvað er það, sem ekki fier út í
öffigar nú á dögum — jiafinivel
hér á morðurhjana?
Tæknin heffiur edinm átrúmað:
Guil. Fyrix þeton átrúnaði verð
ur annað að víkja. Mývaites-
sveit er vafalaiust sérkennileg-
ust sveit í Evrópu og eim feg-
urst á landá hér. Laxárdalur
er gróðursælfl op hlýlegur og
Laxá fegurst áa. Nú eru uppi
áfiorm um stórframkvæmdir, er
verða mundu til þess að stór-
spjiailia Mývaitnssvei't, / að dórnii
floummugra rnaimna, söfldkvia Lax-
árdlal, lálkt og Stífilunni forðum,
þeiirri prúðu sveit, og jafmivel
valdia háska í Aðaldial. Talað
er um að gera eitt fiinmamiflrið
stöðuivatn, er verða mumdi eitt
hið stærsta á iamdimtu, váð
Þjórsá offiarí'ega. Þá naundu
Þjónsárver, eiltt hið fegunsta
gróðuríendi á fsliandi, söfldkva,
ag stærsiba heiðagæsalbyggð í
beimd fara veg allrar verald'ar.
Það er eklki fyrr en últJlendur
maður veflour aitlbygli á því,
hivað hér er í húfi, að dlagblöð
im ramlka við sér og hefja and-
mæli gegn ösómianum,
Samlkvæmt I útreiflorainigam
bumimáibtum'anna hefux aðeins
öríftið brot af nýtanlegri vaitns
oríou í lamdinu veráð vdrkjað.
Fávís maður spyr: Eru þá eigi
fyrir bemdá aðrir 'kostár en þeir,
að fnemjia höfuðsyrad gegm náitlt-
úru iandsins?
Hjá þvi, sem nú hefur verið
mefmt, kumnia það að þyfloja smá
murair einix, sam víða má sjá,
að fiögrum og sérkenmálegjm
hömruim er sumdrað með
spremgiefná svo að effitir verður
óflnrjiáfleg sfloriðá, ef dmaga þarf
að grjiét í hrúiarstöpull eða haffin-
argarð, — eða þegar sbórviiricar
•'"éiiar fflietta af grassverði með
vegum fram, ■wo að við auga
gíma opin sár og ógeðslcg. Þess
er raunar Skyát að geta — og
mieta að verðleifcum —, að
suims staðar heffiur Vegagerð
ríloisins bafið græðislu þessama
svöðuisára, en aflflt of óvíða, enn
sean komið er.
Bændur eru sakaðir um að
rýra iamdlknsti með offibeit. Hitt
þykáir pauimast tífltökumái, þótt
hið opinibena færi gróðurlönd í
kaf og valdd öðrum stórspjöflll-
um á ísienzkri náttúru.