Vísir - 05.01.1978, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 5. janúar 1978 VISIR
Minnkandi aðsókn oð Fœðingarheimilinu við Eiríksgötu:
Finnur Torfi Stefánsson, iögfrcð-
ingur: Ég hef ekki ráhgert neitt
ennþá en þaö getur alltaf komiö
eitthvaö upp á.
Jón Guöbergsson, fulltrót: Ekki
>vo ég viti til en þaö getur alltaf
ariö svo.
Útlit fyrir verulegan
rekstrarhalla á árinu
Aösókn aö Fæbingarheimilinu
viö Eirfksgötu hefur minnkaö
verulega frá þvf aö nýja
kvennadeildin viö Landspital-
ann var tekin I notkun, og er þvf
útlit fyrir mikiö tap á rekstrin-
um á þessu ári aö'öllu óbreyttu.
Birgir Isleifur Gunnarsson,
borgarstjóri, sagöi viö Vísi I
morgun, aö borgarráð væri aö
fjalla um greinargerö frá heil-
brigöismálaráöi og stjórn
sjúkrastofnana um máliö.
„Eftir aö nýja kvennadeildin
á Landspitalanum var tekin I
notkun hefur öll aðstaöa til fæö-
inga batnaö þar, og þaö hefur
leitt til mjög minnkandi aösókn-
ar aö fæðingarheimilinu, sem
borgin rekur”, sagði borgar-
stjóri.
Hann nefndi sem dæmi, að
fyrstu sjö mánuöi ársins 1976
heföi fæöingardeild Landspítal-
ans verið meö 996 fæöingar, en
fæöingarheimiliö meö 563. A
sama tíma 1 fyrra fjölgaöi
fæðingum á Landspltalanum
upp I 1.099, en fækkaöi á
fæðingarheimilinu I 439.
Borgarstjóri sagði, aö vegna
þessarar þróunar væri Utlit fyr-
ir verulegan halla á rekstri
fæöingarheimilisins á þessu ári,
sem borgin þyrfti þá aö greiöa.
„Við munum kanna þaö fyrst,
hvort ríkið geti algjörlega tekiö
þessa þjónustu aö sér í borginni.
Ef svo er ekki, þá kemur vafa-
laust til greina einhvers konar
samvinna og samnýting á þess-
um stofnunum”, sagöi borgar-
stjóri.
— ESJ.
Magnea Magnúsdóttir, iönverka-
kona: Ég hef ekki hugsaö Ut I þaö
ennþá.
Tómas Einarsson, vélgæslu-
maöur: Ég legg þaö ekki I vana
minn aö feröast erlendis hvorki I-
sumarfríum né á öörum tlma.
Odd Roald Lund, hagfræöingur:
Já, ég er Norömaöur og ég fer
alltaf heim einu sinni á ári.
Ætlarðu til útlanda á ár-
inu?
5% veltu fryst í innlánum
Allt frá þvl aö mestur hávaöi
varö út af Alþýöubankamáiinu
hefur legiö I loftinu, aö banka-
starfsemi I iandinu væri ekki
endiiega hafin yfir gagnrýni.
Bönkum er stjórnaö af mönn-
um, og eru náttúrlega ekki fuil-
komnari en stjórnendurnir. Þá
er staöreynd aö rlkiö á þrjá
banka, þá helstu sem starfandi
eru I landinu, og rlkisvaldið ber
einnig nokkra ábyrgö á þvl
hvernig bankastarfseminni er
háttaö, enda gengur ekki svo Ift-
iö á, þegar valin eru bankaráö
til aö fara meö yfirstjórn þess-
ara helgistofnana mammons.
En alit kemur fyrir ekki.
Bankahneyksliö, sem nú er á
döfinni sýnir okkur enn einu
sinni, aö fátt er þaö I þjóöfélag-
inu, sem ekki getur fallerast, og
raunar ekkert eftir nema kirkj-
an, en hún hefur ekki lent I nein-
um mammons-vandamálum, og
má meö nokkrum rétti segja aö
Htiöhafiá þau vandamál reynt,
vegna þess aö henni er haldiö
eignalausri. (NB. Landakirkja)
Jón Hallsson, annar af banka-
stjórum þeim viö Alþýðubank-
ann, sem iátinn var fara, stend-
ur ekki lengur I anddyri fundar-
sala meö varnarræöu sfna I
töskunni aö blöa þess aö aflétt
veröi banni viö þvlaö hann megi
tala. Hann hefur meö vissum
hætti haldiö sína varnarræöu
þótt seint sé. Sem starfsmaöur
Sindrastáls kom hann upp um
svindliö I bankaábyrgöarstofn-
un Landsbankans, og var
snöggur og glöggur vib þá
athöfn, eins og hans var von og
vísa. Engir voru þar I forsvari
sem bönnuöu honum aö tala, og
þvl fór sem fór fyrir einum
þekktasta bankamanni lands-
ins, sem I langan tlma hefur
gegnt þýöingarmiklu starfi I
Landsbankanum á ábyrgö og I
skjóli bankastjóra.
Starfsemi bankaábyrgöar-
manns Landsbankans liggur
ekki á Ijósu, eöa hvernig hann
hefur komið þvl viö aö draga sér
fé af þeim viöskiptum sem fóru
fram I ábyrgöardeiidinni. Þaö
veröur aö segjast eins og er.
þótt maöurinn hafi lent I vondu
máli, aö hann naut álits sem
einn færasti bankamaöur lands-
ins. Afbrot hans er þvi engin
smásmíöi og viröist hafa veriö
undirbúiö og unniö af mikilli
kunnáttu. Má meö nokkrum
sanni segja, aö loksins hafi
Islensk bankaviöskipti komist á
alþjóölegan standard, og er ekki
Htið sagt þegar handónvtur
gjaldmiöill er annars vegar,
sem hvergi fæst skráöur. Viö
heföum náttúrlega kosiö aö
komast á alþjóöiegan standard I
bankaviöskiptum meö öörum
hætti, en þaö veröur hver aö búa
aö þvi sem hann hefur.
Annars hafa bankaviðskipti
oröiö sérkennilegri meö hverju
árinu sem Höur, og veldur þvl
barátta bankanna viö veröbólg-
una. Einkum vekur þaö athygli
hvað stöku rlkisbankar ganga
hart fram fyrir skjöldu viö aö
tryggja hag sinn og góöa
afkomu. Vitaö er um þau dæmi,
aö fyrirtæki og einstaklingar,
sem þurfa á miklum bankaviö-
skiptum aö halda, svo sem eins
og sölu á viöskiptavlxlum, þurfa
aö greiöa fimm prósent af þeim
viöskiptum inn á sparisjóösbók,
sem fyrirtækiö eöa einstakling-
urinn á Ibankanum, en fær ekki
að snerta. Meö þessu móti safn-
ast upp umtalsveröar fjárhæöir
Isparisjóðsbækur á iægstu vöxt-
um sem bankinn greiöir.
Tilmælum um aö mega flytja
þessar innistæöur t.d. á ársbæk-
ur, hefur veriö neitaö. Meö
þessu móti hafa safnast upp tíu,
fimmtán eöa tuttugu miiljónir á
skömmum tlma, en viökomandi
banki getur sýnt stööuga aukn-
ingu á innlánsfé. Aftur á móti
mun hvergi fyrirfinnast I reglu-
geröum um rlkisbanka aö hon-
um sé heimilt aö hegöa sér
þannig gagnvart viöskiptavin-
um, aö skylda þá tii ákveöinna
innlána af veltu og f;rysta þau á
lægstu vöxtum. Þaö getur þvl
eftir atvikum talist eölilegt, aö
einstöku fingralangur banka-
maöur telji sér heimilt aö nota
eitthvaöaf þessum hálfopinberu
aögeröum sér til framdráttar.
Svarthöföi
í Reykjavík