Vísir - 03.02.1978, Page 2

Föstudagur 3. febriiar 1978 VISIH
í Reykjavík
Hvaö er gengisfelling?
Elrikur Grétarsson, 13 ára: Ætli
þaö sé ekki þegar krónan veröur
lægri og lægri miöaö viö erlend-
an gjaldeyri.
Heímir Hrafnkclsson, 12 ára:
Þaö veit ég ekki. Og hvernig
ætti ég svo sem aö vita þaö.
Páll Guöjónsson, 11 ára: 6g veit
þaö ekki, ég les bara stundum
blööin og þá ullt annaö en um
pólltik.
Jóhann Viöarsson, 13 ára: Er
Kiö ekki þegar vörur lækka.
ei, annars ég veit þaö ekki.
Gunnar Jóhannsson, 13 ára: Nei
hei þaö veít ég ekki — það er
samt eitthvaö i sambandi viö
peninga.
Með lúðrablœstri og rœðuhöldum:

— gert ráð fyrir 30
stjórnarfrumvarpi
Kvlkmyndahátíðin var
sett með pompl og prakt
slðdegis í gær að viðstöddu
ö^lu helsta stórmenni
lándsins. Davíð Oddsson.
formaður framkvæmda-
stjórnar listahátiðar, Birg-
ir (sleifur Gunnarsson,
borgarstjóri Vilhjálmur
Hjálmarsson mennta-
málaráðherra og Wim
Wenders heiðursgestur
hátíðarinnar fluttu ávarp
við opnunina og Lúðrasveit
lék marsa áður en hún
hófst.
í ávarpi Daviös kom m.a. fram
aö stefnt hafi verið aö þvi aö kvik-
myndahátiö yröi ekki baggi á
listahátiö. Strax heföi veriö
ákveðiö að hún yröi ekki á sama
tima og listahátiöin sjálf og aö
undirbúningur hennar kæmi ekki
niöur á undirbúningi listahátiöar-
innar i sumar. Hiti og þungi
milljón króna kvikmyndasjóði í
sem lagt var fram í gœr
undirbúningsins heföi hvilt á
þeim Thor Vilhjálmssyni, Hrafni
Gunnlaugssyni og Friörik Þór
Friörikssyni, fulltrúum lista-
hátiöar i undirbúningsnefndinni
— og þeim bæri aö þakka hvernig
til heföi tekist.
Borgarstjóri sagöist vona aö
kvikmyndahátiö sem þessi yröi til
aö gera fólk hæfara til aö greina
hismiö frá kjarnanum þar sem
kvikmyndir væru annarsvegar,
og til aö efla islenska kvikmynda-
gerö.
Daviö Oddsson
Vilhjálmur Hjálmarsson tók
næstur til máls og greindi frá þvi
aö i gær heföi veriö lagt fram á al-
þingi stjórnarfrumvarp um kvik-
myndir.
Frumvarpiö er i tveim megin-
atriöum, annars vegar lög um
kvikmyndasafn og hinsvegar lög
um sérstakan kvikmyndasjóö.
Kvikmyndasafninu yröi ætlaö
aö afla eintaka af islenskum og
erlendum kvikmyndum og varö-
Wim Wenders og Hrafn Gunnlaugsson stinga saman nefjum viö opnun
hátföarinnar.
Vilhjálmur Hjálmarsson
BOÐSKAPARVIKAN MIKLA
Þeir sem áhuga hafa á kvik-
myndum yfirleitt munu
áreiöanlega fagna þeirri tilraun
tíl viöurkenningar á þessu
framandi listformi hér á landi,
sem fyrsta kvikmyndavlkan
býöur upp á. tslenska framlagiö
á þessari kvikmyndaviku sætir
aö vlsu engum sérstökum tiö-
indum, nema ef vera skildi
Lilja, sem enginn hefur haft
spurnir af, og svo framlag
Agústs Guömundssonar, sem er
einn efnilegasti ungi kvik-
myndamaöurinn, sem viö eig-
'um. Agdst er læröur f Bretlandl
og hefur eytt nokkrum árum i
nám sltt þanníg, aö hann treyst-
Ir ekki á hraösoöningu f þessum
efnum.
Aö ööru ieyti er um val á
erlcndum kvikmyndum aö ræöa
á kvlkmyndavikunni. Gaman
væriuö fá uppgeflö hverjir hafi I
rauninni ráöib myndavalinu,
vegna þess aö úrvaiib hefur á
sér sérstakan blæ, elnskonar
fingraför hálfpóiitiskrar raun-
sæisstefnu, sem Ut af fyrir sig
getur veriö ágætt, en nokkuö
þreytandi þegar valib fer út
fyrir sýnishornastigiö. Er þá
einkum átt viö baráttumyndir
hverskonar, sem settar eru
saman af fólki sem hefur oröib
undir i iifsbaráttunni og lætur
sem hana beri aö afnema.
Þá hafa a.m.k. verib valdar
tvær svonefndar djarfar mynd-
ir, önnur aö mig minnir jap-
önsk, og fylgirsú skýringaö fólk
dciii ákaft um hvort þar sé á
fcröinni klámmynd af grófustu
tegund eöa eöalborin list. A tí-
undu kynningu i sjónvarpi var
tilkynnt aö sýnishorn væru sum
hver ekki ætiub börnum, sem
hleypti um leiö nokkrum spenn-
ingi i málib. Eitthvab af börnum
mun hafa séö Japauan þreifa
undir skúringakonuna, eins og
sauöfjárbóndi þreifar eftir júgri
á kindum sinum, en viö höfum
ekki séö dæmi um aukna spill-
ingu i borginni þrátt fyrir þaö.
Satt er og rétt aö kvikmynda-
val hér á landi hefur „angliser-
aö” viöhorf okkar til kvikmynda
meiraen góöu hófi gegnir. Samt
finnst þaö á þessari kvikmynda-
viku, aö meira er lagt upp úr
sýningum á myndum frá þriöja
heiminum en myndum frá
kunnugleguin slóöum, eins og
Bretiandi og Bandarikjunum.
Eru þar þó stórfræg og tfma-
mótamarkandi verk i
geymslum, allt frá „Birth of a
Nation” eftir Griffith til heim-
Qdamynda eftir Robert Fla-
herty, en báöir þessir menn
voru einskonar febur þeirrar
kvikmyndalistar, sem viö erum
vönust, og þykja auk þess engir
aukvisar. Nýjar stefnur er
auövitaö sjálfsagt aö kynna, og
margir ungir menn hafa kotniö
fram á siöari árum, sem hafa
leitaö út fyrir heföbundin form,
þótt ekkert af þeirra verkum
standiundir gif uryrtri og blaör-
andi lofttungu. Raunar væri
hægt ab fmynda sér ab meö
sömu mælikvöröum mætti hæla
einstöku indverskum myndum,
en Indverjar eru einna mestir
kv ik mynd af ram le íöendur i
heimi, tllheyra þriöja heimin-
um, en hafa samt ekki fundlb
náöfyrir hinum fráneygu varö-
póstum islensku kvikmyndavik-
unnar.
Þrótt fyrir einhverja ann-
marlca er tilraunin góöra gjalda
verö. Hún dregur nokkurt dæmi
af þeirri menningarlegu viö-
ieitni, sem failist hefur f sýning-
um á svonefndum mánudags-
myndum, þar sem fólk hefur
fengiöaö hvfla sig frá þeim siip-
aöa og háþróaöa ofstopa, sem
einkum er bundinn f sellulósa
handa unglingum svo þeir geti
dábst ab hnefaréttinum. Japan-
inn þreifar undir sina skúringa-
konu og börnum verbur bannaö
aö sjá eitthvað af þessu, en eftir
stendur nokkur uppiýsing um
hvernig þeir gera myndir, sem
hugsa minna um aögöngumiöa-
söluna en boöskapinn og órétt-
lætiöi heiminum. Þannig hefur
okkur þó tekist aö koma á einni
viku, sem leiöir okkur i sann-
leikann, alian sannleikann og
ekkert nema sannleikann — eöa
hvaö?
Svarthöföi