Vísir - 02.09.1978, Síða 14

14
Laugardagur 2. september 1978 VISIR
DAUDI í SVARTA-
MARKADSLKSTINNI
Þetta geröist aðfaranótt föstudagsins 3. mars 1944.
Angelo Caponegro sat skjálfandi af kulda við borð sitt
inni á brautarstöðinni. Caponegro leiddist. Hann fletti
hinum opinbera málgagni herstjórnarinnar rheð
hanskaklæddum fingrum. Við annað borð sat félagi
hans/ Vincenzo Biondi/ og virtist jafn-leiður.
Mennirnir biðu áætlunarlestar nr. 8017 sem væntan-
leg var frá Napóli kl. 12.12.
Ekkert var i blaöinu nema útjaskaðar fréttir af
gángi styrjaldarinnar. Herir bandamanna sem rofið
höfðu víglinur nasista við Anzio í ianúarmánuði, virt-
ust eiga i óendanlegri baráttu við óvininn í nágrenni
Rómar. Monte Cassino hafði næstum verið jafnað við
jörðu án þess að það bæri nokkurn árangur. Skiljan-
legt var að mennirnir sem biðu lestarinnar væru orðn-
ir þreyttir á tilbreytingarlausum stríðsfréttunum.
Eimpípan gall og Ijóskeilan frá lestinni kom i Ijós.
//Þar kemur hún"/ sagði Caponegro/ /,samkvæmt
áætlun". Hann var feginn, þvi að hann ætlaði að fá
sér-lúr, þegar lestin væri fárin.
Kyndari eimreiðarinnar
mokaði kappsamlega
í eldhólfið undir
katlinum. Á þeirri
stundu voru farþegum
lestarinnar búin
hroeðileg örlög....
Ekkert virtist óeðlilegt við ferð-
ir lestarinnar. Hún var á réttum
tima, tólf minútum eftir mið-
nætti, og meðan hún staldraöi við
gegndu stöðvarstarísmennirnir
tveir skyldu sinni, skoðuðu vöru-
vagnana 47 og tvo eimvagna sem
knúðu lestina áfram.
Stöðvarstjórinn kom ofan úr
skrifstofu sinni og skiptist á
nokkrum orðum viö stjórnanda
lestarinnar.
Klukkan tiu minútur fyrir eitt
gaf stöðvarstjórinn merki um aö
allt væri i lagi, veifaði vélstjór-
unum i kveðjuskyni og fór inn til
sin að senda skeyti til næsta við-
komustaðar lestarinnar en hann
var i fimm km fjarlægð.
Næturveröirnir Caponegro og
Biondi veifuðu lugtum sinum.
Lestin mjakaðist af stað frá stöð-
inni og i áttina að jarögöngum
fyrir norðan stöðina i u.þ.b. 200
metra fjarlægð.
,,Full lest eins og venjulega”,
sagði Biondi.
,,Sömu gömlu andlitin i hverri
ferð”, sagði Caponegri.
„Sömu gömlu andlitin” voru
svartamarkaðsbraskarar frá
Napoli. Þeir fóru i hverri viku frá
Napóli til Lucania, þar sem þeir
fylltu kistur sinar af matvælum
sem þeir seldu siðan i heimaborg
sinni, en þar rikti umsáturs-
ástand.
Það var á allra vitorði — og
einnig herstjórnarinnar að áætl-
unarferð 8017 gekk undir nafninu
„svartamarkaöslestin” og brask-
ararnir fóru i mnkaupaferðir sin-
ar á hverju fimmtudagskvöldi.
Enda þótt la borso nera
(svartamarkaðsbrask) væri
bannað með lögum, sáu yfirvöld i
gegnum fingur. Ef þessara
aðdrátta hefði ekki notiö við er
vist að sulturinn hefði sorfið að i
milljónaborginni.
Ekkert virtist óeðlilegt við lest-
ina þetta kvöld. Hún lagöi af stað
frá Napóli með 521 farþega innan-
borðs og flestir voru þeir svarta-
markaðsbraskarar með hinar
gamalkunnu, tómu töskur sinar.
Til þessa höfðu tvær gufuvélar
ævinlega nægt til að knýja áætl-
unarlestina, þvi að hún hafði
aldrei farið fram úr 500 tonna
þunga. En auk svartamarkaðs-
kaupahéðna var i þessari ferð
hópur læknanema á heimleið úr
visindaleiðangri til vigvallanna.
Farþegarnir vógu samtals um
32 tonn. Vagnarnir og farmur
þeirra voru samtals 479 tonn.
Samtals vó þvi lestin 511 tonn —
ellefu tonnum meira en talið var
að gufuvélarnar tvær þyldu.
Aukið álag
Óvist er hvort umframþunginn
hefur ráðið úrslitum. Em sums
staðar lá isað brautasporið upp i
móti. Lestin varð þvi að aka með
hámarkshraða til aö hafa þaö upp
brattann.
Þannig voru aðstæður þegar
áætlunarlest 8017 fór i hinstu ferð
sin.
Þegar lestin var farin frá
brautarstöðinni i Balvano bauð
stöðvarstjórinn næsturvörðunum
góða nótt og gaf aöstoðarbrautar-
stjóranum fyrirmæli. Þar sem
aðeins var von einnar lestar enn
þessa nótt — hálfri stundu siðar,
fengu Caponegro og Biondi sér
blund.
Næstu klukkustund eða svo las
aðstoðarstöðvarstjórinn dagblað
sitt i rólegheitum. Skömmu áður
en næsta lest var væntanlega
minntist hann þess að ekkert
skeyti hafði borist um hvort lest
8017 hefði komist til næsta
ákvörðunarstaðar.
Hún hafði ekki komið þangað.
Lestin var orðin nærri tveimur
timum á eftir áætlun svo að
aðstoðarstöövarstjórinn ákvaö aö
láta næstu lest biða á stöðinni er
þangað kæmi, en sjálfur ætlaði
hann aö fara með lausri eimreið
til að aðgæta hvað ylli töfinni.
Þegar lest nr. 8025 kom til
stöðvarinnar, bað Salonia
aðstoðarstöðvarstjóri þá
Caponegro og Biondi að losa eim-
vagninn svo að hann gæti kannað
sporið framundan.
Félagarnir báru sig illa undan
auknu álagi, tóku lugtir sinar og
fóru út.
Hvað hafði komið fyrir?
Skömmu áður en lestin lagði af
stað bað Gigliani vélstjóri kynd-
arann að moka duglega i eldhólfið
til þess „ná upp dampi”.
Lestin komst erfiðislitið upp i
fyrstu jarðgöngin og var á góðri
ferð þegar út úr öðrum göngunum
kom Hér vörðuðu stór tré
bugðótta leiðina.
Enginn veit hvað hér gerðist, en
álitið er að maðurinn sem stjórn-
aði hraðanum hafi haft áhyggjur
af gufuþrýstingnum i katlinum.
ökuhraðinn svaraði engan
veginn til þrýstingsins. Þegar öll
lestin nema aftasti vagninn var
TÓNUST VIÐ HÆFI!
TILVALIN TONLISTIBILINN
Nú bjóðast snceldur (cassettur) á bensínstöðvum Esso
t Reykjavík með fjölbreytilegri tónlist við flestra hcefi, s.s.
klassískri-, rokk-, disco- og léttri tónlist.
EKKI SPILLIR VERÐIÐ
Þcer kosta frá kr. 1.895.- stykkið.
ÁNÆGJA FYRIR ALLA
Ökumenn og farþegar geta því unað glaðir við sitt -
með tónlist við hcefi.
I