Vísir - 02.09.1978, Side 16

16
Laugardagur 2. september 1978 VISIR
hörn» 'ara .._ i soán*' °9. . hvero'9
^ttslasMtó“ »■ spænsku, sv M vieri
s\ o9 9ra? vlð? ^aía\var'e9'r tarars"°r'
æt"ng\arn' ö öu vnér 9 Guðvarösson' . ^ia.
•i6srf»'Mn"ek'''” va„die9a'V';
ver» WJf^aö ',c”a,a K>»,i6 f^ufw
Viö v°r^d tT\ ok^ur ^kkl \ hugar'u0 ónUnnar
tíS* ’frf’JÖ S dé,i"s
na°i veriö br\á^að vettaP^Jift ^tta. -^
„Viö vorrIkju„i oVoKvii" 9 .( ^oqar'uii ^n0ii„a'
sa9’
Gengisfellingin gerði það að
verkum að listanámið varð ekki
nema eitt ár hjá Jónasi, og siðan
þurfti hann að fara að lita i
kring um sig eftir vinnu. Mall-
orca var skammt undan, og þar
enduðu þau Jónas og Halldóra
Guömundsdóttir, kona hans,
sem fararstjórar islenskrar
ferðaskrifstofu. Þetta var 1968,
og nú tiu árum siðar er Jónas
nýlega hættur fararstjórninni,
og helgar sig eingöngu þvi, sem
hann ætlaöi sér i upphafi — list-
inni. Halldóra starfar hins veg-
ar enn við að leiðbeina islensk-
um ferðalöngum á Spánar-
grund.
Þau hjónin hafa stýrt för þús-
unda íslendinga á Spáni og á
Kanarieyjum, og þeir eru ófáir
landarnir, sem hafa komið suð-
ur, sem ekki kannast við farar-
stjórahjónin. Reyndar er rétt-
ara að tala um fararstjórafjöl-
skyldu, þvi sonur þeirra,Birgir,
starfar einnig við fararstjórn á
Mallorca.
Blaðamaður ræðir viö Jónas Guðvarðsson á heimilinu i Hafnarfirði. Heimilið er hlaðið munum sem fjöl-
skyldan hefur viðað aðsér á tfu ára ferli sem leiösögumenn út um allan heim.
„ISLENSKIR FERÐAMENN SLA
ALLA ÚT í HEIMTUFREKJUNNI"
Helgarblaðið rœðir við Jónas Guðvarðsson sem hefur verið fararstjóri í sólarlöndum í tíu ór.
Upphaflega var það þó listin en ekki leiðsögumennskan sem dró Jónas suður á bóginn með konu
og þrjú börn og~55 prósent gengisfellingu í kjölfarið
Viðtal: Ólafur Hauksson
Myndir: Jens Alexandersson
með þvi að við tókum okkur
upp, fórum til Barcelona, og
vissum ekki af okkur fyrr en við
stóðum þar á götunni og sögðum
si og gracias á báða bóga’’, seg-
ir Jónas.
Hann stundaði myndlistar-
nám við Escuela Massana,
stærsta listaskóla Spánar, I einn
vetur.
,,En þá höfðum við ekki efni á
þessu lengur, og fórum að vinna
við fararstjórnina á Mallorca.
Mér likaði mjög vel i listaskól-
anum, og kynntist mörgu nýju.
„Þar kynntist ég líka ein-
hverju mesta listasnobbi, eða
réttara sagt listasmjaðri, sem
ég hef orðið vitni að. Það var
haldin sýning á verkum hins
fræga listamanns Miró i skólan-
um, og að sjálfsögðu sóttu lista-
snobbararnir hana. Undir einu
glerinu voru þrjú mislit stila-
bókarblöð úr gormabók, sem
listamaðurinn hafði augsýni-
lega rifið úr, og notað til að
skerpa blýantana sina. Ég varð
vitni að þvi hvernig fólk stillti
sér upp fyrir framan verkið,
horfði á það, og andvarpaði sið-
an og setti upp sælubros”.
„Ef menn skapa list af einlægni,
þá er ég ánægður.”
„Það er verið að tala um aö Þjóð-
verjar séu frekir ferðamenn, en
þeir komast ekki i hálfkvisti við
islendinga.”
„Fararstjórastarfið er afskap-
lega erilsamt, en ég sé ekki eftir
að hafa farið út i það.”
„En maður kynnist svo mörgu
góðu fólki að leiðindin gleymast
um leið og heim er komið.”
Áfram á Mallorca
Eftir gagnlegan vetur i
Barcelona fór Jónas með fjöl-
skyldu sina til Mallorca til að
bjarga fjárhagnum. Þau störf-
uðu við leiðsögumennsku um
sumarið, en höfðu ekki efni á að
fara aftur til Barcelona eftir
það. Þá dvöldu þau bara áfram
á Mallorca, kenndu ensku viö
málaskóla, og Jónas sótti lista-
skóla á Mallorca.
Dvölin á sólskinseyjunni varð
tvö og hálft ár, og þar hélt Jónas
sýningu i Salon Obiza, sem er á-
litinn mjög góður sýningarstaö-
ur þar syðra, Hann sýndi siöan
aftur i Bogasalnum 1971, og
hafði þá tekið upp nýjan stil,
sem hann hefur verið að móta
fram á þennan dag.
Si og gracias
á báða bóga
En það var aldrei ætlun Jón-
asar að gerast fararstjóri i sól-
arlandaferðum.
„Ég hafði stundað kvöld-
námskeið i myndlistarskól-
anum við Freyjugötu i fimm ár,
og sýnt með FIM. Svo hélt ég
sýningu i Bogasalnum, fékk
ágætis móttökur, og var hvattur
til að halda áfram. Upp úr þvi
fékk ég þá flugu að fara i lista-
skóla á Spáni, þvi Spánn hafði
alltaf heillað mig. Það endaði
„Ég tc
myndí
eyðilai