Vísir - 11.10.1978, Blaðsíða 2

Miðvikudagur 11. október 1978 VISIR
c
I Reykjavík
y
J
Telur þú að nýbyr jað Al-
þingi verði afkastamik-
ið?
Ragnar Hafliðason sjómaður:
„Éghef ekki trú á þvi. Égheld að
þessir menn geti aldrei starfað
saman.”
Þórður Björnsson, vélvirki: „Já,
alveg eins. Það eru margir nýir
menn san ekki hafa verið þar
áður.”
Jóhann Fr. Jónsson, fyrrverandi
eftirlitsmaður: „Eg er nú ekki
mikiö inni þessum málum en þó
verö ég að segja alveg eins og er
að ég á ekki von d neinum sér-
stökum afköstum.”
örn Ingólfsson nemi: „Ég vona
það. Ég hef ekki trú á öðru vegna
þess að á þingi nú eru margir
ungir menn sem eiga framtiðina
fyrir sér. ”
Jón Þ. Jónsson, tæknifræöingur:
„Ég á von á því. A Alþingi eru
margir ungir menn sem vilja
koma sinum málum á framfæri.
Annars held ég aöþaö verði mikiö
um umbrot og læti.”
„Gamalli og gróinni stofnun
gott, að um sali hennar
beríst lífgandi andvarí..."
//Framfarir islands, gæfa þess og hagsæld, er nu
að miklu leyti komið undir þeim fulltrúum þjóðar-
innar, sem hún hefur sjálf kosið til setu á lög-
gjafarþinginu. Þessi orð, sem hljómuðu við setn-
ingu hins fyrsta löggjafarþings, standa enn í góðu
gildi við setningu hins hundraðasta. Sami vandi
með sömu vegsemd hvílir nú sem þá á Alþingi sem
stofnunog á hverjum einstökum alþingismanni, og
þó að þvi skapi meiri sem hlutur Alþingis í stjórn-
skipun vorri er meiri nú en þá var", sagði forseti
Islands, Dr. Kristján Eldjárn, m.a. i ávarpi sínu við
setningu Alþingis i gær.
Setning Alþmgis, hundraðasta
löggjafarþings þjóðarinnar frá
þvi að Alþingi var endurreist árið
1845, hófst meö guðsþjónustu i
Dómkirkjunni klukkan hálf tvö i
gær. Prestur var séra Siguröur H.
Guðwundsson, sóknarprestur i
Hafnarfirði.
Geir Hallgrímsson, fyrrverandi forsætisráðherra, heils-
Forsetahjónin og þingmenn ganga til kirkju
ólafi Jóhannessyni forsætisráðherra.
ar
SETNING ALÞINGIS:
formlega við fyrri stðrfum
þvi að hann bregst þeim ekki á
Taka
Þá hefur Þjóðviljinn skipt um
ritstjóra og ráðiö tvo myndar-
menn i staöþeirra tveggja, sem
blaðið hvolfdi inn á Aiþingi, þar
sem þeir munu sofna með öðr-
umsyfjuðum-Hinir nýju ritstjór-
ar Þjóöviljans hafa svo sem um
tima gegnt stjórnarstörfum á
blaöinu i kyrrþey, án þess að
mikill bilbugur sæist á þvi, og
þess vegna er ekki að vænta
neinna stórtiöinda I útgáfunni,
þótt þeir hafi seint og um siöir
tekiö formlega viö fyrri störf-
um.
Annar ritstjóranna, Einar
Karl Ilaraldsson, hefur komiö
Framsóknarleiöina inn í
Alþýðubandalagið, en banda-
lagið sækir nú pólitiskan þrótt
sinn I auknum mæli tO Fram-
sóknar eftir þvf sem aðdáunin
verður meiri á Ólafi Jóhannes-
syni, flokksformanni og þvi liði
spekúlanta, sem hann hefur
safnað I kringum sig til að
stunda kraftaverkin.
Eins og margir ágætir blaða-
menn hóf Einar Karl blaða-
mennskuferil sinn á Timanum,
þegar Eysteinn Jónsson var for-
maður flokksins, og allt ætlaði
vitlaust að veröa hvenær sem
fréttist af manni, sem hugðist
fara f annan flokk. Núna verða
menn forsætisráöherrar á þvi
að tapa fimm þingsætum. Tim-
inn var duglegt blaö, þótt það
væri pólitfskt, á þeim dögum
sem Einar Karl vann þar, og ef-
laust hefur starflð þar átt sinn
þátt I þvíaöhann kaus að gerast
blaðamaöur, þótt hann heföi
menntun til annars þegar námi
lauk og störf hans hjá rlkisút-
varpi og sfðan Þjóðviljanum
hófust. Það er gleðUegur vottur
um andrúmsloftið á gamla Tlm-
anum, að fjöldi þeirra manna,
sem þar byrjuðu hafa haldið á-
fram i blaöamennskunni og
unnið margt vel.
Það er þvi eölilegt að nokkuð
vel verði fylgst með Einari
Karli, framsóknarmanni, þeg-
ar hann nú stlgur fyrstu skrefin
sem opinbcrlega viðurkenndur
ritstjóri málgagns verkalýðs og
þjóðfrdsis. Eitt er vfst aö þeir
Þjóðviljamenn mega treysta
meðan hann er I starfl hjá þeim,
og kannski er hann þegar orö-
inn það mikill alþýðubandalags-
maður, hvað sem þaö nú þýöir,
að svona yfirlýsingar skipti ekki
máli.
Hinn nýi ritstjórinn, Arni
Bergmann, hefur einnig margt
vel gert I blaöamennsku, þótt
hann hafi jafnan gætt þess að
skrif hans hefðu erindi nokkurt
við „verkalýð og þjóðfrelsi”,
eins og það tvennt er túlkað af
heittrúarliðinu I Alþýðubanda-
laginu. Hann fær þvi eflaust það
hlutverk Kjartans ólafssonar I
ritstjórastarfi að elta alla leiö i
prentsmiðju fréttir og frásagn-
ir, smálegar, sem önnur blöð
birta umhugsunarlaust, en ekki
mega s jást á slðum Þjóðviljans.
Þannig er alltaf hægt að efna
sér I einn kommissar þegar
annar fer, enda væri þaö nú
skárra, ef Þjóöviljinn ætti allt I
einu að verða eftirlitslaus.
Arni Bergmann er einkum
kunnur fyrir skrif sin um bók-
menntir I Þjóöviljann. Þar
hefurhann farið aö nokkru eftir
rlkjandi bókmenntasmekk inn-
anháskólans og Norræna húss-
ins, þ.e. allir skulu fá gott orð
fyrir að föndra viö skriftir ef
þær verða með einhverju móti
taldar vera gegn heimskapital-
isma, Bandarikjunum og Guð-
rúnu frá Lundi. Gagnrýni sfna
stundar Arni Bergmann af
nokkurri kúnst og er ekki ör-
grannt um, að eitthvað af
hægra liöinu I skáldskaparstétt
yrði þvi næsta fegið ef hann rit-
aði lofsvert mál um það — þótt
ekki væri nema smáklausa. En
Arni hefur vit á að gera þetta
ekki, enda er hægra liðiö þeim
mun meöfærilegra sem þaðþarf
lengur að biða hinnar „æðstu
viðurkenningar.”
Annars eru ritstjóraskiptin
heppileg á þessum tlma. Þjóð-
viljinn hefur bókstaflega ekki
efni á þvl að vera ritstýrt af æst-
um byltingaköllum nú, þegar
ákveðiö hefur veriö aö Alþýðu-
bandalagið þreyti svefngönguna
með Ólafi Jóhannessyni
eitthvað fram á kjörtímabilið.
Svarthöfði
„Þá hefur Þjóðviljinn skipt um ritstjóra og ráðið tvo myndar-
menn i stað þeirra, sem blaöiö hvolfdi inn á Alþingi, þar sem þeir
munu sofna með öðrum syfjuöum”.