Vísir - 16.11.1978, Qupperneq 5

VÍSIR
Fimmtudagur 16. nóvember 1978
ALÞINGt ALÞINGI ALÞINGI ALÞINGI ALÞINGI ALÞINGI
HÚNVETNSKUR HÚMOR
Guðlaugsst aða ky nið
er samt við sig, og
kunna þeir frændur úr
Húnaþingi flestum bet-
ur að láta hnyttna
gamansemi fljóta með
í annars þurru orða-
skaki i þingsölum.
Björn bóndi á Löngumýri
varö snemma landsfrægur
maöur eftir aö hann hóf afskipti
af stjórnmálum, — ekki svosem
fyrir magn þeirra mála, sem aö
hans frumkvæöi voru tekin til
meöferöar, heldur einkum
vegna sjálfstæörar og oft sér-
stæörar afstööu hans til mála, —
og sér i lagi vegna hnyttínna at-
hugasemda um menn og mál-
efni.
Systursonur hans, Páll Pét-
ursson frá Höllustööum hefur nú
ekki einasta tekiö viö þingsæti
frænda sins, heldur einnig hald-
iö uppi merki hans i spaugsemi
og þarmeö glætt þingiö lifi, sem
oft veitir ekki af.
1 gær var tekiö til fyrstu um-
ræöufrumvarpGunnlaugs Stef-
ánssonar þar sem m.a. er kveö-
iö á um aö alþingismenn megi
ekki hafa meö höndum önnur
launuö störf en þingstörf. Uröu
talsveröar umræöur um þennan
þátt frumvarpsins, og lét m.a.
EllertB. Schram svo um mælt,
aö þetta væri þaö vitlausasta og
fráleitasta mál sem sést heföi á
þessu þingi, og væru þó mörg
undarleg. Ættu bændur þá aö
leggja niöur bUskap ef þeir yröu
kjörnir á þing? Ættu menn i
einkarekstri aö .leggja hann
niöur?
Einar Ágústsson sagöi þaö
skoöun sina, aö ef frumvarpiö
Páll: þingmenn gætu lagst I kvennafar,fþróttir eöa aöra vitleysu!
næöi fram aö ganga fengist
varla einn hæfur maöur til
starfa á Alþingi.
Páll Pétursson vitnaöi til
samanburöar Gunnlaugsá kjör-
um forseta og þingmanna, og
sagöi aö þingmenn ættuaö sjálf-
sögöu aö vera vandir aö virö-
ingu sinni, en þeir þyrftu ekki aö
lita á sig san jafnoka forsetans.
' Þaö væri varhugavert aö
svipta þingmenn réttíndum til
aö sinna öörum störfum en
þingmennsku. Slfkt gætí leitt til
þess aö þeir heföu ekkert aö
gera í tómstundum og gætu þvl
lagst í kvennafar, Iþróttir, eöa
einhverja aöra vitleysu.
Oft yröu menn þingmenn fyrir
tilviljun, eöa röö af tilviljunum,
og væri hann sjálfsagt I þeim
hópi. Þá þætti sér nú betra aö
hafa aö einhverju aö hverfa, —
svo sem fáeinum kindum fyrir
noröan ef þingmennskan tæki
endi.
Ellert tók undir þessi orö Páls
og sagöi þaö fráleitt aö banna
Páli af hafa einhverjar rollur
noröur f Húnaþingi sér til af-
þreyingar. „Þetta eru engar af-
þreyingarskjátur sem ég á”,
kallaöi Páll þá til ræöumanns.
— GBG