Morgunblaðið - 22.07.2001, Blaðsíða 10

10 B SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Tyllt nið-
ur tánni
Frá ferðum á vegum Lesbókar á síðustu árum eru til ýmsar ljós-
myndir sem teknar voru utan dagskrár, á öllum árstíðum og hingað
og þangað um landið, skrifar Gísli Sigurðsson sem einnig tók ljós-
myndirnar. Myndefnið er ekki bundið við neitt sérstakt; oftast þó úr
ríki náttúrunnar, en stundum af sérkennilegum og merkum húsum.
Við Kleifarvatn
UMHVERFIS Kleifarvatn er mikið undraland
fegurðar, en sú fegurð byggist ekki á gróðursæld.
Þar sést ekki skógarplanta, graslendi lítið og slitr-
ótt. Hér eins og víða á Íslandi er ríki grjótsins og í
Sveifluhálsinum og víðar vestan við vatnið er það
móberg í margs konar myndum sem gleður aug-
að. Hér hefur gosið undir jökli og umhverfið er
áhrifamikið og myndrænt; móbergið sumstaðar
dökkbrúnt og sumstaðar gulbrúnt og blandað
þursabergi eins og sést á myndinni. Austan við
Kleifarvatn er sú Gullbringa sem sýslan hefur
verið kennd við. Nafnið gefur hugmynd um vel
gróið og búsældarlegt svæði, sem ekki er þar
lengur enda hefur mikil landeyðing orðið suður af
Krýsuvík þar sem áður var fjölmenn byggð.
Myndin er frá vordögum fyrir einu ári. Eftir
óvenju snjóþungan vetur á suðvesturhorni lands-
ins veturinn 2000 var vorið seint á ferðinni í hlíð-
unum austan vatnsins.
Bláir dagar lúpínunnar
Á LANDINU bláa hefur lúpínan orðið hluti af flórunni. Flestum þykja góð skipti að sjá hana þekja
moldarflög og bera mela líkt og sjá má í næsta nágrenni við þéttbýlið á Reykjavíkursvæðinu. Þar hefur
lúpínan breytt til hins betra svipmótinu á hæðunum ofan Vífilsstaða og umhverfis Elliðavatn. Engin
önnur planta virðist gera sér að góðu svo fátæklegan jarðveg; stundum næstum á örfoka landi, en samt
á lúpínan harða andstæðinga úr röðum náttúruunnenda. Nú er nýliðinn sá tími að lúpínan blómstrar og
stórir flákar verða bláir yfirlitum. Sá blómatími stendur því miður stutt. Myndin er tekin í Þjórsárdal;
Búrfell og Hekla í baksýn. Þarna voru áður stór svæði þakin vikri. En einnig þann jarðveg hefur lúpínan
gert sér að góðu og hafa mikil umskipti orðið, sem flestum þykir að séu til hins betra.
Ofarlega í undirh
Á VESTANVERÐU landinu komu ekki mar
kannaði myndrænar slóðir í undirhlíðum Snæ
bíl upp að jöklinum að norðanverðu. Afleggja
hvergi verður teljandi bratti. Leiðin liggur fr
arkistu, örnefni sem kennt er við Bárð Snæfe
inn tekur við. Í slíku skyggni virðist skammt
skrúðugt en engu að síður feikilega magnað.
Vor í
Væjuhrauni
OFARLEGA í hlíð Snæfellsjökuls
liggur vegurinn fram hjá Sjónarhól
og er merktur göngustígur upp á hól-
inn. Þaðan er frábært útsýni, bæði
upp til jökulsins og norður yfir
Breiðafjörð. Byggðin á Hellissandi og
Rifi blasir við neðan hlíðanna, en
Barðaströndin í fjarska, allt vestur á
Látrabjarg. Hraun hefur runnið úr
Sjónarhólagíg og myndað sérkenni-
legar strýtur og hraungöndla, þegar
það rann niður hlíðina, og sumstaðar
standa þeir upp á endann; einn þeirra
varpstaður arnarins. Þrátt fyrir leys-
ingu var engan læk að sjá og hvorki
renna ár né lækir úr jöklinum; hraun-
lögin gleypa í sig allt vatn. Aftur á
móti myndast litlar tjarnir í lautum í
hrauninu og graskragar í kringum
þær. Slíkar lautir eru nefndar væjur
og hraunið tekur nafn af þeim. Í bak-
sýn á myndinni er jökullinn og Bárð-
arhaugur, enn eitt örnefni kennt við
Bárð Snæfellsás.