Vísir - 28.02.1980, Qupperneq 3

vtsm
Fimmtudagur 28. febrúar 1980
Dómur Hæstaréttar í Guömundar- og Geirfinnsmálum:
Murkallanir a lálnlngum
ekkl taidar vera marktækar
„Meö visan til 108. gr. laga nr.
74/1974 þykir varhugavert aö
telja, aö alveg nægilega sé sýnt
fram á, aö ákæröu Guöjóni,
Kristjáni og Sævari veröi gefin
refsiverö sök á manndrápi af
ásettu ráöi meö atferii sfnu, svo
aö varöi viö 211. gr. almennra
hegningariaga”.
Svo segir meöal annars i niöur-
stööum dóms Hæstaréttar þar
sem fjallaö er um Geirfinns-
máliö, en dómurinn hefur nú
veriö lagöur fram. Aöur höföu
dómsoröin sjálf veriö birt viö
dómsuppkvaöningu. Framhaid
hinnar ofangreidu tilvitnunar er
svohljóöandi:
„Ber aö færa háttsemi þeirra til
218. gr. og 215. gr. almennra
hegningarlaga, þar sem manns-
bani hlaust af ofsafenginni
likamsárás þeirra, en þá afleiö-
ingu veröur aö viröa þeim til stór-
fellds gáleysis. Er heimilt aö
beita þeim refsiákvæöum hér,
þótt eigi séu þau greind i ákæru,
sbr. 3. málsgr. 118. gr. laga nr.
74/1974, enda var mál reifaö á
þeim grundvelli fyrir Hæstarétti,
eins og áöur greinir. Hinir ákæröu
voru þrir um atlöguna aö Geir-
finni Einarssyni, og er þaö refsi-
þyngjandi, sbr. 2. mgr. 70. gr. al-
mennra hegningarlaga. Arásin
var gerö á afviknum staö, sem
ákæröu völdu, og er þaö einnig
refsiþyngjandi”.
beita þeim refsiákvæöum hér,
þótt eigi séu þau greind i
ákæru....”
Geirfinnsmálið.
í dómi Hæstaréttar um Geir-
finnsmáliö segir meöal annars aö
umfangsmiklar rannsóknir hafi
fariö fram vegna áburöar
Kristjáns Viö'ars og Sævars á
hendur rannsóknarmönnum og
fangavöröum.
„...leiöa þessar umfangsmiklu
rannsóknir eigi i ljós, aö þeir ann-
markar séu á rannsókn málsins,
sem valdi þvi, aö játningar hinna
ákæröu Kristjáns og Sævars veröi
út af fyrir sig eigi lagöar til
grundvallar viö úrlausn máls
þessa. Um afturköllun þeirra á
fyrri framburöum er þess aö
geta, aö þeir höföu margsinnis
endurtekiö játningar sinar, bæöi
fyrir rannsóknarlögreglumönn-
um og dómurum, stundum aö viö-
stöddum verjendum. Hurfu þeir
ekki frá játningum sinum, fyrr en
alllangt var liöiö á rannsókn
málsins og eftir aö ákærur voru
gefnar út og mál gegn þeim þing-
fest.
Ymislegt er i frásögn þeirra,
sem ekki gat veriö frá öörum
komiö en þeim sjálfum. Ráöa má
af gögnum mála, aö hinir ákæröu
hafa mjög leitaö aö fyrra bragöi
eftir viötölum viö rannsóknar-
menn og aö skýrslur yröu af þeim
Frá réttarhöldunum I Guömundar- og Geirfinnsmálinu.
Guðmundarmálið.
t dómi Hæstaréttar um Guö-
mundarmáliö er minnt á aö játn-
ingar ákæröu koma fram I skýrsl-
um þeirra i janúar 1976 og voru
slöan endurteknar siöar bæöi
fyrir rannsóknarlögreglu og dóm-
þingum aö viöstöddum verjend-
um Kristjáns og Tryggva. Þeir
Sævar og Tryggvi hafi ekki breytt
þessum játningum fyrr en I lok
mars 1977 og Kristján ekki fyrr en
i lok september sama ár.
Meö visun til þessa beri aö
leggja játningar þeirra ákæröu,
Kristjáns, Viöars, Sævars
Ciesielski og Tryggva Rúnars til
grundvallar I málinu, enda þyki
ekki mark takandi á afturköllun-
um þeirra. Fái játningar þeirra
stoö I framburöum ákæröa Al-
berts Klahn, vitnisins Gunnars
Jónssonar og ákæröu Erlu, svo og
öörum gögnum. Slöar segir I dómi
Hæstaréttar:
„Af rannsókn málsins veröur
ekki ráöiö, aö þaö hafi veriö ætlun
ákæröu Kristjáns og Tryggva aö
bana Guömundi, er þeir þrir
héldu aö Hamarsbraut 11. Var-
hugavert þykir aö fullyröa, sbr.
108. gr. laga nr. 74/1974, aö sllkur
ásetningur hafi myndast hjá
þessum ákæröu og ákæröa Sævari
eftir aö til átakanna kom eöa
meöan á þeim stóö. Veröur brot
ákæröu þvi eigi fært til 211. gr. al-
mennra hegningarlaga. Árásin á
Guömund Einarsson var hrotta-
fengin. Hún var þeim viljaverk og
mátti þeim vera ljóst, aö af þess-
ari stórfelldu llkamsárás gæti
hlotist lifstjón þess, er fyrir henni
varö. Varöa brot þeirra þvl viö
218. gr. og 215. gr. almennra
hegningarlaga, en heimilt er aö
teknar. Hinir ákæröu tóku þátt I
sviösetningu atburöa I Dráttar-
brautinni hinn 23. janúar 1977, og
voru þá virkir, aö þvl er ráöa má
af rannsóknargögnum, um aö
skýra frá staösetningu ökutækja,
stööu einstakra manna I viöur-
eign viö Geirfinn Einarsson og
ýmislegt annaö, er varöar vett-
vangsviöburöi. Enn er þess aö
geta, aö ákæröi Guöjón hefur
haldiö fast viö framburö sinn og
ýmis gögn önnur benda ótvlrætt
til, aö ákæröu hafi veriö I
Dráttarbrautinni i Keflavik um-
rætt kvöld.
Meö skirskotun til þess, sem aö
framan er ritaö, og meö visan til
héraösdóms eru afturkallanir
Kristjáns og Sævars á játingum
þeirra ekki marktækar”, segir I
dómi Hæstaréttar.
Ennfremur þykir hin siöbúna
afturköllun Erlu vera marklaus.
Einnig segir i dóminum:
„Eigi veröur taliö sannaö, aö
meö ákæröu hafi búiö fyrirfram
sá ásetningur aö svipta Geirfinn
lifi, ef hann léti ekki i té þær upp-
lýsingar, sem eftir var leitaö.
Árásin var hrottaleg, og kemur
mjög til greina aö telja, aö
ákæröu hafi ekki getaö dulist, aö
langliklegast væri aö árásarþoli
myndi blöa bana af henni, bæöi
vegna ofsans I árásinni og þegar
virt er, aö þeir þrlr sóttu aö
manninum á fáförnum staö seint
aö kvöldi. Þess er þó aö gæta, aö
likiö hefur eigi fundist, en könnun
á áverkum á þvi gæti veitt veiga-
miklar upplýsingar um þaö,
hvernig dauöa mannsins hafi
boriö aö höndum”.
Ámælisverður kinnhestur.
Um ásakanir ákæröu um aö
þeir hafi sætt haröræöi viö rann-
sókn málsins segir meöal annars
I dómi Hæstaréttar:
„Af gögnum málsins veröur
ráöiö, aö viö samprófun hinna
ákæröu Sævars, Kristjáns og Erlu
5. mal 1976 hafi nafngreindur
fangavöröur lostiö ákæröa Sævar
kinnhest. Um aödraganda þessa
eru skýrslur óljósar, en þær
benda til þess, aö ákæröi Sævar
hafi veriö æstur og órór viö yfir-
heyrslu þessa”.
1 lok dóms Hæstaréttar segir
eftirfarandi: „Rannsókn saka-
máls þessa er hin umfangsmesta
á landi hér á slöari árum. Rangir
og reikulir framburöir ýmissa
þeirra er rannsóknin beindist
gegn, ollu þeim, sem meö rann-
sóknina fóru miklum öröugleik-
um. Liggur geysimikil vinna I
rannsókn málsins, og var m.a.
freistaö aö beita þar ýmsum
tækniúrræöum, er aö haldi mættu
koma. 1 fáein skipti veröur eigi
séö, aö þess hafi veriö gætt aö
benda sökuöum manni, sem yfir-
heyröur var fyrir rannsóknarlög-
reglu, á ákvæöi 1. málsgr. 40. gr.
laga nr. 74/1974, og viö hefur
boriö, aö yfirheyrsla hafi staöiö
samfellt lengur en 6 klukku-
stundir, sbr. 3. málsgr. 40. gr.
sömu laga.
Stöku sinnum bera bókanir ekki
meö sér, aö reynt hafi veriö aö
kveöja til réttargæslumenn eöa
verjendur viö yfirheyrslu, þar
sem sllkt heföi veriö rétt. Vegna
ummæla I málflutningi hér fyrir
dómi þykir ástæöa til aö taka
fram, aö fangavöröum er eigi
heimilt aö hafa afskipti af rann-
sókn opinbers máls aö eigin
frumkvæöi. Þaö er ámælisvert,
aö fangavöröur laust einn hinna
ákæröu kinnhest viö yfirheyrslu,
en ráöiö veröur af gögnum máls,
aö framkoma fangans viö rann-
sóknarmenn I umrætt skipti hafi
veriö vltaverö”.
Ahrif LSD.
Vegna eiturlyfjaneyslu sumra
hinna ákæröu var fyrir Hæstarétt
lögö fram greinargerö dr. med.
Þorkels Jóhannessonar prófess-
ors varöandi lýserglö (LSD) og
áhrif þess á skynjanir manna. 1
niöurstööu greinargeröarinnar
segir:
,,AÖ öllu samanlögöu er þannig
viöbúiö aö jafnvel litil neysla
lýsergíös gæti haft grundvallar-
áhrif á skynjun, hugsun, hegöun
og dómgreind manna. Þá er
öruggt, aö neysla lýserglös getur
haft endurvekjandi áhrif, sbr. aö
framan, á hlutaöeigandi löngu
eftir aö efniö haföi slöast veriö
tekiö. Þvi fer ekki milli mála, aö
taka lýsergiös gæti sem hægast
leitt til óhæfuverka á borö viö
skemmdarverk, likamsmeiösl,
morö eöa sjálfsmorö”.
Dómur Hæstaréttar fyllir 54
siöur, en hann var kveöinn upp 22.
febrúar siöastliöinn. — SG
X
ELAN SKIÐI
Stæröir: 30-35 kr. 17.685,
Stæröir: 36-41 kr. 18.245,
Stæröir: 41-46 kr. 24.515,
DOLOMITE
Stæröir: 42-45
Verö kr. 26.595,-
DOLOMITE
Skíðaskór
Keppnisgerö
Stæröir: 41-44
Verö kr. 74.460,-
Tyroiia öryggisbindingar
Verö kr.: 34.145
Þyngd: 35-95 kg.
PÓSTSENDUM
Þyngd: 25-60 kg
Verö kr. 21.510.-
Laugavegi 13
Sími 13508
Tyrolia