Vísir - 11.07.1980, Side 16

VÍSIR
Föstudagur 11. júli 1980.
Umsjón:
Magdalena
Schram
Nýjar sýningar
i Reykjavík
Stúdentakjallarinn
Kristjana Finnbogadóttir
Arndal opnar myndlistarsýn-
ingu i Stúdentakjallaranum i
kvöld. Kristjana hefur stund-
aö nám heima og erlendis,
fyrst viö Myndlistarskólann i
Reykjavik 1960-63 og síöan viö
Listaháskólann i Stokkhólmi
1975-80.
Kristjana hefur tekiö þátt i
fjölda samsýninga og fengiö
styrki, t.d. frá Listaháskólan-
um i Stokkhólmi 1979 og I ár
frá Listamannanefndinni i
Stokkhólmi og Menningarsjóöi
Huddinge kommun.
Sýning Kristjönu veröur op-
in til 31. júli á timunum 11.30-
23.30 alla daga.
Ásmundarsalur
A morgun, laugardag, opnar
Ingólfur Orn Arnarson sýn-
ingu I Ásmundarsal, húsi
Arkitektafélagsins viö
Rreyjugötu.
Ingólfur læröi viö Myndlist-
arskólann i Reykjavik og
Myndlista- og handiöaskólan-
um 1976-79. Hann stundar nú
nám viö Jan van Eyck Aca-
demie i Maastricht i Hollandi.
Þetta er hans fyrsta einkasýn-
ing, en hann hefur áöur tekiö
þátt I samsýningum. A sýn-
ingunni i Asmundarsal veröa
ljósmyndir meö textum og
bækur.
Sýningin er opin frá 4-10
virka daga og 2-10 um helgar
og henni lýkur 20. júli.
Ms
Nýtt listasafn
Háskóla Islands hefur borist
vegleg gjöf frá hjónunum Ingi-
björgu Guömundsdóttur og
Sverri Sigurðssyni. Er þarna
um að ræöa 95 myndverk, 70
myndir eftir Þorvald Skúlason
listmálara og 25 myndir eftir 20
aðra Islenska málara. Þessi
höföinglega gjöf er fyrsti visir-
inn að nýju listasafni Háskólans
og þarf ekki aö fjölyröa um það
hversu mikill fengur þaö er
landsmönnum, að 70 verk eins
þekktasta og virtasta lista-
manns þjóðarinnar verða nú
almenningi aðgengileg og
hversu mikil sæmd það er Há-
skóla tslands aö veita móttöku
slikri gjöf og hafa að dæmi virt-
ustu háskóla heims, listasafn
innan stofnunarinnar. Ingibjörg
og Sverrir hafa um 30 ára skeiö
safnaö málverkum og komiö sér
upp stóru málverkasafni, sjálf-
um sér, fjölskyldu og vinum til
langvarandi ánægju. Þau hafa
Þorvaldur Skúlason, listmálari.
Myndir eftir Þorvald Skúlason á sýningunni i Háskólanum.
allan listferil hans sem nú er
orðinn ótrúlega langur, elstu
myndirnar eru frá árinu 1923
málaðar á æskustöðvunum áður
en Þorvaldur hélt utan til mynd-
listarnáms. Yngsta myndin er
máluð á fyrra ári. Þetta er ekki
einungis heil mannsævi heldur
einnig merkur kafli i islenskri
myndlistarsögu eða öllu heldur
evrópskri. Og ekki er listferill
málarans enn á enda, Þorvald
ur á örugglega eftir aö bæta ár-
um aftan viö frjóan 57 ára list-
feril.
Þar sem ráðið hefur verið að
koma verkunum fyrir i réttri
timaröö, er áhorfandanum gert
kleyft aö fylgjast með þeirri
þróun og breytingum sem átt
hefur sér stað i verkum
Þorvaldar á hinum ýmsu tima-
bilum. Mig minnir að Sverrir
hafi látiö þess getiö i hógværð
sinni i útvarpsviðtali nú á dög-
unum, að hann ætti i safni sinu
myndir frá öllum árum sem
listamaðurinn hefur verið starf-
andi myndlistarmaður. Auk
þess eru á sýningunni skissur
frá ýmsum timum sem sýna
frumdrög aö stærri verkum og
leita þær áhorfandann enn nær
verkunum og sköpun listaverks-
ins.
Það er erfitt að gera upp á
milli verkanna, öll eru þau góö,
mörg frábær frá hlutlægu árun-
um eins og myndir nr. 44, 45 og
49. I mynd nr. 85 „ölfusá” ris
hæst sú ljóðræna afstraktion
sem höfundurinn ástundar nú,
undirtitill þeirrar myndar gæti
vel verið þau orð sem höfundur-
inn lét hafa eftir sér I blaðavið-
tali fyrir nokkrum árum „Það
þýðir ekkert að vera að fást við
list nema finna til einhvers sem
er miklu stærra en maður sjálf-
ur”. Hversu mikill sannleikur
felst ekki i þessum orðum.
Ekki siður hafa Ingibjörg og
Sverrir veriö fundvis á perlur I
islenskri myndlist þegar þau
hafa valið verk eftir aðra
islenska listamenn. Þarna er
frábær mynd eftir Júliönu
Sveinsdóttur góð verk eftir
Kristinu Jónsdóttur, Snorra
Arinbjarnar og fl. Sýningar-
skrá, upphenging verka og allur
umbúnaður sýningarinnar i
aðalbyggingu háskólans er hinn.
vandaðasti og ber þess vitni að
háskólinn mun um ókomin ár
fóstra þessa frumgjöf (fleiri
myndir munu bætast i safnið frá
gefendum) og hlúa aö henni
með vanda og virðingu gefend-
um hennar til sóma.
myndlist
haft þá gfu til að bera að góður
smekkur og skilningur á góðri
list hefur þar verið fyrir hendi.
Þar hafa skammtlmafyrirbæri i
listmarkaði viðskiptaþjóðfé-
lagsins ekki glapið fyrir við val
og kaup á verkum. Og nú hafa
Ingibjörg og Sverrir ráðstafaö
safni sinu þannig, að þjóðin fær
að njóta þess einnig. Svo fróð-
leiksfús var Sverrir að hann
settist á skólabekk hjá Birni Th.
Björnssyni listfræðingi I lista-
sögufyrirlestrum hans I Háskól-
anum og þar fæddist reyndar
hugmyndin um Listasafn Há-
skóla Islands sem nú er orðin að
veruleika. Á þessu ári verður
byrjaö að byggja hiö fyrirhug-
aða Hugvlsindahús Háskólans.
A þriðju hæð hússins er ætlunin
aö listasafn háskólans fái sýn-
ingarrými, þar til sérstakt safn-
hús háskólans verður byggt.
Langur listferill
Myndir Þorvaldar spanna yfir
Hrafnhildur
Schram
skrifar
Perlur ísienskrar myndlistar
Draugasaga ur bokunni
Gamla BIó: Þokan
Leikstjóri: John Carpenter
Höfundar handrits: John
Carpenter og Debra Hill
Kvikmyndataka: Dean Cundey
Aðalleikarar: Adrienne
Barbeau, HalHolbrook, Tommy
Atkins og Jamie Lee Curtis
„Þokan” fjallar um hundrað
ára gamla bölvun sem hvflir á
þorpi nokkru, aövaranir sem
ekki er hlýtt, stolna fjársjóði,
draugaskip og hiuti sem færast
úr staö að næturlagi. Kvik-
myndin hefst á þvi aö gamall og
Isvlkmyndir
veðurbitinn sjómaður segir hópi
skólabarna draugasögu um svik
og hefndir. Skömmu siðar
leggst þoka yfir bæinn og ýmsir
óhugnanlegir atburðir taka að
gerast.
Draugasögur eru að mati
flestra heldur ósennilegar og i
„Þokunni” er litiö hirt um trú-
veröuga frásögn, heldur allt
kapp lagt á að gera áhorfandan-
um bilt viö I tima og ótima. Þaö
tekst alveg ljómandi vel og
þeim sem finnst gaman aö
hrökkva viö eða hræðast um
stund ættu sist aö láta „Þok-
una” óséða.
John Carpenter er ungur leik-
stjóri en nokkuö mikilvirkur.
Hér á landi hafa áður veriö
sýndar tvær myndir hans,
„Elvis — the Movie” og
„Assault on Precinct 13”.
Carpenterhefur fengist viö gerö
hryllingsmynda og má nefna
myndirnar „Halloween” um
barnungan morðingja og
„Eyes of Laura Mars” sem
fjallar um óhugnað tengdan
skyggnigáfu ungrar stúlku.
Carpenter virðist svo sannar-
lega kunna lagið á að skjóta
áhorfendum skelk I bringu, oft
með sáraeinföldum brellum
sem koma algerlega á óvart og
þegar þeirra er sist von.
Carpenter vinnur hratt og
myndir hans hafa verið ódýrar I
framleiöslu. Kostnaðurinn við
„Þokuna hefur heldur varla
verið aukinn óhóflega við val
leikaranna þvi fæstir b.eírra
geta kallast þekktir. Þeir skila
þó hlutverkum sinum þokkalega
ef frá eru skilin atriði á borð viö
lok mikils bardaga við draug-
ana f kirkju. Aö bardaganum
loknum minna leikararnir ekki
á fdlk nýsloppið úr háska. Þeir
lita heldur kindarlegir i kring-
um sig og blása ekki úr nös þrátt
fyrir þann darradans sem á
undan er genginn.
Þó „Þokan” sé heldur fárán-
leg frásögn, svona eftir á aö
hyggja, er það ekki auöfundið á
meðan á sýningu stendur.
Elnkunn: 7,0
Tæknileg hlið myndarinnar er
vel af hendi leyst, þó þokan sé á
stundum heldur reykkend sem
von er. En hver veit hvað býr i
sjálflýsandi reykþokunni og
áhrif myndarinnar veröa þau
sem til er ætlast, taugar áhorf-
andans strikka og slakna á vixl i
sjö stundarfjórðunga.
—SKJ
Framliðnir reyna að ná tökum á lifendum I „Þokunni