Morgunblaðið - 23.06.2002, Side 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. JÚNÍ 2002 37
Kransar - krossar
Kistuskeytingar • Samúðarvendir
Heimsendingarþjónusta
Eldriborgara afsláttur
Opið sun.-mið. til kl. 21
fim.-lau. til kl. 22
Stjórn og meðlimir kvenfélagsins
Seltjarnar þakka Eyjólfi alla hans
góðu vinnu og hjálpsemi sem ætíð var
leyst af hendi með ljúfu viðmóti og
dugnaði eins og honum var lagið. Um
leið viljum við félagskonur votta Ernu
og fjölskyldu hennar okkar dýpstu
samúð við fráfall Eyjólfs.
Elsku Eyjólfur (Kolli). Okkur lang-
ar að minnast þín með nokkrum orð-
um.
Það er skrýtið að setjast niður og
skrifa minningarorð um þig.
Á uppvaxtarárum varstu fastur
punktur í tilveru okkar systra.
Þú reyndist okkur öllum vel og til
þín var ávallt gott að leita.
Fjölskyldur okkar bjuggu í sama
húsi í yfir 30 ár og oft var mikið líf og
fjör enda nóg af börnum á báðum
hæðum og margs er að minnast.
Guð blessi lífs þíns brautir,
þitt banastríð og þrautir
og starfs þíns mark og mið.
Við hugsum til þín hljóðir.
Að hjarta sér vor móðir
þig vefur fast og veitir frið.
(Höf. ók.)
Elsku Erna okkar, Eyjólfur, Ella,
Árni og fjölskyldur. Missir ykkar er
mikill og við systur vottum ykkur og
öðrum aðstandendum dýpstu samúð
og biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Lilja, Sigrún, Hafdís,
Þóra Guðný og fjölsk.
Elsku Kolli, ég þakka Guði fyrir
það að hafa fengið að kynnast þér. Í
huga mínum varst þú annar afi minn.
Þú hefur alltaf verið svo heilsuhraust-
ur og með hlýtt hjarta. Við hittumst
iðulega á jólunum og einstaka sinnum
þess á milli. Þessar stundir voru stór
hluti af lífi mínu. Ég fann alltaf fyrir
ást og hlýju frá ykkur fjölskyldunni
þegar við hittumst. Frá því ég man
eftir mér sem barn fékk ég alltaf svo
fallegar gjafir sérmerktar með upp-
hafsstöfunum mínum. Ég á svo góðar
minningar með þér og Ernu og ég
mun alltaf geyma þær í hjarta mínu.
Kvöldið áður en þú kvaddir okkur
fékk ég þann heiður að halda í hönd
þína á meðan þú svafst, takk fyrir
það.
Elsku Erna, börn, tengdabörn og
barnabörn, Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Hvað er að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lífsins, svo að hann geti risið upp í
mætti sínum og ófjötraður leitað á fund
Guð síns?
Aðeins sá, sem drekkur af vatni
þagnarinnar,
mun þekkja hinn volduga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá
fyrst munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran.)
Sigurbjörg Kristín.
Elskulegur vinur okkar, hinn lífs-
glaði góðvinur, svo mörg orð á ég um
hann, hversu einstakt ljúfmenni hann
var. Hann var hófsamur, þolinmóður
og einstaklega kurteis. Það eru for-
réttindi að eiga slíkan vin. Kynni mín
hófust þegar ég kynntist manni mín-
um. Hann bjó í sama húsi og Erna og
Eyjólfur, á Kolbeinsstöðum á Sel-
tjarnanesi, og var heimagangur þar.
Þau reyndust honum meira en vinir.
Síðar eignuðumst við hjónin stóra
fjölskyldu. Börnin okkar, tengdabörn
og barnabörn bar hann á höndum sér.
Eyjólfur kom fram við börn okkar
eins og sín eigin. Þeim voru færðar
gjafir við öll tækifæri.
Frá því að ég kom inn í þessa fjöl-
skyldu höfum við farið í jólaboð til
þeirra hjóna í mörg ár, sama hvað
fjölskyldan stækkaði. Það voru held-
ur ekkert venjuleg jólaboð. Eyjólfur
var einstakur og tók þátt í öllu. Ég
man hve krökkunum fannst gaman að
spila bingó. Ekki var hætt að spila
fyrr en allir fóru heim með vinning.
Það verða mikil viðbrigði að hafa ekki
glaðlyndi hans og góðu samveru-
stundirnar á jólunum. Eyjólfur var
einstaklega góður við mig og mann-
inn minn og erum við mjög þakklát
fyrir það. Síðasta sumar fórum við í
heimsókn til þeirra hjóna á æsku-
heimili Ernu, á Arnarstapa á Snæ-
fellsnesi. Þau tóku vel á móti okkur
eins og endranær með heitu súkku-
laði. Ég hafði mikinn áhuga á að fara
niður í fjöruborðið og tína litla kringl-
ótta steina, Ejólfur tók vel undir það
og keyrði okkur þangað. Síðan kusum
við að ganga frá Hellnum að Arnar-
stapa en Eyjólfur keyrði að húsinu og
undirbjó grillið. Þetta var góð stund í
fallegu umhverfi sem við gleymum
aldrei.
Eyjólfur, ásamt konu sinni og fjöl-
skyldu, tók þátt í sorginni eftir andlát
barnabarns okkar, sem við reynum að
lifa með. Þá er gott að eiga góða að.
Síðar birti til og lítill sólargeisli fædd-
ist í fjölskyldunni. Skírnarveisla var
haldin 1. júní, heima hjá Smára og
Kristínu. Eyjólfur kom þangað og
gladdist með okkur. Við vorum mjög
hamingjusöm að hafa hann hjá okkur
á þessari gleðistund.
Eyjólfur kvartaði aldrei og alltaf
var stutt í kímnina. Við hefðum kosið
að tala betur saman hefðum við vitað
að tíminn væri svo naumur. Eyjólfur
var alltaf að, honum féll aldrei verk úr
hendi. Þrátt fyrir dugnaðinn hafði
Eyjólfur þann eiginleika að slaka á í
faðmi fjölskyldu og vina. Með honum
var alltaf hægt að finnu hlýjuna
streyma á meðal vina. Hann var svo
hress og kátur, léttur á fæti og virtist
fær í flestan sjó. Mér finnst lífið svo
ótrúlegt því kallið kom svo fljótt.
Mín fjölskylda og sérstaklega mað-
urinn minn færa þér þakklæti fyrir
það sem þú gerðir fyrir okkur.
Elsku Erna, börn, tengdabörn og
barnabörn, Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Svana og Þorvarður.
Fyrir mörgum árum síðan kom ég
til Reykjavíkur í skólafrí. Ég hafði
engan stað í borginni til að gista, en
fékk að vera hjá Eyjólfi og Ernu í
Tjarnarbólinu. Þar varð ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast ein-
stökum sæmdarhjónum sem, þrátt
fyrir að vera mér óskyld, tóku mig inn
á heimili sitt og gerðu allt fyrir mig
sem þau mögulega gátu. Þau tóku
mig undir sinn verndarvæng og síðan
þá hefur þessi mæta fjölskylda tekið
þátt í öllum merkisatburðum í mínu
lífi og stutt mig á allan hátt.
Þegar dóttir mín var skírð, í einu
versta veðri sem komið hefur á höf-
uðborgarsvæðinu, var athöfnin færð
heim til Eyjólfs og Ernu, án nokkurra
málalenginga. Þegar ég flutti inn í
íbúð Árna, sonar þeirra, birtust þau
hjón og Eyjólfur dró upp úr pokum
alls kyns borðbúnað, sem hann átti í
fórum sínum. Svona var Eyjólfur.
Alltaf tilbúinn að hjálpa öðrum og svo
sannarlega gerði hann það. Hann stóð
við bakið á sinni fjölskyldu, passaði
barnabörnin, skaust með hvaðeina
sem þurfti að koma á milli staða og
aðstoðaði alla sem þurftu. Sumarbú-
staður fjölskyldunnar var hans hjart-
ans áhugamál, hann sagði manni allt-
af frá því hvað væri búið að gera í
honum og nú í vor talaði hann um að
það yrði að setja niður kartöflur við
bústaðinn.
Eyjólfur var félagslyndur maður
með ríka réttlætiskennd. Hann var
sérstaklega vinalegur, alltaf þegar við
komum í heimsókn, eða hittumst,
heilsaði hann með kossi. Um Eyjólf á
ég margar hlýjar minningar, hans
verður sárt saknað.
Ég og fjölskylda mín sendum Ernu
og hennar góðu fjölskyldu okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Nanna Þóra Jónsdóttir.
Lífið er ljósblik og myrkur,
lífið er sæld og kvöl,
fegurð og hljómur, fagnaðarómur,
feigð og margs kyns böl.
(A. B. S.)
„Skjótt hefur sól brugðið sumri mælti
listaskáldið góða, er það frétti lát vin-
ar síns og samherja, séra Tómasar
Sæmundssonar. Svipað kom mér í
hug, er ég frétti lát vinar míns, Eyj-
ólfs Kolbeins, er síðast bjó í Þorra-
götu 9.
Miðvikudaginn 5. júní heimsótti ég
Eyjólf á hinu vistlega heimili hans og
konunnar, Ernu Kristinsdóttur. Þá
var hann í meðferð gegn hinum geig-
væna sjúkdómi, krabbameini. Ég
vonaði, að þessi meðferð leiddi til bata
um nokkurt skeið að minnsta kosti.
En á þriðjudag 11. júní fékk ég að
vita, að Eyjólfur hefði verið fluttur á
Landsspítalann við Hringbraut. Þeg-
ar svona var komið gat varla verið
langt að bíða endalokanna, enda
hringdi Erna til mín föstudaginn 14.
júní og tjáði mér, að Eyjólfur hefði
andast kl. 5 árdegis þann dag.Úr því
að svona var komið gat ég ekki annað
en glaðst hans vegna og annarra, sem
að honum standa, að hann skyldi ekki
þurfa að líða langvinnar þjáningar áð-
ur en dauðinn kveddi dyra.
Kynni okkar Eyjólfs voru ekki löng
eða rúmur áratugur. Á þau bar aldrei
skugga, enda var hann einstakt ljúf-
menni og jafnan glaður og reifur.
Ætíð var ég velkominn á heimili
þeirra hjóna. Jafnan, þegar við
kvöddumst eftir stutta heimsókn,
sagði hann: „Þú lætur sjá þig.“ Og
þetta voru ekki innantóm orð, eins og
maður verður stundum var við. Nei,
þarna var af heilum hug mælt. Það
eru margir, sem sakna Eyjólfs E.
Kolbeins við leiðarlokin.
Þegar hann varð sjötugur, 31. maí
1999, var þess minnst á veglegan hátt
í Stjörnusal Hótels Sögu. Þar var
margt um manninn. Ræður voru
fluttar. Þar talaði m.a. Siv Friðleifs-
dóttir umhverfisráðherra, en Eyjólf-
ur hafði verið virkur í félagsstarfi á
Seltjarnarnesi, er hann bjó þar. Þau
hjón fluttu í Þorragötu 9 fyrir fáum
árum. Þar bjuggu þau sér fagurt
heimili.
Ég las Eyjólfi ljóð, sem ég hafði
saman sett fyrir þennan mannfagnað.
Eyjólfur var þá eins og maður á
besta skeiði, þótt sjötugur væri. Hafði
unnið hjá tveimur vinnuveitendum
frá því að hann var sextán til sjötíu
ára. Það segir nokkuð um starfshæfni
hans og traust það, sem til hans var
borið. Því miður naut hann ekki lengi
efri áranna, sem, ef allt er með felldu,
geta jafnvel verið eitt ánægjulegasta
skeið þessa lífs.
Ég kveð ágætan vin minn með til-
vitnun í erfiljóð það, er Jónas Hall-
grímsson orti eftir vin sinn, séra Tóm-
as Sæmundsson:
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans,
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Auðunn Bragi Sveinsson.





  
  


 
    
  
 
  
 !
"#
$%"  $%&& "
'%"$ % 
"#
(" & $%" ! )







  



  

 

    !"#$

   

       
 


 !

"! 
 

 
  %&'' (

 %'" %&'' (

 &'( %&'' ')



 
  
 

 



 


   
 


  
  


      
 

   !!"
#$



%

  %    

 &  
 ' 
 
 ! " # $!%  
# $&!
!!'$ ( )* +*$$ !%  
$$ ,
!%   # $-)! !!'$
./ * - $
!!'$  ! $$!%  
" $ "0 $'" $ " $ "0 $,

 
 

    
  
 

  

    
     
 !" #$

% &

      






     !
"       
# 
$
%
&  '
   

'
  ())  *")+ ! 
 &
  ()) 
,  -
)

 
 !  .& ! /
 " +
  ())  0 !
+' ! 
  "&,
  ())   %. ! 
  . +!"+    . 1

 
 

   
   
      
 
 
 

 



   
 ! "
  
   !
  "#  $!
%  &
  $! ' (    !
 #)*
   !
+% ,$-(.   !
%  &
  $!  #)   #  !
 ,#  !
/ 0 1 2!,#  ' ("!
3 2 $ # #