Morgunblaðið - 20.10.2002, Blaðsíða 10

10 SUNNUDAGUR 20. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Á
STHILDUR lauk prófi í
byggingaverkfræði, með
áherslu á burðarþol, um síð-
ustu áramót. „Það sem ég
hef mestan áhuga á er að
hanna úr stáli og steypu.“
Hún starfar hjá verk-
fræðistofunni Línuhönnun:
„Ég er í línudeildinni sem fæst við að setja upp
möstur fyrir háspennulínur en hef reyndar lít-
ið fengist við það. Hef aðallega verið að vinna
að gerð knattspyrnuvalla.“
Er þar sannarlega á réttri hillu. Og henni
finnst gaman að starfa sem verkfræðingur.
„Já, mjög gaman. Næstum því jafngaman og
ég bjóst við! Þessi vinnustaður er skemmti-
legur, hér er góður andi og mikið lagt upp úr
því að öllum líði vel.“ Hún er meira að segja
farin að syngja í kór Línuhönnunar; segir það
hafa vakið mikla kátínu meðal félaganna í
landsliðinu vegna þess að hún sé þekkt fyrir
flest annað en fagra söngrödd!
Ásthildur Helgadóttir er mjög góður knatt-
spyrnumaður og segist örugglega verða góð-
ur verkfræðingur. Um það sé að vísu of
snemmt að dæma, en hún er mjög metn-
aðargjörn og samviskuseminni viðbrugðið.
Það segir meira en mörg orð að hún kveðst
varla hafa misst úr æfingu síðan knatt-
spyrnuferillinn hófst formlega hjá Breiðabliki
í Kópavogi. Þá var Ásthildur 10 ára, er nú
orðin 26 og fyrirliði landsliðs kvenna sem féll
út úr undankeppni heimsmeistaramótsins í
haust eftir jafna og skemmtilega rimmu við
lið Englands.
Foreldrar Ásthildar hófu nám í Lundi í Sví-
þjóð þegar stúlkan var eins árs og voru ytra
þar til hún var orðin fimm ára. Þar smitaðist
Ásthildur af knattspyrnubakteríunni. „Pabbi
æfði þá fótbolta og ég fór alltaf með honum á
æfingu. Ég held að áhuginn hafi kviknað þar.
Svo lék ég mér mikið í fótbolta eftir að ég flutti
heim; var alltaf með strákunum í frímínútum í
skólanum og líka eftir skóla.“
Og alltaf eina stelpan, segir hún.
„Ég fékk að heyra það þegar ég var að byrja
í fótbolta að ég væri hálfgerð strákastelpa! Að
ég fengi stór læri af því að vera í fótbolta!“
segir Ásthildur við blaðamann og brosir að
vitleysunni. Hún er grönn, hávaxin og tign-
arleg.
Svo byrjaði hún að æfa 10 ára. Breiðablik er
einmitt þekkt fyrir að hlúa vel að knattspyrnu
kvenna og á svipuðum tíma voru sumar þeirra
stúlkna sem nú eru með Ásthildi í landsliðinu
líka að stíga fyrstu skrefin.
Átta Íslandsmeistaratitlar
Ásthildur hefur leikið í efstu deild hér á
landi í rúman áratug og átta sinnum orðið Ís-
landsmeistari, með liðum Breiðabliks og KR.
Segir vissulega gaman að hafa orðið meistari
nú í haust, en því sé ekki að neita að áhrifin séu
önnur en fyrstu árin.
Nú var hún valin besti leikmaður Íslands-
mótsins í annað skipti, og telur hollt fyrir sig
að breyta til; reyna fyrir sér í sterkari deild í
því skyni að þroskast enn frekar sem knatt-
spyrnumaður. Það yrði þá samhliða fram-
haldsnámi í verkfræðinni. Hún veltir nú fyrir
sér að fara utan um áramót til þess að „læra
meira í burðarþoli og þess háttar“ og líklega
verður eitthvert hinna Norðurlandanna fyrir
valinu, Svíþjóð, Noregur eða Danmörk. Þar
kemur knattspyrnan líka við sögu. „Það er
mjög mikill áhugi í Svíþjóð, og í Noregi auðvit-
að. Kvennadeildin í Danmörku er líka ágæt en
þar er ekki mikill áhugi fyrir kvennafótbolta.“
Ásthildur varð fyrst Íslandsmeistari 1991
með Breiðabliki. „Þá var ég 16 ára og á fyrsta
ári í meistaraflokki. Sigur okkar var mjög
óvæntur; við unnum KR í síðasta leiknum á
KR-velli og komumst við það í efsta sæti deild-
arinnar, í eina skiptið allt sumarið.“
Ásthildur endurtók leikinn með Breiðabliki
1992 en sumarið 1993 hafði hún skipt yfir í KR.
Vesturbæjarfélagið varð Íslandsmeistari strax
það ár, í fyrsta skipti, og „það var ólýsanlegt
að vera með í því.“
Getumunur er talsverður á liðunum í efstu
deild kvenna og hún segir hið sama upp á ten-
ingnum í öðrum löndum.
„Umræða fer af stað annað slagið um
hversu slæmt sé að allar bestu knatt-
spyrnukonurnar safnist í sömu liðin, en ég
held fólk skilji ekki hvers vegna þetta er
svona. Leikir á Íslandsmótinu eru ekki nema
14 og því þurfa æfingar að nýtast vel til að við
tökum framförum. Við æfum fimm til sex sinn-
um í viku og þar verður að vera mikill hraði og
mikil keyrsla; gæði æfinganna skipta miklu
máli. Við höfum fengið mikla gagnrýni fyrir
þetta, sérstaklega KR í sumar, en við verðum
að hugsa um landsliðið og það nýtur góðs af
þessu.“
Foreldrar Ásthildar eru Helgi H. Viborg
sálfræðingur og Hildur Sveinsdóttir fé-
lagsráðgjafi. „Mamma og pabbi hafa stutt mig
alveg ótrúlega frá því ég byrjaði; hafa alltaf
komið á leiki og verið rosalega fylgjandi því að
ég sé í fótbolta. Það skiptir ótrúlegu máli, og
kannski þess vegna byrjaði Þóra líka.“
Þóra er yngri systir Ásthildar og markvörð-
ur landsliðsins. Hún stundar nú nám í stærð-
fræði við Duke-háskóla í Bandaríkjunum og
fer að eins og Ásthildur; fær fullan skólastyrk
fyrir að leika knattspyrnu fyrir hönd skólans.
Elsta systirin, Eva, er lögmaður og hefur
ekki verið í íþróttum.
„Ég veit ekki hvers vegna en ég var alltaf
ákveðin í því að læra eitthvað allt annað en
mamma og pabbi. Síðan kom eiginlega af
sjálfu sér að velja verkfræði eftir MR vegna
þess að ég hafði svo gaman af stærðfræði. Hún
var að vísu frekar þung til að byrja með, og
framan af námi var ég ákveðin í að fara í ís-
lensku í háskólanum. Ragnheiður Briem heitin
kenndi mér íslensku í 3. bekk og ég heillaðist
af setningafræðinni, stafsetningunni og öllu
þessu.“
Núverandi rektor MR, Yngvi Pétursson,
kenndi Ásthildi svo stærðfræði á öðru ári í
skólanum, í 4. bekk. „Hann var frábær kennari
og það hafði mikið að segja. Mér gekk reyndar
illa í stærðfræði í 4. bekk, féll á prófinu og
þurfti að taka það upp. Ég var alltaf í ein-
hverjum fótboltaferðum og sinnti ekki náminu.
En ég lærði svo í tvær vikur eins og skepna,
komst að því hvað námsefnið var skemmtilegt
og held ég hafi fengið 9,5 á prófinu!“
Metnaðargirnin kom þarna vel í ljós. Það
sem Ásthildur gerir vill hún gera vel.
Hún segist hafa verið mjög dugleg í grunn-
skóla og meðan á verkfræðináminu stóð, en
ekki í MR. „Í menntaskóla á maður að leika
sér! Það var meiriháttar gaman í MR; algjör
draumur. En ég var ekkert að stressa mig.“
Landsliðið
Hún segir þróunina hjá landsliðinu ótrúlega.
„Þegar ég byrjaði í liðinu, 18 ára, vissi nánast
enginn af leikjunum. Það var lítið meira en
fjölskyldurnar okkar sem komu að horfa á. Í
mesta lagi 500 manns. Síðast voru 3.000 manns
á leiknum og öll þjóðin vissi að það var kvenna-
landsleikur. Það er ótrúlega gaman að taka
þátt í þessu.
Sigurtilfinningin er auðvitað frábær eins og
flestir vita sem hafa kynnst henni. Leikirnir
undanfarið með landsliðinu er örugglega eitt
það skemmtilegasta sem ég hef upplifað.“
Ásthildur telur styttra þar til kvennalands-
lið Íslands vinnur sér þátttökurétt á stórmóti
en landslið karla. „Það vantar bara herslumun.
Ef einhverjir hjálpa okkur að ná því markmiði
mun það takast. Og það yrði saga til næsta
bæjar, ef Ísland yrði á HM eða EM.“
Það sem vantar eru fleiri æfingaleikir og
með hjálp á hún við fjárstuðning til þess að svo
geti orðið. „Það gæti skipt sköpum.“
Hún hælir þjálfaranum, Jörundi Áka
Sveinssyni, á hvert reipi; segir hann hafa stað-
ið sig einstaklega vel. „Í fyrsta skipti erum við
með þjálfara sem er í þessu algjörlega af heil-
um hug; sem notar það ekki sem aukastarf eða
stökkpall. Hann hefur verið frábær. Það skipt-
ir svo miklu máli þegar þjálfari er að segja
manni eitthvað að leikmenn trúi honum og
skynji að hann meini það sem hann segir.“
Hún telur það raunhæft að komast í úr-
slitakeppni stórmóts. „En það gerist ekkert af
sjálfu sér. Við þurfum að æfa vel og bæta okk-
ur sjálfar, til þess að það geti gerst, en það sem
við þurfum fyrst og fremst núna eru fleiri æf-
ingaleikir. Það var mjög svekkjandi að detta út
úr heimsmeistarakeppninni um daginn; þetta
enska lið var ekkert betra en við og það var
leiðinlegt þegar ævintýrinu lauk.
Munurinn á liðunum var sá að þegar að fyrri
Geri mjög
miklar
kröfur til
sjálfrar mín
Ásthildur Helgadóttir greiddi fyrir verkfræðinám sitt við Vand-
erbilt-háskóla í Bandaríkjunum með því að leika knattspyrnu
með skólaliðinu. Skapti Hallgrímsson komst að því að þessi
besta knattspyrnukona landsins heillaðist af íslensku í mennta-
skóla og hugðist leggja hana fyrir sig en mikill áhugi á stærð-
fræði, sem kviknaði í 4. bekk MR, breytti þeirri áætlun.
Morgunblaðið/Þorkell
Ásthildur Helgadóttir
„Ég er náttúrlega frekja! Sumum finnst
voðalega neikvætt að nota það orð; ég ætti
sennilega frekar að segja ákveðin! En ég er
frekja á jákvæðan hátt, þótt fjölskyldan sé
reyndar ekki alltaf sammála því!“