Vísir - 11.03.1981, Qupperneq 23

« »>*• *
Miðvikudagur 11. mars 1981
VÍSIR
2
ATHUGASEMD VIB
SVARTHðFBAGREIN
í grein sem birtist i Visi 4.
þ.m. 23. bls., og nefnist Merkra
minja þjóðarinnar illa gætt,
ræðir Svarthöföi m.a. um bréfa-
safn Tryggva Gunnarssonar,
sem hefur um rúman áratug
verið i vörzlu skjalasafns Seöla-
bankans og þá brotalöm, sem
þvi miöur hefur komiö fram viö
geymslu þess.
Svarthöföi gerir þvi skóna að
frimerki hafi horfið úr safni
þessu „i tugatali ef ekki
hundraðatali, siöasta áriö eða
svo”. Siðan heldur hann áfram
og segir: „Þar á meöal mun
vera frimerkt umslag, sem
svomœliiSvoitnúföl
Merkra minja bjððarinnar liia gætt
nedanmáls

Jón Aðalsteinn Jónsson
hefur sent blaðinu eftir-
farandi athugasemd við
grein Svarthöfða 4. mars
s.l.
mynd hefur birst af i milljóna-
bók Pósts og sima um islensk
frimerki sem út kom fyrir fáein-
um árum og allir frimerkja-
safnarar ættu þvi að kannast vel
viö”.
Enda þótt ummæli Svarthöfða
verði tæplega skilin nema á einn
veg, þykir mér samt rétt, þar
sem Svarthöföi sér ástæðu til að
nefna bók Pósts og sima i þessu
sambandi að taka þetta fram:
Fljótlega eftir að ég tók að
mér ritun bókarinnar íslenzk
frimerki i hundrað ár 1873-1973
fyrir islenzku póststjórnina
ákvað ég að láta litmyndir af
fallegum gömlum umslögum
prýða verkið. M.a. vissi ég um
bréfasafn Tryggva og fékk leyfi
bæði þjóöminjavarðar og
skjalavarðar Seðlabankans til
þess að leita uppi áhugaverð
umslög úr safninu til Ijósmynd-
unar. Um þetta visa ég i bók
mina 182. bls., en þar á móti
blasa við tveir fallegir hlutir úr
téðu safni. Annar þeirra er hið
skemmtilega umslag sem þvi
miður hefur hlotið óblið örlög.
Auk þess eru myndir af tveimur
öðrum umslögum i bók minni úr
safni Tryggva.
Þessa hluti fékk ég lánaöa á
sinum tima til myndagerðar, en
vitaskuld var þeim komið fyrir
aftur á sinum stöðum, þegar
henni var lokið.
Þeir atburðir sem nú hafa
gerzt, eiga þess vegna ekkert
skylt við bók Pósts og sima.
Þetta vil ég að komi skýrt fram
fyrir mina hönd og Póstmála-
stofnunarinnar, ef einhver les-
andi hefði misskilið orð Svart-
höfða i nefndri grein.
Jón Aðalsteinn Jónsson
USB
y°l ••

2?. O
>■■■■■■■■■■ aai

■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■!
Vilt þú selja
hljómtæki?
Við kaupum og seljum
Hafiö samband strax
UMBOÐSSALA- MEÐ
SKJ'ÐA VÖRUR OG HUÓMFLUTNINGSTÆKJ
GRENSÁSMEGI50 108 REYKJAVÍK SÍMI: 31290
HALLI Á VÖRUSKIPTAJÖFNUÐI fSLENOINGA
Vöruskiptajöfnuður lands-
manna var óhagstæður i janúar
um 39.417.000 krónur. Otflutning-
urinn nam 316.151.000 krónum en
innflutningurinn 355.568.000 kr.,
segir i fréttatilkynningu frá Hag-
stofu Islands.
Islenska Alfélagið flutti út fyrir
35.203.000 en inn fyrir 12.204.000
krónur.
Landsvirkjun flutti inn fyrir
14.240.000 krónur og Járnblendi-
félagið fyrir 174.000.
t janúar i fyrra var flutt út fyrir
204.372.000 kr. en inn fyrir
315.356.000 og var jöfnuðurinn þá
óhagstæður um 110.984.000 krón-
ur. Þá var flutt út ál og álmelmi
fyrir 52.503.000 og kisiljárn fyrir
5.789.000.
Allar tölurnar eru i nýkrónum.
I athugasemd segir: Við
samanburð við utanrikis-
verslunartölur 1980 verður að
hafa i huga að meðalgengi er-
lends gjaldeyris i janúar 1981 er
talið vera 51,6% hærra en það var
i sama mánuði 1980.
SV
svo mœlir Svarthöföi
Blöndungar efna til suöurreiðar
Þeir Blöndungar fjölmenna
nií til Reykjavikur til að skýra
fyrir ráðamönnum, jafnt Stóra-
slökkvara f Iðnaðarráðuneytinu
sem þingmönnum, að þeim sé
mikið í mun að láta virkja
Biöndu. Allir sanngjarnir menn
eru sammála Blöndungum um
þessa virkjun, lika Páll bóndi á
Höllustöðum, þótt hann eigi nú í
vök að verjast sem sá þing-
manna, sem með skynsamlegu
viti hefur bent á, að óþarfi sé að
leggja sumt af fábrotnu beitar-
landi Eyvindastaðaheiðar undir
vatn. Öfurkappið er slikt i
Blöndungum, og óttinn við að
Hjörleifur Guttormsson noti
tækifærið og hverfi að Fljóts-
dalsvirkjun, að þeir mundu ef-
laust láta einu gilda þótt þeir
yrðu að heyja tún sin i klofbúss-
um eða vöðlum i framtiðinni.
Skynsamlegar ábendingar Páls
á Höllustöðum i þessu máii er
litiö á sem einskonar húnvetnsk
„landráð”, þótt hann sé ekki að
gera annað en ná fótfestu fyrir
sæmilega samningsaðstöðu við
frekt virkjunarvald.
Þeir Biöndungar gæta þess
ekki sem skyldi vegna ofur-
kappsins, að suðurreiðin getur
þýtt að heppileg samningsað-
staða glatist, og verður Páli á
Höiiustöðum varla kennt um
það. Þdtt þingmenn séu ailtaf til
með að gefa togara, er ekki þar
með sagt að þeir séu ginnkeypt-
ir fyrir að láta rikið borga fyrir
land, sem með stefnudómi er
búið að taka undan yfirráðum
bænda og upprekstrarfélaga,
samanber hæstaréttardóm um
Nýjabæjarafrétt þarna rétt
austan Eyvindarstaðaheiðar.
Ætli þeir siðar að sækja skaða-
bætur vegna beitarmissisins i
hendur rikinu, þarf rikið ekki að
fara sér óðslega i málinu, og
getur, ef það vill, beint skaða-
bótakröfum til dómstóla, þar
sem eigna og nytjaréttur verður
dæmdur af bændum eins og I
dóminum um eignarhaid á
Nýjabæjarafrétt. Að hinu
leytinu kemur svo skelfingin
mikla út af Fljótsdalsvirkjun,
sem hefur sett Blöndunga á
hnén. Og ekki munu þeir standa
ýkja uppréttir i suðurreiðinni.
Eftir nokkrar ófarir út af
Laxárvirkjun hefur rikisvaldið
náð óskastöðu hvað snertir
Blönduvirkjun. Þéttbýlisstaðir í
Húnavatnssýslum og Skaga-
firði sækja Blönduvirkjun ákaf-
lega og neyta aflsmunar i
mannfjöida. Er það ekki i fyrsta
sinn á þessari öld sem dala-
byggðir hafa orðið að gefa eftir
hagsmuni sina bótalaust út af I-
me S
’) ' ■ •''^> W:- '->A6kornuQor>Q ./-V 1
i x
búum sjávarþorpa, sem sjá
stórar iðngreinar risa undir
stiflugörðunum. Sá er múnurinn
að fjölbýlið hefur ekkert nema
hagræði af landeyðingu vegna
virkjana, en dalabyggðirnar
geta hæglega misst fótanna,
verði einni eða annarri aðstöðu
frá náttúrunnar hendi raskaö
um of vegna mannvirkjagerðar.
Hefur áður heyrst hátt í
náttúruverndarmönnum út af
minna tilefni en óbreyttri
Blönduvirkjun. En það er nú svo
með náttúruverndina, að hún er
helst brúkuð til að setja höft á
einstaklinga. Rikiðá hins vegar
alian rétt þegar þvi hentar og
nýtur þar m.a. dómstóla eins og
dæmin sanna.
Húnvetningar hafa lengi
gumað af gáfum. Nú hafa þeir
uppgötvað meirihlutann og fara
heldur óvarlega með hann eins
og gáfurnar. Skagfirðingar eru
engir eftirbátar þeirra I þessum
efnum, þótt aldrei hafi þeir litið
á sig sem Blöndunga siöan þeir
misstu Blöndu-nafnið af
Héraösvötnum sinum. Þeir sitja
eftir með Blönduhliðina, en svo
vill til að meirihlutinn i Skaga-
firði bannar Blönduhliðingum
að hafa skoðun á virkjuninni.
Þótt virkjanir séu nauðsyn þá
hafa heimamenn á hverjum
stað litið á þær sem óþægindi og
verðlagning lands og breyt-
inga hefur miðast viö það.
Blönduvirkjun virðist ætla að
verða sú fyrsta sem menn vilja
glaðirborga fyrir að fá. Og þar
sem nokkir dalabændur skipta
ekki málinú frekar en endranær
er þetta liklega i lagi. Hinu
skyidu menn ekki gleyma, að
Guðlaugsstaðakynið hefur bæöi
fjármálavit og brjóstvit og þvi
hefði vcrið vitmeira að láta Pál
á Höllustöðum annast suður-
reiðarnar.
Svarthöföi.