Vísir - 14.03.1981, Síða 8

f
8
vtsm
i »* * i i i;» r
Laugardagur 14.
mars 1981
VlSIR
Útgefandi: Reykjaprent h.f.
Ritstjóri: Ellert B. Schram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri
erlendra frétta: Guðmundur Pétursson. Blaðamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon, Frlða Astvaldsdóttlr, Gylfi Krlstjánsson, lllugi Jökulsson, Jóhanna Sig-
þórsdóttir, Kristin Þorsteinsdóttlr, Páll Magnússon, Sigurjón Valdimarsson,
Sveinn Guðjónsson, Sæmundur Guðvinsson, Þórunn Gestsdóttir, Blaðamaður á
Akureyri: Gísll Sigurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L. Pálsson, Sigmundur Ó.
Steinarsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Emll Þór Sigurðsson, Gunnar V.
Andrésson. Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, AAagnús Olafsson. Safn-
vörður: Eirlkur Jónsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Ritstjórn: Siðumúli 14, srmi 86611, 7 llnur.
Auglýsingar og skrifstofur: SlðumúlaB, Slmar86611 og82260.
Afgreiðsla: Sfakkholti 2-4, simi 86611.
Askriftargjald kr. 70 á mánuði innanlands og verð I lausasölu 4 nýkrónur elntaklð.
Vlsir er prentaður I Blaðaprenti, Siðumúla 14.
FRESTUN LRNDSFUNDAR
Miðstjórn Sjálfstæöisflokksins hefur ákveöið að fresta landsfundi fram til haustsins.
Hér er fjallaö um þær skýringar, sem gefnar eru á frestuninni.
Eftir mikið japl og jaml og f uð-
ur hafa þingf lokkur og miðstjórn
sjálfstæðismanna komist að
þeirri niðurstöðu að fresta beri
landsfundi flokksins til hausts-
ins. Hin opinbera skýring er sú,
að almenn óvissa sé um stjórn-
málaástandið nú en líkur séu á að
línur skýrist eftir þvi sem á árið
líður. Ennfremur er haft eftir
formanni og framkvæmdastjóra
að nota beri tímann tii þess að ná
samstöðu meðal sjálfstæðis-
manna.
Hvað varðar fyrri skýringuna,
mætti ætla að flestum sé orðið
Ijóst, hverskonar ríkisstjórn situr
að völdum og hvert hún stefni.
Þeir sem ekki hafa gert sér það
Ijóst eiga ekki erindi í pólitík.
Vera má að almenningur vaði
enn í einhverri villu um markmið
og aðgerðir ríkisstjórnarinnar,
en þá er það hlutverk stjórnar-
andstöðunnar að bæta þar um, ef
hún telur myndina vera fegurri
en tilefni er til. Varla er við því
að búast að stjórnarandstaðan
haf i meiri og betri tækifæri til að
koma sjónarmiðum sínum á
framfæri frá maí til september,
einmitt á þeim tíma, þegar þingið
leggur niður störf og stjórnmála-
umræða er í lágmarki.
Einhverjir kunna að gera því
skóna, að upp komist um
strákinn Tuma, eftir að verð-
stöðvun lýkur í maí og verðbólg-
an fer á fullt skrið á nýjan leik.
En þetta var einnig sagt fyrir
áramótin, þegar allt átti að
springa í höndum ríkisstjórnar-
innar vegna ósamkomulags um
efnahagsaðgerðir. Þó fór svo, að
forsætisráðherra kynnti gervi-
lausnir sínar í áramótaboð-
skapnum og húrrahróp þjóðar-
innar gullu.
Forsætisráðherra er manna
slyngastur þegar kemur að
skrúðmælgi og fallegum umbúð-
um, og hver segir að honum tak-
ist ekki jaf n vel upp í þeim ef num
þegar kemur fram á mitt árið?
Vonir stjórnarandstöðunnar í
Sjálfstæðisflokknum geta því
verið reistar á óskhyggju og póli-
tískum spekúlasjónum
Þar sem brugðið getur til
beggja vona.
Hitt er einnig spurning, hvort
stærsti stjórnmálaflokkurinn
hafi ekki meiri staðfestu en svo,
að hann hlaupi með sína aðal-
fundi og landsþing eftir því
hvernig vindar blása. Veðurspár
í pólitik hafa aldrei reynst
traustir kompásar. Fyrir þá sök,
að Sjálfstæðisf lokkurinn er í
andstöðu við ríkisstjórn, sem
hann telur stríða gegn flestu því
sem honum er heilagt, er enn rík-
ari ástæða til að flokkurinn
þeyti lúðra sína og skeri upp
herör. Landsfundur er vettvang-
ur þeirrar herkvaðningar.
Því fyrr sem hann er haldinn,
því betra.
Siðari skýringin á frestun
landsfundarins þess efnis, að
tíminn verði notaður til að leita
samstöðu meðal sjálfstæðis-
manna og þá jafnt þeirra sem
innan og utan stjórnar eru, á
meiri hljómgrunn. A þeim tíma
sem sósíalistar og ríkishyggju-
menn séilast til sífellt meiri
áhrifa og þjóðfélagið einkennist
allt af opinberri forsjá og mið-
stýringu, þá skiptir öllu, að
frjálshuga menn standi saman.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur ver-
ið þeirra afl, brjóstvörn einka-
framtaks, málsvari frjálsræðis.
Það afl er einskis raegnugt ef
forystan er veik og sundruð, og
liðið klofið í fylkingar.
Ef sjálfstæðismenn telja sig
geta notað tímann til haustsins til
að ná saman á nýjan leik, þa' er
það vel þess virði að f resta lands-
f undi. Tímasetning hans er auka-
atriði miðað við þá þýðingu að
sterk forysta myndist og sam-
staða náist.
Eins og sakir standa verður
það að kallast bjartsýni að til
sameiningar komi á þessu ári. (
raun og veru er tómt mál að tala
um sameiningu meðan ríkis-
stjórnin situr, og formaður og
varaformaður berast á bana-
spjótum. Breytingar á því
ástandi verða ekki gerðar meðan
landsfundur er ekki haldinn.
Til hvers er þá frestunin?
r-----------------------------i
j Leiðrétting:
Churchill hitti
Adolf Hitler ekki
i síðasta Helgarblaði var sagt frá nýrri bók eftir
breska reyfarahöfundinn Len Deighton þar sem hann
setti fram þá kenningu að Winston Churchill hafi 12.
júní árið 1940 átt leynifund með Adolf Hitler til að
ræða hugsanlega uppgjafarskilmála Breta.’ Bókin er
auðvitað skáldsaga en Deighon þóttist hafa ýmislegt
fyrir sér, m.a. að þennan tiltekna dag hafi Churchill
verið á einhverju dularfullu leyniferðalagi í Frakk-
landi og hafi hreinlega horfið aðstoðarmönnum sinum
um tíma. Aðdáendur Churchills gamla hafa síðan
gengið sem maður undir manns hönd við að sanna að
karlinn hafi alls ekki verið að gera neitt í þá veru
sem Deighton vill vera láta og nú hafa þeir fundið
manninn sem veit hvaðgerðist þennan merkilega dag.
Það er Dr. Martin Gilbert sem vinnur að því að rita
ævisögu Churchills.
Til fundar við Frakka.
Gilbert er einmitt um þessar
mundir aö skrifa sjötta bindi
ævisögunnar en þaö fjallar um
áriö 1940, áriö sem Deighton
hefur i huga. Og Gilbert upp-
lýsir glaölega aö vissulega hafi
Churchill veriö f leynilegri
sendiför, þennan dag 12. júnl, en
hún var bara ekki farin til aö
hitta Hitler.
Litum nú á ástandiö i Frakk-
landi, Hersveitir Þjóöverja fóru
hamförum um landiö og franski
herinn var aö falli kominn. Her-
sveitir Breta á svæöinu voru
mjög aöþrengdar og aöeins
timaspursmálhvenærþeim yröi
útrýmt nema Frakkar tækju á
sig rögg. Churchill sá aö viö svo
búiö mátti ekki standa og fór
flugleiöis til Frakklands ásamt
ýmsum helstu aöstoöarmönnum
sinum til þess aö reyna aö fá
Frakka til að berjast áfram.
Þessir aðstoðarmenn voru utan-
rikisráðherrann Anthony Eden,
Sir John Dill yfirmaöur her-
ráösins, „Tug” Ismay hershöfð-
ingi, Otto Lund hershöföingi og
Sir Edward Spears, hershöfö-
ingi, sem var milligöngumaöur
Churchills og forsætisráöherra
Frakka, Reynaud.
Dagbækurnar eru til
Bæöi Anthony Eden og John
Dill héldu dagbækur og þaö er
úr þeim sem Martin Gilgert
hefur vitneskju sina um leyni-
fundinn sem i hönd fór. Einnig
eru ýmis skjöl til sem sanna svo
ekki verður um viilst hvaö það
var sem fram fór.
I smáþorpinu Briare, skammt
frá belgisku landamærunum.
biöu fulltrúar Frakka og að
kvöldi 11. júni hófust fundirnir.
Auk Reynauds voru mættir til
leiks af Frakklands háfu
Weygand hershöföingi og yfir-
maöur alls herafla Frakka.
Petain gamli herforingi,
Georges hershöföingi og ungur,
efnilegur en litt þekktur maöur,
i hershöföingjabúningi: Charles
de Gaulle. Fundirnir héldu á-
fram næsta dag, 12. júni.
Bretum tókst ekki aö fá
Frakka til aö halda baráttunni
áfram. Weygand upplýsti aö
hersveitir sinar væru að þrotum
komnar og enginn leið aö
verjast Þjóðverjum. Hann lagöi
þvi til að forsætisráöherrann
bæði um vopnahlé. Reynaud
féllst á þaö og sagöi Churchill:
„Þaö er ekkert ljós fram-
undan.”
„Við munum berjast
áfram"
Churchill og félögum varö
ljóst aö ekkert var hægt aö gera.
Þeir fullvissuöu Frakka um aö
þeir myndu halda baráttunni
gegn nasistum áfram, einir ef
þörf kreföi en flugu siöan heim
aftur. A leiöinni var fariö yfir Le
Havre sem stóö I ljósum logum.
Frakkland var vissulega aö
falla i hendur Þjóðverjum.
I flugvélinni geröi Churchill
uppkast aö skeyti sem hann
sendi siöan Roosevelt Banda-
rikjaforseta. 1 skeytinu grátbaö
hann um hjálp til að berja nas-
ista niður og sagöi: „Petain
marskálkur er tilbúinn til aö
semja friö. Hinn ungi De Gaulle
telur á hinn bóginn að þótt
orrusta sé töpuö sé striöiö
eftir.”
Eftir aö vélin lenti i London
fór Churchill beinustu leið á
fund i rikisstjórninni. Hann hitti
Hitler aldrei.
u L3 ia ■ ■ m ■ n ■ bi
Lhurchill: sat leynifund en ekki meö Adóif Hitler