Vísir - 14.03.1981, Page 31

Laugardagur 14. mars 1981
vtsm
Kirkjudagur i
Arlegur kirkjudagur verður i
Asprestakalli á morgun sunnu-
dag og hefst kl. 14 með helgi-
stund að Norðurbrún 1 sem
sóknarpresturinn sr. Arni Berg-
ur Sigurbjörnsson annast. Kór
prestakallsins syngur undir
stjórn organistans Kristjáns
Asprestakalli
Sigtryggssonar.
Að helgistundinni lokinni
verður framreitt kaffi og munu
Guðmundur Guðjónsson og Sig-
fús Halldórsson tónskáld
skemmta. Einnig mun kórinn
flytja kórverk og sönglög.
Norskir gestir í heimsókn
Hópur 120 kennaranema og
kennara frá Kennaraskólanum i
Notodden i Þelamörk i Noregi
er væntanlegur til landsins i
dag, og mun dvelja hér i viku-
tima.
Nemendur skólans fara ár-
lega i stuttar kynnisferðir til
ýmissa landa, og varð island nú
i fyrsta skipti fyrir valinu. 1
hópnum er m.a. söngkór, fjörtiu
manna þjóðdansaílokkur og
lúðrasveit.
Allharður árekstur
varö á horni Bústaða-
vegar og Réttarholts-
vegar siödegis i gær.
ökuniaður og farþegi
úr öðrum bilnum voru
fluttir á slysadeild.
Báöir bilarnir eru
mikið skemmdir.
Visismynd EÞS
Lýst ettir
vitnum aó
umlerðarslysi
25 ára afmælishátíö
Norræna félagið á Akranesi
verður 25 ára sunnudaginn 15.
mars n.k..
1 tilefni af afmælinu gengst
félagið fyrir listsýningu i Bók-
hlöðunni dagana 8.-15. mars og er
sýningin opin á hverju kvöldi kl.
20-22
Þá gengst félagið fyrir af-
mælishátið i Rein laugardaginn
14. mars n.k. kl. 20.00. Þar verður
sameiginlegt borðhald og margt
til skemmtunar. Þar mun m.a.
verða formaður Norræna félags-
ins i Bamble i Noregi, Reidunn
Tollefsen, og maður hennar, en
henni er boðið hingað i tilefni af-
mælisins.
Bifreiðastjórinn sem ók á
stúlku á Innnesvegi á Akranesi
um siðustu helgi og stakk siðan af
er enn ófundinn. Stúlkan er á
batavegi eftir þau meiðsl sem hún
hlaut og er komin heim af sjúkra-
húsi.
Lögreglan á Akranesi lýsir eftir
manni sem var á gangi á Innnes-
vegi i þann mund er slysið átti ser
stað, um klukkan 3,30 aðfaranótt
laugardags fyrir viku. Ennfrem-
ur vill lögreglan ná tali af öku-
manni fólksbils, rauðum að lit,
sem var þarna á ferð á þessum
tima.
—SG
jafntefli hjá Fram og KR...
Framarar og KR-ingar geröu
jafntefli 17:17 i baráttunni um
fallið, þegar þeir mættust i Laug-
ardalshöllinni i gærkvöldi. Fram-
arar höfðu yfir 8:6 i leikhléi. KR—
ingar tóku Atla Hilmarsson úr
umferð.
Haukur O. 6 og Konráð J. 5
skoruðu flest mörk KR, en Hann-
es 5 og Jón Árni skoruðu flest
mörk Framara, sem voru yfir all-
an leikinn.
Vísisbló
Stúlka á eyðieyju verður sýnd i
Visisbió i Regnboganum klukkan
13 á morgun. Myndin er i litum
með islenskum texta.
-----------------------------------------------n
Frettir Vísis um kattarsandsinnflutninginn: \
Ráöune ivtlð telur
megina itriði röng
Viðskiptaráðuneytið hefur
beðið um að eftirfarandi
athugasemd veröi birt i blað-
inu:
„Meginatriði i frétt Visis i gær
og i dag um innflutning á katta-
sandi eru alröng. 1 f réttinni seg-
ir, og þvi er slegið upp sem
fyrirsögn á baksiðu blaðsins að
verðmæti innflutnings undir
tollnúmeri 2505 en þar undir
fellur ma. allur innfluttur
kattarsandur hafi á siðasta ári
numið 130 milljónum gamalla
kr.
Þessi tala er röng, og
óskiljanlegt að blaðamaður
skuli ekki leita staðfestingar á
tölunni hjá hagstofu áður en
fréttin er birt. Hið rétta i þessu
er að sif verömæti innflutnings á
siðasta ári undir þessu númeri
var 38 milljónir 803 þúsund
gamlar krónur en sé einungis
reiknað með fob verðmæti lækk-
ar þessi tala niður i 24 milljónir
438 þúsund gamlar krónur.
Einnig segir i fréttinni að
kattasandur sé nánast það eina
sem flutt sé til landsins undir
tollnúmeri 2505. Þetta er rangt.
Auk innflutts kattarsands sem
fellur undir þetta númer falla
undir það ýmsar aðrar sandteg-
undir og má sem dæmi nefna
náttúrulegan kvartzsand. Er
óhætt að fullyrða að kattasand-
ur er aðeins brot af þeim sandi
sem er fluttur undir tollskrár-
númeri 20505.”
Frétt Vísís unnin eftir
opinberum upplýsingum:
„Var 80 tonn 1978
og hefur ðrugglega
auhisi talsvert”
- segir Kristinn Jónsson í Búðardal
um staðnum var hægt aö fá upp-
gefna nákvæma tölu um þenn-
ann innflutning. Hjá Tollstjóra-
skrifstofunni var einungis þess
getið að kattasandurinn væri
nánast það eina sem flutt væri
inn á viðkomandi tollnúmeri og
lijá Hagstofunni fengust upplýs-
ingar um magnið, 267,3 tonn á
siðasta ári.
Frétt Visis er þvi unnin upp úr
upplýsingum frá opinberum
aðilum, og þvi má bæta við að
Björn Líndal i Viöskiptaráðu-
neytinu tjáði Visi að ekki væri
hægt að sjá nákvæmlega magn
það sem flutt er til landsins á
kattasandi nema meö ærinni
fyrirhöfn.
gk--
„Ég lét gera athugun á þvi
I fyrir mig 1978hversu mikið væri
I flutt inn til landsins af katta-
I sandi og var þessi athugun gerð
I hjá hagstofustjóra,” sagði
I Kristinn Jónsson i Búðardal i
I viðtali við Visi, en Kristinn hef-
I ur framleitt kattarsand til sölu á
| markaði hérlendis.
| „Mér var þá tjáð aö innflutn-
j ingur á kattarsandi heföi verið
• um 80 tonn þaö árið, og hann
• hefur örugglega aukist tals-
j vert” sagði Kristinn.
! Frétt i Visi um magn það sem
J flutt er til landsins af kattar-
J sandi var unnin eftir upplýsing-
J um frá Hagstofunni og Toll-
J stjóraembættinu, en þaö skal
J reyndar tekið fram að á hvorug-
KREFJAST MOTUNEYTA I
FJðLBRAUTASKÖLAHA
Landsamband mennta- og fjöl-
brautaskólanema (LMF) gengst
fyrir kröfugöngu að alþingishús-
inu á mánudaginn og útifundi þar
til þess að leggja áherslu á kröfu
samtakanna um mötuneyti i alla
skólana og niðurgreiðslu rikisins
á launakostnaði I mötuneytunum.
Kröfugangan hefst rétt fyrir
hádegi við fjölbrautaskólann i
Breiðholti, en stefnt er að þvi að
útifundurinn hefjist um hálfþrjú-
leytið á Austurvelli.
Fundarmenn munu siðan af-
henda undirskriftarlista til að
leggja áherslu á kröfur sinar.
Sovéskur listdans í Þjóðleikhúsinu
Þvi verður ekki neitað, að dá-
litinn kjark, ef ekki fifldirfsku,
þarf sá áhugamaður um leikhús
að hafa, sem tekur að sér að
velta opinberlega vöngum yfir
leiksýningum. Sú fífldirfska,
sem ég á i' mínum fórum nægir
mér þó ekki til að ég ætli mér þá
dul að fjalla á gagnrýninn hátt
um sovésku dansarana, sem nú
sækja okkur heim og sýna i
Þjóðleikhúsinu. Hæfni þeirra,al-
gjört vald á hverjum vöðva lik-
amans og sú svifandi, sem
einkennir hreyfingar þeirra, er
allt ofvaxið minum skilningi og
ég gat ekkert annað en fyllst
virðingarfullri aðdáun á þvi
sem fyrir augun bar á sviðinu.
Hópdansararnir voru full-
komlega samstilltir bæði i
hreyfingum og útliti og þá sjald-
an sem þeir heyrðust snerta
gólfið var sem einum fæti væri
léttlega drepið á jörð, svo sam-
taka var dans þeirra. Eindans-
arnarnir báru hver af öðrum,
óþjálfað auga gat vart séð þar á
mun. Aðeins mismikil útgeislun
dansgleði og einstaklingsbund-
inn smekkur áhorfendanna á
_ yfirbragði eða persónuleika
dansara gat orðið mælistika á
þá.
Sýnd voru stutt atriði úr
mörgum ballettum, sumum
þekktum svosem Svanavatni og
Þýrnirósu. Hrifandi handa-
hreyfingar Gersjúnóvu i Svana-
vatninu urðu mér ógleyman-
legar svo nærri komust þær þvi
að verða þandir fuglsvængir.
Brúður var annað skemmtilegt
og kimið atriði og Adagio við
tónlist Albinonis var frábrugðið
öðrum atriðum i þvi að bregða
út frá þeirri háklassisk, sem
annars rikti á sýningunni. önn-
ur atriði eru eftirminnilegri
fyrir þá undraverðu likams-
þjálfun sem dansararnir sýndu
af sér og nokkur atriðanna undir
lokin reyndar ekki til annarsj
glansnúmer sem gerðu áhorf-
endur agndofa.
Klassi'skur ballett, eins og
þarna var til synis, er auðvitað
miklu meira en likamsrækt, rétt
eins og söngur er miklu meira
en það að geta hrópað hæstu
tónana i skalanum. Ballett er
mér fyrst og fremst likamning
tónlistar, túlkun og samruni við
hana. Hluti af ballett við hluta
af tónlist verður þvi aldrei
annað en hluti af heilu lista-
verki. En þá fyrst fer að reyna á
okkur áhorfendur, þegar við
þurfum að metalistaverk i heild
sinni, þurfum að hlusta eftir lágu
nótunum jafntog þeim háu. Eða
sitja undir heilli óperu i stað
vinsælustu laga hennar. Minn
draumur væri að fá að horfa á
listdansara, sem náð hafa full-
komnun þeirra sovésku, dansa
t.d. alla Þyrnirósu eða allt
Svanavatnið. Með þessum orð-
um er ég alls ekki að vanþakka
þá tilkomumiklu sýningu, sem
boðið er upp á i Þjóðleikhúsinu
eða að reyna að gera minna úr
gestum okkar. Siður en svo.
1 lok sýningarinnar var döns-
urunum ákaft fagnað og inni-
lega. Þrátt fyrir þröngt svið
Þjóðleikhússins, hryllileg
hljómflutningstaBki og subbuleg
tjöldin sem urðu að mynda um-
gerð sýningarinnar, hljóta þeir
að hafa notið þess að dansa
fyrir okkur, svo augljós var að-
dáunin og hrifningin i salnum.
Þeir hneygðu sig með sama
þokkanum og lýsti af dansi
þeirra og gleymdu ekki að lita
til allra átta, rétt eins og þeir
væru á sviði leikhúss með svalir
upp um allt og til beggja handa.
Og sumar stúlknanna hqfðu
hreinsað af sér allan farða og
birtust I sinni réttu mynd og viti
menn, þetta var raunverulegt
fólk, konur eins og ég, misfriðar
og venjulegar, ekki verur úr
handanheimum. Það var næsta
skrýtin uppgötvun og leiddi
hugann að verri hugsunum en
þeim sem hæst báru i algleymi
listdansins fyrr um kvöldið.
Hugsunum um þann miðstýrða
járnaga, sem liggur að baki
slikrar þjálfunar, um það um-
hverfisem þessum dönsurum er
hversdagsleiki tilverunnar. En
slikar hugsanir eiga liklega ekki
heima I leikhússpjalli eða hvað?