Morgunblaðið - 11.02.2004, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 11.02.2004, Blaðsíða 31
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. FEBRÚAR 2004 31 ✝ Vilberg Daníels-son var fæddur í Garðbæ í Grindavík 19. september 1914. Hann lést á Hrafnistu hinn 2. febrúar síð- astliðinn. Foreldrar hans voru hjónin Daníel Daníelsson út- vegsbóndi, f. 7.4. 1867 í Hrosshaga í Biskupstungna- hreppi, d. 8.6. 1956, og Þóra Jónsdóttir húsfreyja, f. 15.4. 1874 á Þórkötlustöð- um í Grindavík, d. 1.5. 1951. Systkini Vilbergs voru þau Margrét, f. 1899, d. 1981, Sig- ríður, f. 1901, d. 1998, Jón Val- garður, f. 1904, d. 1987, Arnfríður Guðleif, f. 1908, d. 1972, Júlíus Jón Bjarnþór, f. 1910, d. 2000, og Dan- heiður Þóra, f. 1912, d. 1995. Hinn 30. október 1948 kvæntist Vilberg eftirlifandi konu sinni, Steinunni Magnúsdóttur, f. 8.9. 1925 á Akranesi. Foreldrar henn- ar voru hjónin Magnús Finnsson bóndi, f. 12.5. 1884 á Arnbjargarlæk, d. 4.9. 1946, og kona hans Sigríður Guð- mundsdóttir hús- freyja, f. 5.11. 1891 á Kolstöðum Hvítár- síðu, d. 29.4. 1982. Dætur Vilbergs og Steinunnar eru: 1) Kolbrún, f. 12.3. 1944. Barn: Guð- laugur Vilberg. 2) Fanney Eva, f. 18.7. 1949, maki Gísli Haraldsson, f. 27.1. 1948. Börn: Steinunn, Kristín og Eva Dís. 3) Þóra, f. 15.4. 1954, maki Júlíus Karlsson, f. 11.12. 1954. Börn: Ás- gerður, Signý og Einar Karl. Barnabarnabörnin eru þrjú: Þór- hallur Arnar, Pétur Hrafn og Áróra. Útför Vilbergs verður gerð frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Tengdafaðir minn, Vilberg Daní- elsson, er látinn. Eins og ætíð gerist er kær vinur fellur frá hrannast upp minningar og einstök atvik, jafnvel heilu æviskeiðin birtast í sjónhend- ingu, en um leið stendur tíminn í stað, kyrr og hljóðlátur, í söknuði þeirra sem kærleik bera í brjósti. Fáir, jafnvel enginn hefur orðað þetta afstæði og þetta einkenni tím- ans betur en sálmaskáldið Matthías Jochumson í þjóðsöngnum okkar. Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár og þúsund ár dagur, ei meir. Við fráfall Vilbergs urðu þau fjörutíu ár sem við urðum samferða sem dagur væri í huga mér og er þó margs að minnast. Tengdafaðir minn ólst upp og starfaði fyrri hluta ævi sinnar í rót- grónu útvegsbændasamfélagi í Grindavík. Menn áttu saman bát, jafnvel báta, og héldu skepnur með- fram. Sjálfum sér nægir um flest. Sú ósérhlífni og þrautseigja í starfi sem mótaðist við þær aðstæður og sú þekking og alúð sem nauðsyn- lega varð að vera fyrir hendi gagn- vart náttúrunni allri, dýrum, gróðri, sjó og vindum finnst mér ætíð hafa einkennt Vilberg. Árið 1949 flutti hann ásamt Stein- unni tengdamóður minni til Hafn- arfjarðar. Kirkjuvegur 11 varð þeirra heimili í tæp 50 ár, ætíð rausnargarður og griðarstaður þeirra er leið áttu hjá, hvort sem lit- ið var við í kaffi eða dvalið löngum stundum. Á tímabili áttu dætur okk- ar Fanneyjar þar sitt annað heimili. Veganestið mótaði þær svo að sómi er að. Störf Vilbergs eftir að til Hafn- arfjarðar kom tengdust öll þeirri rót sem hann ólst upp við í Grindavík. Fiskvinnsla, útgerð, ásamt sér til gagns og ánægju að halda fé, heyja og hirða. Lengst af vann Vilberg sem verkstjóri og fiskmatsmaður en fyrstu árin voru unnin öll þau störf er til féllu. Einar Þorgilsson og co, Útgerðarfélagið Ásar, Bæjarútgerð Hafnarfjarðar, Hafnfirðingur hf. Allt voru og eru þetta virt og fram- sækin fyrirtæki og allir sem til þekkja vita að Vilberg vann af dugnaði og trúmennsku á hverjum stað. Hann gaf sig ætíð af alhug í hvert verkefni sem hann tók sér fyrir hendur eða var falið að sjá um. Trúr smáu sem stóru. Sem strákur og fram á unglingsár þvældist ég oft um bryggjurnar í Hafnarfirði. Það var nánast árátta. Þar varð ég málkunnugur tengda- föður mínum fyrst. Hann talaði við strákinn sem jafningja um báta og aflabrögð. Slíkt er sjaldgjæft hjá önnum köfnum mönnum en ákaf- lega notalegt og eykur sjálfstraust unglingsins. Hann var ef til vill ekki allra en hafði þessa lagni og alúð til að bera er hrífur ungt fólk með í leik og starfi. Ekki vissi ég þá að þessi vörpu- legi, knái, ljóshærði maður væri fað- ir stúlkunnar sem ég var feimnastur við í Flensborg og síðar varð eig- inkona mín. Já, margs er að minnast í gegnum árin og allt sem glímt var við var leyst með ákefð og gleði í huga. Hvort það voru smíðar, veggfóðrun, grjóthleðsla austur á fjörðum, jafn- vel bílaviðgerðir sem hvorugur okk- ar hafði mikið vit á urðu ánægju- efni, ekkert síður en þær ferðir og ferðalög sem við fórum í á sínum tíma er heilsa og aðstæður leyfðu. Fyrir hugskotssjónum eru mynd- ir af Vilbergi og Steinunni. Þau eru með okkur Fanneyju norður í Fljót- um á fallegu sumarkvöldi, setið er hátt uppi í fjallshlíð með kaffi og meðlæti. Útsýni ægifagurt yfir sveit og sæ. Lotning tengdaföður míns yfir því sem fyrir ber er nánast áþreifanleg. Í Hallormsstaðarskógi vakti lerk- ið í Guttormslundi undrun og litla hríslan hans Inga T þar sem hún hallaði sér yfir lækinn sinn varð að umræðuefni og síðan var ljóðið sungið af innlifun. Ógleymanleg er ferð til Vestmannaeyja sumarið 1986. Siglt var um Eyjasund og hringinn allan í blíðskaparveðri. Við vorum hugfangin. Tengdaföður mínum á ég margt að þakka. Of langt yrði upp að telja. Þó virði ég mest, að á Norfjarð- arárum okkar Fanneyjar lagði hann sitt af mörkum til að hvorki trosn- uðu né slitnuðu bönd sannrar vin- áttu, en fjarlægð og árafjöld veldur of oft slíku þó að enginn ætli sér það. Í dag kveðjum við einstakan mann. Lífsviðhorf hans og líf allt er til eftirbreytni. Við kveðjum þig með söknuði en geymdar verða ljúfar minningar. Hvíl í friði, kæri vinur. Þinn tengdasonur Gísli. Tengdafaðir minn, Vilberg Daní- elsson, Villi Dan, er látinn. Ég kynntist Villa fyrir yfir 30 árum og hafa þau kynni vaxið með árunum og orðið að mikilli vináttu okkar. Það var ekki asi og læti þar sem Villi fór um. Allt var unnið með markvissum handtökum þess sem kunni til verka. Þá gilti einu hvort það var fiskvinnsla, fjárbúskapur, garðvinna og matjurtarækt eða smíðar, allt lék þetta í höndum hans. Þegar við kynntumst starfaði hann í fiskvinnslu hjá Ásum, fisk- vinnslufyrirtæki í Hafnarfirði. Þar keyrði Villi vörubíl fyrirtækisins jafnframt öðrum störfum. Mikið var unnið og sjaldan unni hann sér hvíldar. Ef ekki var verið að vinna í fiski var farið til að hugsa um kind- urnar og hestana sem voru hans líf og yndi. Þá var það garðurinn bæði heima fyrir og kartöflugarður í garðlöndum Hafnfirðinga. Á sumrin var unnið í heyskap af miklum eld- móði og minnast margir Hafnfirð- ingar þess þegar Villi sló með orfi og ljá svæðið við Olíustöð Esso á Hvalreyrarholti, besta heyið var í hallanum. Fjölskyldan kom svo til að aðstoða við að hirða heyið og koma því hlöðuna. Þá hafði tengda- móðir mín smurt brauð og bakað með kaffinu til að allir hefðu orku í þessa skemmtilegu vinnu. Á haustin var smalað í Krísuvík og fór Villi alltaf í smalamennsku á meðan hann hélt kindur. Þegar Hafnar- fjörður þandist út þurfti að færa kindakofann til og var hann síðast á því svæði sem nú heita Vellir í Hafnarfirði. Það var alveg sama hvar kofinn var, hann bar af fyrir snyrtimennsku og vandaða um- hirðu. Þegar voraði fór Villi að vakna fyrr, svona upp úr fimm á morgnana, spennan var mikil þegar sauðburður var í nánd. Þá var farið í kindakofann á öllum stundum til að fylgjast með, gefa og passa nýfædd lömbin. Öll fjölskyldan hafði af þessu mikið gaman en þó mest barnabörnin sem fengu að umgang- ast lömbin og halda á þeim með afa sínum. Villi var afar nýtinn á alla hluti og er mér sérstaklega minnisstætt að hann fór að verka skötusel þegar menn töldu skötusel leiðinlegan fylgifisk humarveiða og var honum hent á þessum árum, upp úr 1970. Komið var með verkaðan fiskinn heim og hann hafður við hátíðleg tækifæri. Öllum til mikillar undr- unar var um frábæran mat að ræða. Ekki spillti fyrir að hafa kartöflurn- ar hans Villa með en það var alveg sérstakt mál að hafa góðar karftöfl- ur og rækta þær sjálfur. Rabarbari var tekinn og skorinn til fyrir eig- inkonu og dætur til sultugerðar. Hangikjötið skipaði alveg sérstakan sess hjá tengdapabba, en eina leiðin til að ná því réttu var að reykja það sjálfur. Á jólum var heimareykt hangikjöt aðalmálið, það var sérstök athöfn á Kirkjuveginum þegar það var smakkað. Villi var einstaklega barngóður og hændust börnin að honum. Alltaf var jafngaman að vera hjá afa og ömmu á Kirkjuvegi 11 og spila og syngja. Í langvarandi veikindum tengda- móður minnar sýndi Villi hvað í honum bjó. Aldrei kvartaði hann heldur fann alltaf nýjar leiðir til að leysa málin og gera það besta úr þeim eins og hægt var. Eftir að þau fluttu á Hrafnistu í Hafnarfirði tók Villi virkan þátt í því starfi sem þar er. Hann var afar stoltur þegar hann fékk verðlaun fyrir púttkeppn- ir og pílukastið reyndist heldur eng- in hindrun. Fyrir tæpum fjórum ár- um veiktist hann sjálfur alvarlega en sýndi þá sömu þrautseigju og vann sig út úr því eins og best var hægt. Ég mun alltaf minnast Villa með söknuði, efst er mér þó í huga seiglan og hvernig hann vann sig ávallt út úr erfiðum málum á já- kvæðan hátt. Blessuð sé minning hans. Júlíus Karlsson. Elsku afi minn. Það er svo margt sem okkur langar að segja en að- allega viljum við að þú vitir hve vænt okkur þykir um þig og hversu mikið við söknum þín. Við eigum óteljandi margar góðar minningar sem við munum ávallt varðveita í hjarta okkar. Núna ertu hjá Guði og spilar póker eða ólsen ólsen eins og þú gerðir með okkur þegar við vor- um lítil og kenndir okkur að ,,beygja“ reglurnar eins og þér ein- um var lagið. Mikið vorum við alltaf glöð þegar lömbin fæddust á vorin og við fórum með þér að gefa þeim og þá sér- staklega heimaalningunum sem við gáfum mjólk úr pela. Signý samdi litla vísu um lömbin þín og fór alltaf með hana fyrir þig þegar lömbin hlupu um í nýsprottnu grasinu: „Lömbin fæðast létt í lund og hvílast litla stund.“ Þú kallaðir okkur alltaf litlu lömbin þín þegar við komum í heim- sókn og sníktum hjá þér kandís og molasykur sem þú bleyttir í með kaffinu þínu. Á jólunum borðuðum við besta hangikjöt í heimi sem þú reyktir í reykkofanum þínum og kartöflur úr garðinum á Kirkjuveg- inum. Alltaf þegar við gistum hjá þér og ömmu þá lést þú okkur fara með þessa bæn: Láttu nú ljósið þitt loga við rúmið mitt. Hafðu þar sess og sæti signaður Jesú mæti. Svo sastu hjá okkur þangað til að við sofnuðum og kysstir okkur á ennið. Góða nótt, elsku afi, og takk fyrir allt. Megi Guð geyma þig og blessa. Þín barnbörn, Ásgerður, Signý og Einar Karl. Jæja, afi minn, þá fékkstu hvíld- ina eftir erfið veikindi, og ég veit að þér líður vel núna þar sem þú ert. Það var erfitt að horfa á þig svona veikan, þú sem varst alltaf svo hraustur og mikið „matsjó“ eins og við Ósk kölluðum þig stundum. Þó að það sé sárt að kveðja þig þá er ég óskaplega þakklátur fyrir að hafa haft þig í lífi mínu í tæp 40 ár. Minningar streyma fram í hug- ann, minningar frá fyrstu árum mínum heima hjá þér og ömmu á Kirkjuveginum, þar sem við mamma bjuggum hjá ykkur þangað til ég var 12 ára. Þar átti ég margar góðar stundir bæði við leik og störf. Margir vinir mínir kölluðu mig afa- barn, en mér var slétt sama, ég vildi miklu frekar vera með þér uppi í kindakofa að stússast, heldur en að vera á róluvellinum að éta sand. Oft var ég meira að segja með þér í vinnunni og það var sko gaman, sitja með þér í vörubílnum og sækja fisk, jafnvel alla leið til Þorlákshafn- ar eða Grindavíkur. Já, það er auðvitað margs að minnast, við gerðum svo ótrúlega margt saman þú og ég. Eitt er mér þó sérstaklega ofarlega í huga. Það var þegar ég gifti mig og þú stóðst við hlið mér í kirkjunni, svo glæsi- legur og stoltur, að unun var á að horfa. Þessu gleymi ég auðvitað aldrei. Já, afi minn, það var ynd- islegt að eiga þig að og ég sakna þín mjög mikið. Megi góður Guð geyma þig þangað til við hittumst aftur. Þá eigum við örugglega eftir að bralla ýmislegt saman. Þinn afastrákur Vilberg. Ég man eftir einum jólum með þér. Þegar ég fékk fyrsta þríhjólið mitt. Þú settir það saman fyrir mig. Þú varst góður og skemmtilegur maður. Þú varst alltaf að gefa mér eitthvað. Þú varst alltaf að leika við mig. En nú, afi, ert þú farinn til himna. Þinn Þórhallur. VILBERG DANÍELSSON Elskulegur fósturfaðir minn, bróðir og frændi, KRISTINN KRISTJÁNSSON frá Bárðarbúð, lést á hjartadeild Landspítalans miðvikudaginn 4. febrúar. Jarðsett verður frá Hellnakirkju laugardaginn 28. febrúar kl. 14.00. Rútuferð frá BSÍ sama dag. Ólafur Magnússon, Sigurbjörg Farrell, Elín Guðrún Gunnlaugsdóttir, Ólína Gunnlaugsdóttir, Kristjana Leifsdóttir, Kristján Leifsson, Þorvarður Gunnlaugsson, Kristján Gunnlaugsson. Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir, tengdafaðir og afi, STEINGRÍMUR JÓN ELÍAS GUÐMUNDSSON, verður jarðsunginn frá Áskirkju fimmtudaginn 12. febrúar kl. 13.30. Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjartavernd. Wan Phen Malai, Íris Anna Steingrímsdóttir, Kjartan Þór Árnason, Anna Steingrímsdóttir Guðrún Guðmundsdóttir, Jón Ólafur Ólafsson, Magnús Guðmundsson Sigrún Hjörleifsdóttir, Grettir I. Gumundsson, Hrönn Harðardóttir, Óðinn A. Guðmundsson, Iðunn Lárusdóttir, Halldór Þór Guðmundsson, Rebekka R. Guðmundsdóttir, Kristján Róbert Walsh. Eiginmaður minn, GÍSLI ÁSMUNDSSON, Álandi 13, Reykjavík, lést á Landspítala við Hringbraut mánudaginn 9. febrúar. Alfa Hjálmarsdóttir. Minningarkort Krabbameinsfélagsins 540 1990 krabb.is/minning

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.