Morgunblaðið - 29.03.2004, Síða 19

ur heilshugar undir það. „Við
þvælumst bara hvort fyrir öðru!“
Fjögur börn frá fimm löndum
Sigrid vinnur við annað í dag en
á þeim tíma sem hún starfaði í
faginu var mikið talað um mjólk
og mjólkurframleiðslu á heimilinu.
„Það gat orðið of mikið,“ segir
Guðmundur og í ljós kemur að
pabbi Sigrid er mjólkurverkfræð-
ingur og bróðir hans mjólkurfræð-
ingur. „Það var talað svo mikið
um mjólk á heimilinu þegar ég var
lítil að mamma sagði að hún gæti
tekið prófið hvenær sem væri því
hún var komin svo vel inn í fagið,“
segir hún.
Í dag einkennast umræðurnar á
heimili þeirra Guðmundar og Sig-
rid af öðru enda eiga þau fjögur
börn sem eru frá fimm löndum,
tvö ættleidd, eitt fósturbarn og
svo „eitt heimatilbúið“ eins og þau
orða það. Heimilið er því bæði
barnmargt og alþjóðlegt og um
nóg annað að ræða en mjólkuriðn-
aðinn.
„En svo finnst okkur voðalega
gaman þegar við fáum heimsókn
frá gömlum skólafélögum og koll-
egum frá Danmörku, að spjalla
um fagið,“ segir Sigrid og hið
sama gildir um íslenska kollega.
„Það eru ekki margir í faginu
þannig að menn þekkjast meira og
minna allir innan þess,“ segir
Guðmundur. „Það eru innan við
100 mjólkurfræðingar á Íslandi
þannig að þetta er mjög lítið sam-
félag.“ Þau eiga því mikið af sam-
eiginlegum vinum sem þau hafa
eignast í gegnum vinnuna og búa
þannig að því að hafa sama fag-
lega bakgrunn.
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. MARS 2004 19
ALLAN sólarhringinn er maður
á „vaktinni“, ef svo mætti kalla.
Eitt kvöldið þegar við vorum fyr-
ir vestan hjá föðurömmu þinni og
afa sagði amma þín: „Já, næmt er
móðureyrað.“ Við sátum þá öll og
horfðum á sjónvarpið, þú varst
sofandi inni í rúmi. Ég stóð upp,
gekk inn og setti snuðið upp í þig
aftur áður en þú vaknaðir alveg.
Ég „heyri“ nefnilega langar leiðir
þegar snuðið fer og þú ert farin
að umla eftir því. Mamma spurði
mig fyrir stuttu hvort ég notaði
ekkert þessar „talstöðvar-
græjur“ sem við keyptum áður
en þú fæddist. Ég svaraði henni
að ég einhvern veginn þyrfti svo
lítið á þeim að halda, ég virðist
alltaf heyra í þér.
„Sagt er að mæður vakni í
rauninni á undan börnunum til
mjólkurgjafar,“ sagði vinkona
mín við mig um daginn. „Það er
einhvern veginn eins og annað
eyrað sé vakandi eftir minnsta
hljóði, þau þurfa því varla að
vakna til fullnustu eða gráta, við
bara vöknum.“ Ég held að þetta
sé rétt, maður vaknar líka upp
við minnsta hljóð.
Það sama er ekki hægt að
segja um pabba þinn. Hann virð-
ist geta sofið ótrúlegustu hluti af
sér. Einn morguninn, þegar þú
varst um tveggja mánaða, var ég
búin að panta mér tíma á snyrti-
stofu klukkan 9 um morguninn.
Þú og pabbi þinn sváfuð bæði, en
ég vissi að um hálftíma eftir að
ég færi þyrftir þú væntanlega að
drekka. Ég gerði því pelann klár-
an og ákvað síðan að láta pabba
þinn vita að ég væri farin. Ég
kallaði til hans lágt yfir herbergið
en ekkert gerðist. Ég kallaði því
aftur, aðeins hærra en þó þannig
að ég færi nú ekki að vekja þig.
Hann rumskaði ekki og því varð
úr að aftur og aftur kallaði ég á
hann og hækkaði róminn aðeins í
hvert sinn. Þegar hann loksins
vaknaði, var ég náttúrlega orðin
svo hávær að þú varst auðvitað
vöknuð sjálf. Það fóru því allir
snemma á fætur þennan morg-
uninn.
 DAGBÓK MÓÐUR
Stöðugt á vaktinni
Meira á morgun.