Morgunblaðið - 29.03.2004, Side 30

MINNINGAR
30 MÁNUDAGUR 29. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
✝ Magnea KristínFriðbjörnsdóttir
fæddist í Stefánshúsi
í Vopnafirði 24. okt.
1934. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut laugar-
daginn 20. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Gunnhildur Ingiríður
Grímsdóttir hús-
freyja, f. 7. júní 1900,
d. 11. jan. 1968, og
Kristján Friðbjörn
Einarsson vegaverk-
stjóri, f. 25. febr.
1896, d. 16. nóv. 1970. Systkini
Magneu eru: 1) Ólafur, f. 2. nóv.
1926, 2) Steinunn Júlía, f. 23. okt.
1928, maki Friðjón Gunnlaugsson,
f. 24. des. 1927, 3) Helga, f. 24. júlí
1930, d. 16. júní 1980, maki Sig-
urjón Jónsson, f. 13. ágúst 1926, d.
21. des 1990, 4) Grímur, f. 16. júlí
1931, maki Guðlaug Helga Sveins-
dóttir, f. 29. mars 1939, d. 16. okt.
2003, 5) Kristján, f. 16. júlí 1931, d.
18. febr. 1959, 6) Margrét Elísa-
bet, f. 15. júlí 1932, maki Larz Jó-
hann Imsland, f. 11. febr. 1931, 7)
Elín, f. 14. febr. 1936, maki Víg-
lundur Pálsson, f. 25. maí 1930, 8)
Stefanía, f. 15. mars 1937, maki
Davíð Sigurjón Vig-
fússon, f. 28. jan
1922, d. 12. mars
1997, 9) Einar, f. 10.
apríl 1938, maki
Petra Sigríður
Sverresen, f. 31. jan.
1941, 10) Sigríður
Bergþóra, f. 3. ágúst
1940, maki Marteinn
Vigfússon, f. 8. maí
1934, 11) Geir, f. 3.
apríl 1943, maki
Laufey Leifsdóttir, f.
12. jan. 1944, og 12)
Sigurður, f. 11. maí
1948, maki Inda
Mary Friðþjófsdóttir, f. 14. febr.
1949.
Maki Magneu er Daníel Gunnar
Sigurðsson, f. 1. apríl 1941, frá
Hrútafirði. Foreldrar hans voru
Sigurður Lýðsson og Guðný Mar-
grét Jóhannesdóttir frá Bakkaseli
í Hrútafirði.
Magnea stundaði síldarsöltun
og fiskvinnslu heima á Vopnafirði
á sumrin en á veturna fór hún á
vertíð á Hornafirði. Árið 1972
fluttist hún til Reykjavíkur og hóf
störf við heimilishjálp.
Útför Magneu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Búdda mín, hjartans þökk
fyrir allt sem þú varst mér og fjöl-
skyldu minni.
Innilegar samúðarkveðjur til þín
Danni og Guð gefi þér styrk til að
takast á við þennan mikla missi.
Kveðja
María Ósk og Hermundur
í Danmörku.
Það er erfitt að átta sig á því að
Búdda frænka er látin.
Ég var að undirbúa mig á göngu
sem ég ætlaði í áður en ég kæmi að
heimsækja þig á sjúkrahúsið þegar
síminn hringdi og mér var tilkynnt
að þú hefðir kvatt þennan heim.
Augun fylltust af tárum og minning-
arnar um þig hrönnuðust upp. Efst í
huga mér er ég skrifa þessi fátæk-
legu orð eru stundirnar sem við átt-
um saman þegar ég var að fá að gista
hjá ykkur Danna. Aldrei kom neitt
annað til greina hjá mér en að gista
hjá ykkur þegar ég var á ferðinni.
Það var alltaf svo gaman hjá okkur,
þegar við vorum búin að fá okkur
kvöldkaffi svona um tíuleytið áður en
Danni færi út að keyra bjuggum við
um mig í stofunni og settumst svo við
eldhúsborðið og gleymdum okkur í
spjallinu langt fram á nótt. Þú sagðir
mér fréttir af öðrum í fjölskyldunni
okkar og frá ýmsu sem gerst hafði
hjá ykkur systkinunum í gamla
daga. Þú hafðir svo gaman af því
hvað ég var áhugasöm, ég þurfti að
vita allt. Þegar ég flutti suður í ágúst
sl. gat ég heimsótt þig miklu oftar til
að vita hvernig þú hefðir það í bar-
áttu þinni við þennan íllvíga sjúk-
dóm. Þú barst þig oftast ótrúlega vel.
Þær stundir geymi ég í hjarta mínu
sem og margar aðrar minningar um
þig elsku Búdda mín.
Elsku Danni, missir þinn er mest-
ur að sjá á bak góðrar vinkonu og
konu, mér verður oft hugsað til ykk-
ar, sjá alla þá ást og hlýju sem hjá
ykkur var. Búdda hefði ekki getað
átt betri að en þig og aðdáunarvert
að sjá hvernig þú hugsaðir um hana í
veikindum hennar.
Nú er skilnaðarstundin runnin
upp. Ég vil þakka þér, Búdda mín,
fyrir allar skemmtilegu stundirnar
og allt sem við áttum saman, ég veit
að vel hefur verið tekið á móti þér
þar sem þú ert nú, þú munt ávallt
eiga stað í hjarta mínu.
Elsku Danni, megi Guð styrkja
þig og styðja í þessari miklu sorg.
Gunnhildur Inga Geirsdóttir.
Í dag er kvödd yndisleg og góð
frænka. Upp í huga mér koma marg-
ar góðar minningar frá liðnum árum.
Magnea Kristín móðursystir mín eða
Búdda eins og fjölskyldan mín kallar
hana, hefur skipað stóran sess í mínu
lífi, allt frá barnæsku á Vopnafirði og
eftir að ég fluttist til Reykjavíkur.
Ég man eftir mörgum góðum stund-
um í Sigtúni, t.d. þegar stórhrein-
gerningar stóðu yfir fyrir jól og á
vorin en þá kom Búdda í heimsókn til
að aðstoða ömmu og mömmu. Allt
skyldi verða þvegið og fínpússað og
ég þurfti að kafa ofan í kommóðuna
mína og henda öllu sem þóttu einskis
nýtir hlutir og olli það mér nokkrum
vonbrigðum því allt skyldi verða
hreint. Rifjuðum við Búdda þetta oft
upp síðar en þetta lýsir Búddu vel
því hún var með afbrigðum mynd-
arleg húsmóðir. Að loknum hrein-
gerningunum seint um kvöldið sátu
svo systurnar uppi á borðum og
horfðu út yfir fjörðinn og pískruðu
leyndarmál. Ég, stelpuhnátan mátti
ekkert heyra hvað þeim fór á milli og
varð að láta í minni pokann og sofn-
aði út frá malinu í þeim eins og alltaf
þegar þær hittust.
Búdda var alltaf fallega klædd og
þótti talsvert pjöttuð á sínum yngri
árum. Hún hafði jafnframt gaman af
tónlist og hafði yndi af söng. Hún bjó
um tíma á Vopnafirði eftir að amma
dó og hélt þá heimili fyrir afa og Geir
bróður sinn um tíma. Eftir það flutt-
ist hún til Reykjavíkur og bjó alla
sína tíð eftir það á Háteigsvegi 13,
með eftirlifandi manni sínum. Til
Búddu var alltaf gott að koma og
enda nýttum við okkur það vel. Ef
við fórum í bæinn var komið við hjá
Búddu og þar beið okkar hlaðborð af
mörgum sortum af kökum.
Búdda var greiðvikin. Oft passaði
hún Maríu Ósk fyrir okkur og ef við
fórum utan taldi hún ekki eftir sér að
flytja suður í Hafnarfjörð um tíma til
að vera hjá Maríu Ósk á meðan.
Þannig var Búdda, alltaf tilbúin að
gera öðrum greiða.Þegar ég kom
heim aftur glansaði heimilið mitt af
hreinlæti því Búdda hafði svo sann-
arlega tekið til hendinni á meðan.
Það var þá eins gott að eiga nógar
hreinar tuskur því annars voru þær
snarlega settar í klór. Hún þreif ekki
með skítugum tuskum. Búdda og
Danni höfðu yndi af ferðalögum og
ófáar ferðirnar fóru þau um hálendi
Íslands. Mér fannst hún dugleg að
gista í tjaldi á þessum ferðalögum og
dáðist ég oft að því við hana. Einnig
fannst henni gaman að fylgjast með
veiðimennsku Danna þótt hún veiddi
ekki mikið sjálf. Hafði hún gaman af
því að segja frá þessum ferðum
þeirra.
Hin síðustu ár átti Búdda við erfið
veikindi að stríða. Siðustu tvö árin
hefur baráttan verið ströng og veit
ég að mín góða frænka var orðin
hvíldinni fegin. Naut hún aðstoðar
Danna sem annaðist hana vel í veik-
indum hennar og veitti hann henni
mikinn styrk og væntumþykju.
Einnig vil ég koma á framfæri þakk-
læti til starfsfólks 11-E, krabba-
meinsdeildar Landspítalans við
Hringbraut fyrir einstaklega góða
umönnun og hlýhug sem það veitti
henni.
Ég veit að nú líður Búddu betur og
hún er í góðum höndum meðal ætt-
ingja og vina sem gengnir eru. Það
eru margar fleiri minningar um
Búddu sem mig langar að skrifa en
ég geymi þær í hjarta mínu. Ég
þakka Búddu minni fyrir samfylgd-
ina, bið Guð að blessa hana og óska
henni velfarnaðar í nýjum heim-
kynnum.
Ester.
Það má næstum segja að Magga
og Dani hafi komið í stað afa og
ömmu í mínu lífi. Ég hélt mikið upp á
þau og þegar þau voru í sumarbú-
staðnum sást ég varla á heimili mínu.
Mér þótti svo gaman að heimsækja
Möggu, spila við hana, og spjalla við
hana og Dana um daginn og veginn.
Magga var ein af örfáum sem aldrei
urðu þreyttir á að spila við mig, og ég
nýtti mér það óspart.
Ekki nóg með það að ég hafi horfið
heilu dagana þegar Magga og Dani
voru í bústaðnum, heldur er sömu
sögu að segja um gamla hundinn
okkar, hann Lappa. Hann uppgötv-
aði nefnilega að Möggu og Dana
fannst mjög gaman að láta vel að
honum og áttu alltaf eitthvað góð-
gæti að lauma að honum. Við vorum
stundum hreinlega í vandræðum
með að koma Lappa heim eftir heim-
sókn í bústaðinn.
Það var hreint og beint ótrúlegt
hvað Magga og Dani skynjuðu vel
minn þroska og áhugamál, jafnvel á
„gelgjunni“. Ein jólin man ég að mér
varð á orði „Vá, þetta er ótrúlegt,
Magga og Dani gefa mér alltaf eitt-
hvað sem mig langar mest í!“. Þeim
tókst nefnilega iðulega að detta nið-
ur á „nákvæmlega bókina sem mig
langaði mest í“, eða „nákvæmlega
plötuna sem mig langaði mest í“.
Það var einnig mjög gaman að
heimsækja Möggu og Dana á Há-
teigsveginn og hélt ég hreinlega að
þau ÆTTU allan Háteigsveginn.
Þar náði maður alltaf að slaka á í
góðu yfirlæti, eftir að hafa gengið
búða á milli í borginni. Það er líka
leikvöllur fyrir aftan húsið á Há-
teigsveginum og leiddi Magga mig
stundum þangað. Mér fannst það svo
skemmtilegt því ég var ekki vön leik-
völlum í sveitinni. Í stuttu máli sagt
var Magga góðmennskan uppmáluð.
Aldrei man ég eftir því að hafa séð
hana öðruvísi en í góðu skapi, jafnvel
undir það síðasta. Hún tók alltaf á
móti manni með bros á vör og af
miklum hlýhug og tók öllu með ró.
Ég þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar, elsku Magga mín. Elsku
Dani, við Beggi sendum þér okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Heiðrún Sigurðardóttir.
Hún Magga er látin. Síðustu árin
hefur hún barist við erfið veikindi
með því æðruleysi sem alla tíð ein-
kenndi hana. Ótal minningar koma
upp í hugann á þessari kveðjustund,
ferðalög þeirra Dana og okkar um
landið og samverustundir á Melum
og á heimili þeirra við Háteigsveg-
inn. Það var stundum þröngt á þingi
þegar við fjölskyldan dvöldum hjá
þeim í ferðum okkar til Reykjavíkur
en alltaf tóku þau jafn vel á móti okk-
ur. Í sumarbústaðnum við Ormsána
bjuggu Magga og Dani sér sælureit.
Þau voru vorboðar í Hrútafirðin-
um og við hlökkuðum alltaf til komu
þeirra þangað. Magga og Dani voru
einstaklega samhent við að búa sér
fallegt og notalegt heimili sem var á
einhvern hátt laust við ys og þys
hversdagsins. Það var eins og ró-
lyndi Möggu og glaðlyndi smitaði út
frá sér og þó hún slægi aldrei slöku
við var aldrei að finna óþolinmæði
eða eirðarleysi í fari hennar. Hún
hafði einstaklega gaman af því að
spjalla við samferðarfólk sitt um allt
milli himins og jarðar, bæði börn og
fullorðna. En umframt allt var
Magga góð manneskja sem við minn-
umst með söknuði sem góðs vinar og
samferðarfélaga. Að leiðarlokum
viljum við þakka fyrir ótal ánægju-
legar samverustundir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Elsku bróðir, mágur og frændi,
við sendum þér okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þig í sorg þinni. Einnig send-
um við systkinum Möggu og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúðar-
kveðjur.
Lilja, Sigurður, Jón, Eiríkur
og Finnur.
Hún Magga er dáin. Eftir langa og
harða baráttu við þennan hræðilega
sjúkdóm kvaddi hún okkur á laug-
ardaginn var. Mamma hringdi þar
sem ég var stödd á Laugaveginum til
að tilkynna að þetta væri búið. Skrít-
ið augnablik – það var eins og tíminn
stæði kyrr, og ótal myndir frá fyrri
árum skutu upp kollinum.
Ég man svo vel þegar Magga kom
inn í fjölskyldu okkar. Margir höfðu
áhyggjur af því að ég tæki henni ekki
sem skyldi því hún var nýja konan
hans Dana bróður hennar mömmu.
Þetta voru óþarfa áhyggjur. Magga
fór rólega í sakirnar og gaf mér allan
þann tíma sem ég þurfti til að sam-
þykkja hana og miklu meira til. Tíma
til að læra að þykja vænt um hana og
virða hana á hennar eigin forsend-
um. Hún þröngvaði sér ekki upp á
einn eða neinn heldur ávann sér sess
með rólegum og ákveðnum hætti.
Hún Magga varð konan hans Dana
og Dani og Magga urðu hluti af fjöl-
skyldunni.
Ég minnist jóla þegar ég varð tíu
ára. Þá komst Magga í toppsætið á
vinsældalistanum hjá mér. Hún gaf
mér „fullorðinsbók“ þegar allir aðrir
héldu að ég væri enn barn. Mér þótti
óskaplega vænt um það. Þó auðvitað
væri ég barn þá skipti það miklu máli
að ein manneskja skynjaði betur en
aðrir hvað var að bærast innra með
mér. Að ég var að breytast úr því að
vera barn í að verða fullorðin. Magga
skynjaði þessar breytingar og bar
virðingu fyrir þeim. Þannig var hún
alltaf – hún skynjaði manneskjurnar
í kringum sig eins og þær voru og
sýndi þeim virðingu.
Magga og Dani byggðu sumarbú-
stað í kartöflugarðinum hennar
mömmu við Ormsá. Þessi staður
hafði mikið tilfinningalegt gildi þar
sem þetta var staðurinn þar sem við
krakkarnir lékum okkur alltaf sem
börn. Þá áttu þau heimili á Háteigs-
veginum númer 13 – þar sem afi og
amma áttu heima. Hvort tveggja
gerði það að verkum að tengslin við
þau urðu sterkari en ella hefði orðið.
Þau urðu nánustu vinir pabba og
mömmu – og ferðuðust m.a. með
þeim út um allt land. Þótt ég væri
orðin fullorðin þá ferðaðist ég með
þeim oftar en einu sinni. Þetta voru
skemmtilegar ferðir þar sem gleðin
réð för. Smáatriði eins og að borða
saman úti í náttúrunni verða að heil-
ögum stundum í minningunni.
Magga og Dani eignuðust ekki
börn – en þau áttu stóra hlutdeild í
lífi barnanna í minni fjölskyldu,
bræðra minna, systur og síðar dótt-
ur.
Magga gaf fólki alltaf tíma – börn-
um jafnt sem fullorðnum. Þess
vegna er það sorglegt að við skulum
ekki hafa gefið henni tíma einmitt
þegar hún þarfnaðist þess mest.
Fyrirgefðu, elsku Magga – ég veit að
þú skilur betur en ég hvers vegna.
Elsku pabbi og mamma – missir
ykkar er mikill – þið missið náinn
vin. Elsku Dani, þinn missir er mest-
ur. Guð gefi ykkur styrk og frið í
hjarta.
Signý Sigurðardóttir.
MAGNEA
KRISTÍN FRIÐ-
BJÖRNSDÓTTIR
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina