Vísir - 06.06.1981, Blaðsíða 6

I I I
*UV:>
VÍSIR
Laugardagur 6. júní 1981
Ad vera
eda vera
ekki
TÖFF
Spjallað við þrjá
gullverðlaunahafa
í kvikmyndagerð
Ilitinn var óskaplegur og því samþykkt aö setjast út i garö.
Strákarnir tóku Þey af fóninum og báru boröstofustólana út á ver-
öndina. Þeir eru santján ára gamlir, guliveröiaunahafar I kvik-
myndagerö, og við erum staddir á hcimavclli þeirra í Hafnarfirði.
Myndin þcirra, Sætbeiska sextánda áriö, hlaut gullverölaun á fundi
norrænna samtaka áhugamanna um kvikmyndagerö á dögunum.
Myndin var i flokki sextán ára og yngri, og var talin besta myndin i
þessum fiokki. Tvær aörar fsienskar myndir voru lagöar fram á
fundi Nordisk Sinalfilm, í flokki 16-24 ára, og fékk önnur myndin,
Haustdagar, viöurkenningu dómnefndar.
Leikstjóri verðlaunamyndar-
innar er Davið Þór Jónsson.
Mættur. Kvikmyndatökumaöur
Bjarni Sigmundur Einarsson.
Mættur. Aðalleikari Steinn -
Armann Magnússon. Fjarver-
andi. Leikari Ingi Hafliði Guð-
jónsson. Mættur. Og leikkona
Málfriður Baldvinsdóttir. Fjar-
verandi.
„Mamma hringdi i mig i vinn-
una og sagði fréttirnar", segir
Davið. ,,Ég ætlaði tæpast að
trúa henni, auðvitað var maður
i sjöunda himni og lét tiðindin
strax ganga til strákanna.”
„Ég sagði honum bara að
þegja þegar hann hringdi,” seg-
ir Ingi. „Hann sagði þá ákveðiö:
„Ég þegi bara ekki neitt” og þá
féllst ég á að trúa honum.”
„Það gerði enginn okkar ráð
fyrir gullverðlaunum, þó auð-
vitað hafi maður verið fullur
vonar,” segir Davið.
Beðið i blankheitum
Strákarnir þrir eru allir nem-
endur i Flensborg en þar er
mikil gróska i 8mm kvikmynda-
gerð og siðan SÁK (Samtök á-
hugamanna um kvikmynda-
gerð) var stofnað hafa fyrstu
verðlaun einlægt lent i Firðin-
um. Á siðustu hátið SÁK, sem
haldin var i febrúar, voru fjórar
myndir verðlaunaðar og þar af
voru þrjár framleiddar i Hafn-
arfirði.
„Við gerum þetta allt sjálfir,”
segir Davið, „faðir minn er að
visu starfandi kvikmyndagerð-
armaður, en við höfum mest
orðið að stóla á sjálfa okkur.”
„Við fjármögnum myndirnar
mest úr eigin vasa,” segir
Bjarni, „stundum höfum við átt
i fjárhagslegum erfiöleikum og
tökur hafa orðið að biða i blank-
heitum”. „En það er alltaf hægt
aö redda þvi,” bætir Davið við,
„og siðasta úrræðið er að
hlaupa til foreldranna og biðja
um lán.”
„Ennþá höfum við bara haft
tök á þvi að gera 8mm myndir,
en 16mm myndir eru auðvitað
draumurinn og kannski kemur
þaö næst. Hljóðið á 8mm mynd-
um er oft ekki uppá marga
fiska”
Nokkur orö um verðlauna-
myndina, takk.
„Þessi mynd er algerlega
okkar 'verk, þetta er okkar hug-
arfóstur og gerð á okkar veg-
um.”
Lifir i hugarheimi
Morgan Kane
Og fjallar um hvað?
„Hún fjallar um okkur að
vissu leyti. Flestar myndir sem
teknar hafa verið i skólanum
eru um ástina, strákur verður
skotinn i stelpu og um siðir fell-
ur alít i ljúfa löð.” Þaö er Davið
sem heíurorðið. Hann heldur á-
fram:
„Þessi mynd er öðruvisi.
Stúlkan i myndinni er nokkrum
númerum of stór fyrir strákinn.
Hann er raunar hálfgerður
væskill og á engan sjens.”
„Aðalspurningin i myndinni
er þessi: Að vera eða vera ekki
töff, — um það snýst heila mál-
ið,” segir Ingi. „Myndin lýsir
sýndarmennsku væskilsins”.
„Strákurinn lifir i hugarheimi
Morgan Kane bókanna,” heldur
Davið áfram, „og tvisvar i
myndinni lætur hann sig
dreyma dagdrauma þar sem
hann skýtur mig með köldu
blóði að hætti Morgan Kane. Ég
leik nefnilega strákinn sem nær
stelpunni, skilurðu?
En hugprúða hetjan er hörð af
sér og i draumum sinum imynd-
ar hann sér einvigi við ósvikna
töffarann. Reynt er að lýsa til-
finningum þess sjenslausa i
garð töffarans.”
Hvernig endar svona mynd?
„Það komu fram fjölmargar
hugmyndir,” segir Ingi. „En
niðurstaöan var sú að við létum
myndina enda i partý, þar sem
söguhetjunni er visað á dyr.
Hann gengur út i myrkrið. Allt
er vonlaust. Allir hafa gefið skit
i hann, jafnvel sá sem þóttist
vera vinur hans.”
Ingi getur trútt um talað, þvi
hann leikur umræddan vin.
Fellur ekki i kramið
En eru strk«arnir að segja
með þessu að þeir sem eru
óframfærnir, feimnir og
kannski pinulitið ófriöir, — eigi
ekki sjens i lifinu?
„Nei, hreint ekki," segja þeir
allir. „Miklu fremur erum við
að reyna að gera áhorfandanum
grein fyrir liðan þess sem er
minnimáttar. Við reynum að fá
áhorfandann til þess að finna til
samúöar með þeim sem ekki er
töff, án þess þó að spila uppá
væmnina.”
Samt er hann glataður i lok
myndarinnar?
„Hann er ekki glataður. Hins
vegar fellur hann ekki i' kramið.
Honum er likt farið og söguhetj-
unni i leikritinu „Gusti” sem
veriö er að sýna i Þjóðleikhús-
inu, — sá sem ekki fellur inni
hjöröina hann er útskúfaður.”
Strákarnir kváðust ekki hafa
hugmynd um þaö hversu marg-
ar myndir hefðu borist á Nord-
isk Smalfilm i þessum flokki.
„Við vonum bara að þær hafi
veriö fleiri en tvær!”, segir
Daviö. „Sennilega höfum við
verið aö keppa við myndir eftir
krakka sem eru dálitiö yngri en
viö, þvi við vorum allir sextán
ára þegar myndin var gerö”.
Taka myndarinnar hófst i
september siðastliðnum en fjár-
hags- og veðurskilyrði gerðu
það að verkum að endanlega
var henni ekki lokið fyrr en 20.
febrúar. Daginn eftir var kvik-
myndahátiö SÁK og hlaut
myndin þar silfurverðlaun. Á
hinn bóginn hlaut „Voðaskot”
gullið og aðrar myndir sem við-
urkenningu hlutu voru „Feil-
pústið” og „Haustdagar”.
Ógurlega stoltir
En hvaða augum lita strák-
arnir á gullverðlaun einsog þau
sem þeim hlotnaðist á Nordisk
Smálfilm?
„Þetta er fyrst og fremst við-
urkenning. Þetta sýnir að við
getum gert þetta og gefur okkur
aukinn styrk. Við erum ógur-
lega stoltir auðvitað."
Hvað með hugmynd og hand-
rit?
„Það er raunar okkar allra i
sameiningu. Steini átti upphaf-
legu hugmyndina en Davið
skrifaði lauslegt handrit. Við
gáfum leikurunum tækifæri á
impróveseringu, svo við bund-
um okkur ekki alltof mikið við
handrit”.
Myndin er fimmtán minútur
aðlengd og filmukostnaður nam
rúmum þúsund nýkrónum. „Við
höfum ekki reiknað út annan
kostnað en fyrir filmum nema
hvað viö borguðum strák fyrir
biltúr uppi Heiðmörk og til
baka, eneittatriði myndarinnar
gerist þar.”
Hvað verður um myndina?
Hvar verður hún kynnt?
„Við reynum að sýna hana i
öllum skólum og koma henni að
á sem flestum stöðum. Hún hef-
ur þegar verið sýnd i skólum
Hafnarfjarðar, en er þó ekki bú-
in aö borga sig upp. Kvik-
myndahúsin geta tæplega sýnt
8mm myndir nema kannski
Regnboginn og þeirri hugmynd
hefur skotið upp að ef til viil
væri þjóðráð að smella fjórum
8mm myndum saman og sýna i
Regnboganum. Það yrðu þá
myndirnar „Feilpústið”,
„Fyrsta ástin” (hlaut verðlaun
SAK i fyrra) „Voðaskot” og
„Sætbeiska sautjánda árið”.
Ekki kváöust strákarnir hafa
aðra mynd i bigerð, þeir sögðust
vera i frii yfir sumarið. Spurn-
ingu um þaö hvort þeir hygðust
leggja kvikmyndagerð fyrir sig
sem atvinnu i framtíöinni, svör-
uðu þeir á þann veg að löngunin
væri fyrir hendi, en það væri svo
óttalegt basl á kvikmyndagerð-
armönnum. „Ætli við höldum
þessu ekki sem fristunda-
gamni”, sögðu þeir.
Kvikmyndatökumaðurinn
Bjarni hefur átt tökuvél i nokk-
ur ár. „Ég notaöi þá peninga
sem ég fékk i fermingargjöf til
þess að kaupa vél og klippara,”
sagði hann.
Zúpermann
„Sætbeiska sextánda árið” er
önnur kvikmyndin sem þessi
hópur stendur að. Sú fyrri var
„grinmynd sem fáir föttuðu
húmorinn i” og nefnist Zúper-
mann og ku vera skopstæling á
Superman. „Þetta er glataðasta
mynd tæknilega séð sem gerð
hefur verið,” segir Davið, „og
eftir hana sáum við að við yrð-
um að gera betur. Þetta var
bara dellumynd, ekkert handrit,
allt samið á staðnum og nánast
enginn söguþráður.”
Þess má að lokum geta að
Davið leikur þrjú kvenhlutverk i
þeirri mynd. Hún tekur þrjátiu
minútur isýningu og verða allir
sem sjá hana hundleiðir undir
lokin, að sögn höfundanna. Ein
gaf leiða, önnur gull. —Gsal.
„Reynum að fá áhorfandann til þess aö finna til samúöar meö þeim sem EKKI er töff. — Bjarni, Davið
og Ingi, sem hlutu gullverðlaun á Nordisk Smalfilm. Visismynd: Þráinn.