Vísir - 24.10.1981, Qupperneq 4

Ingibjörg Björnsdóttir Margrét Akadóttir Magnús Ólafsson Þröstur Guöbjartsson Sigurveig Jónsdóttir
VÍSIR
Laugardagur 24. október 1981
fslenskur revíuka
— frumsýndur annaö kvöld í Félagsstofnun stúdenta
Rósa Ingólfsdóttir stjórnar öllu lífsgæöakapphlaupinu i
hlutverki Dragúlu, og sýgur blóð> blóð/ blóð,.......
Þegar blm. visis bar að garði í stóra sal Félagsstofn-
unar stúdenta blasti við honum mikið leiksvið, með
sviðsmynd og Ijósum. Þetta er m.a. afrakstur þess
starfs sem meðlimir Breiðholtsleikhússins hafa innt af
hendi að undanförnu, og sögusagnirnar um dularfulla
menn, sem hefðu sést á vappi kringum Félagsstofnun
með sagir, hamra, timbur og ýmislegt fleira af verkfær-
um og efnum fengu þar með sína eðlilegu skýringu. Hér
hefur Breiðholtsleikhúsið verið að undirbúa nýja sýn-
ingu, og að þessu sinni á splunkunýjum, íslenskum
kabarett, þar sem þjóðfélagsmálin eru tekin fyrir í
og grini. Þetta verk
í Vörulandi.
„Þetta er jafnframt fjár-
öflunarsýning leikhússins”, sagði
leikstjórinn, Sigrún Björnsdóttir,
„og velgengni hennar er i raun-
inni skilyröi fyrir áframhaldandi
starfi leikhússins.”
Um verkið sagði Sigrún, að það
væri bæði létt og skemmtilegt, og
áreiðanlega þess eðlis, að flestir
ættu aö geta haft gaman af. I sýn-
ungunni er mikiö sungið og
dansaö, en þeir sem standa aö
sýningunni eru auk Sigrúnar:
Þrándur Thoroddsen og Gunnar
Gunnarsson, sem semja leiktext-
ann, og Þrándur gerir auk þess öll
ljóðin, Atli Heimir Sveinsson, sem
hefur samið tónlist i ekta kaba-
rettstil, Sóley Jóhannsdóttir og
Ölafur ólafsson, sem semja og
æfa dansa og Hjördis Bergsdóttir
sem gerir Ieikmyndina fyrir sýn-
inguna. Ljós gerir Margrét
Guttormsdóttir lýsir sýninguna,
Guðmundur R. Guömundsson
itir „Lagt f pottinn eða Lísa
annast hljóðeffekta, en þeir eru
gerðir af honum og Hreini Valdi-
marssyni.
Leikarar voru i hléi, þegar blm.
leit niður i búningsherbergið til
þeirra, og þar var glatt á hjalla.
Ýmis konar spaugilegar athuga-
semdir flugu milli borða — og er
annars að vænta, þegar einvalalið
húmorista kemur saman:
Þröstur Guöbjartsson, Rósa
Ingólfsdóttir, Magnús Ólafsson,
Sigurveig Jónsdóttir, Margrét
Akadóttir, Ingibjörg Björnsdóttir
og Þöra Lovisa Friðleifsdóttir.
Þau luku upp einum rómi um,
að sýningin yrði afbragð annarra
sýninga, og Rósa bætti þvl við, aö
það gerðist of sjaldan, að fjallað
væri um þjóöfélagsmálin I léttum
dúr.
Og hjá hópnum kom fram, aö
þaö hefði lengi verið þörf fyrir
reviuleikhús I henni Reykjavik —
og nú væri þaö aö llta dagsins
ljós.
Innan tlðar kallaði leikstjórinn
á leikarana til áframhaldandi
æfinga, og mannskapurinn þusti
upp á svið. Ljósin I salnum
slokknuöu, og eftir stundarkorn
var kveikt á ljósunum á sviðinu,
og æfingin hófst. Verið var að æfa
það sem Sigrún nefndi „inn-
tökuna”. Dularfull pianómúsik,
sem Kjartan Ólafsson framdi,
glumdi öðru hverju I eyrum. Rósa
i gervi Drakúlu stóð ásamt tveim-
ur kórpikum, og þær voru að taka
Lúövik á Bakka (Þröst) og Gvend
Marell (Magnús) inn i leynifélag.
Lisa (Sigurveig), Didi (Margrét
Akadóttir) og Tóta (Þórunn Páls-
dóttir) stóðu álengdar og fylgdust
með. Inntakan endaði á blóðsugu-
biti einu miklu og þeir kumpán-
arnir féllu i dá.
„Myrkur”, kallaði leikstjórinn,
og ljósamaðurinn slökkti ljósin
samviskusamlega. Ljós upp aftur
og næsta atriði. Banki. Ys og þys,
þaö komast ekki allir inn til
bankastjórans, samböndin skipta
nefnilega mestu máli.
Ekki er vert að rekja efniö
meira, en það er óhætt aö segja,
Breiðholtsleikhúsiö lofar fólki
góöri skemmtan af öllu saman.
Kabarettstemningin á aö vera
alls ráðandi, leikhúsgestir sitja
við borð og eiga kost á veitingum
fyrir sýningu og i hléi. Og músikin
hans Atla Heimis er samin i stil
viö þetta. Að eigin sögn sækir
hann I dægurlög ný og gömul,
rag-time tónlistina og jafnvel i
Chaplin sjálfan.
Aö ööru leyti tala myndirnar
sinu máli. gb
1 Ék '%~ : N ] \ i\
iJl V 1 Í3L |rjJ|