Pressan - 01.02.1990, Side 9

Fimmtudagur 1. febr. 1990
9
„FER I EINU OG OLLU
EFTIR LÖGUM##
— segir húseigandinn, Halldór Hjálmarsson, og
vísar öllum kröfum leigjendanna á bug.
„Ég heff ffarið efftir lögum i öllum þess-
um mdlum og d þvi leikur enginn vaffi að
ég heff allan rétt d að Idta tryggingarffé
ganga upp i vangoldna leigu,## segir
húseigandinn d Grenimel 9, Halldór
Hjdlmarsson. Hann segist haffa leigt út
húsnæðið undanffarin 4 dr og sé nú að
gefast upp d þvi og hætta. „Eg heff stór-
tapað ffé d þessu þvi alla vega tilvik haffa
komið upp; leigjendur ekki staðið i skil-
um, sagt upp húsnæði með litlum sem
engum fyrirvara, valdið skemmdum
o.s.ffrv.## Hann segist vera með 15 leigj-
endur i allt og til að þetta standi undir
kostnaði verði hann að innheimta van-
goldna leigu, bætur ffyrir tjón og Idta
tryggingarfé ganga upp i skuldir, enda
haffi hann allan rétt til þess.
„Ég sagði upp með mánaðarfyr-
irvara en þá neitaði hann að end-
urgreiða mér tryggingarféð og
sagði að ég hefði leigt íbúð."
„LÖGFRÆÐINGURINN
GAFST UPP'#
— segir Sigurjón Jósepsson sem leigdi eitt her-
bergi á Grenimel 9.
„Ég var ndnast d götunni og brdðvant-
aði herbergi til leigu. Ég ffann herbergi á
Grenimel 9 efftir auglýsingu i DV. Mér
leist nokkuð vel d það og gerði ótima-
bundinn leigusamning við Halldór
Hjdlmarsson, eiganda húsnæðisins,##
segir Sigurjón Jósepsson, starfsmaður
hjd Reykjavikurborg, i samtali við
PRESSUNA. Hann bjó i rúmt dr d Greni-
melnum en heffur siðan staðið i stappi við
Halldór, sem ekki heffur viljað endur-
greiða honum tryggingarffé og raunar
kraffið Sigurjón um 62 þúsund kr.
greiðslu sem Sigurjón haffnar alfarið.
Halldór er með fyrirtæki í kring-
um þessa útleigu í húsinu sem hann
nefnir fasteignarekstur.
Fleiri leigjendur en hér eru nefnd-
ir hafa lent í stríði við Halldór til að
endurheimta tryggingarfé sem þeir
hafa lagt fram. Eitt slíkt mál til við-
bótar er nú rekið fyrir dómstólum.
Halldór hefur greinilega kynnt sér
rækilega öll lagaákvæði er snerta
ibúðarleigu og bendir á að hann
geri leigutökum sínum ævinlega
grein fyrir því í upphafi hver sé
munurinn á tímabundnum og
ótímabundnum leigusamningum.
„í lögunum eru skýr ákvæði um
uppsagnarfrest, sem er þrír mánuð-
ir á íbúðum, og á leigjandi að rýma
íbúðina næsta fardag eftir að upp-
sagnarfrestur er liðinn. Fardagar
íbúðarhúsnæðis eru 1. júní og 1.
október. Það er líka alveg ljóst að
herbergi með aðgangi að eldhúsi er
íbúð í skilningi laganna. Þetta er
m.a. staðfest í úrskurði Þorsteins
Thorarensen borgarfógeta frá árinu
1980 þar sem segir að reglur um
upphaf uppsagnarfrests og hvenær
húsnæði skuli skilað miðist við far-
dagana án tillits til þess hvort um er
að ræða íbúð eða einstök herbergi.
Uppsagnir þessara fyrrverandi leigj-
enda minna eru því ekki löglegar og
lögfræðingar sem hafa fengið mál
þeirra til meðferðar hafa ekki treyst
sér til að sækja það gegn mér því
þeir vita að ég er í fullum rétti," seg-
ir hann.
Um mál þeirra Sigríðar og Bald-
vins segir Halldór að það hafi tekið
sig þrjá mánuði að fá úrskurð um út-
burð. Þau hafi með endurteknum
hætti ekki staðið í skilum á leigu og
eftir að þau voru borin út hafi hann
þurft að verja mörgum mánuðum í
að standsetja íbúðina og ekki getað
haft af henni leigutekjur að nýju fyrr
en 5 mánuðum síðar. Hann kveðst
hafa fengið úttektarmann til að
meta ástand íbúðarinnar og
skemmdir. I greinargerð Indriða Ní-
elssonar, lögg. úttektarmanns, segir
að íbúðin sé öll óhrein, gólfteppi
ónýt og hurðarspjald fyrir íbúðinni
brotið. Samtals kostnaður vegna
þessa sé 68.500 kr. Þetta kveðst
Halldór hafa krafið þau hjónin um
auk vangoldinnar leigu og kostnað-
ar með fullum dráttarvöxtum en
ekki fengið greitt. Eins og fram kem-
ur í viðtalinu við þau segjast þau
hafa boðist til að greiða teppið en
aðrar skemmdir séu ekki af þeirra
völdum. Halldór hefur ekki gengið
frekar eftir greiðslu og þau telja sig
eiga hjá honum tryggingarfé og við
það situr í dag.
Halldór telur að frásagnir Braga,
Júlíusar og Sigurjóns snúist um
samskonar mál, endurgreiðslu
tryggingarfjárins. „í lögunum segir
að leigjandi skuli fá tryggingarféð
greitt til baka ef ekki er gerð krafa
til þess vegna tjóns. Þar segir að
nota megi tryggingarféð með sam-
þykki beggja aðila eða eftir dómsúr-
skurð, en þar segir líka að leigusali
geti látið það renna upp í vangoldna
leigu. Þá þarf ekki dómsúrskurð til
því leigufjárhæðin er alveg skýr og
fastbundin. Ég tel mig því í fullum
rétti að taka til mín tryggingarféð
fyrir vangoldna leigu og hef gert
það nema mér takist að leigja hús-
næðið út á ný á meðan á uppsagnar-
frestinum stendur. Þegar svo er hef
ég greitt leigjandanum mismuninn
til baka,“ segir hann. „Þetta vita lög-
fræðingar. Bæði Sigurjón og Júlíus
ætluðu að láta málið ganga fyrir
dómstóla en lögfræðingur þeirra
mætti ekki í réttinn þegar til kom og
voru þeir báðir dæmdir til að greiða
mér 5000 kr. bætur vegna kostnað-
ar sem ég varð fyrir af málarekstrin-
um. Nú mun Tryggvi Agnarsson lög-
maður reka mál Braga fyrir dóm-
stólum en það hlýtur að fara á sama
veg því ákvæði laganna eru alveg
skýr.
Hvað Gunnar Sveinsson varðar
þá dró hann til baka uppsögnina
sem hann lagði fram í apríl," segir
Halldór. „Hann lagði hana svo aftur
fram 5. júlí en var þá of seinn miðað
við fardaga 1. október. í ágúst gerð-
um við samkomulag um að hann
rýmdi íbúðina I. september ef mér
tækist að leigja hana upp á nýtt frá
þeim tíma. Það tókst mér ekki og
þar sem Gunnar ákvað að fara með
þetta mál í lögfræðing fremur en
semja við mig ákvað ég að krefjast
allrar skuldarinnar. Ég bendi líka á
að lögfræðingur hans, Björn Lárus-
son, sendi mér bréf 29. september
þar sem hann hvetur mig til að
reyna að finna nýja leigjendur og
bjóða lægra leiguverð en Gunnar
borgaði og segir orðrétt í bréfinu:
„Gunnar hefur mikla hags-
muni af því að þú lækkir leiguna
niður í raunhæft verð. Síðan
myndi hann greiða mismuninn
fram að næsta fardaga. Myndi þá
tryggingarféð duga langleiðina
út það tímabil."
Þarna viðurkennir hann ekki að-
eins að Gunnari beri að greiða mér
húsaleiguna þótt hann sé farinn úr
íbúðinni heldur eigi tryggingarféð
að ganga til þess líka."
Halldór var spurður af hverju
hann rukkaði Gunnar um húsaleigu
eftir að nýir leigjendur voru fluttir
inn, eins og fram kemur í viðtalinu
við hann. Svarar Halldór því að
hann hafi aðeins leyft viðkomandi
hjónum að fara inn í íbúðina 10.
nóvember en ekki rukkað þau fyrir
húsaleigu þann mánuð. Þetta stang-
ast á við yfirlýsingu þeirra eins og
fram kemur í viðtalinu við Gunnar.
„Á síðasta ári stórjókst framboð á
húsnæði svo ég varð að lækka húsa-
leiguna þegar ég loks fann nýja
leigjendur að íbúðinni sem Gunnar
bjó í. Ég rukka Gunnar um þennan
mismun til 1. júní í vor enda er ég í
fullum rétti til þess. Standa ekki allir
á sínu í viðskiptalífinu, jafnt laun-
þegar sem aðrir?
Eg hef stórtapað á útleigu í gegn-
um árin og verð því að standa á
mínu ef reksturinn á að geta borið
sig. Leigjendur eiga oft í miklum
vandræðum í dag. Þeir fá t.d. ekki
leigubætur sambærilegar við t.d.
húsnæðisbætur húsbyggjenda og
það bitnar fyrst og síðast á leigusal-
anum. Ég hef t.d. verið hér með
skjólstæðinga Félagsmálastofnunar
í hópi leigjenda minna og oft átt í
ótrúlegu basli við að fá greidda leigu
frá þeim, enda er þetta oft á tíðum
vandræðafólk. En ef einhver ætlar
að halda þvi fram að húsaleigulög-
gjöfin sé húseigendum í hag þá er
það rangt. Rétturinn er leigjenda-
megin og til að fá eitthvað út úr hús-
næði sem leigt er út í dag verður
húseigandinn að innheimta leiguna,
hvort sem leigjandinn er í húsnæð-
inu eða hefur skyndilega yfirgefið
það. Þannig er líka löggjöfin," segir
Halldór Hjálmarsson.
„Leigusamningurinn var gerður í
desember 1988 og greiddi ég einn
mánuð fyrirfram í leigu og 31 þús-
und kr. í tryggingarfé sem er ætlað
að bæta skemmdir sem kunna að
verða á leiguhúsnæðinu.
Af ýmsum ástæðum fór mér fljót-
lega að líka illa vistin á Grenimeln-
um. Húsaleigan var há eða 15.500
kr. á mánuði. Ég þurfti stundum að
sofa í fötunum vegna kulda. Þó
greiddi ég 660 kr. á mánuði fyrir
hita.
í lok janúar á síðasta ári sagði ég
skriflega upp húsnæðinu og kvittaði
Halldór athugasemdalaust fyrir
móttöku uppsagnarinnar. Uppsagn-
arfresturinn er einn mánuður þegar
um einstök herbergi er að ræða skv.
lögum og flutti ég út og skilaði her-
berginu að mánuði liðnum. Um leið
bað ég hann að endurgreiða mér
tryggingarféð eins og lög gera ráð
fyrir. Hann hafði sjö daga til þess að
skila peningunum og sagði mér það.
Ég sætti mig við það en að þessum
sjö dögum liðnum kom í Ijós að
hann var farinn til Bandaríkjanna í
mánaðarferð. Ég krafði hann um
greiðsluna strax og hann kom heim
en hann neitaði og sagðist ekki ætla
að greiða mér þessa peninga. Ég
hafði heyrt að aðrir leigjendur ættu
í stappi við hann út af samskonar
málum svo ég setti málið í lögfræð-
ing. Lögmaðurinn sendi Halldóri
bréf en því svaraði hann með því að
senda til baka kröfu á mig upp á
62.986 þúsund krónur. Þá er hann
allt í einu farinn að rukka mig um
þriggja mánaða húsaleigu og segir
að ég hafi leigt íbúð hjá sér. Auk
þess krafðist hann greiðslu fyrir ótil-
greindar skemmdir á húsnæðinu
sem hann sagði að ég hefði valdið.
Ég kannast alls ekki við að hafa
valdið neinum skemmdum á hús-
næðinu og í leigusamningnum segir
að ég hafi leigt eitt herbergi, 25 fer-
metra stórt.
Ég var búinn að greiða leiguna
fyrir þennan eina mánuð sem upp-
sagnarfresturinn tók en nú var hann
allt í einu farinn að krefjast leigu fyr-
ir þrjá mánuði auk rúmlega 10 þús-
und kr. vegna skemmda sem ég
kannast ekki við. Þar með kvaðst
hann ekki þurfa að endurgreiða
mér tryggingarféð sem er í dag
framreiknað og með vöxtum eitt-
hvað um 50 þúsund kr.
Lögfræðingurinn gafst upp á
þessu máli. Hann sá að þetta var
mjög erfiður maður enda var hann
með annað sambærilegt mál á
hendur honum. Hann taldi að ekki
væri um það háar fjárhæðir að tefla
að borgaði sig að fara lengra með
þetta mál svo hann gerði nánast
ekki neitt í málinu. Ég greiddi hon-
um 5000 kr. í þóknun. Það eina sem
hefur gerst síðan er að við höfum
tekið okkur saman, nokkrir fyrrver-
andi leigjendur á Grenimel 9 sem
svipað er ástatt um, og hyggjumst
leita réttar okkar í málinu," segir
Sigurjón.