Pressan - 29.11.1990, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 29. NÓVEMBER
Þaö geta ekki allir al-
þingismenn fyllt þing-
pallana af konum. Þaö
tókst þó tveimur ágæt-
um þingmönnum Fram-
soknarf lokksins á þriðju-
daginn. Þeir GUÐNI ÁG-
ÚSTSSON og JÓN
HELGASON njóta
greinilega meiri kven-
nylli en flestir aörir því
framsóknarkonur á Suð-
urlandi efndu til hóp-
ferðar í höfuðstaðinn
gagngert til þess að
berja þessi tvö goð sín
augum.
Þá eru olíufélögin búin
að ákveða jólagjöfina í ár
en olíufurstar Islands
tala fjálglega um að eng-
in bensínhækkun verði
fram til jóla og þykjast
bara góðir. Það á reyndar
eftir að koma i Ijós hve
vel þetta samkomulag
stenst því hinn þríhöfða
olíurisi hefur einn óþæg-
an strák innanborðs. Það
er OLI KR. SIGURÐS-
SON, forstjóri OLÍS.
Hann hefur sýnt að hann
gerir ekki alltaf eins og
hinir þannig að það má
búast við ýmsu.
Forsetar þingsins mega
nú hafa sig alla við að
verja einn starfsmanna
sinna fyrir áreitni alþing-
ismanna. Þetta er sjálfur
umboðsmaður Alþingis
en það eru sérstaklega
þeir HREGGVIÐUR
JÓNSSON og STEFÁN
VALGEIRSSON sem
vilja misnota hann.
Hákon, eruð þið hættir
að pexa í okkur hérna
heima?
„Nei, nei, við gerum bara
hlé á meðan.“
Hákon Sigurgrímsson hyggst taka
þátt í mótmælum í Brussel fyrir
hönd Stéttarsambands bænda.
Mótmælt er áformum um lækkun
styrkja til landbúnaðarframleiðslu.
„Það er nóg að gera, en
auðvitað þarf smáheppni að
fylgja með,“ segir Sigríður
Stefánsdóttir sem ásamt
þremur öðrum íslenskum
stúlkum gerir það gott sem
fyrirsæta í Tókýó í Japan. Sig-
ríður, sem er 22 ára, varð í
öðru sæti í keppninni Ungfrú
ísland í fyrra. A íslandi starfar
Sigríður með umboðsskrif-
stofunni Model 79 og það var
í rauninni í gegnum það starf
sem hún var uppgötvuð.
Frá því 1. október hefur
Sigga, eins og hún er kölluð í
fyrirsætubransanum, verið á
þönum að kynna sig og notið
liðsinnis umboðsskrifstof-
unnar Gap-models í Tókýó.
Skrifstofan sendir upplýsing-
ar um hverja stúlku til við-
skiptavina sinna, sem síðan
velja það sem þeim hentar
hverju sinni. En hvernig fékk
Sigga þetta tækifæri?
„Það kom japönsk kona frá
fyrirtækinu til íslands og var
að leita að stelpum. Hún valdi
þrjár. Síðan kom ein út á eigin
Tókýó er yndisleg borg, segir
Sigríður Stefánsdóttir, fyrir-
sæta i Japan.
vegum og fékk inni hjá sömu
skrifstofu, þannig að nú erum
við fjórar hér, Begga, Júlíana,
Ásta og ég.“
Sigga neitar því ekki að
samkeppnin er hörð. „Það er
mikið af stelpum og strákum
hér alls staðar að úr heimin-
um, frá Bandaríkjunum, Evr-
ópu og víðar. Það er einmitt
gaman að kynnast þessu fólki
og ekki sakar að Tókýó er
yndisleg borg.“
Ertu ánægð með starfið?
„Mér finnst það skemmti-
legt og það er líka ágætlega
borgað."
Verkefnin eru margs konar,
myndatökur fyrir tímarit,
tískusýningar og sjónvarps-
Tregafullt en svalt
Það mæta svalir gæjar og flottar píur á Blúsbarinn
við Laugaveg, einn alminnsta bar norðan miðbaugs.
Þar ómar stanslaust tregafullur blús en blúsinn hefur
tekið þjóðina á löpp að undanförnu. Það eru allir
komnir á bullandi blús.
Blúsbarinn er við hliðina á Landsbankanum á
Laugavegi 77, þar sem Lánasjóðurinn og Húsnæðis-
stofnun voru áður. Þar var einu sinni spilaður svaka-
legur blús.
auglýsingar. „Mjög fjöl-
breytt." Sigga veit ekki hvort
hún kemur heim fyrir jólin,
að minnsta kosti gæti hún
haft haft nægan starfa ytra,
því það er ekkert sem heitir
jólafrí í Japan.
hann
sé mesta efni
sem komið hefur
fram hér á landi
í borðtennis. Nýverið
keppti Guðmundur
á borðtennismóti og
sér lítið fyrir og lagði
frækna andstæðinga.
að velli; meðal annars,
Ástu Urbancic, en hún hefur
leikið marga landsleiki.
„Eg æfi tvisvar í viku. Það
er erfitt að spila við fullorðna.
Ég er líka í fótbolta," sagði
Guðmundur í viðtali við
PRESSUNA. Þegar hann var
spurður hvort hann ætlaði að
verða Islandsmeistari þegar
hann yrði eldri játti hann því.
„Til að ná að spila borð-
tennis verður hann að hafa
yfirsnúning á boltanum.
Óðruvísi nær hann ekki að
spila þar sem hann er það
lágur í loftinu," sagði starfs-
maður hjá borðtennissam-
bandinu. Sá sagði að Guð-
mundur nyti þess í keppni að
hann stressaðist aldrei og
gæfi sig allan í hvern leik.
Guðmundur Stephensen er
aðeins átta ára. Þrátt fyrir
það segja kunnáttumenn að
V»Of
dr
ncr
*t f
* bor®
LÍTILRÆÐI
af fáklæddum konum
Ég er alveg rosalega svag
fyrir fáklæddum konum.
Ég hef ekkert verið að
hafa orð á þessari stað-
reynd heimahjá mér, enda
er þetta nokkuð sem kem-
ur mér einum við og ég
kæri mig ekki um að vitn-
ist.,
Ég hugsa að þetta flokk-
ist, svona öðru fremur, und-
ir hugrenningasynd og svo
ég segi nú hug minn allan,
svona í trúnaði, þá er ég
stundum svolítið sakbitinn
útaf því að vera svona svag
fyrir fáklæddum konum.
Stundum verður sektar-
kenndin nær óbærileg og
þá á ég enga ósk heitari en
að geta talað um það við
einhvern hvað ég er svag
fyrir fáklæddum konum.
En þegar ég ía að þessu
vandamáli við vini mína og
kunningja fær það ekki
nokkurn hljómgrunn.
Það er einsog kunningja-
kreðsinn gefi skít í það
hvort konur kappklæðast
eða fækka fötum.
Menn virðast þá yfirleitt
fremur með hugann við
það hvort olíufötunum
fækki í veröldinni og hvort
verðið á olíufatinu sé tutt-
ugu eða fjörutíu dollarar.
Og það er á hreinu að fá-
klæddar konur eiga ekki
aðgang að hugskoti þeirra
vina minna sem knúnir eru
áfram af vitsmunum, enda
hafa þeir annað og þarfara
að hugsa um, einsog til
dæmis það hvort grískir
harmleikir eigi erindi til ís-
lendinga i dag.
Sem er þó að mínum
dómi deginum ljósara.
Hér á árum áður fannst
mér stundum að áhugi
minn fyrir fáklæddum kon-
um einsog einangraði mig
frá öðru fólki og stundum
leið mér einsog væri ég ein-
hver andskotans öfuguggi
en nú hefur þetta breyst.
Það þakka ég blessuðum
fjölmiðlunum.
Sá maður hlýtur að vera
meira en lítið skrítinn, sem
flettir blöðunum reglulega
og horfir að staðaldri á
sjónvarp, og heldur jafn-
framt að hann sé aleinn um
eldlegan áhuga á fáklædd-
um konum.
Fáklæddar konur eru oft
meginuppistaðan í efni fjöl-
miðla.
Mér er nær að halda að
fáklæddar konur séu bók-
staflega ær og kýr sjón-
varps og blaða.
Hálfsíður, heilsíður og
opnur sem sanna mér að fá-
klæddar konur höfða held-
ur betur til lesendaskarans.
Og ég hugsa sem svo:
— Maður er, þegar öllu er
á botninn hvolft, svosem
ekkert einn á báti.
En stundum einsog finnst
mér að áhugi minn á fá-
klæddum konum sé á öfug-
um forsendum.
Þegar ég sé myndir af fá-
klæddum konum í blöðum
fer ég strax einsog að vor-
kenna þeim.
Mér finnst þær eiga svo
bágt.
„Litlu greyin,“ hugsa ég
þegar ég sé stelpukrakkana
sem virtir herramenn þurfa
að græða á í fegurðarsam-
keppnum.
Og þegar ég sé fatafellur
finnst mér alltaf einsog ég
skynji einhverja angist í
augunum á þeim eða ör-
væntingu.
Og ég fer að vorkenna
þeim.
En það hefur nú verið
sagt að þær séu systur vor-
kunnin og væntumþykjan,
svo Iíklega er ég svona svag
fyrir fáklæddum konum af
því ég vorkenni þeim að
vera svona illa búnar og
varnarlausar og svo endar
þetta með því að mér fer að
þykja vænt um þær.
Litlu greyin.