Pressan - 29.11.1990, Blaðsíða 28

28
FIMMTUDAGUR PRESSAN 29. NÓVEMBER
„Hæ, hæ öll sömul, þetta er
Hilli. í þetta sinn er ég staddur
70 kíiómetra frá Iandamærum
Kúvæt. Við erum staddir í tjald-
búðum í miðri eyðimörkinni í
Saudi-Arabíu. Á daginn er 30 til
40 stiga hiti en á nóttunni er 10
til 15 stiga frost.“
Á þermart hátt byrjar bréfsem fiöl-
skyldart á Skeljagranda 4 í Reykja-
vík fékk sídastlidinn þridjudag. Á
medan íslenska þjódin mœnir með
öndina í hálsinum til átakasvœdis-
ins fyrir botni Persaflóa er 19 ára
piltur ad hreinsa byssuna sína í eyði-
mörkinni um leið og hann biður til
guðs að stríð hefjist ekki. Efþaö ger-
ist hins vegar verður hann einn
þeirra fyrstu sem lenda í átökum.
Líf þessa pilts, Hilmars Þórs Arn-
arssonar, hefur verið ævintýri líkast
síðan hann tók örlagaríkustu
ákvörðun lífs síns í septembermán-
uði í fyrra. Þá hélt hann að heiman
um miðja nótt og skildi aðeins lítið
bréf eftir þar sem hann bað móður
sína að hafa ekki áhyggjur af sér.
Hann ætlaði til Frakklands að ganga
dofa með þessum mesta stríðsundir-
búningi síðan í heimsstyrjöldinni
síðari en um leið og eitthvað gerist
verður íslenskur piltur úr vestur-
bænum í fremstu víglínu.
„TRÚÐI ÞESSU EKKI“
„Þetta hafði alltaf verið draumur
hans frá því hann var smástrákur en
ég trúði því aldrei að hann mundi
gera alvöru úr þessu. Ég get ekki
lýst því með orðum hvernig mér
varð við þegar ég fann bréfið frá
honum þar sem sagði að hann væri
farinn. Ég gekk um í örvilnun í viku
og reyndi allt sem ég gat til að hafa
uppi á honum,“ sagði Guðrún Peter-
sen, móðir Hilmars, en hún segist
vera búin að sætta sig við það núna
að hann skyldi taka þessa ákvörð-
un. Guðrún, sem starfar sem hunda-
þjálfari, segist reyndar vera viss um
að þessi ákvörðun verði Hilmari til
góðs þó að auðvitað sæki efasemdir
að fjölskyldu hans þegar ástandið er
jafnóvisst og nú.
Guðrún segir að Hilmar hafi alla
tíð haft óskaplega mikinn áhuga á
Á ferð í frumskóginum með eldflaugabyssu í fanginu.
í Frönsku útlendingahersveitina.
Einu útskýringarnar sem móðir
hans fékk voru þær að þetta væri
ákvörðun sem hann yrði að taka og
um leið sagðist hann mundu sjá
hana eftir fimm ár!
Með hersveit sinni hefur hann far-
ið til landamæra Kúvæts þar sem
hundruð þúsunda hermanna bíða
grá fyrir járnum eftir því að átökin
hefjist. Heimsbyggðin fylgist agn-
öllu sem viðkemur hernaði. „Hann
var ekki gamall þegar hann gat þul-
ið upp sögu seinni heimsstyrjaldar-
innar og vissi allt um hernaðar-
tæknina. Fljótlega fór hann að tala
um að ganga í Frönsku útlendinga-
hersveitina og undir það seinasta
vorum við orðin svo þreytt á þessu
að við sögðum gjarnan við hann:
„Allt í lagi — farðu bara.“ Ég átti
ekki von a því að hann gerði alvöru
úr þessu.“
Hópurinn sem Hilmar útskrifaöist meö úr Frönsku útlendingahersveitinni í sumar. Hilmar er annar frá hægri í þriðju
röö.
Að öðru leyti var Hilmar venjuleg-
ur íslenskur piltur sem hangsaði
með félögum sínum og var kannski
ekki allt of áhugasamur um skól-
ann. Hann hafði ekki mikinn áhuga
á íþróttum en það er kannski tákn-
rænt að hann stundaði bogfimi lítil-
lega, meðal annars vegna áhuga
ömmu hans á þeirri íþrótt. Bogar og
örvar duga þó skammt í þeim hild-
arleik sem sumir spá fyrir botni
Persaflóa.
HEFUR EKKI TRÚ Á AÐ
ÁTÖK BRJÓTIST ÚT
Móðir Hilmars segir að gersam-
lega ómögulegt sé að hafa samband
við hann nema með bréfaskriftum
þó að hann geti hugsanlega hringt
heim þegar hann dvelst í aðalstöðv-
um Útlendingahersveitarinnar í
Marseille í Frakklandi. Hún hefur
ekki heyrt í Hilmari síðan í septem-
ber og bréfin frá honum eru því eini
tengiliðurinn við föðurlandið. Ef við
grípum aftur niður í síðasta bréfið
sem hann skrifaði 19. nóvember,
suður í Saudi-Arabíu, fáum við að
sjá hvernig líf hermanna er þar:
„Annars er allt fínt að frétta.
Það gengur vel nema hvað maga-
pína og niðurgangur hrjá okkur
mikið, iíklega vegna þess að mat-
urinn er svo einhæfur. Við erum
í stanslausum æfingum og eru
neyðarútköll í æfingarskyni svo
til allar nætur. Persónulega held
ég að það verði engin árás gerð.
Það eru allir aðilar of hræddir
við þær hörmungar sem mundu
fylgja í kjölfarið.
Annars er stórkostlegt að vera
hérna og get ég varla lýst því

Hilmar með sprengju í fanginu en um
það snýst líf hermannsins.
hvernig það er að skreppa í einn
og hálfan mánuð til Suður-Amer-
íku og vera svo strax sendur til
Saudi-Arabíu!“
Það er ekki hægt að segja annað
en að líf þessa 19 ára pilts sé ævin-
týralegt því áður en hann fór til
Persaflóasvæðisins var hann sendur
til Suður-Ameríku, nánar tiltekið
Frönsku-Gvæönu. Það var fyrsta
verkefni hans eftir að æfingatíman-
Mamma mætt í heimsókn í herbúð-
irnar og blað er brotið í sögu hersveit-
arinnar.