Pressan - 04.03.1993, Blaðsíða 26

26
PRESSAN
PO P P & B í Ó
Fimmtudagurinn 4. mars 1993
Tveir ruglaðir Nutty Nut ©Ef
þessi mynd hefði orðið örlítið
verri væri hún frábær.
Elskhuginn The Lover ★★★
Hugljúf saga um ást og losta.
Þeir sem fara í bíó til að sjá hin
margrómuðu djörfu atriði í
H myndinni verða fyrir vonbrigð-
um þar sem þau falla svo Ijúf-
lega að sögunni að áhorfand-
anum finnst þau eðlilegasti
hlutur í heimi.
Laumuspil Sneakers ★★ Hæg í
gang og heldur ómerkileg þeg-
ar upp er staðið. En Redford og
öllum hans ólíkindatólum tekst
að láta áhorfandann gleyma
séreftirhlé.
Baðdagurinn mikii ★★
Danskur húmor fyrir þá sem
hafa smekkfyrir honum.
Forboðin spor Strictly Ballroom
★★★ Unglingaástir.
Howards End ★★★★ Bók-
menntaklassík verður að góðri
bíómynd.
Karlakórinn Hekla ★ Vond
mynd og metnaðarlítil.

BÍÓIN
HASKOLABIO
LAUGARASB IO
REGNBOGINN
u
SAMBIOI N
itkitk Pottþétt
kkk Ágaétt
kk Lala
★ Leiðinlegt
®Ömurlegt
Hrakfallabálkurinn Out on a
Limb ★ Unglingamynd gerð af
fólki sem telur unglinga fífl.
Geðklofinn Raising Cain ®Bri-
an de Palma er sjálfsagt of-
metnasti leikstjóri Hollywood.
Hér er hann hrár, óblandaður
og óþolandi, nema fyrir þá sem
finnstgaman að hnippa í sessu-
nautinn, benda á tjaldið og
segja með gáfulegu röddinni:
Þetta erfrá Hitchcock.
Rauði þráðurinn Traces ofRed
★★ Þokkalegur þriller fyrir þá
sem vilja horfa á fleiri en einn á
viku.
Nemo litli ★★★ Falleg teikni-
mynd.
Beethoven ★★
Chaplin ★★ Myndin sem fékk
menn til að spyrja sig hvort
Chaplin hefði í raun nokkuð
verið fyndinn. Robert Downey
jr. tekst þó að halda lífi og eldist
vel með rullunni.
Svikahrappurinn Man Trouble
★ Frekar ófyndin og ómerkileg
mynd. Sumt af því sem Nichol-
7^ son snertir verður að steini. •
Síðasti móhíkaninn TheLastof
the Mohicans ★★★ Ævintýra-
myndfyrirfullorðna.
Svikráð Reservoir Dogs ★★★ [
raun er þessi mynd bölvað
ógeð, en frábær díalógur og
ágætur leikur gera hana að sér-
stæðri upplifun.
Rithöfundur á ystu nöf Naked
Lunch irk-k Geðveikislegt rugl.
Ánægja manna með myndina
fer síðan eftir því hvaða merk-
ingu þeir leggja í lýsingarorðið.
Miðjarðarhafið Mediterraneo
★★★ Svokölluð mannleg
mynd.
Leikmaðurinn The Player
★★★★ Gleði-, spennu- og
ádeilumynd. Hljómar illa en
gengur Ijómandi vel upp.
Tommi og Jenni ★★★ Næst
ræmurLínan íbíó.
fiódóma Reykjavík ★★★ Góð
mynd um álappalega smá-
krimma.
Prinsessan og durtarnir ★★★
Ævintýri.
til dæmis hjá Hemma Gunn.
1492 ★ Önnur mislukkuð Kól-
umbusarmynd en þó eilítið
skárri en Salkind-myndin. Þökk-
um guði fýrir að það eru hundr-
að ár í næsta Kólumbusaraf-
mæli.
Umsátrið Under Siege ★★★
Töffaramynd. Eins konar þjófn-
aður á Die Hard. Þrátt fyrir að
Steven Seagal eigi allan heiður
skilinn stelur Tommy Lee Jones
senunni (það gera vondu
mennirnir reyndar oftast í
svona myndum).
Háskaleg kynni Consenting
Adults ★★ Þrátt fyrir undirförult
samsæri vantar allan neista í
myndina. Góði maðurinn er svo
góður að hann er leiðinlegur.
Casablanca ★★★★ Meistara-
verk sem batnar með aldrinum
og verður betra og betra því
oftar sem maður sér það.
Á lausu Singles ★★★ Stálpaðir
piltar og stúlkur leita ástar og
finna. Afslöppuð mynd; stund-
um sniðúg og stundum fýndin.
Svo lítið ágeng að hún er nota-
leg.
Lífvörðurinn The Bodyguard ★
Mislukkuð mynd með myndar-
legum leikurum.
Farþegi 57 Passenger 57 ★★
Svartur James Bond: Liðugri,
harðari en líka auralausari.
Glæfraatriðin eru því ekki jafn-
glæsileg.
Systragervi Sister Act ★★
Whoopy er ósköp fín en nunn-
urnarstela senunni.
Aleinn heima 2 HomeAlone2-
Lost in New York ★★★★ Mynd
ársins fyrir aðdáendur dett-á-
rassinn-húmors.
Fríða og dýrið The Beauty and
the Beast ★★★★ Snilldarverk.
3 ninjar ★ Fyrir tilvonandi
vandræðaunglinga.
STJORNUBIO
Drakúla Bram Stoker's Dracula
★ Góð mynd fýrir áhugamenn
um búðamikla förðun, búninga
og alla framsetningu. Aðrir
finna fátt við sitt hæfi, því sjálf
sagan er nánast óbærilega leið-
inleg.
Hjónabandssæla Husbands
and Wives ★★★★ Woody Al-
len upp á sitt besta — í það
minnsta næstbesta. New York-
útgáfa af Bergman; laus við
leiðindin og snilldarbroddinn.
Þrumuhjarta Thunderheart
★★ Nýaldar-spennumynd. Ind-
jánadulhyggja og FBI.
Heiðursmenn A FewGoodMen
★★★ Gott réttardrama með
stólpagóðum leik.
Ljótur leikur The Crying Game
★★★★ Kemur jafnvel útlifuð-
um bíófríkum á óvart og fær þá
til að gleyma sér. Farið á mynd-
ina áður en þið áttið ykkur á
hvers vegna framleiðendur
hennar urðu svona illir út í til-
nefningu besta leikara í auka-
hlutverki.
Losti Body of Evidence ★★
Madonna kennir hvílubrögð.
Bíógestir fara bráðum að verða
vel kunnugir flestum leyndar-
dómum og útúrdúrum kynlífs-
ins. Þessi mynd bætir ekki mikl-
j> u við þær kyn-spennumyndir
sem flætt hafa yfir að undan-
förnu. Sagan er klén og í raun
væri meira gaman að horfa á
Defoe og Madonnu njótast í
einhverjum spjallþættinum —
Músíktilraunir Tónabæjar
Cróska í bílskúrum í
einasta krummaskudi
Hinar árlegu Músíktilraunir
Tónabæjar verða haldnar í ell-
efta skipti nú síðar í mánuðin-
um. Að sögn Ingólfs Sigurðs-
sonar, skipuleggjara tilraun-
anna, hefur ásókn í keppnina
verið með eindæmum. Síðasti
séns til að skrá sig er á morgun
og nú þegar hafa yfir sextíu
bönd skráð sig til leiks. Það er
því augljóst að sjaldan hefur
annað eins rokklíf grasserað í
bflskúrum landsins og um þess-
ar mundir. Síðustu árin hefur
dauðarokkið tröllriðið tilraun-
unum en nú er sú þunga og
harða tónlistarstefna að láta í
minnipokann fyrir ögn léttara
og melódískara rokki. Svo virð-
ist sem grunge-sveitin Nirvana
sé bflskúrsböndunum hugleik-
in, en margar þeirra vilja kenna
sig við grungið. Mörg bönd
kenna sig einnig við „nýbylgju"
— hvað svo sem það nú þýðir í
dag — önnur við þungarokk, og
margar sveitir gefa ekki upp
aðra skilgreiningu en að þær
spili „rokk“.
Ekki hefur endanlega verið
gengið ffá fyrirkomulagi keppn-
innar, en fjögur tilraunakvöld
eru fyrirhuguð og verða átta til
tíu sveitir á hverju kvöldi, með
þrjú til fjögur lög hver. Tilrauna-
kvöldin eru 18., 25., og 26. mars,
og 1. aprfl. Úrslitakvöldið verður
svo 2. apríl. Misveglegir hljóð-
verstímar eru í boði fyrir sigur-
sveitirnar og einnig verður besti
gítarleikari keppninnar verð-
launaður með nýjum gítar frá
Hljómtækjaverslun Steina.
Tilraunirnar hafa löngum
verið nánast eina tækifæri rokk-
hljómsveita til að koma sér á
franifæri. I gegnum árin hafa
tónlistaráhugi og ráðandi stefn-
ur endurspeglast sterklega í
keppninni. Árið 1982 fóru til-
raunirnar í gang fýrir frum-
kvæði Jóhanns G. Jóhannsson-
ar, sem þá starffækti tónlistarfé-
lagið SATT. Átján hljómsveitir
reyndu þá með sér og sigraði
stuðgrúppan DRON (Dans-
hljómsveit Reykjavíkur og ná-
grennis). Brátt varð um þá sveit,
en hana skipaði m.a. hljóm-
borðsleikarinn Máni Svavars-
son, þá ungur og óreyndur. Sig-
ursveitunum hefur gengið mis-
Kolrassa krókríð
andl vann Músíktil
raunir ífyrra.
um mánuði verður
keppnin haldin í
ellefta sinn á tólf ár-
um. Hún féll niður
vegna verkfalls op-
inberra starfs-
manna árið 1984.
jafnlega að fóta sig eftir á. Einna
mest varð úr Greifunum og
Stuðkompaníinu, sem sigruðu
1986 og ’87. Þá var „gleðipopp-
ið“ allsráðandi í keppninni og
reyndar einnig tvö næstu ár,
þegar Laglausir og Jójó sigruðu.
Þeim sveitum varð þó lítið
ágengt. Aðrir sigurvegarar eru
kvennapoppbandið Dúkkulís-
urnar sem vann 1983, blússveit-
in Gypsy sem vann 1985, rokk-
bandið Nabblastrengir sem
vann 1990, dauðarokksveitin
Sororicide sem sigraði 1991 og
stelpnarokkbandið Kolrassa
krókríðandi sem vann Músíktil-
raunir í fyrra. Árið 1984 féll
keppnin niður vegna verkfalls
opinberra starfsmanna.
I ár er athyglisvert hve margar
sveitir koma af landsbyggðinnj,
— frá nánast hvaða krummá-
skuði sem er. Þannig hafa t.d.
þrjár sveitir skráð sig frá Nes-
kaupstað og tvær úr Hrísey. Um
tuttugu og fimm sveitir eru af
Stór- Reykjavíkursvæðinu. —
Músíktilraunir 1993 verða því
álíka mikil lyftistöng fyrir sam-
göngur í landinu og fyrir þróun
og grósku rokkhljómsveita!
Gunnar Hjálmarsson
POPP
Misgott nýrokk
RAGE AGAINSTTHE MACHINE
RAGE AGAINSTTHE MACHINE
★★★
THE WEDDING PRESENT
HITPARADE2
★★
JESUS JONES
PERVERSE
«
Nýjasti veðhlaupahestur ný-
rokksins á braskbraut milljóna-
fyrirtækjanna er bandaríska
sveitin Rage against the mac-
hine. Þeim drengjum er spáð
svipuðum árangri og Nirvana og
Red Hot Chili Peppers, enda
kannski ekki að undra: tónlist
sveitarinnar er eins og gufusoð-
GUNNAR
HJÁLMARSSON
inn réttur úr dósum beggja
þessara sveita, að viðbættum
slatta af negulnöglum sveitar-
innar Ministry.
Semsagt: RATM spila gróft
pönkfönk, bassinn er framar-
lega með hörðum naglahljómi,
gítarinn rifinn, trommurnar
drífandi og söngvarinn hás og
með áhyggjur heimsins á öxlun-
um. Hljómsveitin ryðst í gegn-
um tíu lög sem mynda harða og
„Rage against the machine er spáð svipuðum árangri og
Nirvana og Red Hot Chili Peppers, enda kannski ekki að
undra: tónlist sveitarinnar er eins og gufusoðinn réttur úr
dósum beggja þessara sveita, að viðbættum slatta afneg-
ulnöglum sveitarinnar Ministry."
KVIKMYNDIR
Saga sem hefur hamskipti
UÓTUR LEIKUR
THE CRYING GAME
LEIKSTJÓRI: NEIL JORDAN
BlÓBORGINNI
★★★★
Þetta er dálítið sérkennileg
mynd. Hún er byssu- og sál-
fræðiþriller, ástarsaga og
þroskasaga, en samt í raun ekk-
ert af þessu og þó allt. Holly-
wood hefur verið að reyna að
búa til álíka blöndur að undan-
förnu og voru þær tilraunir
gerðar ódauðlegar í The Player
(ástar-science-fiction-spennu-
dulhyggju-ævintýra-þjóðfélags-
ádeilu-gamanmynd og annað
ámóta). Hollywood hefur
brugðið á það ráð að láta aðal-
persónuna skjóta einhvern,
segja brandara og ríða einhverj-
um, allt á sömu tveimur mínút-
unurn. The Crying Game er
heilsteypt saga sem skiptir hins
vegar nokkrum sinnum um
ham. Þegar líður á myndina
hefur áhorfandinn ekki lengur
hugmynd um á hvern andskot-
ann hann er að horfa. En þar
sem hann er þá löngu sokkinn
inn í söguna truflar það hann
ekki.
Aðstandendur The Crying
Game eru sjálfsagt þeir einu
sem hafa orðið foxillir vegna
þess að einn þeirra var tilnefnd-
ur til Óskarsverðlauna. Þeir
sem séð hafa myndina skilja
hvers vegna. I henni er atriði
sem fær jafnvel forpokuðustu
fordómahrauka til að endur-
skoða sjálfa sig. Ef þeir mæta
hins vegar í bíóið vitandi hvað
bíður þeirra er hætt við að at-
riðið missi töframáttinn.
Af þessum sökum er ekki
hægt að fjölyrða urn söguþráð-
inn í The Crying Game. Hann
ætti að taka alla á löpp, jafnt þá
sem koma í bíóið eins og börn
og eins útlifuð bíómyndafrík,
sem alin eru upp á klisjufóðri.
Fyrir fríkin er myndin eins og
tímabær þvottur. Þau fá alvör-
una á bak við morðin, ástina og
allt hitt sem þau eru vön úr
hefðbundnari bíómyndum.
The Crying Game hefur nær allt
sem venjulegar Hollywood-
myndir hafa. Það er matreiðsl-
an sem er öðruvísi.
I því er snilldin við myndina
fólgin. Aðstandendur hennar
yrkja snilldarlega á hefð-
„Þótt aðstand-
endur myndar-
innar séu að
segja mikilvœga
sögu og marg-
rœða gleyma þeir
aldrei að það er
einhver að hlusta.
Þeir eru engar
Kristínar
Jóhannesdœtur. “
bundnu formi afþreyingar-
myndarinnar og leyfa sér
hvergi uppskafna artí-smartí-
stæla. Þótt þeir séu að segja
mikilvæga sögu og margræða
gleyma þeir aldrei að það er
einhver að hlusta. Þeir eru eng-
ar Kristínar Jóhannesdætur.
Gunnar Smári Egilsson
kraftmikla heild, þótt hún sé
kannski ekki neitt sérlega frum-
leg eða bundin persónulegum
einkennum. Þótt hljómsveitin
standi áhrifavöldunum nokkuð
að baki er skemmtanagildi tón-
listarinnar ótvírætt. Áhrifin eru
alltaf uppveðrandi og það borg-
ar sig að spila þessa plötu í
botni, jafnvel þótt nágrannarnir
verði með röfl.
Tími ensku sveitarinnar The
Wedding Present er liðinn. Þeir
voru gæludýr ensku músík-
pressunnar í nokkurn tíma, en
sú mislukkaða pressa beinir
smjaðrinu í aðrar áttir núorðið.
„Brúðkaupsgjöfinni" datt það
„snjallræði" í hug að nota síð-
asta ár í að gefa út tólf tveggja
laga smáskífur, eina í hverjum
mánuði. Þeir hafa væntanlega
haldið að með þessu héldist
áhugi á bandinu út árið, en það
var öðru nær: jafnvel hörðustu
áhugamenn voru farnir að
missa áhugann um mitt ár.
Hljómsveitin gaf einnig út tvær
tólf laga geislaplötur með öllurn
lögunum og er sú síðari undir
öxinni hér.
Aðal sveitarinnar hefúr alltaf
verið hratt gítarrokk, sem þó
hefur löngum vantað agaðan
kraft og melódískari útfærslu.
Lögin þeirra eru ótrúlega mis-
jöfn, frá fínum rokkurum, t.d.
„Chant of the ever circling skele-
tal family“, upp í óttalegan
blöðruskap og leiðindi. Útsetn-
ing þeirra á fönkperlunni
„Theme from Shaft“ fær svo
væntanlega harða fönkhunda til
að teygja sig eftir ælupokanum.
Stöðnun, hugmynda- og til-
breytingarleysi þjáir margar
enskar nýrokksveitir um þessar
mundir og er hljómsveitin Jesus
Jones eitt skýrasta dæmið. Þeir
eiga sér draum, eins og EMF og
fleiri ensk bönd, um að verða
eins og U2, en koðna niður í
mislukkaðri stælingu sinni.
Meðalmennskan er því og verð-
ur aðal þessara sveita. Jesus Jo-
nes hafa verið að gæla við dan-
staktinn í auknum mæli og á
Perverse er flest undir danshæl-
inn lagt. Lögin ná sér aldrei
verulega á strik. Hlunkast þetta
áfram í einhæfni sinni og vekja
ekki upp aðra löngun hjá þess-
um hlustanda en að setja eitt-
hvað annað á fóninn. Þeir sem
nenna ekki að bíða eftir nýrri
U2-plötu og kæra sig kollótta
um þótt allt sé gegnumsýrt í
þunnu niðursuðudansbíti ættu
að tékka á Jesus Jones — eða
jafnvel bara á nýja Duran dur-
an-dótinu, það er ekki svo mikill
munur.