Pressan - 24.02.1994, Blaðsíða 19

„Balladur drepa mig“
E R L E N T
MARGRET E.
ÓLAFSDÓTTIR
„Honum er reyndar svo umhugað að hafa já-
menn í kringum sig að gárungarnir hafa kallað
einkavœðingu ríkisfyrirtœkja landsins lélegan
brandara og ekkert annað en yfirskin, því öll
haji fyrirtœkin góða vini ráðherrans íforstjóra-
stólum sínum. “
að féll sprengja í ífönskum
fjölmiðlaheimi í síðustu viku
þegar forstjóri sjónvarps-
stöðvarinnar Canal Plus, André
Rousselet, sagði skyndUega upp
störfum. Uppsögnin kom reyndar
ekki algerlega á óvart, þótt aðdrag-
andinn væri ekki ýkja langur, að-
eins örfáir dagar. Forstjórinn hafði
þá komist á snoðir um viðskipta-
samning aðaleiganda stöðvarinnar,
fjölmiðlasamsteypunnar Havas, við
Almennu vatnsveitumar og France
Télécom, sem gerði henni kleift að
eignast 49% hluta í Canal Plus í
stað 25% áður og það fyrir tUstilli
nýgerðra lagabreytinga samskipta-
málaráðherrans Carignons. Rous-
selet gat ekki samþykkt þessa nýju
hluthafa og rauk því á dyr. Hann
skeUti hurðum svo rækUega á effir
sér að glumdi um aUt Frakkland
lengi á eftir. Sama dag og hann
sagði starfi sínu formlega lausu á
stjórnarfundi stöðvarinnar birtist
eftir hann löng grein í Le Monde
undir yfirskriftinni: „BaUadur
drepa mig“. Rousselet kennir þar
forsætisráðherranum Edouard
Balladur um hvernig komið er fýr-
ir sér — og sjónvarpsstöðinni.
Ballcidur og Omor
garðyrkjumaöur
Fyrirsögnin er sótt í sakamál sem
dæmt var í í S- Frakklandi fyrr í
þessum mánuði, þar sem ungur
garðyrkjumaður af marokkóskum
uppmna var sakaður um morð á
vinnuveitanda sínum, ríkri ekkju.
Ekkjan hafði fimdist látin á kjaU-
aragólfi heimUis síns, þar sem ritað
var með blóði á vegginn fýrir ofan
hana: „Omar drepa mig“, en Omar
er einmitt nafn garðyrkjumannsins.
Dómarinn taldi yfirskriftina næga
sönnun fýrir sekt Omars, því fórn-
arlambið hefði oft verði staðið að
því að gera samskonar stafsetning-
arviUur. Af því var dregin sú álykt-
un að Omar væri morðinginn.
Sumir hafa viljað kaUa þetta mál
nýtt Dreyfus-mál, þar sem engin
fuUnægjandi gögn hafi verið lögð
ffam tU sönnunar sekt eða sakleysi
Omars. Það er m.a. bent á að hinn
raunverulegi morðingi hefði vel
getað ritað á vegginn í þeim tilgangi
að koma sök á garðyrkjumanninn,
sem var dæmdur í átján ára fang-
elsi. Flestir eru sammála um að
þarna hafi átt sér stað grófleg rétt-
armistök og hefur hópur fólks farið
ffam á að réttað verði aftur í mál-
inu. Þessi samlíking Rousselets á
málefnum Canal+ og máh Omars
hefur farið fyrir brjóstið á sumum,
þar á meðal BaUadur og Nicolas
Zarkosy, talsmanni ríkisstjórnar-
innar, sem telja forstjórann fara
ffam með óþarfa offorsi. En for-
stórinn fýrrverandi vUdi með sam-
anburðinum draga athygli almenn-
ings að þátttöku ríkisstjórnarinnar
og BaUadurs í því sem hann telur
morðið á Canal+. Það þarf varla að
taka það fram að ráðherrann held-
ur stíft ffam sakleysi sínu.
Einkavæðingin léleg-
ur brandari
TU að skilja ástæður ásakana Ro-
usselets á hendur ríkisstjórninni er
vert að líta ögn nánar á hvernig
hlutirnir ganga fýrir sig í ffönskum
ríkisrekstri. í hvert skipti sem
valdahlutföU flokkanna breytast eft-
ir kosningar fá gamlir yfirmenn að
Qúka og nýir — hlynntir pólitískri
stefhu nýju stjórnarinnar — taka
við. Þetta á við í öUu kerfinu, en er
ekki síst áberandi í rekstri útvarps-
og sjónvarpsstöðvanna, því að
minnsta kosti hér áður fýrr — fýrir
daga Mitterrands — gerði það
stjórnvöldum kleift að hafa bæði
bein og óbein áhrif á skoðanaskipti
í landinu. Síðan kom Mitterrand
og leyfði ffjálsan rekstur útvarps-
stöðva. Afnám ríkiseinokunar á
sjónvarpsrekstri fýlgdi í kjölfarið og
var Canal+ fýrsta einkasjónvarps-
stöðin, stofnuð árið 1984 með per-
sónulegu vUyrði Mitterrands, sem
er góðkunningi Rousselets. Þegar
hægrimenn unnu kosningarnar ár-
ið 1986 gátu þeir ekki verið minni
menn og einkavæddu eina af
þremur ríkissjónvarpsstöðvunum,
TFl. Þess var um leið gætt að hún
féUi í hendur fýrirtæki verktakans
Bourguyes, sem er háður ríkinu
um verkefni. Franska ríkisútvarpið
og -sjónvarpið hefur reyndar öðlast
sjálfstæði gagnvart stjórnvöldum
frá því sem áður var, m.a. með til-
komu CSA, sem er nokkurs konar
æðsta ráð sem gætir þess að flokk-
arnir fái aUir jafnmikla umfjöUun á
sjónvarpsstöðvunum, ekki síst rétt
fýrir kosningar. Það hefur þó ekki
breytt því að ríkisstjórn hverju
sinni hefur ekki þótt verra að hafa
útvarps- og sjónvarpsstjóra sem
styðja hana. Og ríkisstjórn BaUad-
urs er þar ekkert öðruvísi, þrátt fýr-
ir fögur fýrirheit í fýrravor um að
láta aUar hrókeringar eiga sig að
þessu sinni. Það eina sem er öðru-
vísi en áður er að BaUadur hefur
farið fínna í hlutina og tekist að
komast hjá úlfúð þar til núna.
Honum er reyndar svo umhugað
að hafa já-menn í kringum sig að
gárungarnir hafa kaUað einkavæð-
ingu ríkisfýrirtækja landsins lélegan
brandara og ekkert annað en yfir-
skin, því öU hafi fýrirtækin góða
vini ráðherrans í forstjórastólum
sínum. Á fagmáli kallast þetta
„einkavæðing á la fran^aise".
Pólitíkusar óttast spé-
spegilinn
Með þetta í huga hljómar það
ekki eins lygUega að BaUadur skuli
sjá sér hag í að krækja einni klónni í
einu sjónvarpsstöðina sem talin
hefur verið fullkomlega sjálfstæð
gagnvart stjórnvöldum — og það
þrátt fýrir vináttu Rousselets og
Mitterrands. Hún er heldur ekki
aðeins sjálfstæð, heldur rík, óhugn-
anlega rík: Með útibú í Belgíu,
Þýskalandi, Spáni og í Afríku.
Framleiðandi sjónvarpsefnis og
kvikmynda beggja vegna Atlants-
hafsins og þar með eini franski íjöl-
miðiUinn sem tekist hefur að festa
rætur í Bandaríkjunum. AUt þetta
er nú í hættu með nýjum hluthafa,
France Télécom, sem er ekki aðeins
að hluta tU ríkisfýrirtæki, heldur
einnig skæðasti andstæðingur
rekstrarstefnu Canal+ frá upphafi.
Frakkar bíða því ekki aðeins
spenntir eftir að sjá hvort stöðin á
að tapa markaðinum, heldur einnig
hvernig hinn franski Spitting Im-
age-þáttur, Les Guignols de l’info, á
effir að þróast þegar líða fer á árið
og nær dregur forsetakosningum.
Því ef Edouard BaUadur hefur séð
sér einhvern hag í að ná þó ekki
væri nema lidum völdum innan
Canal+, þá er ástæðan komandi
forsetakosningar. Og ef einhverjum
finnst fáránlegt að ætla að grínþátt-
ur geti haft einhver áhrif á útkomu
þeirra, þá eru stjórnmálamenn sem
dregnir eru sundur og saman í háði
í þættinum ekki á sama máli, enda
virðast áhorfendur ekki gera grein-
armun á því sem þar er sagt og hin-
um raunverulegu fréttum. Aðrir'
eru ekki svo vissir um að neinar
verulegar breytingar muni eiga sér
stað innan Canal+. Hluthafabreyt-
ing sé aðeins eðlileg þróun sé litið á
það sem er að gerast annars staðar.
Auk þess hafi Rousselet tekist að
koma arftaka sínum, Pierre Lesc-
ure, í forstjórastólinn, sem þýði að
hann muni sjálfur eiga hægt með
að hafa áhrif á bakvið tjöldin. Það
er að segja ef Lescure verður ekki
kominn út í kuldann með læriföð-
ur sínum innan árs.
Margrét E. Ólafsdóttir, París
Víst eru belgirnir nýir
í síðasta tölublaði PRESSUNN-
AR er í lítilli „frétt“ gefið í skyn að
úrslit í forvali/skoðanakönnun um
frambjóðendur Alþýðubandalags
og Framsóknarfiokks á Reykja-
víkurlistann þýði að lítið verði um
endumýjun og flokkarnir tefli hvor
ffam sínu gamla liði.
Svo virðist sem fféttamaður
PRESSUNNAR hafi litla sem enga
þekkingu á ffambjóðendum Reykja-
víkurlistans eða skrifi gegn betri vit-
und. Nú er nær ljóst að í níu efstu
sætum listans verða fimrn einstak-
lingar sem áður hafa setið í borgar-
stjórn, en fjórir sem ekki hafa haff
afskipti af borgarmálum. Það verð-
ur að teljast hæfileg blanda af
reyndum stjórnmálamönnum og
nýgræðingum. Við í Reykjavíkur-
ffamboðinu erum okkur vel með-
vituð um nauðsyn þess að í okkar
röðum sé fólk með víðtæka reynslu
af stjórnkerfi borgarinnar, enda er
það ásetningur okkar að taka við
stjórn borgarinnar eftir næstu
kosningar. Þá þýðir vitaskuld ekki
að vera með eintóma nýgræðinga.
Þess vegna er sú blanda sem verður
á Reykjavíkurlistanum mjög góð.
Alþýðubandalag og Kvennalisti
tefla ffam í tveimur efstu sætum
sínum bæði reyndum borgarmála-
konum og ungu fólki sem ekki hef-
ur áður tekið þátt í borgarmála-
starfi. Af hálfu Framsóknarflokks-
ins eru í tveimur efstu sætunum
reyndir stjórnmálamenn, en af
hálfu Alþýðuflokksins tveir menn
sem hafa góðan bakgrunn úr at-
vinnulífinu en hafa eldki tekið þátt í
borgarmálum svo heitið geti.
Skipting ffambjóðenda Reykja-
víkurlistans milli kynja er ennfrem-
ur eins jöfn og ffekast er unnt, í níu
efstu sætunum eru fimm konur og
fjórir karlar, meðalaldur ffambjóð-
enda í níu efstu sætunum er um 43
Egill Jónsson
Plús
„Hann getur verið mjög tillitssamur í sam-
starfi og afskaplega hlý manneskja, gestrisinn
og vinur vina sinna. Hann er ótrúlega dugleg-
ur og setur sig vel inn í landbúnaðarmálin.
Svo hefur hann lúmskan húmor, er ákveðinn
og hefur mjög sterkar skoðanir,“ segir Kristín
Ástgeirsdóttir alþingiskona, en hún situr
með Agli í landbúnaðamefhdinni. „Hann er
mjög traustur fýrir sitt fólk og á margan hátt
rökréttur og praktískur í hugsun. Síðustu at-
burðir sýna að hann getur staðið fast á sínu ef
á þarf að halda,“ segir Baldur Kristjánsson,
sóknarprestur á Höfn í Homafirði. „Egill er
sveitamaður í jákvæðri merkirigu þess orðs og
hefur verið trúr þeim uppmna sínum í pólit-
ísku starfi. Hann er duglegur og fýlginn sér og
ber hag umbjóðenda sinna fýrir bijósti,“ segir
Jón Kristjánsson, alþingismaður og ritstjóri
Tímans. „Egill er mjög duglegur og fýlgist vel
með málefnum kjördæmisins jafhffamt því að
hafa mikinn metnað fýrir okkar hönd og að fá
úrbætur í okkar málum hér fýrir austan,“ seg-
ir Albert Eymundsson, skólastjóri á Höfn í
Homafirði.
Ósveigjanlegur
og traustur —
eða þröngsýnn
skaphundur?
Egill Jónsson, alþingismaður og bóndi á
Seljavöllum, hefur vakið athygli fyrir störf
sín sem formaður landbúnaðarnefndar Al-
þingis.
Mínus
„Hann getur verið mjög þver og farið sínar
eigin leiðir, án samráðs. Hann tekur oft stórt
upp í sig og þarf því oft að bakka. Það er nei-
kvætt við hann sem þingmann að hann ein-
angrar sig alveg við landbúnaðinn, þing-
menn eiga að vera víðsýnir og hafa breiða
þekkingu," segir Kristín Ástgeirsdóttir alþing-
iskona, en hún situr með Agli í landbúnaðar-
nefiidinni. „Það má spyrja hvort hann sé
nógu víðsýnn og hvort hann fari ekld offari í
hagsmunabaráttu fýrir sitt allra nánasta um-
hverfi," segir Baldur Kristjánsson, sóknar-
prestur á Höfn í Hornafirði. „Skapsmunimir
em miklir og stundum gera þeir það að verk-
um að samstarf við hann getur verið erfitt
eins og dæmin sanna. Einnig hættir honum
til að hafa pólitikina helst til oft á orði við
tækifæri sem hún ætti að vera til hlés. Það
gerir ákafinn og dugnaðurinn. Hann sést
ekki alltaf fýrir,“ segir Jón Kristjánsson, al-
þingismaður og ritstjóri Tímans. „Hann er
kannski of fastur á meiningu sinni og ekki
alltaf tilbúinn að skipta um skoðun þegar
mér finnst að það ætti við. Ósveigjanleikinn
og dugnaðurinn er bæði hans mesti kostur
og löstur," segir Albert Eymundsson, skóla-
stjóri á Höfn í Hornafirði.
ár, og af þeim er elsti frambjóðand-
inn 56 ára en sá yngsti 28 ára.
Þannig virðist Reykjavíkurlistinn
hafa breiða skírskotun út í samfé-
lagið og allir flokkarnir fjórir geta
verið ánægðir með sinn hlut, ekk-
ert síður en heildina. í mínum
huga er það augljóst að það hefur
tekist að koma saman samstilltum
hópi fólks sem án vafa mun skila
okkur góðum árangri í kosningun-
um í vor.
Arni Þór Sigurðsson
annar fulltrúi Alþýðubandalags-
ins á Reykjavíkurlistanum.
Runólfur er
ekki Runólfur
í frétt um Ólaf Braga Bragason
fikniefhasmyglara, sem handtek-
inn var í Danmörku í síðustu
viku, var nefndur til sögunnar
Runólfúr Þór Jónsson sem átt
hafði þátt í fýrri fíkniefnabrotum
Ólafs Braga. Rétt er árétta að
Runólfúr þessi er ekki búsettur
hérlendis, eftir því sem PRESSAN _
kemst næst, og er alls ekki sá al-
nafni hans sem býr í Hveragerði
og kom hvergi nálægt málinu fýrr
né síðar.
ÞING-
TÍÐINDI
Hann fer ekki í Seðlabankann á
mefian
Ólafúr Þ. Þórðarson
Herra forseti. Mér þótti eiginlega ómaklega vegið að Þresti Ólafssyni
varðandi það atriði, að þegar almennt er mælt með því að menn fari í
endunnenntun á ýmsum sviðum, þá sjái menn eftir því að hann cyði
Aeimur árum ævi sinnar í að kynna sér sjávarútveg sem þjóðin lifir nú á.
Ég hef trú á því að hann hefði gott af að vera í endurmenntun næstu
tuttugu árin og mundi ekki sjá effir því að hann fengi opinberan stuðn-
ing til þess að vera á námskeiðum alveg samfellt. Þessu vildi ég koma á
framfæri.
Gófi spurning
Eggert Haukdal
Hvenær lýkur þeim „farsa“ sem hæstv. utanríkisráðherra hefúr staðið
fyrir gegn íslenskum landbúnaði sem hófst í tíð fynverandi ríkisstjórnar
og stendur að fúllu enn? Lýkur honum með samþykkt þess frumvarps
sem nú er boðað til breytinga á búvörulögum? Þetta átti að leysast vorið
1993, þetta átti að leysast fýrir jólin og nú að loknum hæstaréttardómi í
janúar á enn að prufa nýjan texta. Hver er virðing Alþingis hjá þjóðinni
að svo skuli ganga?
FIMMTUDAGURINN 24. FEBRÚAR 1993 PRESSAN 19