Tíminn Sunnudagsblað - 16.12.1962, Blaðsíða 4
★
Pétur Pétursson. Hann
situF viö hljóSnemann og
fegir eitthvaó, sem enginn
heyrir nema hann — og allir
íiinir, sem ekki sjást á mynd
bísni. Sennilega er hann aS
tegja eitthvað í þæftinum
,1itt af hverju !agi“. Hann
1 að minnsfa kosfi ekki að
segja fréttir — ailra sízt
sfríósfréttir, því að stríSið
er löngu búi9, guSi sé lof.
Sumir segja reyndar, að
annað komi hráðum. En það
verður þá einhver annar
péfur eða páll, sem segir
þær stríðsfréttir — ef ein-
hver verður þá til að hlusta
— en sá Péfur, er sagði
fréftir í síðasfa striði.
— Já, og hann mun líklega segja frá
bandamönnum, sem ég sagði, að' væru
íjándmenn — og fjandmönnum, som
ég sagði, ag væru bandamenn, bætir
Pétur við.
En það er einkennilegt ag hugsa
til þess, þegar slær í brýnu milli
austurs og vesturs, að í eina skiptið,
sem 'Bandaríkjamenn og íslendingar
fluttu sameiginlegan dagskrárlið í út-
varpið, þá var það rússneskt efni:
Bandaiíski herinn hafði afnot af
íslenzka útvarpinu þann tíma, sem
það annars ekki notaði. En í þetta
sinn sátum við hver á móti öðrum
við hljóðnemann, bandaríski blaða-
fulltrúinn og ég, og lásum, hver á
Pétur Pétursson.
sínu tungumáli, um Leningradsinfóníu
Shostakovieh, sem Bandaríkjamenn
sögðu spegla hetjulega vörn Sovétþjóð
anna. — Já, þá var öldin önnur, seg-
ir Pétur og tekur hnefastóra tré-
kúlu af borðinu milli okkar, fleygir
henni upp ■ í loftið og grípur hana.
Það' féll einu sinni stærri sprengja en
þetta og var ekki gripin. Kjarnorku-
sprengjan. Eg man ekki eftir, hvern-
ig fréttin var. Ég man bara eftir áhrif
(Ljósmynd: TÍMINN,—GE).
unum. Þag læddist einhver illur fyr-
irboði að manrii. Eg man líka eftir
fleiri fréttum. Uppgjöf Paulusar við
Stalingrad, — og ýmsum smáfréttum
um mannleg örlög. En þó man ég
mest eftir, að áður en maður vissi
af, var þetta farið' ag hafa siöspill-
andi áhrif á mann. Þetta á ekki að
verða siðferðisprédikun, en það vafð
ist fyrir mér síðar, hvernig það gerð-
ist. Við sátum saman, brezkur dáti
964
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ