Tíminn Sunnudagsblað - 16.12.1962, Blaðsíða 21

þungur til allrar vinnu og nokkuð
þótti skorta á um ráðvendni hans og
sannsögli.
Eitt sinn er komið var í höfn, kom
hann að máli við skipstjórann og
bað hann ag gefa sig lausan frá
vinnu við skipið, meðan það væri
í höfn, og lána sér dálítið af pening
um, því að móðir sín væri dáin og
þyrfti hann að undirbúa jarðarför-
ina, sem ætti ag fara fram næsta
föstudag. Skipstjóri gerði bón hans
með ljúfu geði, vottaði honum sam-
úð sina og fór Árni sína leið.
Þegar leiö að föstudeginum, komu
nokkrir skipverjar sér saman um að
sýna Árna þá samúð að fylgja móð-
ur hans til grafar, og fara þeir í
flokk til heimilis hans. Þegar þang-
að kom, sáu þeir engan viðbúnað.
É-n þar, var öldruð kona að þvo
tröppurnar. Heilsa þeir henni og
spyrja, hvort Árni eigi þar heima,
og kvaö hún svo vera. Spyrja þeir
þá, hvort þag sé ekki héðan sem út-
för móður hans eigi að fara fram.
Gamla konan lítur upp undrandi og
segir:
— Ég verð nú fyrst að deyja, áður
en ég er jörðuð.
Á-
PRESTUR NOKKUR þurfti að láta
slátra kú og lét hann húskarla sína
framkvæma verkið. Voru þeir komn
ir á blóðvöllinn með kúna og öll
áhöld, sem með þurfti. Þar var kom
in Guðríður griðkona, sem hræra
skyldi í blóðinu. En prestur stóð í
bæjardyrunum og horfði á. Skot reið
af, en svo illa vildi til, að það hitti
ekki kúna, en Guðríði brá svo við
að hún féll til jarðar. Gengur þá
prestur í bæinn til konu sinnar og
hegir:
— Þetta get ég nú ekki horft á,
Guðríður liggur, en kýrin stendur.
Þau hjón fara þá út til að athuga
nánar, hvað gerzt hafði, og eru þá
orðin þau umskipti, að kýrin er
fallin, en Guðríður staðin upp. Verð-
ur prestur þá allglaður, gengur til
manna sinna og segir:
— Hvernig fóruð þið ag þessu
piltar?
*
PRESTUR hélt svohljóðandi lík-
ræðu yfir þurfaling:
Nú er hún Guðrún gamla dauð,
nú getur hún ekki unnið sér brauð,
unnið og spunnið ull í fat,
nælt undir skó og stoppað í gat.
Sigurður tapaði, en sveitin vann,
er sálin skildi við líkamann.
Sigurður var húsbóndi Guðrúnar
gömlu.
★ -
ÓLAFUR, sem var forsöngvari og
organisti í kirkjunni í sveit sinni, en
þótti fremur raddlítill, tók að krefj-
ast hærri launa. Bar hann þetta upp
við sóknarnefndina. En Páll, sem var
formaður hennar, mótmælti kröfu
Ólafs. Er um þetta hafði staðið all-
langt þjark, vitnaði Ólafur til for-
söngvarans í næstu sókn og sagði,
að hann hefði niiklu hærri laun. Þá
svaraði Páll:
— Hann syngsxr líka miklu hærra.
GESTURINN spurði: — Er hann
Jónas heima?
Frúin: — Nei, en hann Jónassen,
maðurinn minn, stýrimaðurinn á
stóra skipinu þrímastraða, sem syng-
ur og spilar í káetunni, ræður yfir
öllum vöktum og gerir allt einn, —
hann er heima.
*
GÍSLI kom frá jarðarför, þar sem
hann hafði verig líkmaðm-. Þegar
hann hafði heilsað fólkinu, varð hon-
um þetta að orði:
— Ég er nú búinn að bera svo
marga til grafar, að ég ætti það skil-
ið, að þeir bæru mig, ef ég lifi það að
deyja.
RÆTT VIÐ PÉTUR —
Framhald af 965. síSu.
Hann hlær með sjálfum sér: — Það
fer þó nokkuð mikill tími í það að
ganga um gólf og horfa út um glugg-
ann í þessu leikriti, sem við köllun?
líf.
— Þú ert heimspekilega sinnaður
skemmtikraftur, þykir mér.
Á — Það er jú hverjum manni nauð
synlegt að njóta skemmtunar og jafr
framt að velta fyrir sér tilgangj eða
tilgangsleysi tilverunnar. Sjálfur hef
urðu heyrt talað um trúða, sem
dreymir um alvarlegu hlutvcrkin —
Að svo mæltu hélt hann áfram að
ganga um gólf.
Birgir.
Vestfjarðaför —
Framhald af 963. siSu.
við grýttar strandflesjar, og ei
þá brátt komið að Strandseljum,
Land er þar víða gult af melasól,
einhverri fegurstu blómjurt ís
lenzkri. Hún hefur verið sóley
Friðfinns Háskólabíósstjóra, sem
þarna sleit barnsskónum. Kartöflu
rækt var áður mikil í Strandselj-
um, og smágarðar eru enn á sand-
inum. Nú er búið að merkja fyrir
flugvelli á þessum slóðum.
Brátt opnast hlýlegur Laugar
dalurinn með vötn, engjar, veiðiá
og kjarrlendi. Vegagerðarmenn
og brúarsmiðir voru á leið fram
dalinn. Akfært er orðið að Ögri,
og nú var verkefnið Laugardals-
vegur og brú hjá Laugarbóli.
Skötufjarðarleig er erfiðari við-
fangs. En víðast koma vegir að
lokum. Vonandi verður svo að
fólkinu búið, að þessar fallegu
sveitir haldist í byggð.
Leiðrétting
í síöasta blaði uröu þau mistök, að birt
var mynd af Friðbirni Jóhannssyni f
Hlíð með frásögn Kristjáns Jóhannsson
ar af slarkför þeirra bræðra og talið,
að hún væri af greinarhöfundi. —
Þetta vitl blaðið leiðrétta.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
- 981