Tíminn Sunnudagsblað - 17.03.1963, Blaðsíða 10

Flateyri við Önundarfjörð, þar sem Snorri starfaði í átján ár samfleytt — vinalegt þorp á lágri eyri milli hárra fjalla.
skólastjóri og síðar námstjóri Norð-
urlands, tók ég lítinn þátt í félags-
málum — nema í góðtemplararegl-
unni. Annars nef ég alltaf verið fé-
lagslyndur og haft gaman af félags-
störfum. Við aldamótamennirnir
höfðum blossandi áhuga á almennum
málefnum. Það hafa lika orðið
miklar breytingar í þjóðfélaginu á
okkar ævi.
— Hefurðu nokkurn tíma bragðað
vin?
— Jú, jú, en ekki síðan ég var
ungur, og það var mikið hamingju-
spor, þegar ég gerðist alger bindind-
ismaður.
— Byrjaðirðu ekki á sparifjársöfn-
unin.ni á Akureyri?
— Jú, á kreppuárunum. Börnin
komu, að mínu undirlagi, með smá-
aura í skólann og lögðu þá inn. Svo
fengu þau það, sem safnazt hafði,
útborgað, þegar þau fermdust. Þetta
voru náttúrlega ekki stórar fjárupp-
hæðir, en þær gátu komið sér vel,
þar sem litið var um peninga. Þessi
söfnun lagðist niður, þegar ísland var
hernumið og gullflaumurinn streymdi
inn í landið. Þá þótti engum vert að
horfa í eyrinn.
En þegar ég varð sjötugur, tók ég
mig til og hóf á vegum Landsbank-
ans (Seðlabankans) starf, sem nefnt
hefur verið Spaiifjársöfnun skóla-
barna og veitti því forstöðu fyrstu
sex árin og hef raunar ekki að fullu
skilið við það, þar til í fyrradag, að
ég hætti fyrir fullt og allt og stend
nú hér, eins og þú séifi, aðgerðar-
laus. En á þessu starfi hef ég mikla
trú. Það er miklið nauðsynjamál,
sem margar menningarþjóðir hafa
rækt um áratugi og telja veglegt
uppeldismál.
— Það hefur mikið verið rætt um
þag undanfarið, hvort heppilegt sé,
að barnaskóla ljúki um tólf ára ald-
ur og börnin flytjist þá yfir á gagn-
fræðastigið. Hvað segir þú um þetta?
— Þegar fræðslulögin frá 1946
voru í smíðum, var töluvert rætt um
þessa nýjung, sem í vændum var, og
þó kannske varla nóg. Þetta höfðum
við líka lítillega rætt, sem undir-
bjuggum fræðslulögin frá 1936, þótt
aldrei kæmi það til verulegra álita,
ag stíga það spor. En þeim, sem ræddi
við mig um þessa breytingu 1946,
þótfi sem barnaskólinn frá 7—14 ára
aldurs spennti yfir of stórt þroska-
stig, og því væri rétt að taka ofan
af honum síðasta árið og flytja það
á hærra stig.
Vig vorum sammála um það, að
allar athuganir og öruggar mæling-
ar á líkamlegum þroska bama, bentu
til þess, að sá þroski kæmi nú fyrr
og örar en áður. Það sýndu meðal
annars niðurstöður þeirra mælinga á *
bömum, sem. við Sigurður Jónsson,
skólastjóri, höfðum unnið úr; hann
á börnum í Miðbæiarskólanum í
Reykjavík, en ég í barnaskóla Akur-
eyrar, — hans náðu yfir fjögurra
ára skeið, en mitt yfir tíu ára. —■
Og svipuð var þróunin annars staðar,
til dæmis í Noregi.
Hitt mundi hins vegar mega þykja
augljóst, að hinn andlegi þroski færi
þar ekki eftir. Og þetta er aðalat-
riði þessara mála. Hvar í skipulaginu
sem tólf og þrettán ára börn eru
stödd, þá eru þau börn. Hér veltur
því allt á framkvæmdinni, á kennaran
um og starfsaðstöðu hans, hvort sem
hann kennir í barnaskóla eða á gagn-
fræðastigi. En ég hugsa, að hann eigi
^ örðugra með þetta aldursstig á gagn
fræðastiginu, og það getur verið
skipulaginu að kenna, óbeint þó.
— Eru þetta ekki sérlega erfið ár
í lífi unglingsins?
. — Það vita allir, sem vig þessi
mál hafa fengizt, að böm á þessum
aldri eiga erfitt og eru vandmeðfarin
í skóla. Þau þurfa öðrum fremur úr-
valskennara, hvar á þrepi, sem þau
eru stödd í skipulaginu. Og þar á um
fram allt að vera bekkjarkennsla,

250
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ