Tíminn Sunnudagsblað - 23.10.1966, Síða 14

Hér gefur að líta hluta af bjórmottusafni Þórðar. Meðal annars
má sjá bjórmottu frá Agll Skallagrímssyni.
miðum, sem ég veit að ganga ekki
nú orðið úti. Og enska miða á ég þó
nokkra, sem ganga ekki heldur úti.
Bruggeríin eru farin á hausinn og
hætt allri starfsemi. Og svo á ég heil-
mikið af íslenzkum miðum, sem sjást
hvergi nú í dag, og það er víst alveg
einsdæmi, að þeir skuli vera til enn
þann dag í dag.
Miðar frá Ródesíu. En ekki er
þess getið, hvort Ljónabjórinn
og Kastalabjórinn, er drykkur
hvítra manna eða svartra.
Þórður nær í bók merkta fsland
og réttir mér.
— Hérna hef ég íslenzku miðana.
Þetta er held ég skemmtUegasta bók-
in.
Ég opna snjáða stílkompuna. í
fyrstu opnu eru miðar frá Ölgerð
Seyðisfjarðar. Þeir eru velktir, og
liturinn tekinn að lýsast.
— Þetta eru verðmætir miðar, seg-
ir Þórður, þar sem hann stendur og
horfir yfir öxl mér. — Já, og þessi
hérna frá Ölgerð Vestmannaeyja.
— Það hefur ekki verið ölþurrð
hér á landi í þann tíma, segi ég.
— Þau fóru flest á hausinn, þessi
fyrirtæki, svarar Þórður.
í næstu opnu gefur að líta spor-
öskjulagaðan miða merktan Ölgerð
Eyrarbakka. Jaðar miðans er blár,
en miðgrunnurinn rauður og þar sit-
ur íslenzki örninn með þanda vængi.
Innihald þeirrar flösku nefndist
Bakka;öl.
— Ég er dálítið hrifinn af þessum
miða, skal ég segja þér. Hann er
síðan ölgerð var á Eyrarbakka, en
hún starfaði held ég á milli sextán
og tuttugu. Maðurinn, sem átti þetta,
drukknaði í sjóróðri og þá lagðist
ölgerðin niður. Ég tel þetta mikið
til eða eiginlega alveg merkilegasta
miðann, sem ég á.
— Þér hefur aldrei dottið í hug
að safna flöskunum líka?
— Jú, mér datt einu sinni í hug
að safna litlum flöskum, smáglösun-
um, sem þú hefur líklega séð. Ég
fór þá í tollinn og spurði, hvort ég
mundi þurfa að borga toll af þessum
glösum. Eg hefði sko getað beðdð
erlenda safnara að senda mér þau,
En þeir í tollinum bjuggust við, að
ég yrði að borga toll, og þá lagði
ég ekki í það. En það er kannski
ágætt, að ég skyldi hætta við þá
söfnun. Mér veitti ekki af hálfu eða
heilu húsi til viðbótar, ef ég ætlaði
að safna flöskum líka. Því svo á ég
fyrir utan miðana hátt á fjórða hundr
uð „beermats" eins og Enskurinn seg
ir, það eru svona pappamottur undir
bjórkollur og glös, og þær taka að
sjálfsögðu heilmikið pláss.
— Þú hefur ekki hugsað þér að
hætta söfnuninni. Þetta verður nú
að teljast allálitlegt safn af miðum.
— Nei, nei, ég er alveg ákveðinn
að halda því áfram. Hvað eru tuttugu
þúsund miðar? Amimeríski klúbbstjór
inn sagði mér, að hann ætti hundrað
og fimmtíu þúsund gerðir, og ég fer
þá ekki að hætta núna. Ég stenzt
ekki að nota þessa bók, sem mér var
gefin. Bruggerí út um allan heim.
Annars fer ég að þurfa að byggja
yfir þetta, þetta er orðið svo mik-
ið. Ég er alveg í vandræðum.
— En hvernig meturðu erlendu
miðana?
— Já. Ja, ég er nú svo skraut-
gjarn, að ég fer náttúrlega eftir því,
hvað þeir eru fallegir. Til dæmis eru
margir amerískir miðar þeir falleg-
ustu, sem ég hef fundið, nú og svo
enskir miðar líka. Þetta er silfur og
gulllitað og maður er allur í silfri
og gulli á fingurgómunum, þegar
maður er að ga.nga frá þessu og
líma það inn í bækurnar. Nú og svo
eru það þýzku miðarnir og þeir
sænsku og norsku. Það er erfitt að
gera upp á milli. Nei, ég tel það
ekki sanngjarnt.
— En er mikill mismunur á mið-
unum eftir þvi, hvaðan þeir eru?
— Jú, það er feykilegur munur.
Amerískir miðar eru íburðarmestir.
En miðar frá Austur-Evrópulöndun-
um, til dæmis Póllandi, eru mjög
sniðugir líka, já bráðsniðugir. Þeir
eru líkastir því að vera svona nokk-
urs konar abstrakt. Japanskir miðar
eru líka mjög skrautlegir. Allir regn
bogans litir. Svo er nú líka mikill
munur á tegundum. Bjórmiðarnir
eru lang-fjölbreyttastir og mest í þá
borið, og næst þeim koma svo
pilsnermiðarnir. Þeir eru fjölbreytt-
ir líka.
— Þú hefur ekki látið þér koma
til hugar að stofna íslenzkan klúbb?
— Ekki beinlínis svona. Annars
hef ég þann áhuga og álit á þessari
miðasöfnun, að ég álít, að það væri
ekkert vitlausara, liggur mér við að
segja, að stofna svona klúbba hér á
landi heldur en úti, ekkert vitlausara
heldur en þessa frímerkjaklúbba,
sem þeir eru með hér á landi. Þessi
söfnun er engu síður verðmætasöfn-
un en frímerkjasöfnunin. Ég gæti
902
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ