Tíminn Sunnudagsblað - 12.02.1967, Qupperneq 22

bar á fótunum: klap-klap-klap-
klap. Óþekkt hljóð í Hovgárds
skóla, veggirnir bergmáluðu það
hæðnisléga, turnklukkan starði
með vanþóknun á það með sinni
hvítu gamalmennisásjónu, og nú
básúnaði Hammer skólastjóri út yf
ir hin tvö hundruð höfuð: „Hanni-
bal Oisen, komdu hingað.“. Og
hjarta Hannibals barðist eins og
hjarta í fuglsunga, öll hans hlaup
höfðu verið andstutt bæn til guðs,
að þetta hér skyldi ekki verða, og
svo varð það einmitt. Honum var
stillt upp við vegginn i tréskóm
sínum, allur skólinn gekk fram hjá
honum og gat horft á hann að vild.
Jæja, þarna voru þá smástrákar,
sem drógu á eftir sér fæturna, og
létust með því gera grín að Hanni-
bal Og jafnvel stúlkurnar, sem
ekki var nú reiknað með á neinn
hátt, þær flissuðu. Sólveig og hin-
ar skríktu. Ég hugsaði mér að kinka
kolli til Hannibals, þegar ég yrði
kominn móts við hann, en þegar
til kastanna kom, þorði ég það
ekki, og hvaða stoð hefði honum
orðið að því? Þeir vesölu geta ekki
veitt öðrum aðstoð. Höfuðhneig-
ing frá Leifi hefði verið annað mál,
en Leifur gekk sína leið, stífur af
þótta og horfði í aðra átt.
Aftur á móti kinkaði Maríus
kolli, skörulega og áberandi, en
það var varasöm hneiging, sem
ekki beindist að Hannibal sjálfum,
heldur tréskónum hans, það fund-
um við öll. Maríusi fannst Hanni-
bal vera eins og smáríki milli
tveggja stórvelda.
„Hersveitirnar" gengu burt í
flokkum, eftir bekkjum. Uppi í
glugganum á ganginum fylgdist ég
með síðasta þætti hegningarinnar.
Hammer skólastjóri haðfi gómað
Hannibal og laut yfir hann með
stórt, bogið nef, en Hannibal þjapp
aði sér upp að veggnum og stóð
aumkunarverður á klumbufótum
sínum, hann líktist molduxa, sem
fugl heldur föstum í nefinu. Verð-
ur honum þyrmt? Nei, Hannibal
verður ekki vægt, hann hefur eng-
an ytri þokka til að bera, engin
snögg svör á reiðum höndum
Þarna kemur þá í ljós blýanturinn
og bókin, bundin í vaxdúk. Já,
Hannibal getur a.m.k. hlakkað til
fjörugs dag. n.l.
RÆTT VIÐ SKÚLA JOHNSON:
Framhald af 131. síðu.
háskólaárunum eru exki svo ijúf-
ar sem æskilegt væri.
j: Kemur þar ekki einnig til
greina vöntun á öflugu félagsiífi
við Háskóla íslands? Félagsandi
virðist nær óþekkt fyrirbrigði á
meðal háskólastúdenta hér á iandi,
ólíkt því, sem gerist við háskóla
erlendis.
S: Án efa. Aðbúnaður stúdénta
til félagsiðkana hefur til skainms
tíma verið hverfandi, e;i háskóia-
yfirvöld hafa reynt að bæta þar
nokkuð um með því atS úlhhita
deildarfélögum eins konar skrif-
stofuskonsum, og nú mun í bígerð
tað hefja gangskör að byggingu
.félagsheimilis við Gam’.a Garð. en
,stúdentar hafa beðið eftir sliku
húsi i mörg ár. Ég vona, að það
mál þurfi ekki að stranda á skiln-
ingsleysi valdhafa.
j: Fullnægja Stúdentagarðarnir
þörfinni?
S: Nei, langt i frá, og brýna
nauðsyn ber tii að reisa að minnsta
kosti einn garð tii viðtiótar strax
Nauðsyn þessa getum vjð hæglega
séð á því. að Nýi Garður var reist-
'ur árið nítjánhundruð fjörutíu og
þrjú og voru þá þrjú nundruð
stúdentar skráðir til náms við skól
ann, en nú eru um það bil þrettán
hundruð stúdentar innritaðir, og
því engin goðgá að fara fram á
hundrað herbergi til viðbótar þeim
eitt hundrað og þremur, sem íyrir
eru á báðum Görðunum.
j: Kom ekki einhvern tímann
til umræðu að reisa vísi að hjóna-
garði?
S: Jú, það var reyndar gert, en
ég geri nú ekki ráð fyrir, að slíkt
þjóðþrifafyrirtæki sjái nokkurn
tímann dagsins Ijós á íslandi. Yf-
irleitt eiga háskólaborgarar, sem
stofnað hafa til hjónabands, ekki
sjö dagana sæla, nema þá helzt
um hánætur, enda er sú skoðun
almenn á íslandi, að hjúskapur
háskólastúdenta á miðjum þrítugs-
aldri sé hreinasta reginfirra og
Lausn
5. krossgátu
sjálfskaparvíti. Háskólaborgarar
gera þetta nú samt sem áður, og
þá verða þeir að þrælka sér og
konunni og sníkja „ónýta aurinn“
af pápa, ef því verður við komið.
Ég geri ekki ráð fyrir, að þetta
breytist. Nú munu um það bil
þrjátiu og fimm til fjörutíu pró-
sent háskólastúdenta hafa reist bú,
og flestir æru þeirrar skoðunar,
að hjónabandið létti ekki undir
með náminu.
j: Munu námsstyrkir ekki auð-
velda stúdentum baráttuna, og þá
frumvarpið um námslaun, sem nú
liggur fyrir Alþingi?
S: Jú, frumvarpið er vissulega
skref í framfaraátt. Á undanförn-
um árum hafa verið gerðar sívax-
andi kröfur um námsefni og náms-
ástundun, og við því má búast, að
hið svonefnda „akademíska frelsi“
(sem er því miður oft og tíðum
misnotað og rangtúlkað,) hverfi
smám saman úr sögunni og nám
stúdenta verði sett í mun fastari
skorður en áður hefur tíðkast, að
minnsta kosti virðist þetta vera til-
hneiging í öðrum löndum. Þetta
er að sjálfsögðu viðleitni yfirvalda
til þess að stytta námstímann og
nýta hann sem bezt. Það hlýtur
því að vera krafa stúdenta, að á
móti sé þeim veittur viðunandi að-
búnaður, bæði innan veggja skól-
ans og utan þeirra, að þeir hljóti
fullkomna kennslu í fullnægjandi.
húsakynnum, njóti góðrar aðstöðu
til námsrannsókna og hafi fjár-
hagslegan stuðning hins opinbera
að einhverju leyti. Á þessu þrennu
mun barátta stúdenta við Háskóla
íslands fyrir bættum kjörum
byggjast í náinni framtíð.
jöm.
142
I t M I N N — SUNNUDAGSISLAÐ