Tíminn Sunnudagsblað - 21.04.1968, Blaðsíða 8

\
Þar kom, að kauptaxtadeilan
leystist og leið þá ekki á löngu,
áður en lögreglustjóri kunn-
gerði mér, að kvöldvaktin í X-
götu skyldi niður lögð, jafnskýr-
ingalaust og fyrr. Ég gat ekki
stillt mig um að láta þess getið,
eins og af tilviljun, að ég hefði oft
orðið var við ferðir herra L. Þar
á kvöldin. Lögreglustjórinn brosti
þá örMtið, og það var allt og sumt
sem nokkurn tíma hafðist upp úr
honum.
Ekki varð ég þess var, að nokk-
ur gerði tilraun til að gera hr. L.
neitt tii miska, en mikið held ég
að tífið hljóti að vera þeim mönn-
um dapurlegt, sem þykjast hafa
ástæðu til að óttast um líf sitt og
limi fyrir samborgurunum.
Því bversu digrum gullsjóðum,
sem þeim tekst að afla sér, þá
verða sjóðir þakklætis fyrir góð
og götfug verk áreiðanlega heppi-
legri vasapeningar að leiðarlokum,
þó léttari séu í pyngju.
Ég ætti kannski að segja þér
smásögu, sem mun fáum kunn,
en bergmálar þakkargerð nokk-
urra holdsveikisjúktínga, sem nú
eru hljóðlátlega komnir undir
græna torfu.
Eins og þú kannski veizt, var
holdsveiki lengi einhver mesti voða
kvilli þjóðarinnar. Rétt fyrir alda-
mótin síðustu var stigið stórt skref
til útrýmingar hennar með bygg-
ingu Laugarnesspítala, sem dansk-
ir Oddfellóar gáfu.
Spítalinn var ríkisrekinn, og á-
kveðið frá upphafi með reglugerð,
hversu mataræði skyldi háttað. í
fyrstu var það kannski ekki lak-
ara en hjá ýmsum, sem töldust
bjargast á eigin spýtur, en hélzt
síðan óbreytt, þótt almennt batn-
aði efnahagur og munaður í mat
og drykk ykist þar með. Hjúkr-
unarlið fékk þó betri viðurgern-
ing, og þar fólst sárasti broddur-
inn, því að ilmur hinna forboðnu
rétta minnti sjúklingana daglega á
heilsutjón sitt og umkomuleysi. f
von um leiðréttingu sendu þeir
bænarskrá, hvenær sem skipt var
um yfirvöld, en þær urðu þó
nokkrar ríkisstjórnirnar sem
komu og fóru svo, að þær hirtu
aldrei, hvað holdsveikir í Laug-
arnesi legðu sér til munns.
Loks tók við, ráðherradómi í
heilbrigðismálum Jónas Jónsson
frá Hriflu, og enn var haldið úr
hlaði með bænarskrá. í þetta
sinn brá svo við, að undirtektir
fengust, lögreglustjóra var falið að
rannsaka málið og svo vildi til að
sá, sem sendur var út af örk-
inni, það var ég!!
Þarna var auðvitað ekki um
glæpamál að ræða heldur athug-
un falin lögreglunni til hægðar-
auka fyrir ráðuneytið,
Kvartanir sjúklinganna reyndust
á rökum byggðar, og fékk ráðherra
skýrslu um. Leið þá ekki á löngu,
þar til nýr matseðill tók gildi í
Laugarnesspítala, einn og hinn
sami fyrir alla.
Um þessar mundir var mjög um
Jónas rætt, bæði til lofs og lasts.
Það er því ekkert á móti því, að
sögð sé sagan um það, hvernig
honum auðnaðist að senda dag-
legan gleðigjafa inn í rökkurlíf
þjáningarsystkinanna í Laugarnesi.
Og nú skulum við hætta þessu
spjalli, enda muntu búin að sjá,
að það ber fleira fyrir lögregluna,
en fyrirferðarmestu afbrotamálin,
sem blöðin segja frá.
Inga.
T I M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ