Tíminn Sunnudagsblað - 05.05.1968, Blaðsíða 4

Framhald
á vibtali vih
SvövuJónsd,
í viðtali á sunnudaginn var sagði
Svava nokkuð frá Haukagilj í Hvít
ár,3íðu, þar sem hún átti heT'm:i til
ellefu ára aldurs hjá föður sínum,
Jóni Sigurðssynj bónda og um
skeið alþingismanni. Eiginlega var
hún mest hjá afa og ömmu, for-
eldrum Jóns, Sigurði Jónssyni og
Ingihjörgu Árnadóttur. Afinn tal-
aðj mest um bækur við hana —
Sva’ a er ein af fáum komini, sem
bjóða í bækur á bókauppboðum
hér j.sumar bækur eru svo skemmrl
legar, að ég verð að eignast þær ‘
— en amman sagði henni frá fólki.
Frá Jóni Sigurðssyni og Sigurði
Breiðfjörð, og frá smælingjum og
sveitarómögum. Þessum fyrra
hluta viðtalsins lauk með sögu
um ófagra meðferð á sveitarómaga.
— Þú trúir niér ekki? Ég
kann mikli] ljótarj sögur en þessa.
Ég gæti nafngreint bæi, þar sem
var settur tiarðfdskur og smjör-
öskjur í rúmin fyrir ofan lík af
niSursetningum til að leyna réttu
dánarorsökinni: hungri.
En að tala um kjör fátæklinga
hér áður fyrr er ekki til neins.
Það er eins og segir í kvæði
Holgers Draebmanns um málar-
ann, sem fór út í hellirigningu og
málaði, það sem hann sá. Þegar
verkið kom á sýningu urðu gagn-
rýnendur stórhneykslaðir, sögðu
litina falska, sólarlagið óeðlitegt,
en málarinn hneigði sig brosandi
og fór, „því þeir voru inni, hann
úti.“
Það eru vissir hlutir, sem menn
verða að taka út á „berum kroppn
um“ til að geta skilið þá, sagði
norskur fyrirlesari, sem hér tai-
aði á stríðsárunum um nazismann.
Endia hata ég alla déskotans fá-
tæktarrómantíík!
Reyndar finnst mér ég stundum
vera eins og síðasti geirfuglinn.
Ég er nefnilega af þeirri senn út-
dauðu manntegund, sem kannaðist,
á árunum 1916 og þar á eftir,
jafinaðarmenn, og ég var fyrsti
316
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ