Tíminn Sunnudagsblað - 23.06.1968, Blaðsíða 10

Meira en þúsund kvenfrelsiskonur höfðu gist fangelsi Breta. Árið 1910 fóru þær skrúð-
göngu um Lundúnaborg me'ð örvaflaugar, einkenni fangabúðanna, á stöngum.
eftirMkingu af örvarflaugunum á
fangabúningnum á löngum, silfur-
litum stöngum.
Nokkru síðar tjáði Asquith þing-
inu, að ríkisstjórnin vildi falíast
á, að tillagan kæmi til annarrar
umræðu, svo að vilji þings-
ins kæmi í ljós, en hafði að öðru
ieyti uppi loðin svör.
Þegar málið kom loks til ann-
arrar umræðu, gerðust þau tíðindi,
að bæði L'.oyd George og Winston
Ohurchill, er þó höfðu stundum
létið, sem þei,r væru hlynntir kosn-
ingarétti kvenna, snerust gegn til-
lögunni. Þegar þrjátíu og níu ræð-
ur höfðu verið fluttar, reis sá
upp, sem : úffragetturnar höfðu í
rauninni aidrei vænzt neins góðs
af, Asquith forsætisráðherra, og
sagði þingheimi, að hann myndi
beita öllum leyfilegum ráðum til
þess að koma í veg fyrir, að tillag-
an yrði að lögum að sinni. Eigi að
siður var hún samþ.ykkt að lok-
inni umræðu * með 299 atkvæðum
gegn 190. En Asquith fylgdi hót-
un sámi eftir. Hún kom ekki á
dagskrá aftur.
XVII.
Þetta sumar var ólga mikil í
Engl-andi og tíðar kröfugöngu.r og
fjölldafundir. Samtök karlmanna,
sem vildu, að málið yrði 1-eyst,
létu n-ú einnig að sér kveða. Þó
átti e-nn að heita, að vopn-a-hlé það,
sem súffragetturnar höfðu ge-rt,
væri í gildi, því að sumir gerðu
sér vonir um, að úr kynni að rakna,
er þingið kæmi saman til hau-st-
funda.
í októbermánuði gekk kvenna-
nefnd úr kjördæmi Asquiths sjálfs
á fun-d hans og spurðist fyrir um
það, hve-rs væri að vænta. Hann
sa-gði fyrst, að málið yrði ekki
rætt fyrir áramót.
„Ef til vil'l á næsta ári?“ spurðu
konurnar.
„Við bíðum og sjáum til“, svar-
aði forsætisráSherrann.
Þegar þetta spurðist, af-lýstu
súffra-getturnar vopnahléinu, Þær
efndu ti-1 mikils funda-r, þar sem
þó var samþykkt að gera enn eina
tilraun til friðsamlegrar lausnar.
A'squith sióð sjálfur í ræðustóli í
þinginu, er hálft fimmta hundrað
kvenna lagði af stað til þinghúss-
ins föstudaginn 18. nóvember —
föst-udaginn myrka, sem kaliaður
var. Asquith hafði ákveðið að rjúfa
þingið og Kveið því, að súffragett-
urnar myndu gerast aðsópsmikl-
ar á ný. Lögreglan hafði' verið
kvödd að þinghúsinu, og mikil-1
mannfjöldi hafði safnazt þar sam-
an. Af því er skemmst að segja,
að þarna tókst grimmilegri bar-
dagi en nokkurn tíma hafði
áður orðið á götum úti í allri sögu
kvenréttindah-reyfingarinnar. Að
þessu sinni börðu lögreglumenn-
irnir konur-nar með hnefunum,
svo að sumar misstu jafnvel með-
vitund, slengdu þeim til jarðar og
fileygðu þeim á milli sín. Mann-
fjöldinn skarst annað veifið í leik-
inn, að þessu sinni á bandi súffra-
gettanna, cg ríðandi lögreglusveit-
ir komu á vettvang. Þannig var
b-arizt í fimm klukkustundir. Þá
fyrst hóf lögreglan handtö-kur.
AHs voru hundrað og fimmtíu
konur’teknar fastar, mar-gar þeirra
bláar og blóðugar. En þeim var
sleppt morguninn eftir, því að þa-u
boð komu f-rá sjálfum innanríkis-
ráðherranum, sem nú var Winst-
on Churchill, að það þjónaði ekki
almannahagsmunum að sakfella
þær.
Sjálf na-fði Emmelína komizt
inn í þinghúsið, ásam-t nokkrum
konum, Elísabetu Garrett Ander-
son, sem íyrst kvenna var kosin
borgarstjóri, Önnu Cobden-Sand-
erson og furstadóttur frá Indlandi,
Dhúlee-p Sin-gh. En þær n-áðu efcki
tali af Asquit-h, því að hann fannst
hvergi. Fáum dögum síða-r voru
súffragetturnar á fundi, er þær
fréttu, að Asquith hefði enn einu
sinni haft um það góð orð, að
[ kosningaréttur kvenna kæmi til
umræðu eftir þingkosningarnar
fyrirhuguðu. En þá var Emmelína
orðin reiö. Þessi f-regn varð til
þess, að hún hélt með liði sínu
að bústað í Downingstræti til þes-s
490
TÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ