Tíminn Sunnudagsblað - 23.06.1968, Blaðsíða 21

Sveinbjörn Beinteinsson:
Heim
- Þrjú kvæðabrot -
1.
Daginn, sem loksins héðan burtu hvarf,
hryggur ég kveS og vinn mitt angurstarf,
unz morgunljósið vekur vorsins börn
til verka sinna, kát og framagjörn.
2.
Ég kvað í morgun sorgarsöng um þig,
en sólin skein, og Ijósið gerði mig
að nýju dagsins djarfa heimamann,
minn draumur hvarf, en lífsins veg ég fann.
Nóttin hefur síðan sætzt við mig,
en sólin skín á okkur — mig og þig,
við göngum fram, þó gatan virðist naum,
svo gefur lífið okkur nýjan draum.
3.
Minningin bjarta visar veginn heim,
villist ég ekki meir á leiðum þeim.
Kunnugleg blóm við kvöldsins gönguslóð
komu mér til að yrkja þetta Ijóð.
muni brátt opnast að nýju.“
Þetta neyndist rétt, því að ekki
leið á löngu, þar til unnt var að
sigla umbveríis landið. En þar með
er ekki sagt, að hægt væri að
sigla á allar hafnir norðan lands
Þótt aðalísinn ræki frá landinu,
var hafísinn á fjörðum inni fros-
inm saman, og fór ekki fyrr en
löngu síðar. Af Eyjafirði, innan
Hjalteyrar, fór ísinn til dæmis
ekiki fyrr en um sumarmál.
Það liggur í augum uppi, að
hafísinn olli ýmsum vandræðum
Á þessum árum var ekki um vöru-
flutninga að ræða nema með skip-
um. Þótt flutningaþörf væn að-
eins lítið brot af því, sem hún
er nú og nauðsynjavörur skammt-
aðar vegna stríðsins, kom þessi
sigiingateppa sér mjög illa, jafn-
vel hvað frekast vegna útflutnings-
varanna. En þegar ísinn kom, var
Mtið eða ekkert búið að flytja út
af sláturafurðum frá Akureýri og
Svalbarðseyri frá sláturtíðinni
haustið 19Í7. En á þessum árum
var mikið af saltkjöti og gærum
tflutt úr landi.
Úr þessu rættist þó betur en
á horfðist í fyrstu. Eftir að ísinn
fór að reka frá landinu, um og
eftir 20. febrúar, fór hafaldan
smám saman að brjóta upp isinn
á utanverðum Eyjafirði, allt inn
að Hjalteyri, en þar innan við
hreyfðist hann ekki fyrr en hann
fór allur í einu á sumardaginn
fyrsta. Þegar svo var komið, að
skip komiust til Hjalteyrar, var
horfið að því ráði að aka bæði
kjöti og gærum þangað út eftir
til að koma vörunum sem fyrst
til útflutnings. Þessir flutningar
munu hafa byrjað um mánaðamót
íebrúar og marz eða fyrstu dag-
ana í marz.
Strax fyrsta flutningadaginn
mátti sjá langar lestir af hestum
með sleða, flestum hestunum
fyigdi maður, en nokkrir sáu þó
um tvö æki. Byrjað var á því að
flytja gærurnar. Þegar kjötflutn-
ingurinn hófst, fjölgaði hestum og
sleðum verulega. Það var einkenni
leg, en jafnframt skemmtileg sjón,
áð sjá þessar löngu iestir á isn-
um, oft svo mörgum tugum skipti
Ihesta og sleða.
Þessir flutningar stóðu í marga
daga. Af kjöti voru hafðar þrjár
eða fjórar tunnur á hverjum sleða.
Flutningarnir gengu eftir ástæð-
um vel og óhöpp eða siys komu
ekki fyrir, svo að orð væri á ger-
ÍÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
andi. Einu sinni skall á stórhríð
síöari hluta dags, þegar menn voru
á heimleið, en hestarnir skiluðu
öllu heim. Farin var ein ferð á
dag.
í febrúar og marz skiptust a
hríðar og hlákur. í hríðarbyljun-
um lagði sn jóinn í skafla. á milli
hafísjakanna. Næst þegar hláka
kom, settist leysingarvatnið í þenn
an snjó og þegar aftur fraus, botn-
frusu þessir krapapollar. Þegar
þetta endurtók sig aftur og aft-
ur, varð isinn smám saman nærri
sléttur ofan. Var þá komið hið á-
kjósanlegasta skautasvell. Enda
skemmtu ýmsir sér við skauta-
ferðir á ísnum. Aðrir ferðuðust
um hann íétgangandi sér til gagns
eða skemmtunar. Það var til dæm
is ein af skemimtunum unga fólks-
ins að sækja kirkjur, sitt á hvað,
yfir Eyjaf jörðinn.
Ferðir til gagns má nefna veiði-
ferðir, bæði með handfæri og
sildarnet. Gerðar voru smávakir
í lagísinn og netin þrædd undir
hann. Veiði var yfirleitt lítil, bæði
á handfæri og í síldarnetin. En
fólk var þó þakklátt að fá eitt-
hvað úr sjó.
Einn bóndinn hjó gat á lagisinn
á milli hafísjaka á miðjum Eyja-
firði og setti þar niður hákarla-
sókn. Hann veiddi nokkra hákaria.
Liklega hefur töiuvert af hákarli
gengið í fjörðinn, því að þar hef-
ur verið mikið æti. Áreiðanlega
voru þar nokkrir háhyrningar á
botni og þar að auki innvfli úr
þeim, sem náðust. EinnLg var vit-
að um, að eitt til tvö hundruð
bnísur höfðu drepizt í vök v ð
Laufásgrunn og voru þar í botni.
Og vafalaust hefur mikið meira
af hnásum og öðrum smáhvelum
orðið undir ísnum, þótt þess yrði
ekki mikið vart.
Eitt slys varð á ísnum. Þegar
hafísinin var farinn frá landinu,
50T