Tíminn Sunnudagsblað - 23.06.1968, Blaðsíða 13

V^kð í Egilsstaðaþorpi, og enn ók
V^igMs okkur. Hafði ég haft ánægju
því a‘ö líta á þorpið, sem ber
PVí vitni, að þar hefur dugnaður
framtak haldizt í hendur. Þorp
Petta verður áreiðanlega mesta
fyítistöng hins fagra og mikla hér-
aðs.
Hallfreðarstaðir eru berns'ku-
Heimili Eiriks, og ég fæddist ut-
an við lækinn í Hallfreðarstaðahjá-
kigu. Þaðan fluttist ég þriggja ára
fiamall, en var þó búinn að liggja
^ína fyrstu banalegu. En hvergi
ajast þar samt spor eftir „lítinn
®ót“.
Ætlun oKkar Eiriks var ekki að
*etjast um kyrrt, heldur húsvitja
® flestum bæjum í Út-Tungu og
ókulsárhlíð. Hjaltastaðarþinghá
varð að taka öðrum tökum. Eigi
Jþaður i Húsey, yzta bæ i Hróars-
tun-gu, von í kærustu á bakkanum
handan fljótsins, þá verður sá hin
sanii að aka tvö hundruð kílómetra
kið til þess að sjá elskuna sina.
Hallfreðarstaðir eru mikil jörð,
^nda oft hofðingjasetur. Svo heppi-
kga vili til, að varðveitzt hefur
Smnnteikning af hinum mikla,
kmla bæ, sem þar var með fimm
'Pii fram á hlaðið, og enn eru
^enn á lífi, sem rnuna húsaskip-
j*'n þar. þar á ofan er til mvnd af
*num. Þarna er Stjörnuhóll og
tjörnuleiði, þar sem Stjarna Páls
. lafsonar gneggjar við stall með
ellum tygjum. Skamrnt frá er leiði
anga-Brúns, eins gæðings Páls.
Búskapur er mikill á Hallfreð-
arstöðum, og þennan morgun
heyrði ég, að ég hygg, í öllum
þeirn vélum, sem nú þjóna íslenzk-
um landíbúnaði.
Nóttina áður hafði ég verið á
Litla-Bakka. Þar eru enn á lífi
fjögur systkin, gamlir æskuvinir.
Þar býr einnig tengdasonur annars
bóndans. Kannski er þetta gleði-
leguir vísir þess, að maðurinn sé
meiri félagsvera en margt bendir
til, því að nútímaþjóðfélag krefst
þess beinlínis, sakir lífsnauðsynjar,
að hugurinn hvarfli frá sjónarmið-
um seytjándu aldar og úreltum út-
úrboruhætti. Fram hjá þessu verð-
ur ekki komizt.
Meðan ég braut heilann um það,
sem var og er á æskuslóðunum.
fékk Eiríkur jeppa hjá systursyni
sínum til afnota í fimm daga. Líf-
ið brosti við okkur. Náttúrlega
hefðum við verið fluttir bæ frá
bæ, en nú verður förumennska
helzt að bera annan svip eu áður
fyrr, Og sjá: Nú hófst förin um
Hlíðina.
Ég skal geta þe9s strax, að hér
er ekki unnt að lýsa mönnum og
búnaðarháttum. Ég get aðeins
drepið á smáatriði, sem hafa orðið
mér föst í minni. enda var viðstað-
an ekki nema að heilsast og kveðj-
ast.
Fyrst renndum við heima að
Grófarseli. Þar býr Björn Kristj-
ánsson, skólabróðir okkar. Þegar
að heimreiðinni kom, var þar svo
stórt og glæsilegt hlið, að mér
datt í hug Gullna hliðið eða h'lið-
ið hans Maós, vinar míns. — Björn
er orðlagður járnsmiður, þótt ó-
lærður sé, ófeilinn og einarður.
Kona hans, Magnhildur, er
frænka mín, dóttir Stefáns Sig-
urðssonar á Sleðbrjóti og Bjargar
Sigmundsdóttur frá Gunnhildar-
gerði. Ég get ekki stillt mig um
að nefna þetta, því að ég hef
hvorki séð né heyrt getið glæsi-
legra hjóna, nema þá Hannesar
Hafsteins og konu hans.
Næst komum við að Sleðabrjóts-
seli, en þar býr Björn Guðmunds-
son, fornvinur minn. Björn er nú
sjötíu og fimm ára, en ber aldur-
inn hetjulega, þótt mjög sé kvist-
aður að ástvinum og frændliði.
Sem dæmi um dugnað hans má
geta þess, að hann hefur þrisvar
húsað jörð sína vegna bruna og
nýrrar tækni.
Þá var haldið að Fögruhlíð, sem
dregur nafn af hinni fallegustu
hlíð, sem ég hef séð. Þar býr Sig-
urður Guðjónsson, náfrændi minn,
ásamt syni sínum. Erindi var í
svipinn að láta frænda vita, að ég
ætlaði að gera honum þann heið-
ur að þiggja hjá honum mat og
gistingu að kvöldi. Hins sama ætl-
aði Eiríkur að leita.á Hnitbjörgum.
Þegar þangað kom, barði Eiríkur
á yztu dyr og heyri ég þá líkt
og tekið sé dauflega undir inni
fyrir: „Ö-mö“. Afréð hann þá að
opna og drepa á innri hurð, þrjú
högg að sveitasið. Er þá tekið und-
ir dálítið sk>rrar en áður: „Ö-mö“.
Ekki lét Eiríkur hugfallast. heldur

Eitt ynpsta byggðarhverfi landsins: Egllsstaðaþorp að vetrariagl.
N -N — SUNNUDAGSBLAÐ
493