Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1968, Side 3

• -
yRfflJR Nkrt.
mmm
5*5»
Við erum vön a8 kalla dýrin málleysingja. Þa8 er þó
rangnefni. Flest dýr geta gefið frá sér margs konar
hljóð, beitt sínu máli. Hás köll elgsins í skóginum á
haustln, hvell hljóð ráhafursins og öskur krónhjartar-
ins __ allt vekur þetta eftirtekt kvendýrsins.
Við suðið, sem myndast, þegar mýflugan sveiflar vængjum
sínum snöggt, færist fjör í karldýrið. Á fálmurum hans
pru líkt og greinar, sem tltra i takt við vængjasuð kven-
flugu sömu tegundar. Stundum ginnir vélasuð mýflugurn-
ar, svo líkt getur það verið.

Nú vitum við líka, að um sjólnn
berast undarleg hljóð, sem fiskar
gefa frá sér. Urrarinn á myndinni,
lætur vöðva við sundmagann taia
máli sínu.
Karpar mynda hljóð með sveiflum I
sundmaganum. Slimfylltar æðar á hlið.
um fisksins taka að titra, er hljóðbylgj
an lendlr á flskinum.
Skriðdýr eru þögul nema krókódíl.
ar. Karldýrið laðar kvendýrið að sér
með öskrum. Menn, sem sitja fyrir
krókódílum, beita þvi bragðl að
líkja eftir þeim.
Mest syngur sá fugl, er þráir maka.
Nótt eftir nótt getur engisprettu-
söngvarinn sungið á grein með ör-
stuttum hléum. Söngurinn er eins
og klukknahringing.
Höfrungar hafa tileinkað sér þróað
mál, sem þeir nota líka til eins konar
bergmálsmælinga. Sogskálar voru
settar á augu höfrungs, og hann gat
eftir sem áður leitað uppi fisk.
Mönnum hefur tekiit að greina 23
hljóð úr munnl simpansa, Þeir tjá
ýmsar kenndir með mismunandi
hljóðum, þeir biðja til dæmis um
vatn og mat með sérsföku hijóði.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
627